เล่ห์รักเพื่อนสนืท

โมรา จินดาศักดิ์ หรือที่เพื่อนๆ เรียกกันว่า โม หญิงสาวเป็นเด็กเรียนเก่งมาแต่ไหนแต่ไร มักจะถูกเลือกให้เป็นหัวหน้าชั้นเสมอ ไม่ว่าจะงานแข่งขันวิชาการใดๆ หล่อนก็จะไปคว้าเหรียญรางวัลติดไม้ติดมือมาให้โรงเรียนได้ชื่นอกชื่นใจได้ทุกครั้ง

โมราเหมือนผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบในทุกอย่าง ทั้งเรียนเก่ง ฉลาด พฤติกรรมก็ดีงาม แถมยังเป็นที่รักใคร่ของบรรดาเพื่อนๆ ภายในโรงเรียนอีกต่างหาก

แต่ก็มีอย่างหนึ่งที่ทำให้ชีวิตของโมราลำบาก นั่นก็คือความยากจน

โมราเป็นเด็กกำพร้าพ่อกับแม่ หล่อนเกิดและเติบโตมาด้วยสองอุ้งมือของยายฉ่ำ ซึ่งตอนนี้อายุก็ปาเข้าไปเกือบจะหกสิบปีแล้ว

หญิงสาวรักยายฉ่ำมาก เพราะยายฉ่ำถึงแม้จะไม่ใช่ญาติแท้ๆ แต่ก็คอยดูแลหล่อนมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย หากไม่มียายฉ่ำ หล่อนคงตายหรือไม่ก็กลายเป็นเด็กข้างถนนไปแล้ว

ภาพความลำบากยากเข็ญของยายฉ่ำที่หล่อนได้เห็นจนชินตา ทำให้หล่อนพยายามที่จะเรียนให้เก่งที่สุด เพราะถ้าหล่อนฉลาด ทุกคนก็จะอ้าแขนตอนรับหล่อน เหมือนกับที่หล่อนได้ทุนการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมชื่อดังประจำจังหวัดในตอนนี้

มันสมองของหล่อนไม่ได้เป็นเลิศจนใครเทียบไม่ได้ ดังนั้นหล่อนจึงต้องขยันมากกว่าเพื่อนๆ ในวัยเดียวกันหลายเท่า

กลับจากโรงเรียนหล่อนจะช่วยยายทำขนมเพื่อนำไปเข็นขายในตอนเช้า ส่วนดึกๆ ก่อนนอนหล่อนก็จะนั่งท่องตำราเรียน ทบทวนบทเรียนที่คุณครูพร่ำสอนเป็นประจำไม่เคยขาด จนในที่สุดหล่อนก็สามารถยืนหยัดอยู่ทัดเทียมกับลูกหลานคนร่ำรวยภายในโรงเรียนด้วยลำแข้งและมันสมองของตนเองได้สำเร็จ

แต่ก่อนที่หล่อนจะกลายเป็นที่รักของทุกคนในโรงเรียนนั้น หล่อนได้ผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากมาไม่น้อย โดยเฉพาะกับคู่ต่อสู้อย่าง ศราวิน ศักดิ์สุวรรณ

ศราวินเป็นลูกชายของมหาเศรษฐีชื่อดังประจำจังหวัด และก็ร่ำรวยระดับท็อปไฟว์ของประเทศเลยทีเดียว พ่อของเขามีหุ้นส่วนอยู่ในโรงเรียนเกือบทั้งหมด ด้วยเหตุผลนี้จึงทำให้เขากร่างกับคนอื่นไปทั่ว โดยเฉพาะกับหล่อน

หล่อนถูกศราวินกลั่นแกล้งจนต้องแอบไปร้องไห้ในห้องน้ำนับครั้งไม่ถ้วน จนกระทั่งวันหนึ่งหล่อนได้ช่วยชีวิตเขาเอาไว้จากนักเรียนนักเลงที่ศราวินเคยมีเรื่องด้วย ทำให้ศราวินซาบซึ้งในน้ำใจของหล่อน และตั้งแต่นั้นมา หล่อนกับศราวินก็กลายเป็นเพื่อนรักกัน

จวบจนกระทั่งตอนนี้ ตอนที่เรียนจบและแยกย้ายกันไปมีชีวิตของตนเอง แต่หล่อนกับศราวินก็ยังติดต่อกันไม่เคยขาด

ศราวินมักจะระบายเรื่องปวดหัวที่เหล่าผู้หญิงข้างกายให้กับหล่อนฟังเสมอ ในขณะที่หล่อนต้องทำหน้าที่เป็นศิราณีแก้ปัญหาให้บ่อยครั้ง ทั้งๆ ที่ลึกๆ แล้วหล่อนไม่เคยต้องการให้ศราวินมีใคร เพราะหล่อนรู้สึกผูกพัน หรือเรียกง่ายๆ ว่าแอบรักเพื่อนนั่นเอง

