เพราะต้องการหาข้อมูลเขียนนิยายเรื่องใหม่ กานต์มาดา นักเขียนสาวจึงต้องสร้างกลรักขึ้นมา แล้วหลอกล่อให้เขา...อัลฟอนโซ่ เจ้าของบริษัทใหญ่ในสเปน และพ่วงตำแหน่งคุณพ่อลูกหนึ่ง ให้มาเล่นเกมปรารถนากับเธอ แต่เมื่อเขาจะเอาจริง เธอจึงต้องยุติทุกอย่างลงก่อนที่ความสัมพันธ์จอมปลอมจะจริงจังไปจนเกินควบคุม แต่...ไม่มีใครที่จะหลอกเล่นกับหัวใจของหนุ่มหล่อทรงเสน่ห์และอำนาจแห่งแดนกระทิงดุไปได้ อัลฟอนโซ่หมายมั่นที่จะทำทุกอย่าง เพื่อให้บทเรียนกับกานต์มาดา ที่กล้ามาล้อเล่นกับความรู้สึกเขา!!! งานนี้...ใครจะชนะในเกมปรารถนาที่กลับกลายเป็นการเอาคืนได้? หรือต่างกันต่างก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับกลรักที่ร้อยรัดหัวใจของเขาและเธอเอาไว้กันแน่? ร่วมหาคำตอบกันได้ใน “กลรัก เกมปรารถนา” **************** “ทำไม? หรือคุณกลัวผม?” “ใช่! เพราะคุณมันเจ้าเล่ห์! ไว้ใจไม่ได้!” “...จริงๆ ผมก็ไม่ชอบทำอะไรคนหลับหรอกนะ ทำอะไรตอนที่ไม่หลับได้อารมณ์กว่าเยอะ เพราะผมจะได้ยินเสียงครางหวานหูของคุณ มันเพราะจับใจยิ่งกว่าบทเพลงบทไหนในโลกเลยล่ะ”
“เป็นไงบ้างครับคนเก่ง?” น้ำเสียงหอบกระเส่าดังผ่านเรียวปากหนาหยักลึกแสนเย้ายวนใจ ขณะที่คนพูดจับต้องตัวตนแข็งขึงของตนเอง ลูบไล้ราวกับปลอบประโลมให้กระทิงหนุ่มที่กำลังฮึกเหิมผ่อนคลายลงอีกนิด
“คะ?” สาวสวยขานด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ราวกับไม่มั่นใจกับคำถามเมื่อครู่นี้
“ผมถามว่าอัลลี่น้อยของผมเป็นยังบ้างครับ มีวิด้า หืม??” เสียงเขายังคงสั่นสะท้าน ขณะที่ขยับมือใหญ่ของตนสร้างความหรรษาให้ตนเอง จินตนาการว่ามือหนาอุ่นร้อนของตน คือมืออันอ่อนนุ่มรุ่มร้อนของคนที่เขากำลังคุยด้วยอยู่ในขณะนี้
“ก็... ดีค่ะ” น้ำเสียงหวานนั้นฟังดูไม่มั่นใจนัก ก็แหม... รู้เต็มอกว่าเขาอยากได้ยินคำพูดว่าอะไร แต่มันก็กระดากเหลือเกินที่จะไปชม... เอ่อ... ส่วนนั้นของผู้ชายว่า... ใหญ่
“แค่นี้งั้นหรือครับ?” เขาพูดเหมือนจะงอนน้อยๆ กับคำพูดที่ไม่โดนใจเขา จนต้องเป็นคนเอ่ยนำคำพูดด้วยตัวเอง “อัลลี่ของผม... อืม... ใหญ่ดีไหมครับมีวิด้า?”
“ค่ะ” เธอตอบเพียงเท่านั้นความเขินอายก็ตีตื้นแผ่นซ่านไปทั่วหน้าเสียแล้ว
“ค่ะอะไรครับ?” ชายหนุ่มถามต่อเมื่อเธอตอบคำถามของเขาไม่ครบ “พูดให้จบสิครับเบบี้เกิร์ล”
“อืม... ใหญ่ค่ะ” ที่สุดก็ตัดสินใจพูดออกไปจนได้ แม้จะรู้สึกชาไปทั่ววงหน้าเพราะความอับอายหลังจากพูดคำนั้นออกไป จนต้องกัดริมฝีปากล่างของตนข่มความเขินอาย
“โอ้ว!!! คนสวยของผม” เขาครางเสียงแหบห้าวเมื่อคำพูดของเธอกระตุ้นอารมณ์ซ่านกระสันให้แผ่คลุม ราวกับคลื่นจากทะเลที่ซัดสาดเข้าฝั่ง “แล้ว... มัน... รู้สึกดีไหมครับคนดี?”
