นทร์อยู่สูงเกินไขว่คว้าแต่จันทร์โน้มมาหาใจดวงน้อยๆ ที่ชะเง้อมองเขามาเนิ่นนาน ช่างน่ายินดีแม้มาพร้อมความข่มขืน แต่เมื่อรู้ว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเหมือนฝันร้าย ใจก็พังทลายยับเยิน แต่ยังรอคอย… แต่เมื่อตัดใจไอแสนเย็นเยียบจัดกลับมาสู่หัวใจอีกครา เธอต้องยอมหรือทะนงตน พยายามนึกถึงความเจ็บปวดแต่หนหลังหลีกหนีเขา
“คุณศศินกุลกลับมาแล้วใช่ไหมคะคุณป้าแม่บ้าน”
แม่บ้านบ้านฤทธิไกรฤกษ์กำลังลงจากรถแท็กซี่หลังจากกลับมาจากจ่ายตลาดด้วยตนเอง แม่บ้านวัยห้าสิบหันมองคนที่ยืนอยู่ใกล้รั้วบ้านก็ตกใจแต่เพียงไม่นานก็ปรับสีหน้า “คุณรู้มาจากไหนคะ ยังหรอกคุณและตอนนี้ที่บ้านไม่มีเจ้านายคนไหนอยู่”
คุณศิน คุณนาย ไม่ต้องการพบใครถ้าตนบอกไปคงโดนดีแน่ ยิ่งผู้หญิงคนนี้ยิ่งไม่เป็นที่ต้องการพบ แม่บ้านเดินเข้าบ้าน… คุณนายนั้นน่ายิ่งน่ากลัวกว่าใครๆ ถ้ารู้ว่าตนปากพล่อยพูดอะไรออกไป
หทัยรัตน์หมุนแหวนทองคำขาวที่นิ้วนางข้างซ้ายแน่น อยากก้าวเข้าไปในบ้านแต่ยามเดินมาปิดประตู เธอได้แต่ชะเง้อเข้าไปข้างใน นับวันยิ่งไม่เข้าใจคนที่นี่
“ขอโทษนะคุณ” ยามว่า
หทัยรัตน์ถอยห่างจากรั้วทรงสูงบ้านหลังใหญ่โต เธอโบกแท็กซี่แต่ไม่มีคันไหนว่าง สองเท้าเดินเรื่อยๆ บนฟุตบาท ไม่อยากกลับบ้านที่คงอยู่ได้อีกไม่นานเพราะที่นั่นกำลังจะถูกยึดเพื่อนำไปขายทอดตลาด…เดินได้ไม่นานจึงตัดสินใจไปหาคนที่คิดถึงอีกคน
ในห้องรับแขกคุณชายคนเดียวของบ้านซึ่งเพิ่งกลับมาจากเมืองนอก กำลังนัวเนียกับคู่ขาในห้องนั่งเล่น แม่บ้านเดินผ่านตกใจเห็นภาพเจ้านายกอดจูบดาราสาวชื่อดังอยู่
แป๊ะ! ถุงกับข้าวหล่นจากมือ
“ว้ายคุณศิน” ดาราสาวร้องตกอกตกใจแต่ไม่ยอมปล่อยมือที่โอบกอดลำคอร่างหนาใหญ่ของเจ้าของบ้านรูปหล่อ
“ออกไปป้าอย่าให้ใครมายุ่มย่ามในห้องนี้อีก” ใบหน้าหล่อเหลาสายตาเย็นชาบอกว่ากำลังขัดใจยิ่งนัก พูดจบล้วงมือใหญ่เคล้าคลึงอกอวบใหญ่คนที่โอบกอด ดาราสาวพอใจ “อา…ที่รักดีจัง แรงๆ ค่ะ” ใช้มือตนเองตอบสนองโดยการจับหน้าขาเจ้าบ้านรูปงามขึ้นลงจนรู้ว่าของเขาพร้อมบ่งบอกว่าพร้อมสู้ศึก
“ไปห้องข้างบนกัน” ศศินกุลว่า หญิงสาวอารมณ์สวาทเดือดพล่านตามร่างใหญ่แนบชิด
วันนี้เธอจะรับขวัญเขาที่บ้านให้ซ่านไปถึงหัวใจ ดูสิเขาจะมอบรักให้เธอหรือแค่ใคร่ตลอดไปอย่างนี้ คอยดูกันต่อไป
“อ้า…ดีมากโยกขยับแรงๆ ดาด้า” ศศินร้องครางร่างอวบอัดของคู่ขากำลังโยกขยับกลางกายบนท่อนรักตนที่ชูชันพร้อมสู้ เบลินดาโยกย้ายสะโพกสองมือคลึงแคล้าอกอวบด้วยความเสียวซ่าน ศศินใกล้ถึงจุดหมายจับร่างอวบให้โก่งโค้งตอกอัดความยาวเข้าใส่ท่องทางลื่นแฉะของคู่ขาอย่างเมามันส์
