ใต้แสงจันทร์... เธอได้พบกับชายผู้ซ่อนตัวอยู่ในเงามืด ผู้ครอบครองสัมผัสที่ปลุกไฟในร่างกาย ทุกการลูบไล้ของเขาเย้ายวนเกินห้ามใจ แต่ยิ่งถลำลึก...เธอกลับยิ่งเข้าใกล้ความลับที่ไม่มีใครควรรู้ รักครั้งนี้...อาจแลกด้วยอิสรภาพ และหัวใจที่ไม่มีวันเหมือนเดิมอีก
เสียงฝีเท้าสะท้อนดังกังวานบนพื้นไม้เก่าของเรือนไม้สักโบราณที่ตั้งอยู่กลางหุบเขาอันเงียบสงบ ไอลดา หญิงสาววัยสามสิบ ผู้มีใบหน้าเรียบเฉยแต่ซ่อนความเร่าร้อนไว้ในดวงตาคมเข้ม ก้าวเข้าไปในห้องพักของศูนย์วิจัยจิตเวชพิเศษ ณ หมู่บ้านผาเงา เธอเป็นนักจิตวิทยาเฉียบแหลม ไม่เคยเชื่อเรื่องลี้ลับ แต่เคสล่าสุดกลับทำให้เธอเริ่มลังเล
ห้องพักมีเพียงเตียงไม้ กระจกเงาบานใหญ่ และลมเย็นเฉียบที่พัดผ่านหน้าต่างไม้ไผ่ที่เปิดอ้าอยู่ครึ่งหนึ่ง ขณะที่เธอวางกระเป๋าลง เสียงกระจกดังแกรกเบา ๆ ทำให้เธอหันไปมอง เงาของเธอในนั้น…ขยับช้ากว่าร่างจริงเพียงเสี้ยววินาที
“แค่เหนื่อยเกินไป” เธอพึมพำ ส่ายหน้าอย่างไม่ใส่ใจ
คืนนั้น เสียงกิ่งไม้ขูดหน้าต่างทำให้ไอลดาตื่นกลางดึก เธอลุกขึ้นมองผ่านม่าน พบเพียงความว่างเปล่ากับแสงจันทร์ แต่เมื่อหันกลับ…เธอเห็นเงาในกระจกที่ไม่ใช่เธอ ชายหนุ่มในเงา ผิวคล้ำแน่นดุจควัน ไหล่กว้าง ท่วงท่าราวนักล่า เขายืนพิงขอบเตียง จ้องมองเธอด้วยดวงตาเรืองรองราวกับมีเปลวไฟสีนิลในนั้น
“ในที่สุด…เจ้าก็ได้ยินข้าเสียที” เสียงของเขาทุ้มต่ำ เซ็กซี่เกินห้ามใจ ดึงดูดราวกับมนต์สะกด
“ใคร…คุณเป็นใคร” ไอลดาถาม เสียงแหบพร่าโดยไม่รู้ตัว
“ข้าคือเงาของเจ้า…คือความหิวกระหายที่เจ้าซ่อนไว้…คือด้านมืดที่เจ้าไม่กล้าแตะต้อง”
ในวินาทีนั้น เขาทะลุผ่านกระจกออกมา ร่างสูงใหญ่ก้าวเข้ามาหาเธอ ร่างกายอุ่นร้อนของเขาแนบชิด ลมหายใจแผ่วของเขากระทบต้นคอของเธอ มือหยาบกร้านไล้จากบ่าลงสู่เอวอย่างแผ่วเบาแต่ทรงพลัง
“ไม่จริง…นี่มันฝัน”
“แต่เจ้ารู้สึกใช่ไหม? กลิ่นกายข้า เสียงข้า…สัมผัสข้า…” เขากระซิบที่ใบหู ก่อนจะใช้ลิ้นแตะเบา ๆ ที่ติ่งหู ทำให้เธอขนลุกวาบ ขาอ่อนระทวย ร่างกายต่อต้านไม่ไหวอีกต่อไป
ริมฝีปากของเขาประกบลงบนปากของเธออย่างดุดัน เร่าร้อน และแนบแน่น ลิ้นของเขาสอดเข้าไปอย่างไม่รอคำอนุญาต ดูดกลืนเสียงหอบของเธอไว้ทุกถ้อยคำ มือของเขาเลื่อนลงใต้เสื้อบาง กรีดกรายผิวเนียนนุ่มราวแพรไหม ไอลดาหลุดเสียงครางแผ่วเมื่อปลายนิ้วเขาไล้วนที่ฐานอก ความรู้สึกเหมือนถูกไฟลวก แต่กลับไม่อาจต้านทาน
