ครอบครัวของบุรินทร์เคยผ่านความล้มเหลวทางธุรกิจครั้งใหญ่ จนพ่อและแม่ของเขาต้องจากไปด้วยความสิ้นหวัง บุรินทร์มุ่งมั่น ต่อสู้ จนกลับมาผงาดได้อีกครั้ง แต่กลับถูกสกัดจนเกือบซวนเซ แล้วหญิงสาวที่เขาถูกตาถูกใจตั้งแต่แรกเจอ ที่ดูอย่างไรก็ไร้พิษสงอย่างสาริศาจะใช่หนึ่งในเครื่องมือที่ใช้ทำลายเขาอีกครั้งหรือไม่ เนื้อหาบางช่วงบางตอน “เข้าบ้านไปทำหน้าที่ภรรยาก่อน” ได้ยินอย่างนั้น สาริศาสะดุ้งตกใจ ขยับถอยหนีเขาทันที บุรินทร์หรี่ตามองท่าทีของเธอ *พร้อมหัวคิ้วขมวดเข้าหากันจนดูเกินจริงไปนิด ถามกลับสั้น ๆ ว่า “เป็นอะไร” “หน้าที่ภรรยา หน้าที่อะไรกันคะ” “เก็บกวาด เช็ดถูบ้าน เตรียมอาหารเย็น แล้วก็จัดเตรียมห้องหับไว้นอนคืนนี้ นี่เราคิดอะไรอยู่” “เปล่าสักหน่อย” พึมพำเดินตามหลังเขาเข้าบ้านไป อดบ่นอีกไม่ได้ “ไม่มีแม่บ้านคอยทำให้หรือยังไงนะ ไม่รวยจริงนี่นา” “พี่พูดสักคำหรือยังว่าพี่รวย”
เห็นมีช่องจอดว่างอยู่ บุรินทร์จึงพารถตรงไปจุดหมาย แต่แล้วกลับถูกอีกคันตัดหน้าเข้าไปจอดเสียก่อน ดีที่เขาเบรกทัน เลยไม่เฉี่ยวชนจนต้องเสียเวลา
ไม่ได้ติดใจเอาความเมื่อไม่มีเหตุอะไรเกิดขึ้น พารถเคลื่อนตัวออกไปอีก ไกลจากที่หมายตาเมื่อครู่นี้ มีรถออกจากช่องจอดพอดี จึงหยุดรถลงที่ตรงนั้นแทน ดับเครื่องยนต์แล้วค่อยเปิดประตูรถลงไป
เขาเดินย้อนกลับทางเดิมเพื่อเข้าประตูของโรงแรม จึงได้เห็นว่าเจ้าของรถคันที่ตัดหน้าเป็นหญิงสาวร่างเล็ก แบบเดียวกับรถของเจ้าหล่อน ปราดเปรียว แลดูคล่องตัวดี กระนั้นก็พอมองออกว่ายังเด็กอยู่มากหากเทียบกับเขา ที่อีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้ก็จะย่างเข้าสามสิบเก้าปีแล้ว
หญิงสาวคนนั้นดูวุ่นวายอยู่กับรองเท้าที่ท้ายรถ ไม่สนใจใครทั้งสิ้น ไม่รู้ว่าเป็นแบบนี้ทุกครั้งหรือเปล่า หากว่าจอดรถที่ลับตาคนก็น่าห่วงเรื่องความปลอดภัยอยู่ไม่น้อย
ละสายตาไปยังทางเข้า พาตัวเองเดินไปเรื่อย ๆ หญิงคนเดิมเดินตัดหน้าเขาอีกครั้ง เธอหันมามองเขานิดเดียว เมื่อทำท่าว่าจะชนกันอีกรอบตรงประตู เลยผายมือให้เดินนำหน้าเข้าไปก่อน เห็นทำท่าพยักหน้าให้เบา ๆ เดินผ่านประตูเข้าไปแล้ว บุรินทร์จึงตั้งท่าจะเข้าไปบ้าง แต่มีคนโทรศัพท์มาพอดีจึงหยุดรับสาย แล้วสายตาของเขาก็มองตามแผ่นหลังของหญิงสาวคนนั้นที่เดินฉับ ๆ เข้าไปด้านใน จนลับสายตาของเขาไปในที่สุด
“เลทเกือบสิบนาที”
