เมียสำรองที่เขาไม่รัก

เมียสำรองที่เขาไม่รัก

B.J.BEN

5.0
ความคิดเห็น
19
ชม
14
บท

เธอ...คือผู้หญิงที่ไม่มีใครต้องการ แม้แต่คนที่เธอรักสุดหัวใจ...ก็เคยมองเธอเป็นแค่เงาของคนอื่น เธอเลี้ยงลูกให้เขา รักและปกป้องอย่างไม่มีข้อแม้ แต่สุดท้ายก็เป็นเพียงคนแปลกหน้าในบ้านของตัวเอง ถูกหาว่าล่อลวง ถูกผลักไสด้วยคำดูแคลน และถูกบีบให้หายไปอย่างไร้ตัวตน จนกระทั่งวันที่เขาพบความจริง ว่าเธอคือคนที่รักเขามากที่สุด และเขาคือคนที่ทำลายผู้หญิงที่ควรรักที่สุดไปด้วยน้ำมือของตัวเอง

บทที่ 1 1

ฝนโปรยลงมาเบา ๆ ในค่ำคืนของฤดูหนาว แต่ภายในคฤหาสน์หลังใหญ่ของตระกูลวรรณพงศ์กลับเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความคึกคักจากแขกเหรื่อที่มาร่วมงานเลี้ยงฉลองการหมั้นหมายของคุณหนูพิมลภา ลูกสาวคนเดียวของบ้าน กับว่าที่เจ้าบ่าวหนุ่มหล่อ ธนัตถ์ พิพัฒน์ธาดา ทายาทเจ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์พันล้าน

“ขวัญ! ไปเก็บแก้วตรงนั้นสิ ยืนเอ๋ออยู่ได้!”

เสียงของนวลจันทร์พยาบาลสาวของตระกูลดุขวัญข้าวเสียงดัง ทำให้ขวัญข้าวสะดุ้งรีบก้มหน้าก้มตาเดินเข้าไปเก็บแก้วน้ำเปล่าที่ตกอยู่ใกล้เท้าของคนหนึ่ง

“ขอโทษค่ะ” เธอพึมพำเบา ๆ แต่ไม่มีใครสนใจสาวใช้อย่างเธอ

เธอเป็นเพียงสาวใช้ในบ้าน เป็นเหมือนเงาที่ไม่มีตัวตนอยู่ในงานหมั้นที่ใหญ่โตเช่นนี้

“แกนี่มันชอบโชว์หน้าจริง ๆ นะขวัญข้าว” เสียงแข็ง ๆ ดังขึ้นจากทางด้านหลัง

ขวัญข้าวหันไปก็พบกับพิมลภาในชุดราตรียาวสีแดงเพลิง ใบหน้าสวยคมแต่งเต็มจนไม่มีที่ติ แต่สายตาที่มองมานั้นกลับเจือรังเกียจอย่างปิดไม่มิด

“เปล่านะคะ ขวัญแค่”

“หุบปาก! อย่าคิดว่าฉันไม่เห็นนะว่าแกแอบมองพี่นัตตาเป็นมัน!” พิมลภากระซิบใส่เสียงลอดไรฟัน

“อย่าคิดว่าแค่แกหน้าตาพอไปวัดไปวาได้ จะมีสิทธิ์คิดอะไรเกินตัว!”

ขวัญข้าวเม้มปากแน่น ใบหน้าร้อนผ่าว แต่ไม่พูดหรือโต้เถียงอะไร เธอรู้ดีว่าถึงเถียงไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร

“น้องภาครับ” เสียงทุ้มของธนัตถ์ดังขึ้นไม่ไกล

พิมลภาสะดุ้ง รีบยิ้มหวานให้คู่หมั้นของตัวเองในทันที

“ค่ะพี่นัต”

เขาเหลือบมองขวัญข้าวเพียงครู่ ก่อนจะหันไปพูดกับคู่หมั้นของตัวเอง

“คุณแม่อยากคุยเรื่องรายละเอียดงานแต่เพิ่มเติม พรุ่งนี้พี่จะให้เลขานัดเวลาอีกทีนะครับ”

“ค่ะพี่นัต หนูจะรอ” พิมลภายิ้มหวานหยดให้คู่หมั้นสุดหล่อ

เมื่อธนัตถ์เดินจากไปแล้ว พิมลภาก็หันกลับมาถลึงตาใส่ขวัญข้าวอีกครั้ง

“ถ้าแกยังอยากอยู่ที่นี่ อย่ามาให้ฉันเห็นว่าแกทำตาวิบวับใส่พี่นัตอีก! ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันใจร้าย!”

