อาคิรา ครุฑใต้ตะวัน

เธอไม่เคยหน้านิ่วคิ้วขมวดได้เท่านี้มาก่อนเลยตั้งแต่เริ่มชีวิตการเป็นนักเขียน

ไม่ใช่ว่าไม่เคยถูกวิจารณ์งานเขียนหรอกนะ ในการเป็นนักเขียนอาชีพ...ใช่ หมายถึงอาชีพนักเขียน เขียนนิยายหากินน่ะ เอาเป็นว่าในชีวิตการเป็นนักเขียนของเธอ ไม่เคยมีครั้งไหนที่ทำให้ ‘อาคิรา’ ปรี๊ดแตกได้ถึงขนาดนี้มาก่อน

วิจารณ์งานน่ะได้ แต่วิจารณ์แบบไม่รู้จริง ด่าสาดเสียเทเสียอย่างนี้ เธอไม่ยอมหรอกนะ!

สายตาไล่อ่านไปตามข้อความที่ถูกแอคเคานท์อวตาร ไม่โชว์แม้กระทั่งชื่อนามสกุลจริง ทั้งรูปหน้าตาจริงด้วยความหงุดหงิด

‘กล้าเขียนออกมาได้ ผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมนิยายในตลาดของไทยถึงได้มีแต่งานต่ำตม เพราะคนเขียนส่วนใหญ่เขียนแต่งานเชิดชูระบอบปิตาธิปไตยออกมา พระเอกอย่าง xxx แถมยัง xxx แล้วจะยัง xxx ยังจะให้มันเป็นพระเอก มันสะท้อนให้เห็นว่าสติปัญญาของคนเขียนเป็นยังไง...’

ตามมาด้วยรูปปกนิยายแนวโรมานซ์ของเธอแปะหราประจานอยู่ในกลุ่มนักเขียนกลุ่มหนึ่งบนสังคมโซเชียลมีเดียที่มีสมาชิกนับหมื่นร่วมอยู่

วิจารณ์...ไม่! ด่ากันแบบนี้ จิกหัวเธอมาตบกลางสี่แยกเลยจะดีกว่า!

มือไม้สั่นเทากว่าเดิมด้วยอาคิรารู้ดีว่างานเรื่องนี้ที่เธอเขียนนั้นไม่ได้เชิดชูระบบปิตาธิปไตย หรือคำพูดง่ายๆ ว่าชายเป็นใหญ่แต่อย่างใด มันเป็นพล็อตเรื่องตลาดก็จริง ไอ้พวกมาเฟียที่ร้ายกับคนทั้งโลก แต่ดีกับนางเอกแค่คนเดียวเนี่ย แต่มันมีรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ในเรื่องอีกว่าถึงพระเอกจะเป็นมาเฟีย แต่ไม่ได้ทำธุรกิจไม่ดีสักหน่อย และที่ต้องร้ายกับคนอื่นเป็นเพราะเขาถูกปองร้าย มีปมตัวละครปลีกย่อยอีกเยอะ

มันอ่านเรื่องเดียวกับที่กูเขียนหรือเปล่าเนี่ย!

ถึงกับสบถด่าในใจ น่าเจ็บใจกว่านั้นคือการดูถูกนักเขียนหญิงอย่างที่ไม่สามารถให้อภัยได้ อาคิราเป็นเฟมินิสต์ เธอให้ความเคารพกับทุกเพศ แต่พอไม่ได้ความเคารพจากคนที่ไม่น่าให้ความเคารพมาบ้าง มันทนไม่ได้ที่จะออกงิ้ว อะไรไม่ว่า ความยัวะทวีมากขึ้นกว่าเดิมเมื่อไปสืบค้นว่าคนที่กล้ามาจิกหัวเธอไปตบกลางสี่แยกเองก็เป็นนักเขียนเหมือนกัน เพียงแต่โนเนม และ...เขียนนิยายผิดศีลธรรมประเภทสายเลือดเดียวกันเอง ร้ายกว่านั้นมีการล่วงละเมิดทางเพศที่ลูกชายทำกับผู้ให้กำเนิดด้วย

งานมึงไม่เชิดชูปิตาธิปไตยเลยมั้งไอ้แม่ย้อย!

หญิงสาวลุกขึ้นจากเก้าอี้เต้นผางๆ เดินวนไปมาตั้งสติสตังว่าควรจะทำอย่างไรต่อดี รู้ว่าเถียงไปก็ไม่ชนะ เพราะเมื่อครู่นี้เธอได้ไปคอมเมนต์ตอบโต้แล้ว แต่ไอ้คนบ้าคนนี้มันดันเถียงข้างๆ คูๆ ไม่เข้าประเด็นอะไรสักอย่าง ทั้งยังมาว่าส่อเสียดเธอในเชิงเพศสภาพ ตบท้ายด้วยการบล็อกแอคเคานท์เธอหนีไปหน้าด้านๆ อีก

หน็อย...ไอ้เวรตะไล! แค้นนี้ต้องได้รับการชำระ!

ห้ามสติตัวเองไม่ได้ก็ต้องตีมันให้ตาย อาคิราทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้อีกครั้ง ก่อนเริ่มสมัครแอคเคานท์ใหม่เพื่อเสิร์ชหาชื่อของคู่กรณีที่จำได้ดีอย่างรวดเร็ว

ชื่อแอคเคาทน์ว่า ‘เวนไตย’ อันเป็นที่มาของเวรตะไลที่เธอเรียกในใจเมื่อครู่ ใช้รูปพญาครุฑเป็นรูปโปรไฟล์

จำได้แม่นราวกับฝังอยู่ในหัว ใช้เวลาไม่นานก็เสิร์ชเจอคู่กรณี อาคิราใช้เวลาครู่หนึ่งในการตรวจสอบให้แน่ใจว่าใช่คนเดียวกันไหม ถึงจะมีการเปลี่ยนนามสกุลนิดหน่อย แต่ทั้งชื่อและรูปโปรไฟล์คือคนเดียวกันอย่างแน่นอน หนำซ้ำข้อมูลส่วนตัวก็ไม่เปิดเผยอะไรสักอย่าง เธอมั่นใจว่ามันคือไอ้เวรตะไลคนนั้นนั่นแหละ!