สรสิชบ่นบุตรสาวด้วยสีหน้าไม่พอใจ กระนั้นยังคุมอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ได้ เพราะคนที่ตนหมายตาอยากให้ได้พบกับบุตรสาวสักครั้ง ยังไม่เข้ามาในงานเลี้ยง
“ซินรีบสุดชีวิตแล้วค่ะ” อ้าปากจะบอกว่าการประชุมที่ให้ตนเข้าแทน ยืดเยื้อจนเลยเวลาไปเป็นชั่วโมง กว่าจะเสร็จสิ้นการประชุมก็ห้าโมงครึ่ง แล้วไหนยังต้องฝ่าการจราจรช่วงวิกฤตสุด ๆ ของวันเข้ามาที่โรงแรมย่านกลางเมืองนี่อีก สายสิบนาทียังถือว่าไวไปด้วยซ้ำ นี่เธอขับปาดหน้ารถคนอื่นมาแล้วกี่คัน บิดาจะรู้บ้างหรือเปล่า ขนาดที่จอดรถ หากไม่ปาดหน้าแย่งมาก็คงสายกว่านี้
พลันนั้นเองที่แววตาสีดำคมลึกของชายเจ้าของรถคันที่ถูกเธอปาดหน้าแย่งที่จอดมาก็ค่อย ๆ ผุดเข้ามาในหัว
หวังว่าคงจะไม่ได้มางานเดียวกันนี่หรอกนะ
“แต่งตัวแบบนี้อีกแล้ว”
สรสิชมองบุตรสาวด้วยสายตาไม่สบอารมณ์ วางแก้วลงกับถาดของบริกรที่ผ่านมาพอดี หันหลังให้คนอื่นในห้องจัดเลี้ยงเพื่อยืนบังบุตรสาว แล้วยื่นมือดึงสาบเสื้อตรงกระดุมเม็ดบนสุดด้วยเรี่ยวแรงพอประมาณ จนมันขาดออกจากรังดุมในทันที เม็ดหนึ่งกระเด็นตกไปที่พื้น อีกเม็ดยังคาอยู่ที่รังดุมของมัน จนเห็นเนินอกของเธอราง ๆ
สาริศาคิดไม่ถึงว่าบิดาจะทำกับตัวเองแบบนี้ ร้องเรียกท่านด้วยความตกใจ “คุณพ่อ!” พร้อมกับยกมือขึ้นกุมคอเสื้อตรงที่ถูกกระตุกจนกระดุมขาดออกจากกัน
สรสิชส่งเสียงขัดใจ ปัดมือเธอที่วุ่นวายกับคอเสื้อออก
และหญิงสาววัยยี่สิบสี่ปีก็ไม่กล้าเถียงอะไรท่านอีก ชีวิตนี้ของเธอ ตั้งแต่จำความได้ก็มีเพียงบิดา เธออาจเก่งกล้า ต่อล้อต่อเถียงกับคนอื่น แต่ไม่กล้าหือหรือดื้อรั้นกับบิดา ท่านสั่งอย่างไรก็ต้องเป็นไปอย่างนั้น
“กุญแจรถอยู่ไหน”
สรสิชถามพร้อมกับยื่นมือออกมารอ เธอมองท่านด้วยอาการน้อยเนื้อต่ำใจ พร้อมความสงสัยที่แทรกเข้ามาแทนที่นิด ๆ ว่าจะเอาไปทำไม แต่ไม่ได้ถาม ทำเพียงล้วงหยิบกุญแจส่งให้เท่านั้น
“จอดตรงไหน” เสียงถามห้วนเล็กน้อยของสรสิชไม่ดังนัก
“ตรงหน้าประตูทางเข้านี่เลยค่ะ” ตอบไม่ทันจบประโยคดี ถูกตำหนิต่ออีก
“ยืนยืดไหล่ให้ดูเป็นสาวมั่นหน่อย ไม่ใช่งอตัวเป็นกุ้งสุกแบบนี้ เดี๋ยวจบงานพ่อต้องคุยกับครูแจมใหม่แล้ว ว่าสอนลูกยังไงถึงได้ไม่มีพัฒนาการเลย สอนเหมือนไม่ได้สอน หมดคอร์สพอดีใช่ไหม หมดแล้วก็ไม่ต้องไปมันแล้วนะ พ่อหมดเงินกับซินเท่าไรแล้วรู้ไหม”
ท่านบ่นไปถึงครูสอนบุคลิกภาพคนดังที่ส่งเธอไปเข้าคอร์สตั้งแต่เรียนจบออกมาช่วยงานที่บริษัท
สาริศาอยากช่วยบิดาทำงาน งานหนักแค่ไหน เธอไม่เคยบ่น
