สามี CEO ของฉันโชว์แหวนแต่งงานราคาถูกที่ฉันทำให้ผ่านรายการทีวี พร้อมบอกเคล็ดลับชีวิตคู่คือ "ความซื่อสัตย์" แต่ในมือถือของฉันกลับมีข้อความเด้งรัวๆ เป็นรูปเขากับเลขาสาวบนเตียง พร้อมผลตรวจครรภ์ที่วางคู่กับถุงยางอนามัย วันครบรอบแต่งงานปีที่ 7 เขาหอบดอกไม้กลับบ้านพร้อมกลิ่นน้ำหอมผู้หญิงอื่น และถามหาแหวนที่นิ้วฉัน ฉันยื่นกล่องของขวัญให้เขา ข้างในคือเศษทองที่ถูกหลอมจนเละไม่มีชิ้นดี "นี่คือความรักของเราค่ะ" ฉันบอกเขาด้วยรอยยิ้มเย็นชา เขาหน้าซีดเผือด คิดว่าฉันแค่ประชดรัก โดยไม่รู้เลยว่าทรัพย์สินทั้งหมดถูกถ่ายโอน และเอกสารหย่าได้วางรออยู่แล้ว วินาทีที่เขาเปิดกล่องนั้นอีกครั้ง ผู้หญิงที่ชื่อ 'กานดา' จะไม่มีตัวตนบนโลกนี้อีกต่อไป เหลือเพียง 'พิมล โกสุม' ที่กำลังบินไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ฮอกไกโด... ตลอดกาล
สามี CEO ของฉันโชว์แหวนแต่งงานราคาถูกที่ฉันทำให้ผ่านรายการทีวี พร้อมบอกเคล็ดลับชีวิตคู่คือ "ความซื่อสัตย์"
แต่ในมือถือของฉันกลับมีข้อความเด้งรัวๆ เป็นรูปเขากับเลขาสาวบนเตียง พร้อมผลตรวจครรภ์ที่วางคู่กับถุงยางอนามัย
วันครบรอบแต่งงานปีที่ 7 เขาหอบดอกไม้กลับบ้านพร้อมกลิ่นน้ำหอมผู้หญิงอื่น และถามหาแหวนที่นิ้วฉัน
ฉันยื่นกล่องของขวัญให้เขา ข้างในคือเศษทองที่ถูกหลอมจนเละไม่มีชิ้นดี
"นี่คือความรักของเราค่ะ"
ฉันบอกเขาด้วยรอยยิ้มเย็นชา
เขาหน้าซีดเผือด คิดว่าฉันแค่ประชดรัก โดยไม่รู้เลยว่าทรัพย์สินทั้งหมดถูกถ่ายโอน และเอกสารหย่าได้วางรออยู่แล้ว
วินาทีที่เขาเปิดกล่องนั้นอีกครั้ง ผู้หญิงที่ชื่อ 'กานดา' จะไม่มีตัวตนบนโลกนี้อีกต่อไป
เหลือเพียง 'พิมล โกสุม' ที่กำลังบินไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ฮอกไกโด... ตลอดกาล
บทที่ 1
กานดา POV:
ฉันตัดสินใจแล้ว โลกใบนี้จะไม่มีผู้หญิงที่ชื่อกานดาอีกต่อไป
ฉันนั่งอยู่หน้าโต๊ะของเจ้าหน้าที่อำเภอ เอกสารเปลี่ยนชื่อ-นามสกุลวางอยู่ตรงหน้า ฉันเซ็นชื่อ "พิมล โกสุม" อย่างช้าๆ แต่หนักแน่น ราวกับกำลังสลัดคราบอดีตที่แปดเปื้อนทิ้งไป
"เรียบร้อยแล้วค่ะ คุณพิมล" เสียงของเจ้าหน้าที่ดังขึ้น ฉันเงยหน้าขึ้นมอง เธอส่งรอยยิ้มบางๆ มาให้
ฉันรับเอกสารใหม่มาถือไว้ในมือ มันคือตั๋วเดินทางสู่ชีวิตใหม่ ความรู้สึกข้างในใจมันว่างเปล่า ไม่มีความเสียใจ ไม่มีความลังเล มีแต่ความมุ่งมั่นอันเย็นชา
ฉันลุกขึ้นยืน เดินออกจากห้องที่อับทึบนั้นอย่างไม่รีรอ เมื่อก้าวออกมาสู่โลกภายนอก แสงแดดที่เจิดจ้าดูเหมือนจะไม่สามารถส่องทะลุความมืดมิดในใจฉันได้
ฉันมองดูชื่อใหม่ในพาสปอร์ต พิมล โกสุม หญิงสาวคนใหม่ที่พร้อมจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ฮอกไกโด ประเทศญี่ปุ่น
ฉันหันไปมองหน้าจอโทรทัศน์ขนาดใหญ่ตรงตึกระฟ้าใจกลางเมือง ภาพของบุรินทร์ สามีของฉันปรากฏขึ้นในรายการสัมภาษณ์สด เขาดูหล่อเหลา ภูมิฐาน และเป็นที่ชื่นชมของคนทั่วไป