“ขวัญเปล่านะคะ” ขวัญข้าวสะดุ้งตกใจ แต่ครอบครัวนี้มีบุญคุณกับเธอกับแม่มาก อะไรที่ยอมได้ก็ต้องยอม

“หุบปากแล้วไปล้างแก้วให้หมด!”

ขวัญข้าวก้มศีรษะให้เจ้านายสาว แล้วรีบเดินหลบไปในทันที น้ำตารื้นขอบตาขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ เธอไม่เข้าใจเลยว่าทำไมคุณหนูถึงเกลียดชังเธอถึงขนาดนี้ เธอแค่ทำงานของตัวเอง ไม่ได้ต้องการจะยุ่งกับใครเลยจริง ๆ

คืนนั้นเธอกลับมานั่งที่ห้องพักเล็ก ๆ ของคนใช้ที่อยู่หลังบ้าน ไฟในห้องสลัว ๆ กับความคิดภายในใจที่ค่อนข้างสับสน

“ขวัญ แกต้องอดทน” เธอบอกตัวเอง

วันต่อมา ธนัตถ์มาที่บ้านอีกครั้งเพื่อพูดคุยเรื่องการจัดงาน

“เธอ” เขาหันไปมองขวัญข้าวซึ่งกำลังยืนถือถาดผลไม้อยู่ใกล้ ๆ

“คะ” เธอขานรับเสียงเบา

“เอาน้ำเปล่ามาให้หน่อย”

“ค่ะ”

พิมลภายืนอยู่ข้าง ๆ แอบขบกรามแน่นก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ

“ขวัญข้าวเป็นเด็กรับใช้ที่ไม่ได้ความน่ะค่ะพี่นัต พูดอะไรก็ไม่ค่อยรู้เรื่อง งานบ้านงานเรือนก็ไม่เอาไหน นิสัยก็แย่ มีผู้ชายมาติดพันมากมาย ที่เลี้ยงเอาไว้ก็เพราะเห็นแก่แม่ของเธอ นี่ถ้าท้องขึ้นมาไม่รู้ว่าพ่อของลูกในท้องเป็นใคร” พิมลภาใส่ไฟเต็มที่ เพราะขวัญข้าวหน้าตาดีเกินสาวใช้ทั่วไป เธอไม่อยากให้อีกฝ่ายได้ดีไปกว่าตน และไม่อยากให้คู่หมั้นสนใจสาวใช้หน้าตาดีคนนี้ด้วย

ธนัตถ์ไม่ได้ว่าอะไร เพียงแค่พยักหน้าเบา ๆ แล้วหันไปคุยเรื่องแผนแต่งงานต่อ

ขวัญข้าวยืนอยู่เงียบ ๆ หัวใจเจ็บจี๊ดเมื่อได้ยินคำดูหมิ่นจากเจ้านายสาว ทั้งที่เธอไม่เคยทำอะไรแบบนั้นเลย แต่ก็ต้องกลายเป็นแพะรับบาปเพียงเพราะธนัตถ์เป็นคนที่เธอไม่ควร แม้แต่จะเงยหน้ามองเพราะเขาสูงส่งเกินกว่าคนต่ำต้อยเช่นเธอจะเอื้อมถึง

หลายสัปดาห์ผ่านไป…

ทุกครั้งที่ธนัตถ์มาที่บ้าน เขาเริ่มสังเกตบางสิ่งบางอย่างในตัวขวัญข้าว

ไม่ว่าจะเป็นเวลาที่เธอคอยช่วยคนรับใช้คนอื่น เป็นกันเองกับคนสวน หรือการทำงานอย่างแข็งขัน ทุกอย่างดูสวนทางกับสิ่งที่คู่หมั้นสาวพูด แต่พิมลภาจะโกหกเขาด้วยเรื่องอะไรกัน

