icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
5.0
ความคิดเห็น
204.5K
ชม
109
บท

ปราณปริยาถูกชะตาชีวิตบีบรัดให้ต้องจำใจยอมอย่างไม่มีทางเลี่ยงเป็นผู้หญิงของนักธุรกิจผู้ร่ำรวย เขาเลี้ยงดูเธอไว้เพื่อบำรุงบำเรอความสุข แต่แล้วเมื่อเธอตั้งครรภ์เขากลับแสดงท่าทีไม่ยอมรับ เธอจึงต้องจากไปพร้อมลูกในท้องของเขา การจากไปแบบไร้ร่องรอยของหญิงสาวที่ปรานต์เลี้ยงไว้เพื่อบำรุงบำเรอความสุขทำให้ใจของปรานต์แหว่งโหวงถูกกัดกร่อนอย่างที่ไม่เคยเป็น หลายปีให้หลัง ปรานต์พบเธออีกครั้ง ในฐานะผู้หญิงที่ภพ ชายรุ่นพี่ที่เขาเคารพรักมากคนหนึ่งจริงจังถึงขั้นจะแต่งงานด้วย เธอเป็นเมียของเขา แล้วยังเคยท้องลูกของเขาอีก มีสิทธิ์อะไรเอาตัวเองใส่ตะกร้าล้างน้ำไปขายให้คนอื่น! *** มีเนื้อหาบางช่วงไม่เหมาะสำหรับบุคคลอายุต่ำกว่า 18 ปี ***

บทที่ 1 1

“ทำไหวแน่นะ ร้านปิดตีหนึ่งก็จริง แต่กว่าจะเก็บของเก็บอะไรก็ราวๆ ตีสามถึงจะเสร็จ ได้ข่าวว่ายังเรียนอยู่ไม่ใช่หรือ”

“ไหวค่ะ หนูทำไหว”

“ถ้าไหวจะให้ทำวันนี้เลยนะ”

“ได้ค่ะ”

หญิงสาวในชุดนักศึกษาตอบรับอย่างรวดเร็ว โดยมีสายตาของ ‘ซ้อเสียง’ เจ้าของร้านอาหารกึ่งผับมองมาด้วยสายตาประเมิน

แบบนี้แล้ว ไม่น่าจะทำงานอยู่ในร้านของนางได้นาน

ไม่ใช่ดูถูกแต่อย่างใด แต่เห็นมานักต่อนักแล้ว

รูปร่างอวบอัดมีทรวดทรงทั้งยังใหญ่โตเกินตัวดูล่อหูล่อตาเสือสิงห์กระทิงแรดยามราตรีเหลือเกิน แถมใบหน้าก็สวยใช้ได้ทีเดียว แม้แววตาจะเศร้าไปนิดก็ตาม แค่ขัดเกลาเบาๆ ไม่ใช่แค่เด็กหลังร้านหรอก เผลอๆ เอามารับแขกข้างหน้านี่ก็ยังได้

อีกทั้งยังกลัวใจคน

กลัวเหลือเกิน กลัวว่าจากเด็กดีตั้งใจทำงานแลกหยาดเหงื่อแรงกายอดหลับอดนอนเพื่อค่าแรงที่ได้มากกว่างานอื่นเช่นนี้ แรกๆ ไหวกันทั้งนั้น นานไปนี่สิ กลัวจะเปลี่ยนใจไปทำงานอื่นที่สบายกว่า เงินมากกว่า

“ชื่ออะไรนะเรา”

“ปราณปริยา ชื่อเล่นชื่อนิ่มค่ะ”

คนถามชะงักหน่อยหนึ่ง ยิ้มพยักหน้าให้ทำนองว่ารับรู้

พลันเสียงเคาะประตูครั้งเดียวแล้วเปิดเข้ามาโดยไม่ขออนุญาตดังขึ้นที่ด้านหน้า

และนี่คือความกลัวของซ้อเสียงอย่างที่สุด!

