ณ เมืองแฟรงก์เฟิร์ต ประเทศเยอรมนี
โทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนตู้ข้างเตียงส่งเสียงปลุกตามเวลาที่เจ้าของเครื่องตั้งไว้เช่นทุกวัน มันดังอยู่หลายครั้งกว่าคนนอนบนเตียงจะขยับตัว ราวกับว่าคร้านตื่นนอน แต่ด้วยความเคยชินเปลือกตาของชมพลอยหรือเกรซ หญิงสาววัยยี่สามปีค่อยๆ เปิดขึ้นเชื่องช้า
ความรู้สึกแรกที่ลืมตาตื่น ชมพลอยปวดเมื่อยไปทั้งตัว ราวกับว่าค่ำคืนที่ผ่านมาเธอตรากตรำทำงานหนัก และรู้สึกเจ็บแปลบตรงความเป็นอิสตรี ก่อนความทรงจำเมื่อวานจะหวนเข้ามาในสมอง ราวกับตนจุดไฟแช็ค
เมื่อค่ำวานนี้มีเรื่องหนึ่งเกิดขึ้น เป็นเรื่องที่ชมพลอยไม่คิดไม่ฝันว่าจะเกิดขึ้นกับตน ภาพของลอลี่ คนรักที่คบหากันมาเกือบสองปีกำลังมีความสัมพันธ์ทางกายกับพลอยพัตรา น้องสาวต่างมารดาของตน เธอถึงกับช็อคทำอะไรไม่ถูก ยืนนิ่งราวกับว่ามีใครเอากาวทาเท้ายึดไว้กับพื้นห้อง ความเสียใจหลั่งไหลเข้ามาในจิตใจราวกับห่าฝนตกลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา
ลอลี่ตกใจมากรีบหาผ้าขนหนูมาปิดบังร่างกาย และพยายามแก้ตัวกับเรื่องที่เกิดขึ้น ทว่าช่วงเวลานั้นชมพลอยไม่อยากได้ยินแม้แต่เสียงของเขา เธอไล่ให้เขาออกไปจากห้องพักของตน ซึ่งลอลี่ก็ยอมทำตามแต่โดยดี
ส่วนอีกคนหาได้ละอายใจหรือรู้สึกผิดกับการกระทำของตน ตอกย้ำความเสียใจปักลงไปกลางดวงใจอันเจ็บช้ำของชมพลอยให้แน่นขึ้น
“เธอทำอย่างนี้กับพี่ได้ยังไง ทำได้ยังไง”
ชมพลอยถามทั้งน้ำตา มองน้องสาวด้วยความผิดหวัง ทว่าพลอยพัตราหาได้สะทกสะท้านกับการกระทำของตัวเอง เธอหยักไหล่ มองพี่สาวแล้วยิ้ม
“แล้วทำไมจะทำไม่ได้ล่ะ อีกอย่างที่ทำลงไปก็เพื่อช่วยพี่เกรซนะ”
“ช่วยเหรอ” เจอคำตอบแบบนี้ ชมพลอยถึงกับอึ้งและไม่เข้าใจ