เขากับพิมลภาแต่งงานกับเพราะธุรกิจของครอบครัว บิดามารดาเป็นเพื่อนกัน และเล็งเห็นถึงความเหมาะสม เขาเองก็ไม่มีใครจึงยอมตกลงแต่งงานด้วย ดังนั้นถามว่าเขารักพิมลภาไหม ก็ตอบได้เลยว่าไม่ได้รัก ทุกอย่างเป็นเพียงผลประโยชน์เท่านั้น

ค่ำคืนนั้น…

ในห้องนอนอันโอ่อ่าบนชั้นสองของคฤหาสน์วรรณพงศ์ พิมลภาในชุดนอนผ้าซาตินสีแดงนั่งอยู่หน้ากระจกเงาบานใหญ่ มือเรียวลูบปอยผมเบา ๆ พลางเพ่งมองเงาสะท้อนของตัวเอง ดวงตาสวยกำลังจ้องตัวเองไม่วาง

“ขวัญข้าว” เธอกัดฟัน

“ถ้าแกกล้าคิดจะแย่งพี่นัตไปจากฉัน ฉันจะทำให้แกไม่มีวันได้ผุดได้เกิดเลยคอยดู” เธอแอบเห็นสายตาของคู่หมั้นและเด็กในบ้านแอบมองสบตาก็รู้สึกไม่สบอารมณ์ยิ่งนัก ขวัญข้าวเป็นคนสวยเสียด้วย เธอเลยต้องกดเอาไว้ให้ต่ำกว่าเธอ ไม่ให้เผยอขึ้นมาเกินหน้าเกินตาของเธอ

มือข้างหนึ่งเลื่อนไปเปิดลิ้นชักโต๊ะเครื่องแป้ง หยิบขวดยาน้ำขุ่นขึ้นมาอ่านฉลากยานอนหลับ

อย่างเงียบงัน ก่อนจะยิ้มบาง ๆ ขึ้นมา คิดว่าในอนาคตอาจจะต้องใช้ยาตัวนี้

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ B.J.BEN

ข้อมูลเพิ่มเติม
วิวาห์คลั่งรัก

วิวาห์คลั่งรัก

สมัยใหม่

5.0

เมื่อโชคชะตาบังคับให้เขาและเธอซึ่งเป็นคู่กัดต้องกลายเป็นคู่แต่งงานแบบสายฟ้าแลบ! ระหว่างอดีตที่เต็มไปด้วยการปะทะคารม กับปัจจุบันที่ต้องใช้ชีวิตร่วมชายคา... เรื่องวุ่น ๆ จึงเริ่มต้นขึ้น ตั้งแต่แปรงสีฟันยันหัวใจ เขา...ผู้ชายเจ้าเล่ห์ ขี้แกล้ง และขี้หวงอย่างหนัก เธอ...หญิงสาวปากแข็ง ขี้ประชด แต่แอบอ่อนโยนในทุกความใส่ใจ จากบ้านไม้ริมคลอง กลายเป็นสนามรักและสงครามขนาดย่อม ที่ไม่มีใครยอมใคร แต่หัวใจสองดวงกลับเริ่มเปลี่ยนไปทีละนิด... เพราะบางที...โชคชะตาอาจไม่ได้บังคับ แต่มันอาจกำลังพาเขาและเธอ... กลับมายังที่ที่เรียกว่า "บ้าน" ด้วยกัน