พิธีกรถามเขาถึงเคล็ดลับการใช้ชีวิตคู่ให้มีความสุข บุรินทร์ยิ้มอย่างอบอุ่น ราวกับว่าเขาคือสามีในอุดมคติของทุกคน
"ความรักไงครับ" เขากล่าว "ความรักและความซื่อสัตย์"
เขายกมือขึ้นโชว์แหวนแต่งงานที่สวมอยู่ที่นิ้วนางข้างซ้าย "แหวนวงนี้ กานดาเป็นคนออกแบบเองกับมือ มันไม่ได้แพงหรอกครับ แต่ทุกครั้งที่มอง ผมรู้ว่ามันคือสัญลักษณ์ของความรักที่บริสุทธิ์ของเรา"
พิธีกรทำท่าทางประหลาดใจ "คุณบุรินทร์เป็นถึง CEO บริษัทอสังหาริมทรัพย์ระดับประเทศ แต่กลับเลือกแหวนที่เรียบง่ายขนาดนี้"
บุรินทร์หัวเราะ "เพราะผมรู้ว่ากานดาไม่ได้ต้องการสิ่งของฟุ่มเฟือย เธอต้องการแค่ความรักและความจริงใจ แค่มีผมอยู่เคียงข้าง มันก็เพียงพอแล้วสำหรับเธอ"
ผู้คนรอบข้างต่างพากันส่งเสียงชื่นชมและอิจฉาในความรักของทั้งคู่
ฉันยืนนิ่ง มองภาพนั้นด้วยรอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้า ความรักที่บริสุทธิ์อย่างนั้นหรือ? ความจริงใจอย่างนั้นหรือ?
ฉันจำได้ดี วันที่เขาสวมแหวนวงนั้นให้ฉันเมื่อเจ็ดปีก่อน วันที่ฉันทิ้งความฝันทั้งหมดเพื่อมาอยู่เคียงข้างเขา วันที่เราเริ่มต้นทุกอย่างจากศูนย์ วาดฝันถึงอนาคตที่สดใสด้วยกัน เขาคือโลกทั้งใบของฉันในตอนนั้น
แต่โลกใบนั้นกลับพังทลายลงในพริบตา เมื่อข้อความจากเบอร์แปลกๆ ปรากฏขึ้นบนหน้าจอโทรศัพท์ของฉัน
มันเป็นรูปถ่าย บุรินทร์กำลังนอนอยู่บนเตียงกับผู้หญิงอีกคน ภาพบาดตาบาดใจที่ฉันไม่เคยคิดว่าจะได้เห็น
รูปถ่ายไม่ได้มีแค่รูปเดียว แต่มีเป็นชุด รูปแรกเป็นบุรินทร์เปลือยท่อนบน อีกรูปเป็นซองถุงยางอนามัยที่วางอยู่บนคอนโซลรถของเขา และสุดท้ายคือรูปผลตรวจการตั้งครรภ์ปลอมที่มีชื่อของชยิสราอยู่
ความเจ็บปวดแล่นเข้าสู่หัวใจราวกับถูกมีดกรีด มันเย็นยะเยือกจนชาไปทั้งร่าง มือของฉันสั่นเทาจนเกือบทำโทรศัพท์หลุดมือ
ฉันพยายามหายใจเข้าลึกๆ เพื่อระงับความรู้สึกพลุ่งพล่านในอก
ฉันเปิดดูโปรไฟล์ของคนที่ส่งรูปมาให้ ชื่อของเธอคือชยิสรา จำปาเทศ เลขานุการคนใหม่ของบุรินทร์ที่เพิ่งเข้ามาทำงานได้ไม่กี่เดือน
ฉันจำชยิสราได้ดี เพราะบุรินทร์เคยชมเธอว่าเป็นคนฉลาดและไฟแรง
ฉันเดินไปที่บริษัทของบุรินทร์ในวันนั้น ใบหน้าของชยิสราปรากฏขึ้นตรงหน้าเธอในชุดรัดรูป โชว์สัดส่วนที่ชัดเจนเกินกว่าจะเป็นชุดทำงานปกติ
ในห้องทำงานของบุรินทร์ เธอเห็นชยิสรากำลังนั่งอยู่บนโต๊ะทำงานของเขา ขายาวเรียวไขว้กัน บุรินทร์กำลังป้อนกาแฟให้เธออย่างเอาใจ
ความรู้สึกรวดร้าวแล่นเข้าสู่หัวใจอีกครั้ง เธอรู้สึกเหมือนกำลังจะอาเจียน
ฉันพยายามควบคุมสีหน้าและแสร้งทำเป็นไม่ได้สังเกตอะไร บุรินทร์เห็นฉันก็รีบเปลี่ยนสีหน้าเป็นปกติทันที
"กานดา เธอมาได้ยังไง" เขาลุกขึ้นยืนเดินเข้ามาหาฉัน
"ฉันคิดถึงคุณ" ฉันตอบเสียงเรียบๆ แต่หัวใจของฉันกำลังแตกสลาย