“ดีค่ะที่รัก” เธอตอบ พยายามทำเสียงสั่นสะท้านเพื่อเอาอกเอาใจเขา กลั้นใจพูดคำที่จะทำให้เขาภาคภูมิใจในความอลังการของตัวเอง ทั้งที่อายแทบแย่ “ดีมากเลย... ”
“เบบี้เกิร์ล... ผมอยากจะกระโจนเข้าไปในกายคุณ ซ้ำแล้ว... ซ้ำเล่า... อยากมอบทุกอย่างของผมให้กับคุณเหลือเกินครับ” เขาพูด หลับตาจินตนาการว่าตนจดจ่ออยู่ที่ปากทางรักของหญิงสาวที่แสนเร้าใจ “ให้... ให้ผมเข้าไปได้ไหมครับ?”
“เอ่อ... ค่ะ ได้... ได้ค่ะ เข้ามาสิคะ” น้ำเสียงที่พูดออกไปเหมือนจะไม่มั่นใจนัก ก็คนมันไม่เคยนี่นา... ถึงแม้จะเรียกได้ว่าเชี่ยวชาญเรื่องบนเตียงเพราะเขียนนิยายโรมานซ์มามาก แต่ก็ไม่เคยเลยสักครั้งที่จะใช้คำพูดรัญจวนใจในนิยายมาพูดกับคนจริงๆ อย่างนี้ แต่เพียงเท่านั้นก็เป็นการเชิญชวนอย่างยิ่งยวด จนคนฟังวาบหวามไปทั้งใจ
“โอ... อืม... คนสวยของผม ผมกำลังเข้าไปเติมเต็มคุณ คุณรู้สึกดีไหมครับคนเก่ง?” เขายังคงป้อนคำถามไม่หยุด ขณะที่คนถูกถามได้แต่ทำเสียงอื้ออึงในลำคอเท่านั้น “ผมรู้สึกดีเหลือเกิน อนุญาต... ให้ผมขยับนะครับ แล้วผมสัญญาว่าคุณจะพบกับความสุขที่สุดเท่าที่คุณเคยรู้จัก”
“ค่ะ... ขยับสิคะ” เธอบอกน้ำเสียงสั่นสะท้าน เมื่อได้รับอนุญาต... ชายหนุ่มก็ไม่รอช้าเลยที่เร่งกระชั้นจังหวะให้เร่าร้อนผสานความอ่อนหวานเสียจนเขาทนไม่ไหว
“ที่รัก... ผมอยากได้ยินเสียงครวญครางของคุณจัง” เขาได้ยินอีกฝ่ายเงียบไปถนัดใจ จึงรีบเร่งเร้าด้วยคำพูดที่แหบพร่าแทบฟังไม่ได้ศัพท์ “ว่าไงครับ... ผมรอฟังอยู่นะ”
“อืม...” เธอส่งเสียงอื้ออึงแสนหวานแผ่วเบา ชายหนุ่มอยากจะหัวเราะขบขันอย่างเอ็นดูเธอนัก ถ้าไม่ติดว่าความเสียวซ่านตีตื้นขึ้นมาในกายจนใกล้ปะทุเต็มที
“โอ้ว... ที่รัก! เรียกชื่อผมที!” เขากระชากเสียงแหบห้าวสั่ง เมื่อกัดฟันทนความกระสันซ่านต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว เขาต้องปลดปล่อยเดี๋ยวนี้! และมันทำไม่ได้ถ้าไม่ได้ยินเสียงหวานๆ ของเธอเรียกชื่อเขา
“อัลฟอนโซ่...” เธอเรียกชื่อต้นของเขาอย่างสนิทสนม เสียงหวานสะท้านไหวเรียกเลือดลมของคนฟังให้ฉีดพล่าน ความเสียวแปลบจู่โจมไปทั่วร่างใหญ่หนาด้วยมัดกล้ามเนื้อ
“โอ้! โอ้! ที่รัก! อืม...” เขาหลุดเสียงกร้าวราวกับสิงโตคำรามยามที่มันดูทำร้าย ก่อนที่จะตามมาด้วยเสียงครางทุ้มต่ำยาวๆ สลับกับเสียงหายใจหอบสะท้านของเขา “อื้ม... ที่รัก... คุณทำให้ผมมีความสุขอีกแล้วนะครับ”