คู่หมั้นไร้เสน่หา

คู่หมั้นไร้เสน่หา

โรแมนติก

5.0

เมื่อข่าวฉาวบิดเบือนเปลี่ยนหญิงสาวให้กลายเป็นคนที่เขาเกลียด และเมื่อคำสัญญาเก่าของผู้ใหญ่ พาเธอกลับมาในฐานะ ‘คู่หมั้น’ ที่เขาไม่ต้องการ ลลิล สาวสวยผู้สง่างามและเข้มแข็ง ต้องเผชิญแรงกดดันจากคนในครอบครัว รวมถึง กวิน ชายหนุ่มผู้เย็นชา ผู้มองเธอด้วยสายตาดูแคลน…แต่ไม่อาจละสายตาได้เลย ในความเงียบงันระหว่างพวกเขา...กลับมี ‘หัวใจ’ ที่ค่อย ๆ เรียนรู้กันอย่างไม่รู้ตัว จากความเข้าใจผิด กลายเป็นความผูกพัน จากการดูแคลน กลายเป็นการปกป้อง และจาก ‘คู่หมั้นไร้เสน่หา’ กลายเป็น ‘ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขารัก’

หนังสือที่คุณอาจชอบ

บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง

บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง

มาชาวีร์
4.7

หลี่เมิ่งเหยาย้อนเวลามาอยู่ในร่าง ของเด็กสาววัยสิบสองปี ในวันที่มารดาอนุผู้โง่เขลา ถูกขับไล่ออกจากจวน โชคยังดีที่ตอนตาย นางสวมกำไลหยกโลกันตร์เอาไว้ มันจึงติดตามนางมาที่นี่ด้วย +++ 1 : มารดาโง่ จนถูกไล่ออกจากตระกูล จวนตระกูลหลี่เจ้าเมืองถัง สตรีสองนางถูกสาวใช้จับคุกเข่าลง ตรงหน้าของหลี่หงซวนเจ้าเมืองถัง ทั้งยังเป็นพ่อสามีของทั้งคู่อีกด้วย ท่านกำลังสอบสวนเรื่องของสะใภ้ใหญ่ของบ้านสาม ถูกฮูหยินรองกับอนุรวมหัวกันลอบทำร้าย ด้วยการวางยาขับเลือดในถ้วยน้ำแกงบำรุงครรภ์ ทำให้นางต้องสูญเสียทารกในครรภ์ไป “ท่านพ่อข้าไม่รู้จริง ๆ ว่านั่นเป็นยาขับเลือด ฮูหยินรองบอกว่าเป็นน้ำแกงบำรุงครรภ์ ให้ข้าเป็นคนนำไปมอบให้ฮูหยินใหญ่ เป็นนางนั่นเอง นางหลอกข้า !” เฉาซูหลิ่งชี้นิ้วไปทางสตรีด้านข้าง ร้อนรนเอ่ยออกมาเหมือนคนไม่ได้รับความเป็นธรรม “อนุเฉาเจ้าอย่ามาใส่ร้ายข้านะ เจ้าทำคนเดียวทั้งนั้นไม่เกี่ยวกับข้าเลย” ฮูหยินรอง ถูซวงอี้ ชี้นิ้วใส่หน้าเฉาซูหลิ่งกลับคืน ต่างคนต่างโยนความผิดให้กัน ฮูหยินผู้เฒ่าหลิวเยี่ยนหนานโบกมือให้คนเข้ามา “ข้าให้โอกาสพวกเจ้าสองคนพูดความจริง แต่กลับไม่มีใครยอมรับความผิดแม้แต่คนเดียว มันน่าจับส่งทางการให้รู้แล้วรู้รอด” พ่อบ้านหลัวให้คนลากสาวใช้คนหนึ่งเข้ามา สภาพของนางถูกทรมานจนเนื้อตัวบวมช้ำไปหมด “เรียนนายท่านข้าให้คนไปค้นห้องสาวใช้ทุกคนในจวน พบเทียบยาซ่อนไว้ใต้หมอน