บัดนี้แววตาของหญิงวัยห้าสิบสี่วาววับขึ้น เมื่อนึกไปถึงว่าใครกันที่อยู่ตรงนั้น ยังไม่ทันได้คิดอะไรต่อ เสียงทักถามดังทุ้มนุ่มหูอยู่ที่ประตูเหล็กบานนั้นเอง

“อ้าว...ยุ่งอยู่หรือครับซ้อ”

“มีอะไรหรือคะคุณปรานต์”

หญิงเจ้าของร้านกล่าวทักขึ้นทันที แล้วลุกมาแตะไหล่หญิงคราวหลานให้ลุกออกจากเก้าอี้

“ไปหาคุณพลที่ข้างนอก บอกว่าฉันให้เริ่มงานวันนี้เลย”

ซ้อเสียงบอกกับร่างอวบอิ่มเต็มมือเต็มไม้จบในประโยคเดียว แล้วดันให้ร่างนั้นพ้นออกจากประตูห้องทำงานไปโดยไวอย่างแนบเนียน รีบปิดประตูลง หันมายิ้มหวานให้คนมาใหม่ที่เป็นชายร่างสูงเกินขนาดชายไทยทั่วไปอย่างปั้นแต่งเต็มที่ หวังว่าตนเองจะบดบังสายตาของนักล่าคนนี้ได้ทันจากเหยื่อชิ้นสดเมื่อครู่นี้ได้

แต่หารู้ไม่ว่ามันไร้ผลสิ้นดี

‘ปรานต์’ เป็นพวกทรงอำนาจและอิทธิพลในพื้นที่แถบนี้ ชายหนุ่มเปี่ยมไปด้วยความเป็นผู้ล่าอย่างสมบูรณ์แบบ ที่สำคัญวิธีการล่านุ่มนวลแยบยลไม่ทำให้เหยื่อตื่นกลัวตกใจแต่อย่างใด หากได้ลิ้มชิมเหยื่อรายไหน รายนั้นเป็นได้ตกในห้วงบ่วงเสน่หาแสนหวานล้ำของปรานต์กันทั้งนั้น

แต่หากหมดสิ้นความหวานแล้วนั่น คือสิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่า

หญิงสาวหลายคนต่างยอมศิโรราบให้ปรานต์มานักต่อนักแล้ว ที่ว่ายาก ที่ว่าหวงเนื้อหวงตัว ปรานต์จัดการได้ เขาไม่ได้ใช้กำลังข่มขู่ขืนใจบังคับเอา แต่เหยื่อเหล่านั้นต่างหากที่ยอมให้ปรานต์เองทั้งสิ้น

“เด็กใหม่หรือไงครับ”

คนสนิทที่เห็นสายตาของผู้เป็นนายมองตามหลังไปแวบหนึ่งก็พอรู้ความ รีบถามซ้อเสียงอย่างรู้ใจผู้เป็นนายดีราวกับเป็นคนๆ เดียวกัน

“ถามทำไมตง ชอบหรือไง เดี๋ยวเด็กแกได้มาถอนหงอกฉันอีกหรอก”

‘ตง’ คนสนิทยิ้มก่อนเม้มปากตนเองกลัวจะหลุดขำออกมาแล้วถึงได้เงียบไป หญิงคนนี้เป็นคนกล้าเพียงคนเดียวเท่านั้นที่กล้าออกปากว่านายของเขาได้โดยที่ปรานต์ไม่คิดโกรธเคืองเสียด้วย แต่ถึงอย่างนั้นนายของตงก็หน้านิ่งตึงไปมากทีเดียวเมื่อถูกซ้อเสียงตีวัวกระทบคราดเข้าให้อย่างจัง หญิงวัยเลยหลักสี่ไปไกลโขปรายตามองนายของตง จีบปากจีบคอถาม

“มีอะไรหรือคะ มาถึงนี่ได้”

ปรานต์เลือกโซฟาตัวใหญ่ในห้องนั่งลงแล้วถึงเอ่ยปากออกมา “เรื่องหุ้นที่บอกจะขาย”