ไม่แปลกหรอกที่จะไม่เปิดเผยข้อมูลใดๆ เพราะหมอนี่มีคดีกับใครต่อใครไปทั่วจนชาวบ้านเอือมระอากันไปหมด แต่เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหาของเธอ ปัญหาของเธอคือจะทำอย่างไรให้ไอ้เวรนี่หน้าหงายดี

คิดเท่านั้นพลันส่งข้อความไปหาอย่างรวดเร็ว

‘จำฉันได้ไหมคะ ที่เราดีเบตกันในกลุ่มนักเขียน ฉันอยากจะชี้แจงอะไรกับคุณสักหน่อยค่ะเรื่องงานเขียน พอจะสะดวกคุยไหม’

รออย่างใจจดจ่อ ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะตอบกลับมาหรอก เผลอๆ จะไม่ตอบด้วย เป็นคนขี้แพ้ เถียงข้างๆ คูๆ ไม่ชนะก็หนีเอาดื้อๆ เธอไม่หวังหรอก

ทว่า...เพียงครู่เดียว ข้อความกลับถูกกดยอมรับ มีการอ่าน และตอบกลับมา

‘ใครครับ’

กล้าทำมาเป็นจำเธอไม่ได้งั้นเหรอ!? ดี! งั้นแม่ใส่ไม่ยั้งเลยแล้วกัน!

‘ฉันคือนักเขียนคนที่คุณสาระแนเอางานมาประจานแบบทุเรศๆ ค่ะ แล้วคุณก็บล็อกหนีไปเพราะเถียงแบบมีตรรกะเหตุผล มีความรู้แบบปัญญาชนไม่ได้ ก็เลยต้องมาตามหาแล้วมาชี้แจงอีกทีว่างานเขียนของฉันไม่ได้เชิดชูระบอบปิตาธิปไตยอย่างที่คุณกล่าวหา สิ่งที่คุณทำมันสร้างความเสียหายให้ฉันมากเลยนะคะ รู้ไหมว่าฉันฟ้องได้เลยนะ’

รัวไม่ยั้งแม้จะเป็นข้อความ อีกฝ่ายเงียบไปพักหนึ่งก่อนพิมพ์ตอบกลับมา

‘นี่ใครครับ ผมไปประจานงานคุณตอนไหน’

กวนตีนที่หนึ่ง! ทำมาเป็นจำไม่ได้ ต้องแคปรูปมาปาใส่หน้าเสียมั้ง!

‘ไม่แปลกใจค่ะที่ความจำสั้นขนาดนี้ เซลล์สมองคงไม่เยอะเหมือน...’

ไม่เอา ไม่พิมพ์ดีกว่า ลบทิ้งๆ

‘คุณจะมาทำเป็นลืมไม่ได้นะคะ เพราะคุณกล่าวหาฉันไว้เสียหายมาก ฉันต้องการคำขอโทษ แล้วแถลงการณ์ยืนยันว่างานของฉันไม่ได้เชิดชูระบอบปิตาธิปไตย สิ่งที่คุณทำมันกระทบชื่อเสียงในการทำงานของฉันมาก’

เธอต้องการสิ่งนี้มากกว่า ทว่าไอ้เวรตะไลกลับ...

‘ผมไม่เข้าใจเลย คุณหมายถึงเรื่องอะไร ช่วยอธิบายหน่อยได้ไหม’

โอ๊ย! รำคาญ!

ถึงกับปรี๊ดแตกขึ้นมาอีกที ไม่คิดเลยว่าการตีกับคนบ้ามันเหนื่อยขนาดนี้ อาคิราไม่อยากจะอธิบายอะไรแล้ว เธอสรุปรวบยอดตัดตอนเลยแล้วกัน

‘เอาเป็นว่าคุณจำไว้ให้ดีคุณเวร...อ๊ะ เวนไตย ว่าฉันจะพิสูจน์ให้ดูว่าฉันไม่ได้มีดีแต่เขียนงานอย่างทีคุณว่า และถ้าฉันทำออกมาแล้ว คุณไม่มีคำวิจารณ์ดีๆ มาโต้แย้งกับผลงานของฉัน เตรียมตัวถูกเสียบประจานได้เลย ถ้าคุณไม่ขอโทษฉันอย่างเป็นทางการ ก็ไปเจอกันที่ศาล ฉันรับคำขอโทษเป็นเงินเท่านั้น’

พิมพ์จบ ส่งข้อความเรียบร้อย ชิงบล็อกอีกฝ่ายไปก่อน เพราะการที่บล็อกอีกฝ่ายด้วยตัวเอง เธอสามารถปลดบล็อกตอนไหนก็ได้ หมายความว่าเธอสามารถมาส่งข้อความป่วนประสาทคู่กรณีได้ทุกเมื่อ แต่นั่นไม่สำคัญเท่ากับการที่หญิงสาวรู้สึกร้อนรุ่มไปทั่วร่างจากเพลิงโทสะที่เผาผลาญ

กล้าดีมาเสียบประจานเธอแบบผิดๆ คอยดูเถอะ เธอจะเสียบทีเดียวให้ชักดิ้นชักงอตายไปเลย!