“ฉันดีใจค่ะที่คุณมีความสุข” เธอบอกเท่านั้น แล้วเสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นก็ทำให้เขาหยุดชะงักบทสนทนา ก่อนจะเริ่มบทสนทนาอีกครั้งในอีกอึดใจต่อมา
“ผมต้องไปแล้วครับ พอดีเจ้าตัวยุ่งคงนอนไม่หลับจนต้องมาตามผมไปอ่านนิทานให้ฟังแน่ๆ”
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวเราค่อยคุยกันใหม่ก็ได้ค่ะ” หญิงสาวบอกอย่างเข้าใจ ซึ่งนั่นทำให้อดซาบซึ้งเล็กๆ ไม่ได้ที่เธอไม่เรียกร้องเอาแต่ใจเหมือนผู้หญิงคนอื่น
“ผมจะโทร.หาใหม่นะครับ บายครับมีวิด้า”
“บายค่ะ” เมื่อได้ยินเธอบอกลานั่นแหละเขาจึงยอมกดตัดสายการสนทนาที่ต่อตรงมาจากประเทศสเปน ทิ้งให้หญิงสาวนั่งจินตนาการถึงเขา... คนที่อยู่ห่างไกลออกไปอีกฟากหนึ่งของโลก ลมหายใจของเธอยังคงหอบสะท้านกับอารมณ์แปลกใหม่ที่เคยรู้จักมันแต่เพียงในนิยายของเธอเท่านั้น ใบหน้าหวานยังคงร้อนฉ่าไปทั่ว และพยายามข่มอาการแปลกประหลาดล้ำนั้นไว้ภายใต้กรอบของคำว่า ‘ผู้หญิงที่ดี’
บทที่ 1 Prologue
17/01/2022
บทที่ 2 Chapter 1
17/01/2022
บทที่ 3 Chapter 2
17/01/2022
บทที่ 4 Chapter 3
17/01/2022
บทที่ 5 Chapter 4
17/01/2022
บทที่ 6 Chapter 5
17/01/2022
บทที่ 7 Chapter 6
17/01/2022
บทที่ 8 Chapter 7
17/01/2022
บทที่ 9 Chapter 8
17/01/2022
บทที่ 10 Chapter 9
17/01/2022
บทที่ 11 Chapter 10
31/01/2022
บทที่ 12 Chapter 11
31/01/2022
บทที่ 13 Chapter 12
31/01/2022
บทที่ 14 Chapter 13
31/01/2022
บทที่ 15 Chapter 14
31/01/2022
บทที่ 16 Chapter 15
31/01/2022
บทที่ 17 Chapter 16
31/01/2022
บทที่ 18 Chapter 17
31/01/2022
บทที่ 19 Chapter 18
31/01/2022
บทที่ 20 Chapter 19
31/01/2022
บทที่ 21 Chapter 20
31/01/2022
บทที่ 22 Chapter 21
31/01/2022
บทที่ 23 Chapter 22
31/01/2022
บทที่ 24 Chapter 23
31/01/2022
บทที่ 25 Chapter 24
31/01/2022
บทที่ 26 Chapter 25
31/01/2022
บทที่ 27 Chapter 26
31/01/2022
บทที่ 28 Chapter 27
31/01/2022
บทที่ 29 Chapter 28
31/01/2022
บทที่ 30 Chapter 29
31/01/2022
บทที่ 31 Chapter 30
31/01/2022
บทที่ 32 Chapter 31
31/01/2022
บทที่ 33 Chapter 32
31/01/2022
บทที่ 34 Chapter 33
31/01/2022
บทที่ 35 Chapter 34
31/01/2022
บทที่ 36 Chapter 35
31/01/2022
บทที่ 37 Chapter 36
31/01/2022
บทที่ 38 Chapter 37
31/01/2022
บทที่ 39 Chapter 38
31/01/2022
บทที่ 40 Chapter 39
31/01/2022
หนังสืออื่นๆ ของ กวีมนตรา_พัณณ์ภัสร์
ข้อมูลเพิ่มเติม