เธออยากเป็นผู้หญิงที่ทำงานเก่ง แต่ไม่ได้อยากเป็นสาวมาดมั่น ไฟแรง เปรี้ยว เฉี่ยว สวย สง่างาม อย่างที่บิดาต้องการให้เป็นเลยสักนิด แต่ดูเหมือนสรสิชจะมีความต้องการสวนทางกับบุตรสาว
คนเป็นพ่อมองด้วยสายตากดดันแกมผิดหวัง ก่อนสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ หันไปที่ทางเข้าห้องจัดเลี้ยง ใบหน้าเฉยฉาบรอยยิ้มในทันที ปากพูดกับเธอ แต่ตามองไปยังทางนั้น
“พี่เขาเดินมานู่นแล้ว ยิ้มด้วยเวลาที่พูดน่ะ ไม่ใช่ยิ้มโง่ ๆ ทำตัวให้มีเสน่ห์เข้าไว้ ตามองตอบบ้าง หลบตาบ้าง ไม่ใช่เอาแต่หลบตาตลอดเวลาอย่างกับพวกผู้หญิงบ้าน ๆ”
สั่งเสร็จ สรสิชยกมือทักทายชายคนที่ว่านั้น สาริศาจึงหันไปมองตามบิดา พบชายร่างสูงสง่าดูโดดเด่นที่สุดในงานเลี้ยง เขากำลังตรงมาทางนี้ และเธอจะไม่รู้สึกร้อนไปหมดทั้งหน้าอย่างที่เป็นอยู่ในตอนนี้เลย หากว่าชายคนนั้นจะไม่ใช่คนเดียวกันกับที่เธอแย่งที่จอดรถเมื่อครู่
อย่าเรียกว่าแย่งเลย อันที่จริงเธอก็แค่เหยียบคันเร่งเข้าไปจอดให้ไวกว่าเขาเท่านั้นเอง ก็ตรงนั้นมันไม่ได้มีป้ายกำกับว่าของใครนี่นา เอาเป็นว่าเลิกคิดเรื่องนั้นไปก่อนก็แล้วกัน มาแก้เหตุการณ์เฉพาะหน้านี่ดีกว่า ไม่รู้ว่าเขาจะเอาเรื่องเธอหรือเปล่า
“ทางนี้หมอก”
บทที่ 1 1
29/12/2021
บทที่ 2 2
29/12/2021
บทที่ 3 3
29/12/2021
บทที่ 4 4
29/12/2021
บทที่ 5 5
29/12/2021
บทที่ 6 6
29/12/2021
บทที่ 7 7
29/12/2021
บทที่ 8 8
29/12/2021
บทที่ 9 9
29/12/2021
บทที่ 10 10
29/12/2021
บทที่ 11 11
29/12/2021
บทที่ 12 12
23/04/2022
บทที่ 13 13
23/04/2022
บทที่ 14 14
23/04/2022
บทที่ 15 15
23/04/2022
บทที่ 16 16
23/04/2022
บทที่ 17 17
23/04/2022
บทที่ 18 18
23/04/2022
บทที่ 19 19
23/04/2022
บทที่ 20 20
23/04/2022
บทที่ 21 21
23/04/2022
บทที่ 22 22
23/04/2022
บทที่ 23 23
23/04/2022
บทที่ 24 24
23/04/2022
บทที่ 25 25
23/04/2022
บทที่ 26 26
23/04/2022
บทที่ 27 27
23/04/2022
บทที่ 28 28
23/04/2022
บทที่ 29 29
23/04/2022
บทที่ 30 30
23/04/2022
บทที่ 31 31
23/04/2022
บทที่ 32 32
23/04/2022
บทที่ 33 33
23/04/2022
บทที่ 34 34
23/04/2022
บทที่ 35 35
23/04/2022
บทที่ 36 36
23/04/2022
บทที่ 37 37
23/04/2022
บทที่ 38 38
23/04/2022
บทที่ 39 39
23/04/2022
บทที่ 40 40
23/04/2022
หนังสืออื่นๆ ของ SHASHAwriter
ข้อมูลเพิ่มเติม