“อ้อ เรื่องนั้นเอง เชิญนั่งก่อนค่ะ”

แล้วจึงเริ่มเจรจากันจากนั้น นานร่วมชั่วโมงกว่าจะได้ข้อสรุปซึ่งเป็นที่น่าพอใจกันทั้งสองฝ่าย ซ้อเสียงยิ้มก่อนเอื้อนเอ่ยเอาใจ เมื่อผลประโยชน์ลงตัวอย่างที่หมายมาด

“ดื่มอะไรก่อนนะคะ เดี๋ยวให้เด็กๆ เตรียมห้องให้ อยากได้ใครมาบริการคะคืนนี้ น้องหลิน หรือ น้องเฌอเอม”

ปรานต์ทำเพียงยิ้มแล้วว่าเรียบๆ ตามนิสัยของตน และคำตอบไม่ผิดจากที่ซ้อเสียงคาดการณ์เอาไว้เท่าใดนัก

“ไม่ดีกว่าครับวันนี้ไม่อยากดื่ม”

“ว้า น้องๆ รู้เข้า เสียใจแย่ สงสัยอยากเก็บท้องไว้กินของสด” ซ้อเสียงเหน็บยิ้มๆ อย่างพอรู้แกว

แต่คนหนุ่มอนาคตไกลไม่ว่าอะไรให้ระคายหูระคายอารมณ์ แม้ปรานต์จะอยู่บนสุดห่วงโซ่ของวงจรนี้ แต่เขาไม่ใช่คนโผงผางที่นึกคิดอยากพูดจาอะไร ทำอะไรก็ทำลงไปเลยแบบไม่นึกถึงคนอื่น ชายหนุ่มรักษามาดของความเป็นผู้นำเอาไว้ได้เสมอ

หลังเจรจาธุระเรียบร้อย ผู้เป็นนายของตงไม่ได้นั่งดื่มในร้านอย่างทุกทีแต่ให้จอดรถรอที่ทางด้านหลังร้านแทน

ตงลอบมองนายผ่านกระจก

พบว่าอีกฝ่ายนั่งรอเงียบๆ ที่เบาะหลังอย่างไม่มีท่าทีร้อนรนแต่ประการใด นิ่งคล้ายรอดูความเคลื่อนไหวของเหยื่อเหมือนนักล่าในป่าไม่ผิดเพี้ยน

ตงรู้ว่านายของตนจ้องเหยื่อชิ้นนี้เอาไว้แล้ว และไม่มีทางปล่อยให้หลุดไปได้อย่างแน่นอน

ทันทีที่ถึงเวลาปิดบริการ รวมทั้งเป็นเวลาเลิกงานของพนักงานในร้าน ต่างทยอยกันออกมาบ้างบางส่วน ไม่นานจากนั้นคนที่เพิ่งได้ทำงานวันนี้วันแรกอยู่จัดการเก็บกวาดงานของตนเองจนเรียบร้อยดีรวมถึงช่วยงานที่ค้างคาในส่วนอื่นเสร็จสิ้น หิ้วสัมภาระตนเองผ่านประตูหลังร้านออกมานาทีนี้เอง

ตงจึงเปิดประตูรถแล้วปรี่เข้าไปหาทันที พร้อมเรียกด้วยเสียงไม่ดังเท่าใดนัก

“น้อง น้อง”

“คะ” ปราณปริยาผงะ หันซ้ายขวามองว่าเรียกตนหรือไม่ รับคำด้วยท่าทีระแวดระวังตัว ตงถามกลับทันที

“กลับยังไง ไปกับพี่ไหม”

มองอีกฝ่ายด้วยสีหน้าหวาดกลัว เป็นใครก็ไม่รู้จัก จู่ๆ มาบอกให้กลับบ้านด้วย เธอไม่ใช่เด็กห้าขวบนะ

“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมากค่ะ”

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

หนังสืออื่นๆ ของ SHASHAwriter

ข้อมูลเพิ่มเติม
บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