/0/27879/coverorgin.jpg?v=c951c683c39cd9cd0812f971ee303701&imageMogr2/format/webp)
“ฉันจ้าง 1 แสน ช่วยทำยังไงก็ได้ให้ลูกชายของฉันหันมาชอบผู้หญิง”
ประโยคนี้บุษกรได้ฟังมาตั้งแต่สัปดาห์ก่อน ตอนนั้นเธอไม่คิดจะรับปากทำงานที่ดูไร้สาระและไร้ศักดิ์ศรี คำว่า ‘ตกลง’ ไม่เคยมีอยู่ในสมองของเธอ
จนกระทั่งวันนี้...
วันที่บุษบา พี่สาวของเธอเสียชีวิตกะทันหัน เธอต้องกู้หนี้ยืมสินนับแสนบาทเพื่อเอามาจัดงานศพให้พี่ เพราะพี่ไม่ได้ทำประกันอะไรไว้เลย
และนับจากนั้น ชีวิตเรียบง่ายพอเพียงของบุษกรก็เปลี่ยนไป...
แปะก๊วย ลูกชายเจ้าหนี้ดันปิ๊งเธอตั้งแต่แรกพบ และพยายามใช้ทุกวิถีทางเพื่อให้ได้เธอไปเป็นภรรยา
เคราะห์ซ้ำกระหน่ำซัด หลานของเธอซึ่งเป็นลูกสาวแท้ๆ ของบุษบาก็ถูกคนเป็นพ่อพาไปอยู่ด้วย และไม่ยอมคืนให้
บรรเจิด ให้เหตุผลว่าเขาเป็นพ่อย่อมมีสิทธิ์ในตัวน้องจันทร์เจ้ามากกว่าเธอที่มีศักดิ์เป็นแค่น้า
เธอคงไม่ลำบากใจเท่านี้ หากไม่ใช่เพราะคำสั่งเสียครั้งสุดท้ายของบุษบา
“รับปากพี่ได้ไหมเบลว่าจะไม่ทิ้งจันทร์เจ้า น้องไม่เหลือใครแล้ว พ่อแท้ๆ ก็เอาแต่กินเหล้าแถมชอบทำร้ายร่างกายอีก พี่อุตส่าห์พาน้องหนีมาจากพ่อใจสัตว์ได้แล้ว ถ้าน้องกลับไปอยู่กับหมอนั่น สักวันมันอาจพลั้งมือฆ่าน้องก็ได้”
เธอเองก็รักจันทร์เจ้า เพราะพอจะรู้พฤติกรรมของอดีตพี่เขยมาบ้าง จึงรับปาก
ไม่กี่วันหลังจากนั้น บุษบาก็เสียชีวิตอย่างสงบ เด็กหญิงจันทร์เจ้าถูกคนเป็นพ่อลักพาตัวไปในขณะที่บุษกรกำลังวุ่นวายอยู่กับงานศพ
เธอพยายามติดตามทวงถามจะขอหลานมาเลี้ยงเอง แต่บรรเจิดซึ่งเป็นบิดาของจันทร์เจ้าได้ปฏิเสธ เธอไม่รู้จะทำอย่างไร เพราะเธอเป็นแค่น้า ยังไงพ่อแท้ๆ ก็ต้องมีสิทธิ์ในตัวจันทร์เจ้ามากกว่าเธออยู่แล้ว
บรรเจิดได้ยื่นข้อเสนอว่าถ้าหากอยากได้จันทร์เจ้ามาอยู่ด้วยจะต้องจ่ายเงิน 1 แสนบาท
ฟังดูก็ไม่ต่างจากเอาลูกตัวเองไปเรียกค่าไถ่
แต่คนอย่างบรรเจิด อะไรก็ทำได้อยู่แล้วล่ะ
ในตอนนี้บุษกรจึงต้องการเงิน จำนวน 2 แสน
เธอเปิดร้านขายดอกไม้ร้านเล็กๆ ซึ่งเศรษฐกิจเช่นนี้ มีคนมาซื้อดอกไม้น้อยลง และเธอจะต้องทำงานอีกกี่ปีกันกว่าจะเก็บเงินแสนได้เพราะเธอต้องใช้จ่าย ซื้อกินไปทุกวัน
เสียงกรุ๋งกริ๋งของโมบายที่ติดตรงขอบบนประตูดังขึ้นเมื่อมีใครคนหนึ่งผลักประตูกระจกเข้ามา
“ยินดีต้อนรับค่า” หญิงสาวส่งเสียงสดใสไปโดยอัตโนมัติ ก่อนจะหุบยิ้มฉับพลันเมื่อเห็นว่าใครมา...
แปะก๊วยนั่นเอง
“ที่รัก วันนี้ก็สวยอีกแล้วนะ” หนุ่มวัย 26 ผมทรงสกินเฮด หน้าเสี้ยม ใต้ตาบวม ผิวคล้ำ ฟันเหยินได้เอ่ยปากทักทายราวกับว่า สนิทสนมเป็นคนรู้ใจของเธอมานานแรมปี
“จะรับดอกอะไรคะ” เธอพยายามปั้นสีหน้าเป็นมิตร ถามเสียงสุภาพโดยไม่สนใจท่าทีก้อร่อก้อติกของอีกฝ่าย
“จะเหมาหมดร้านเลยก็ยังได้ ถ้าที่รักยอมไปเที่ยวกับก๊วย”
“เที่ยว ? ” คิ้วเรียวเลิกขึ้นสูง “ต้องขอโทษด้วยนะคะ ฉันคงต้องปฏิเสธ”
/0/4619/coverorgin.jpg?v=93e065fd017194550221712d2bc846d5&imageMogr2/format/webp)
/0/3560/coverorgin.jpg?v=9f9ae2ca650bf36aef98e7c918997d2a&imageMogr2/format/webp)
/0/3873/coverorgin.jpg?v=e396226464d58a55835f6eef528ffe5e&imageMogr2/format/webp)
/0/9114/coverorgin.jpg?v=505f0fc2d1eb9b20030af85ee3925a92&imageMogr2/format/webp)
/0/19672/coverorgin.jpg?v=30b9bee8badd162dd661a7eb786461e6&imageMogr2/format/webp)
/0/20709/coverorgin.jpg?v=92f50965422f7d00a5943e1cdf148fa6&imageMogr2/format/webp)
/0/3249/coverorgin.jpg?v=122f20ecb715c0f2ed39f6ce71286a7e&imageMogr2/format/webp)
/0/9427/coverorgin.jpg?v=234f9cc2d8f8f5bac1d5835a26b77d36&imageMogr2/format/webp)
/0/7709/coverorgin.jpg?v=810fe99ae1e58b5dd252bc4cb60643d1&imageMogr2/format/webp)
/0/3283/coverorgin.jpg?v=f51a468294a49097b40b4a7e65c91373&imageMogr2/format/webp)