/0/24899/coverorgin.jpg?v=9e8cbd226f23370594e5119e2245e686&imageMogr2/format/webp)
สองปีก่อน
“นังพาย แกมานี่สิ มาขัดรองเท้าให้ฉันหน่อย”
เสียงแหลมเล็กที่เต็มไปด้วยอารมณ์เกรี้ยวกราดของ สุพรรษา รัตนชัย ดังกึกก้องขึ้น และมันก็มักจะดังแบบนี้ในทุกๆ วัน
“ค่ะ พี่สุ”
ร่างเล็กสมส่วนของ พาขวัญ คนใจซื่อ หญิงสาววัยยี่สิบเอ็ดปีรีบวิ่งกระหืดกระหอบมาตามเสียงเรียก
“ฉันสั่งแกกี่รอบแล้วนังพาย ฮึ!” นิ้วเรียวของสุพรรษาจิ้มหน้าผากมนของพาขวัญแรงๆ จนดวงหน้ารูปไข่หงายไปด้านหลัง “อย่าเรียกฉันว่าพี่อีก ฉันไม่ใช่พี่ของแก จำใส่กะโหลกเอาไว้ด้วย!”
“ตะ...แต่ว่าคุณพ่อกับคุณแม่สั่งให้พายเรียกพี่สุว่าพี่...”
พาขวัญยังอธิบายไม่ทันจบ ก็ถูกตบจนใบหน้างดงามสะบัด เส้นผมสีดำขลับที่ถูกมัดด้วยยางสีดำหลุดกระจายสยายเต็มแผ่นหลัง
“แล้วนั่นก็พ่อแม่ของฉัน แกห้ามมาสะเออะเรียกว่าพ่อว่าแม่เด็ดขาด จำเอาไว้นังขี้ข้า!”
พาขวัญน้ำตาร่วงด้วยความเสียใจ ร่างของหล่อนสั่นสะท้านอยู่ท่ามกลางพายุอารมณ์ของสุพรรษา หล่อนไม่เข้าใจเลยว่าเหตุใดสุพรรษาถึงได้จงเกลียดจงชังหล่อนนัก ทั้งๆ ที่หล่อนก็คอยรับใช้และเอาอกเอาใจเป็นอย่างดีเสมอมา รับใช้ตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาอยู่ในตระกูลรัตนชัย จนกระทั่งตอนนี้... ที่สุพรรษาบินมาเรียนต่อที่กรีซ แต่กระนั้นหล่อนก็ยังไม่สามารถทำให้สุพรรษาถูกใจได้
เพราะอะไรกัน
“ไม่ต้องมาบีบน้ำตา แกมันก็แค่เด็กสลัมที่พ่อกับแม่ของฉันซื้อมาอุปการะเอาไว้เท่านั้น ดังนั้นอย่าเผยอคิดจะขึ้นมาเทียบกับฉันเด็ดขาด”
“พาย...พายไม่เคยคิดแบบนั้นเลยค่ะ”
สุพรรษาแค่นยิ้มหยัน มองอีกฝ่ายอย่างเกลียดชัง
“คิดว่าฉันโง่นักหรือไงนังพาย สายตาที่แกมองคุณลาซแฟนฉันน่ะ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าแกกำลังมักใหญ่ใฝ่สูงอยู่”
ดวงหน้านวลที่เปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตาส่ายไปมา กลีบปากอิ่มสีแดงสดสั่นระริก
“ไม่...พาย...พายไม่เคยคิดแบบนั้น...”
“อีตอแหล!”
สุพรรษาไม่อาจจะหักห้ามอารมณ์โกรธเอาไว้ได้อีก ฝ่ามือจึงตวัดลงบนใบหน้าของพาขวัญอีกหลายครั้ง จนแก้มนวลแดงชอกช้ำเป็นรอยนิ้ว
“ได้โปรด...อย่าตีพายเลย...พี่...คุณสุ...อย่าค่ะ...”
ไม่ว่าพาขวัญจะวิงวอนขอความเมตตาแค่ไหน แต่สุพรรษาก็ไม่หยิบยื่นให้เลย เพราะหล่อนยังคงตบตีไม่หยุดมือ จนกระทั่งลาซาลอสแฟนหนุ่มปรากฏตัวขึ้นนั่นแหละ ถึงได้ยอมหยุดเกรี้ยวกราด
“สุ คุณทำอะไรน่ะครับ พอเถอะ”
ลาซาลอสคว้ามือเล็กของแฟนสาวเอาไว้ และพยายามเตือนสติ
“มีเรื่องอะไรกัน ทำไมต้องลงไม้ลงมือกันแบบนี้ด้วยครับ”
สุพรรษารีบตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จเพื่อให้ตัวเองดูเป็นนางฟ้าในทันที
“ก็อี...น้องพายน่ะสิคะ ทำให้สุโมโห”
ลาซาลอสปรายตามองหญิงสาวที่ร้องไห้ตาแดงก่ำ
/0/6544/coverorgin.jpg?v=ebcd94944226b2ae30f59e871ff1e6b1&imageMogr2/format/webp)
/0/19930/coverorgin.jpg?v=e9a460c2001accb177dcaa12d0b68264&imageMogr2/format/webp)
/0/7372/coverorgin.jpg?v=95a96a89b3eb747e360090f18dc09f20&imageMogr2/format/webp)
/0/4658/coverorgin.jpg?v=510171aeb18d3a654d70692e92ba8487&imageMogr2/format/webp)
/0/4325/coverorgin.jpg?v=ab8cd52e9fffbe23c001b056f47d2acb&imageMogr2/format/webp)
/0/6653/coverorgin.jpg?v=08da00a79d810b4832d8178aa096d514&imageMogr2/format/webp)
/0/4408/coverorgin.jpg?v=b5ed0fdcc2ffb0beb4d58950810835be&imageMogr2/format/webp)