“ซี้ดด…อา ศิน สุดยอดค่ะ แรงอีกดาด้าไหว โอ้ว”
ศศินกุลจับเอวดาราสาวแน่น โยกอัดความยาวสุดทาง
พับๆๆๆ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่นก่อนทั้งสองจะถึงจุดหมายร้องครางด้วยความสุขสม…
“ที่รักน่ารักที่สุด” เบลินดายังมีแรงลูบไล้ความยาวใหญ่ของศศินกุล แต่ชายหนุ่มลุกขึ้นถอดถุงยางออกจากความยาวใหญ่
“กลับไปก่อนนะ”
เบลินดาอ้าปากค้างทว่าเห็นแววตาจริงจังก็เลือกจะเงียบเดินเข้าห้องน้ำชะระร่างกาย
แม่บ้านอยู่ในครัวปากกำลังบ่น “คุณศินนะคุณศินคุณนายไม่อยู่ถึงกล้าทำแบบนี้ บัดสีลูกตาป้าจริงๆ ไปอยู่เมืองนอกเมืองนาดูแล้วคงเป็นจอมเจ้าชู้กว่าเมื่อก่อน เมื่อไหร่คุณนายและคุณเกริกจะกลับมาจากเชียงใหม่ซะทีนะ”
“ป้าก็ยังไม่ชิน คุณชายเราหล่อสาวๆ ต้องจ้องจะจับมันธรรมดา”
“รู้มาก” ป้าแม่บ้านว่าเด็กรับใช้ก่อนเดินไปที่โทรศัพท์โทรหาประมุขของบ้าน
ดาราสาวเดินหน้าบูดออกมายืนข้างๆ บูกัตติ เวย์รอนสีดำซูเปอร์สปอร์ตของเจ้าของบ้านรูปงาม
เสร็จสมอารมณ์หมายก็ไล่กลับกันเลยถ้าไม่ติดว่าพอใจชายหนุ่มคนนี้มากกว่าใครๆ เธอ เบลินดา ดาราสาวผู้มีชื่อเสียงจะไม่ยอมอ่อนข้อให้เขาแน่นอน
“ไปสิดาด้าหรือจะรอคุณแม่ผมหึ” ศศินกุล รับกุญแจจากคนขับรถ ว่าแล้วขึ้นนั่งบนรถ รู้ดีเบลินดาไม่อยากเจอมารดาตนเป็นที่สุด เบลินดาหน้าเสียยอมขึ้นไปนั่งโดยคนขับรถในบ้านเป็นคนเปิดประตูให้
รถเร็วแรงออกไปจากประตูรั้ว แม่บ้านเดินมายืนข้างคนขับรถ “โล่งอกกลับไปเสียได้”
“เป็นไรป้า ว่าใคร”
“ดาราคนนั้น คุณนายไม่มีวันยอมรับผู้หญิงแบบนี้มาเป็นสะใภ้”
“รู้ดีนะป้า”
“แกก็รู้ขนาดลูกสาวเพื่อนรัก พอตกอับยังทอดทิ้งนับประสาอะไรกับผู้หญิงเต้นกินรำกินที่ควงผู้ชายไปทั่ววะ”
“น่าสงสารคุณหทัยรัตน์นะป้า ดูเธอรักเจ้านายเรามาก มาหาตั้งหลายครั้ง ทำไมผมไม่เข้าใจเธอไม่รู้เรื่องราวอะไรบ้างหรือ ขี้ข้าอย่างเราๆ ยังรู้”
“สาวๆ ที่ไหนไม่รักเจ้านายรูปหล่อ มหาเศรษฐีของเราก็แปลก แต่คงทำอะไรไม่ได้ตอนหมั้นกันเจ้านายก็ไม่ได้เต็มใจ แกก็รู้ ตอนนี้นายหนุ่มของเราคงโล่งใจแล้วที่กลายเป็นคนมีอิสรภาพ เป็นหนุ่มโสดเนื้อหอมอีกครั้ง”
คนขับรถรุ่นราวคราวเดียวกับเจ้านายหนุ่มหน้านิ่งเดินเข้าบ้าน “อ้าวไอ้ธรณ์เดินหนีไม่รอนะเอ็ง มาชวนคุยแล้วหนีมึงนะมึง” แม่บ้านต่อว่าเดินตามเข้าไปอีกคน
หน้ามหาวิทยาลัยมีชื่อ… ปี๊ดๆๆๆ
“ว้าย!” หทัยรัตน์เดินใจลอยข้ามถนนตกใจจนแหวนหมั้นที่กำอยู่ในมือกลิ้งหายไป แม้ล้มลงเจ็บก้นเธอรีบวิ่งตามแหวนวงเล็กไป อย่าหายนะ อยู่ไหนนะ อยู่ไหน!