ฉันออกมาจากบริษัทด้วยความรู้สึกที่หนักอึ้งในใจ ฉันไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อไป ความรักที่เคยคิดว่ามั่นคง กลับกลายเป็นเรื่องหลอกลวง
ฉันเดินอย่างไร้จุดหมายจนมาหยุดอยู่หน้าร้านเพชรแห่งหนึ่ง ฉันมองเข้าไปในร้าน เห็นเพชรพลอยระยิบระยับมากมาย ฉันถอดแหวนแต่งงานออกจากนิ้ว มันรู้สึกเหมือนกำลังฉีกเนื้อออกจากร่างกาย
ความเจ็บปวดแล่นเข้าสู่หัวใจอีกครั้ง แต่คราวนี้มันไม่ใช่ความเจ็บปวดจากความรัก แต่เป็นความเจ็บปวดจากการถูกหักหลัง
ฉันก้าวเข้าไปในร้าน พนักงานรีบเข้ามาต้อนรับด้วยรอยยิ้ม
"ฉันต้องการหลอมแหวนวงนี้" ฉันพูดเสียงเรียบๆ ส่งแหวนแต่งงานให้พนักงาน
พนักงานมองแหวนในมือฉันด้วยความประหลาดใจ "คุณผู้หญิงคะ แหวนวงนี้สวยมากเลยนะคะ ทำไมถึงอยากหลอมล่ะคะ"
"ฉันไม่ต้องการมันอีกแล้ว" ฉันตอบ ใบหน้าของฉันปราศจากอารมณ์ใดๆ
พนักงานมองหน้าฉันด้วยความสงสัย แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ เธอรับแหวนไปพร้อมกับแจ้งราคาค่าบริการ
ฉันกลับบ้านพร้อมกับวัตถุชิ้นเล็กๆ ที่เคยเป็นแหวนแต่งงานของเรา มันถูกหลอมจนเละไม่มีชิ้นดี ราวกับความรักของเราในตอนนี้
เมื่อบุรินทร์กลับมาในคืนนั้น เขาหอบช่อดอกกุหลาบสีแดงช่อใหญ่มาให้ฉัน เขายิ้มอย่างอบอุ่นราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"ที่รัก ผมกลับมาแล้ว" เขากอดฉันแน่น พยายามจะจูบฉัน
ฉันหลบหน้าเขา กลิ่นน้ำหอมของผู้หญิงคนอื่นยังคงติดตัวเขามาอย่างชัดเจน
"ฉันเหนื่อย" ฉันพูดเสียงเรียบๆ "ฉันขอไปอาบน้ำก่อนนะ"
บุรินทร์พยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจ เขาวางดอกไม้ลงบนโต๊ะกลางห้อง แล้วเดินตามฉันมาติดๆ
"ที่รัก คุณไม่ใส่แหวนแต่งงานของเราเหรอ" เขาถาม น้ำเสียงของเขามีแววประหลาดใจ
ฉันหันกลับไปมองเขา "ฉันถอดวางไว้บนโต๊ะเครื่องแป้ง"
"ผมไม่เห็นเลย" เขามองหาบนโต๊ะเครื่องแป้ง แต่ไม่พบอะไร
"สงสัยทำหล่นหายไปแล้วมั้ง" ฉันแสร้งทำเป็นไม่ใส่ใจ "ช่างมันเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยไปหาซื้อใหม่"
บุรินทร์ยิ้มกว้าง "จริงเหรอที่รัก! งั้นพรุ่งนี้เราไปซื้อแหวนคู่กันนะ ผมจะซื้อแหวนที่ดีที่สุดให้คุณเลย"
ฉันมองเขาด้วยรอยยิ้มบางๆ คงไม่หลงเหลือแล้วสำหรับคำว่าเรา
บทที่ 1
09/12/2025
บทที่ 2
09/12/2025
บทที่ 3
09/12/2025
บทที่ 4
09/12/2025
บทที่ 5
09/12/2025
บทที่ 6
09/12/2025
บทที่ 7
09/12/2025
บทที่ 8
09/12/2025
บทที่ 9
09/12/2025
บทที่ 10
09/12/2025
บทที่ 11
09/12/2025
บทที่ 12
09/12/2025
บทที่ 13
09/12/2025
บทที่ 14
09/12/2025
บทที่ 15
09/12/2025
บทที่ 16
09/12/2025
บทที่ 17
09/12/2025
บทที่ 18
09/12/2025
บทที่ 19
09/12/2025
บทที่ 20
09/12/2025
บทที่ 21
09/12/2025
หนังสืออื่นๆ ของ Gavin
ข้อมูลเพิ่มเติม