เขาค่อย ๆ ดันเธอลงบนเตียง กระซิบข้างหูด้วยเสียงกระเส่า “เจ้าหิวกระหายข้า…เหมือนที่ข้าหิวเจ้ามานาน”
เสื้อผ้าของเธอถูกปลดออกอย่างนุ่มนวลและเร้าใจ เขาไม่เร่งร้อน แต่ทุกสัมผัสล้วนเต็มไปด้วยความจงใจ เธออายที่ร่างเปลือยเปล่าอยู่ต่อหน้าเขา แต่ก็ไม่สามารถซ่อนตัวเองจากดวงตาที่จ้องมองราวกับจะกลืนกิน
“เจ้าสวย…แม้แต่เงาก็หลงใหลเจ้า”
เขาก้มลงชิมผิวเนื้อ ไล้ลิ้นจากไหล่ถึงยอดอก ร้อนวาบเหมือนไฟไหม้ มือของเขาสอดเข้าไปในหว่างขาแล้วลูบไล้เป็นจังหวะที่ปลุกเร้าอารมณ์อย่างร้ายกาจ
เสียงครางของเธอเบาแต่ชัด เขาไม่ให้เวลาเธอได้หายใจ จังหวะของเขาทั้งรุนแรงและอ่อนโยนในคราวเดียว เขาฝังตัวเข้ามาในร่างของเธออย่างลึกสุดใจ ร่างของเขากระแทกใส่เธอครั้งแล้วครั้งเล่า จนเตียงไม้สั่นสะเทือน
ไอลดาเหมือนล่องลอยอยู่กลางไฟปรารถนา ความเสียวซ่านแผ่ซ่านไปทุกเส้นประสาท ความร้อนแรงที่เขามอบให้ไม่เหมือนใคร มันไม่ใช่แค่เซ็กซ์ แต่มันคือการลุกไหม้ของตัวตนที่แข็งแกร่ง
“คีล…” เธอเรียกชื่อเขาออกมาโดยไม่รู้ว่าเรียนรู้ได้อย่างไร
เขายิ้ม พรมจูบเธอทั่วกาย แล้วกระซิบว่า “เจ้าคือข้า…ข้าคือเจ้า”
แสงจันทร์ข้างนอกสาดเข้ามาในห้อง เงาของไอลดาที่เคยอยู่บนผนัง…หายไป
เช้าวันรุ่งขึ้น เธอตื่นขึ้นมาบนเตียงคนเดียว แต่บนร่างกายกลับเต็มไปด้วยรอยจูบ รอยแดง และความเหนื่อยอ่อนที่ชัดเจน…
เธอไม่รู้ว่านั่นคือฝัน…หรือความจริง
แต่ในกระจก…มีรอยนิ้วมือบนผิวกระจก ที่ไม่ใช่ของเธอ
หลายนาทีต่อมา เสียงฝักบัวในห้องน้ำกระทบผิวเนื้ออย่างแผ่วเบา ไอลดาหลับตาแน่น ปล่อยให้น้ำอุ่นไหลผ่านร่าง เธอพยายามลบความทรงจำในค่ำคืนที่ผ่านมา แต่ยิ่งน้ำชะผ่านผิว กลิ่นกายของเขากลับติดแน่นในหัวใจ
"มันคือฝัน...ฝันเท่านั้น" เธอย้ำกับตัวเอง
แต่ทันทีที่ลืมตา ม่านไอน้ำที่เกาะกระจกกลับเผยให้เห็นเงาร่างชายหนุ่มที่ไม่มีตัวตนจริงอยู่ในห้อง เขายืนอยู่ด้านหลังเธอ สายตาแนบแน่นกับแผ่นหลังเปลือยเปล่าของเธอ เธอหันขวับไปมองแต่ไม่มีใคร
หัวใจเต้นแรงราวกับจะระเบิดออกจากอก เธอหยิบผ้าเช็ดตัวพันกายเดินออกมา ก่อนสะดุ้งอีกครั้งเมื่อเห็นข้อความเขียนด้วยไอน้ำบนน้ำกระจก
"เจ้าคิดถึงข้าใช่ไหม ไอลดา..."