จากห้องของสาวใช้คนนี้ขอรับ” ถูซวงอี้ถึงกับคุกเข่าต่อไปไม่ไหว ทิ้งตัวลงไปนั่งอยู่บนพื้น สาวใช้ที่ถูกทรมานจนสภาพน่าเวทนานั่น เป็นเสี่ยวอิงสาวใช้สินเดิมของนางเอง “ฮูหยินรอง ข้าขอโทษ ข้าทนต่อไปไม่ไหวจริง ๆ ข้าขอโทษ !” เสี่ยวอิงโขกศีรษะลงตรงหน้าของถูซวงอี้แรง ๆ น้ำตาไหลนองหน้าจน แทบไม่เป็นผู้เป็นคนอยู่แล้ว พ่อบ้านหลัวเอ่ย “ข้าให้คนไปถามที่หอโอสถแล้วขอรับนายท่าน เป็นเทียบยาขับเลือดจริง ๆ” หลี่หงซวนมองไปทางบุตรชายคนที่สามของตน พบว่าเขามีสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก สตรีที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าคือฮูหยินรอง กับอนุภรรยาที่เขารักใคร่ไม่ต่างกัน เหตุใดถึงได้คิดร้ายต่อฮูหยินใหญ่ของเขาได้ เป็นเหตุให้เขาต้องสูญเสียลูกที่อยู่ในท้องของนางไป เดิมทีฮูหยินใหญ่ของเขาก็ตั้งท้องยากอยู่แล้ว เขารอมาตั้งนานกว่าจะมีวันนี้ได้ ไม่คิดมาก่อนว่าจะต้องสูญเสียไปเช่นนี้ “หย่วนเจ๋อนี่เป็นเรื่องในเรือนของเจ้า เจ้าอยากตัดสินเรื่องนี้ด้วยตัวเองหรือไม่” ผู้เป็นบิดาเอ่ยถามบุตรชาย “ไม่ ข้าไม่อยากเห็นหน้าพวกนางอีกต่อไป แล้วแต่ท่านพ่อเถอะขอรับ ข้าขอตัวไปดูฮูหยินใหญ่ก่อน” หลี่หย่วนเจ๋อคำนับบิดา สะบัดแขนเสื้อเดินจากไปในทันที หางตายังไม่แม้แต่จะมองสตรีทั้งสองนาง เฉาซูหลิ่งลนลานตามเขาไป “ท่านพี่ช่วยข้าด้วย ข้าไม่ผิดนะเจ้าคะ ท่านพี่ !” แต่ถูกบ่าวรับใช้ขวางทางเอาไว้ หลี่หงซวน “หยุดโวยวายได้แล้วอนุเฉา เจ้าเป็นคนถือถ้วยน้ำแกงใส่ยาขับเลือด ไปมอบให้ฮูหยินใหญ่ด้วยตัวเอง ยังคิดจะหนีความผิดนี้ไปได้อีกรึ” “ท่านพ่อขะข้าข้า...ไม่ผิด” เฉาซูหลิ่งทิ้งตัวไปด้านหลังอย่างหมดเรี่ยวแรง เดิมทีนางก็ไม่เป็นที่โปรดปรานของพ่อแม่สามีอยู่แล้ว เพราะไม่สามารถให้กำเนิดบุตรชายได้ ครั้นได้บุตรสาวก็นิสัยขี้ขลาดขี้กลัว ไหนเลยจะเชิดหน้าชูตาให้ตระกูลหลี่ได้ เฉาซูหลิ่งนั่งเหม่อลอย คล้ายคนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ขณะที่หลี่หงซวนกำลังประกาศโทษทัณฑ์ของพวกนาง ถูซวงอี้กับคนของนาง ถูกขายออกจากจวน ไปอยู่หอนางโลมอย่างเงียบ ๆ ชาตินี้อย่าได้ก้าวเท้า กลับมาเหยียบที่จวนตระกูลหลี่อีก ส่วนเฉาซูหลิ่งถูกขับไล่ออกจากจวน ไปพร้อมกับบุตรสาว ให้ไปอยู่เรือนร้างของตระกูลหลี่ที่เมืองฉาง ห้ามกลับมาที่ตระกูลหลี่อีกชั่วชีวิต “ท่านพ่อท่านขับไล่ข้าไป ข้ายังพอรับได้ เหตุใดต้องขับไล่เหยาเอ๋อร์ไปด้วย นางเพิ่งจะสิบสองปีเองนะเจ้าคะ” เฉาซูหลิ่งนึกถึงบุตรสาวร่างกายผ่ายผอม นอนซมเพราะพิษไข้อยู่ เกิดนึกสงสารนางขึ้นมาจับใจ ฮูหยินผู้เฒ่าหันไปมองสามีเล็กน้อย นางเห็นเด็กสาวคนนั้นมาตั้งแต่เกิด แม้ไม่ได้เอ็นดูแต่ก็นับว่าเป็นสายเลือดเดียวกัน “ฮูหยินเรื่องนี้ข้าตัดสินใจไปแล้ว ไม่อาจคืนคำได้” คำพูดของประมุขของตระกูล มีหรือใครจะกล้าขัด เฉาซูหลิ่งปล่อยเสียงร้องไห้โฮออกมาดัง ๆ นางโง่งมจนทำให้บุตรสาว ต้องมารับเคราะห์กรรมตามไปด้วย “ลากตัวอนุเฉาออกไป หารถม้าสักคันให้คนส่งนาง ไปที่เรือนร้างเมืองฉาง” คำสั่งของหลี่หงซวนเป็นคำขาด บ่าวไพร่รีบทำตามในทันที ครั้นได้อยู่ด้วยกันเพียงลำพังกับฮูหยินผู้เฒ่า หลี่หงซวนถึงได้บอกเหตุผล ที่ต้องตัดสินใจทำเช่นนี้ นั่นเพราะตระกูลจี้ได้ยื่นคำขาดมา ให้ขับไล่พวกเขาออกไปให้หมด อย่าให้เหลืออยู่แม้แต่ตนเดียว ไม่ต้องการให้คนที่ทำร้ายบุตรสาวของพวกเขา อยู่ระคายสายตาของจี้ชิวหรงอีกต่อไป ฮูหยินผู้เฒ่าแค่นออกมาหนึ่งคำ “อ้างเหตุผลข้าง ๆ คู ๆ ความจริงแล้วต้องการกำจัดอนุในเรือนบุตรสาวทิ้งให้หมด นี่กระทั่งเด็กคนหนึ่งก็ไม่เว้น แต่ก็เอาเถอะ เหยาเอ๋อร์อยู่ที่นี่ ก็ใช่จะมีประโยชน์อันใด นางไม่ได้อยู่ในสายตาของพวกเราด้วยซ้ำ ให้นางไปกับแม่ของนางนั่นแหละดีแล้ว” หลี่หงซวนนั้นเป็นเพียงเจ้าเมืองเล็ก ๆ มีตำแหน่งเป็นขุนนางขั้นที่ห้า ฝั่งตระกูลจี้บ้านเดิมของจี้ชิวหรงนั้น อยู่ในเมืองหลวงมีตำแหน่งใหญ่โตกว่าหนึ่งขั้น เรื่องนี้เขาจึงต้องขบคิด ถึงผลได้ผลเสียในอนาคตอีกด้วย การเสียสละอนุกับหลานสาวคนหนึ่ง เพื่อชดเชยให้แก่คนตระกูลจี้ นับว่าเป็นเรื่องสมควรทำแล้ว “ข้าก็คิดเช่นฮูหยินนั่นแหละ เพียงแต่สะใภ้สามแท้งคราวนี้ ไม่รู้จะยังสามารถตั้งท้องได้อีกหรือไม่ พวกเรารอดูไปก่อนดีกว่า หากนางไม่สามารถตั้งท้องได้จริง ๆ เราค่อยหาอนุมาให้หย่วนเจ๋อภายหลังก็ยังได้ ยามนั้นคนตระกูลจี้จะเอาอะไรมาง้างกับเราได้อีก” “จริงดังท่านว่าเจ้าค่ะ” ฝ่ายเฉาซูหลิ่งที่ถูกคนใช้ ลากตัวออกมาให้เก็บของในเรือน นางส่งเสียงเอะอะโวยวายตลอดทาง พร่ำบอกต้องการพบหลี่หย่วนเจ๋อให้ได้ แต่ถูกสาวใช้ขวางไว้ไม่ให้ไป นางจำใจกลับไปยังห้องนอนของตัวเอง รีบเก็บของสำคัญใส่ห่อผ้าเพื่อออกเดินทาง