“บ้าจริงๆ เดินยังไง ไปกันเถอะค่ะ ลุกขึ้นวิ่งไปโน้นแล้วคงตกใจเพราะรู้ว่าตัวเองผิด” เบลินดาบอกศศินกุล
“คุณอยู่ในรถก่อนนะผมไปดูเค้าหน่อย” ศศินกุลเปิดประตูรถคันหรูเดินลงไปหลังจากเทียบรถใกล้ฟุตบาท
“หาอะไรคุณแล้วเจ็บตรงไหนหรือเปล่า” ชายหนุ่มถามเห็นคนที่ทำตนตกอกตกใจซึ่งเธอกำลังมองหาบางอย่างแถวฟุตบาท
“แหวนฉัน”
“แล้วเจ็บตรงไหนไหม?” ศศินกุลถามซ้ำสำรวจด้านหลังสวยในชุดนักศึกษา ก้นงอนงาม ขาเรียวยาวขาวผ่อง ซึ่งทำให้ศศินกุลทนอากาศร้อนอบอ้าวถามไถ่อยู่อย่างที่ไม่เคยคิดทำ
“ไม่ค่ะ ไม่เจ็บ ขอบคุณ” ใบหน้าที่อยากเห็นหันมาช้าๆ ศศินกุลอึ้งไป คิ้วขมวดหากัน
“เธอ”
“คุณศศินกุล…คุณ เป็นคุณจริงๆ ด้วย” เช่นเดียวกับหทัยรัตน์ซึ่งตกใจเห็นว่าใครที่เกือบชนคนใจลอยเช่นเธอ แต่เพียงไม่นานใบหน้าตกใจแกมดีใจก็กลายเป็นหน้าไร้สีเลือด
“ถ้าไม่เจ็บฉันไปนะ” ศศินกุลเลิกสนใจผู้หญิงตรงหน้าเห็นว่าเป็นใคร
ผู้หญิงที่กล้าทำให้ชีวิตโสดของเขาหมดสนุกและสนุกนิดหน่อย ตอนนั้นเขาแค่ยอมลงเล่นเกมตามน้ำเพราะเหตุผลบางอย่างเท่านั้น เขาไม่มีวันลืม แม้ตอนนี้จะดูมีน้ำมีนวลน่ามองแต่เขาไม่คิดเกี่ยวข้องคนบ้านนั้นอีก นายศศินกุลมีแต่สนใจแล้วเรียกหา เบื่อก็ทิ้งเอง ไม่ชอบให้ใครวิ่งตาม มันน่าเบื่อ ยายคนนี้คงแรงยิ่งกว่าพี่สาวละมั้ง ใจกล้าหน้าด้าน
“เดี๋ยวสิคะมะนาวดีใจจังที่เจอคุณ มะนาวไปหาคุณแต่ เอ่อ…ช่างมันเถอะ คุณพอจะมีเวลาว่างให้มะนาวสักนิดไหมคะ มะนาวอยากคุยเรื่องของเรา รอมา…” มะนาวลืมตัวรั้งต้นเขาใหญ่ไว้ในมือ มองใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มรอคอยคำตอบ
“เรื่องของเราเคยมีด้วยเหรอ ถ้าจะเคยมีแต่ตอนนี้ก็ไม่มีเรื่องของเราแล้วนี่ ที่เธอต้องการไม่มีแล้ว เธอไม่รู้หรือแกล้งลืม ฉันไปละ มีคนคอยอยู่ เสียเวลาจริงๆ”
สาวน้อยในชุดนักศึกษาเข้ารูปทรงผมสีดำหางม้าลืมเรื่องแหวนเพราะไม่ทันพูดจบโดนขัดคอ มองเข้าไปในรถคันหรูที่มีนักศึกษาหลายคนมองอยู่เช่นกัน รู้สึกใจหาย คอแห้ง ดวงตาที่สุกสกาวนิดหน่อยในตอนแรกเพราะความดีใจ มันกลายเป็นความแห้งแล้ง