คืนนั้น เธอเปิดไฟทุกดวงในห้อง นั่งทำงานอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ แต่สมาธิแตกซ่าน เงาที่ทอดอยู่บนผนัง ยาวขึ้นเรื่อย ๆ โดยไม่มีแสงใดเปลี่ยน
เสียงกระจกแกรกเบา ๆ ดึงสายตาเธอไป
คีลยืนอยู่ในเงาสะท้อนอีกครั้ง คราวนี้...เขาไม่ได้พูด
เขาเพียงยกมือขึ้นแตะกระจก…และเธอก็เดินเข้าไปใกล้อย่างลืมตัว มือของเธอแตะลงไปตรงจุดเดียวกัน ความเย็นวาบแล่นเข้ามาในฝ่ามือ ก่อนจะกลายเป็นความร้อนแผดเผา
ทันใดนั้น...ร่างเธอถูกดึงเข้าสู่โลกในกระจก
โลกในนั้นคือความมืดที่หอมหวาน กลิ่นไม้จันทน์ จากผิวของเขา และความเงียบที่เต็มไปด้วยเสียงหัวใจเต้นรัวเร็วไม่เป็นจังหวะ
"ข้าจะไม่ทำร้ายเจ้า หากเจ้าไม่ปฏิเสธตัวเอง"
เขาพูด ก่อนจะพาเธอเดินผ่านเงาทะเล แสงที่สะท้อนเป็นภาพของเธอในหลากหลายอารมณ์ โกรธ หื่น หวาดกลัว รัก กระหาย…เธอไม่เคยยอมรับพวกมัน
และเมื่อเขาจูบเธออีกครั้ง…คราวนี้เธอจูบกลับอย่างรุนแรง มือขยุ้มผมเขาอย่างไม่อาย ลิ้นพันกันอย่างดุดันเหมือนเธอไม่กลัวอะไรอีกแล้ว
"ข้าชอบเจ้าที่เป็นแบบนี้...ไอลดา" เขากระซิบก่อนจะผลักเธอลงบนแท่นหินสีดำ
ร่างเปลือยของเธอเรืองแสงจาง ๆ ภายใต้เงาสะท้อนระยิบ เขาก้มลงไซ้ตั้งแต่ข้อเท้าขึ้นมาทีละนิ้ว ลิ้นของเขาเหมือนมีไฟ มันลากผ่านขาอ่อนจนถึงกลางลำตัว
เธอหอบสะท้าน ขยับตัวอย่างบ้าคลั่ง ร่างกายสะท้านเหมือนจะลุกไหม้เมื่อเขาใช้ปลายนิ้วลูบผ่านจุดกลางความปรารถนา
"เรียกข้าอีกสิ...เรียกข้าเหมือนเมื่อคืน"
"คีล...ได้โปรด อย่าหยุด..."
เขาหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะฝังตัวเข้าหาเธออีกครั้ง ช้าแต่หนักแน่น ทุกการเคลื่อนไหวเหมือนพิธีกรรมอันศักดิ์สิทธิ์
บทที่ 1 1
25/11/2025
บทที่ 2 2
25/11/2025
บทที่ 3 3
25/11/2025
บทที่ 4 4
25/11/2025
บทที่ 5 5
25/11/2025
บทที่ 6 6
25/11/2025
บทที่ 7 7
25/11/2025
บทที่ 8 8
25/11/2025
บทที่ 9 9
25/11/2025
บทที่ 10 10
25/11/2025
บทที่ 11 11
25/11/2025
บทที่ 12 12
25/11/2025
บทที่ 13 13
25/11/2025
บทที่ 14 14
25/11/2025
บทที่ 15 15
25/11/2025
บทที่ 16 16
25/11/2025
บทที่ 17 17
25/11/2025
บทที่ 18 18
25/11/2025
หนังสืออื่นๆ ของ B.J.BEN
ข้อมูลเพิ่มเติม