จากเมียส้มหล่นสู่หญิงแกร่ง

จากเมียส้มหล่นสู่หญิงแกร่ง

Arvin Bikoff
4.9

หลังจากที่แต่งงานเข้ามาในตระกูลมู่ หลินซีได้ทำหน้าที่เป็นคุณนายมู่ที่ยอมอดทนกับทุกอย่างโดยไม่ปริปากเป็นเวลาสามปี เธอรักมู่จิ่วเซียว จึงยอมอดทนดูแลเขาอย่างเต็มใจ แม้ว่าเขาจะมีคนอื่นอยู่ข้างนอกก็ตามแต่เขากลับไม่เคยเห็นค่าของเธอ เหยียบย่ำความรักของเธอให้แหลกสลาย และถึงขั้นปล่อยให้น้องสาวของเขามอมเหล้าเธอแล้วส่งไปยังเตียงของลูกค้า หลินซีนั้นถึงเพิ่งจะตาสว่างเมื่อรู้ว่าความรักที่มีมานานนั้นช่างน่าขันและน่าเศร้าในใจของเขา เธอไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงคนอื่นๆ ที่เข้ามาเกาะเขา เธอจึงทิ้งข้อตกลงการหย่าไว้แล้วจากไปโดยไม่ลังเล มู่จิ่วเซียวมองดูเธอประสบความสำเร็จ กลายเป็นดวงดาวที่ส่องแสงในสายตาของผู้คนเมื่อได้เจอกันอีกครั้ง เธอเต็มไปด้วยความมั่นใจและสงบเสงี่ยม โดยมีผู้ชายที่มีฐานะสูงส่งอยู่เคียงข้าง มู่จิ่วเซียวมองดูใบหน้าของคู่แข่งหัวใจที่ดูคล้ายกับของเขามาก จากนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าในสายตาเธอ เขาเป็นเพียงตัวแทนของคนอื่นในมุมแห่งหนึ่ง เขาขวางทางเธอไว้ “หลินซี คุณเล่นตลกกับผมใช่ไหม”

เสด็จอาเลิกตามใจพระชายาสักทีเถอะ

เสด็จอาเลิกตามใจพระชายาสักทีเถอะ

Pinkygirl
4.8

ในชีวิตชาติที่แล้ว เพื่อช่วยรักแรกของตัวเอง คนชั่วสามคนได้ทำลายพลังการต่อสู้ของนาง ตัดแขนขาของนางออก ตัดเส้นเลือดของนางและปล่อยเลือดของนางไหลออกมาทั้งอย่างนั้น และทรมานนางจนตาย เมื่อเกิดใหม่ครั้งนี้ นางวางแผนอย่างรอบคอบ โดยสาบานว่าจะให้พวกเขาได้สัมผัสกับความทุกข์ทรมานที่นางเคยประสบมา! รักแรกที่ไร้เดียงสาอะไรกัน ที่จริงก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ตีสองหน้าเก่ง อยากจะไต่ขึ้นไปสูงเหรอ งั้นก็จะให้เจ้าปีนขึ้นไป ยิ่งปีนขึ้นสูงมากเท่าไร ตอนตกลงมาก็จะยิ่งเจ็บมากเท่านั้น! พวกสวะสมควรได้รับบาปกรรมของพวกสวะ พวกมันทำชั่วกับนางไปชั่วชีวิตหนึ่ง นางจะทำให้พวกมันไม่ตายดี พวกคนที่เจ้าเล่ห์ ตีสองหน้าเก่ง นางจะจัดการกับทุกคน! แต่นางไม่เคยคิดเลยว่าในการแก้แค้นของนาง นางจะไปมีเรื่องกับเสด็จอาที่เป็นเจ้าแผนการเข้า ที่วัน ๆ ต้องการให้นางจูบและกอดเขาตลอดทั้งวัน ในขณะที่นางแก้แค้นคนชั่วนั้นยังสามารถสนิทสนมกับเสด็จอาด้วย ในความจริงแล้ว การที่เป็นผู้หญิงชั่วๆ ก็มีความสุขมาทีเดียวกว่าที่คิดเลย!

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