เกือบลืมตัววิ่งตามเจ้าของรถไป ดีที่หยุดเท้าไว้ทัน
เจ้าของรถทิ้งเธอไว้เบื้องหลัง รถหรูออกตัวแรงจากไป ทิ้งไว้แค่ความไม่เข้าใจของหทัยรัตน์
คุณศินทำไมเขาเย็นชาอย่างนี้ เย็นชาจนเหมือนเกลียดชังกัน ไหนแม่บอกว่าการหมั้นหมายวันนั้นเขาเต็มใจ แล้วตอนนี้เกิดอะไรขึ้น เธอต้องถามเรื่องนี้กับแม่ให้รู้ความจริง
รอคอยเขามานาน วันนี้พอเจอกันทุกอย่างผิดไปอย่างที่คิดเสียหมด ไปหาเขาเธอน่าจะรู้ถึงความเปลี่ยนแปลงของคนบ้านนั้น หทัยรัตน์ทำไมมองโลกแสนดีเช่นนี้ สาวน้อยใจเจ็บแปลบเสมือนแผลที่ยังไม่เคยตกสะเก็ดไม่เคยหายเริ่มปริจนมีเลือดไหลอีกครั้ง นักศึกษาหลายคนเริ่มมองหทัยรัตน์ปาดน้ำตาที่ไหลมาสู่ขาวซีดเมื่อเดาเหตุการณ์ไปทางร้ายๆ แต่ยังคงสาวเท้าเดินไปหาแหวนหมั้นที่รักและห่วงมาก…อยู่ไหนนะ
เรื่องพบเขาค่อยคิดใหม่ก็แล้วกัน ยังไงเธอไม่ต้องการให้เรื่องราวค้างคาใจอย่างนี้
บทที่ 1 1
07/05/2022
บทที่ 2 2
07/05/2022
บทที่ 3 3
07/05/2022
บทที่ 4 4
07/05/2022
บทที่ 5 5
07/05/2022
บทที่ 6 6
07/05/2022
บทที่ 7 7
07/05/2022
บทที่ 8 8
07/05/2022
บทที่ 9 9
07/05/2022
บทที่ 10 10
07/05/2022
บทที่ 11 11
07/05/2022
บทที่ 12 12
20/05/2022
บทที่ 13 13
20/05/2022
บทที่ 14 14
20/05/2022
บทที่ 15 15
20/05/2022
บทที่ 16 16
20/05/2022
บทที่ 17 17
20/05/2022
บทที่ 18 18
20/05/2022
บทที่ 19 19
20/05/2022
บทที่ 20 20
20/05/2022
บทที่ 21 21
20/05/2022
บทที่ 22 22
20/05/2022
บทที่ 23 23
20/05/2022
บทที่ 24 24
20/05/2022
บทที่ 25 25
20/05/2022
บทที่ 26 26
20/05/2022
บทที่ 27 27
20/05/2022
บทที่ 28 28
20/05/2022
บทที่ 29 29
20/05/2022
บทที่ 30 30
20/05/2022
บทที่ 31 31
20/05/2022
บทที่ 32 32
20/05/2022
บทที่ 33 33(จบบริบูรณ์)
20/05/2022
หนังสืออื่นๆ ของ ลิขิตนางฟ้า
ข้อมูลเพิ่มเติม