“รถไฟชนกันอีกหรือไงศรา ถึงต้องขนาดนัดฉันออกมาหาแบบนี้น่ะ”

ทันทีที่โมราทรุดกายลงนั่งบนเก้าอี้ไม้ภายในร้านอาหารบรรยากาศร่มรื่น ตรงหน้าของศราวิน หล่อนก็อดที่จะถามออกไปอย่างรู้ทันไม่ได้

“ครั้งนี้มันยิ่งกว่ารถไฟชนกันอีกว่ะ โม”

โมราจ้องมองหน้าเพื่อนสนิทอย่างพิจารณา และก็เห็นว่าศราวินมีท่าทางเคร่งเครียดมากกว่าทุกครั้ง

“นายทำผู้หญิงท้องใช่ไหม”

หล่อนตัดสินใจเดาออกไป น้ำเสียงของหล่อนราบเรียบเป็นปกติ แต่ความจริงแล้วในใจนั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ภาวนาให้ศราวินตอบว่าไม่ใช่

“ฉันเป็นผู้ชายที่ป้องกันเสมอเวลานอนกับผู้หญิง เรื่องท้องไม่ต้องกังวล ถ้าฉันไม่จงใจ ผู้หญิงไม่มีทางท้องขึ้นมาได้หรอก”

“อ้าว แล้วแกเป็นอะไรวะ หน้าถึงได้เครียดเหมือนกับคนแบกโลกเอาไว้ทั้งใบแบบนี้น่ะ”

เมื่อคาดเดาปัญหาของเพื่อนรักไม่ถูก หล่อนจึงยอมแพ้ถามออกไป

ศราวินถอนใจแรงๆ หลายครั้งติดต่อกัน ก่อนที่ริมฝีปากหยักสวยของชายหนุ่มจะขยับ

“ฉันถูกแม่บังคับให้แต่งงานว่ะ”

“ก็ไม่เห็นจะปัญหาใหญ่อะไรเลยนี่” โมราอดยิ้มผ่อนคลายออกมาไม่ได้ เพราะปัญหาของศราวินไม่ได้ใหญ่โตอย่างที่กังวลเอาไว้เลย

“มันจะไม่ใหญ่ได้ยังไงกันวะ ในเมื่อฉันยังไม่อยากมีเมีย”

“แหม ไอ้ศรา ฉันเห็นแกมีเมียมาตั้งแต่ยังอยู่มอสี่ พอจบมอหกนะ เมียแกก็รอบเอวเลยอ่ะ นี่ยังไม่รวมช่วงมหา’ลัย กับหลังจากที่แกเรียนจบมาอีกนะ ดังนั้นอย่าทำมาสะดีดสะดิ้งว่าไม่อยากมีเมีย”

หล่อนเห็นศราวินย่นหน้าใส่อย่างโมโห

“นั่นมันเมียชั่วคราวโว๊ย เบื่อก็เลิก แต่นี่แม่จะให้ฉันมีเมียเป็นตัวเป็นตน ซึ่งฉันยังไม่อยากมี”

“ก็มีๆ ไปเถอะ อยู่ด้วยกันก็รักกันเองนั่นแหละ”

“ฉันเพิ่งอายุยี่สิบห้านะโว๊ย ยังใช้ชีวิตหนุ่มไม่เต็มที่เลย และที่สำคัญ...”

เพื่อนของหล่อนหยุดพูดเล็กน้อย จ้องหน้าหล่อน ก่อนจะพูดน้ำเสียงจริงจังออกมา

“ตอนนี้ฉันพบนางฟ้าในฝันแล้วด้วย”

ปากของโมราจำต้องระบายยิ้ม แต่หัวใจกลับเจ็บปวดทรมานเป็นที่สุด

“เหรอ... ใครล่ะ คนนี้จะนานหรือเปล่า”

“คนนี้รักจริงหวังแต่งว่ะ แต่แม่ไม่ปลื้ม”

“ทำไมล่ะ พาไปหาท่านหรือยัง”

เพื่อนรักผู้มีใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพบุตรจากฟากฟ้ากระแทกลมหายใจออกมาดังลั่น

“พาไปแล้ว แต่แม่ไม่ชอบ แม่บอกว่าหุ่นผอมเป็นไม้เสียบลูกชิ้น แถมยังกินน้อย สะโพกก็ไม่ผายเหมือนกับผู้หญิงที่เลือกให้ แม่บอกว่าหุ่นแบบนี้มีลูกยาก แม่ไม่ปลื้ม”

“มีลูกง่ายมีลูกยากมันเกี่ยวกับหุ่นกับสะโพกด้วยเหรอวะ ฉันเพิ่งรู้นะเนี่ย”