มาเฟียหวงรักเมียเด็ก อีบุ๊กอ่านฟรีจนจบ

05 ตุลาคม 2011

กรุงบัวโนสไอเรส สาธารณรัฐอาร์เจนตินา

แลมโบกินี อเวนทาดอร์ สปอร์ตหรูสีขาวคันงามราคาแพงระยับแล่นทะยานไปตามท้องถนนที่คดเคี้ยวของกรุงบัวโนสไอเรส เมืองหลวงของอาร์เจนตินา ซึ่งเป็นประเทศที่อยู่ทางตอนใต้ของทวีปอเมริกาใต้ มุ่งหน้าสู่โรงแรมหรูที่สุดใจกลางเมืองบัวโนสไอเรส ซึ่งตระกูล มาสเคราโน่ ถือครองหุ้นส่วนใหญ่เอาไว้ทั้งหมด

ดินแดนสวรรค์สองข้างทางที่ประดับไปด้วยไม้ประดับและซุ้มขายดอกไม้มากมายไม่สามารถเรียกร้องความสนใจจากดวงตาคมกริบสีเทาหวานฉ่ำได้ เพราะนัยน์ตาคมกล้ายังคงจับจ้องไปเบื้องหน้าเขม็ง หัวใจบีบเกร็งอย่างรุนแรงเมื่อสิ่งที่รอคอยกำลังจะตกลงมาอยู่ในอุ้งมือของเขาในระยะเวลาอันใกล้นี้

รอยยิ้มเหี้ยมโหดแต้มแต่งบนใบหล่อเหลาปานเทพบุตรของ ฮาร์เวีย มาสเคราโน่ ริมฝีปากหยักสวยที่สาวๆ ลงความเห็นว่ามันสุดแสนจะเซ็กซี่เร้าใจแสยะยิ้มเย็นชาน่ากลัว

“ในที่สุดเธอก็มาติดกับดักของฉันจนได้นะ แพทริเซีย และรับรองได้เลยว่าฉันจะต้อนรับเธอให้พิเศษจนลืมไม่ลงเชียวแหละ”

ไม่มีเสียงหัวเราะออกมาจากลำคอแกร่งของหนุ่มสุดหล่อเลือดลาตินอีก แต่กระนั้นความชิงชัง เคียดแค้นที่มันเบ่งบานเต็มหัวใจก็ทะลักไหลหลากออกมาทางสายตาคมกริบสีเทาอย่างมหาศาล

เหตุการณ์ที่ผ่านมาเดือนกว่าๆ ยังฝังแน่นอยู่ในสมอง เขาไม่มีทางลบเลือนมันออกไปจากหัวใจได้ แพทริเซียผู้หญิงที่สามารถเขย่าหัวใจตายด้านของเขาให้เต้นแรงที่สุดในชีวิต ทุกเซลล์ประสาทจดจำรายละเอียดของเจ้าหล่อนได้อย่างชัดเจน ใบหน้ารูปไข่ผุดผาดด้วยเลือดฝาด ดวงตากลมโตสีน้ำเงินเข้มหวานหยดย้อยไม่ต่างจากน้ำตาลอ้อย ขณะที่จมูกโด่งและริมฝีปากอิ่มสีแดงสดรับกันอย่างเหมาะเจาะ แพทริเซียงามยิ่งกว่านางฟ้าบนสรวงสวรรค์เสียอีก

ฮาร์เวียหัวเราะหึหึในลำคอคล้ายกับกำลังหัวเราะเยาะตัวเอง เมื่อรับรู้ถึงอิทธิพลจากเสน่ห์นางที่แผ่ปกคลุมหัวใจและร่างกายของตนเองจนยากจะดิ้นหลุดพ้น อยากจะเกลียด อยากจะขยะแขยง แต่ก็ทำไม่ได้เลยสักนิด แพทริเซียยังคงมีอำนาจเหนือการควบคุมของเขาเช่นเดิม ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานสักแค่ไหนก็ตาม

รถสปอร์ตคันงามเคลื่อนเข้ามาจอดในลานจอดรถส่วนตัวภายในโรงแรมหรูระดับห้าดาวของ โฮนาส มาเคลาโน่ พี่ชายสุดหล่อที่อายุห่างจากเขาเพียงแค่สองปี และด้วยช่วงอายุที่ไม่ห่างกันมากนี้ทำให้เขากับพี่ชายสนิทสนมกันและสามารถพูดกันได้ทุกเรื่อง

ช่วงขาเพรียวทรงพละกำลังก้าวไปตามทางเดินที่ถูกปูไว้ด้วยพรมสีเขียวเทอควอยซ์หนานุ่มที่เป็นสีประจำของโรงแรมแห่งนี้ด้วยท่าทางสง่างาม ใบหน้ารูปสี่เหลี่ยมสมบูรณ์แบบยังคงราบเรียบไร้ซึ่งรอยยิ้ม เมื่ออยู่ตามลำพังในลิฟต์ส่วนตัวที่กำลังพาเขาขึ้นไปสู่ชั้นบนสุดซึ่งเป็นห้องทำงานของโฮนาส มาเคลาโน่ พี่ชายของตนเอง

“ฮาร์เวีย... นั่งก่อนสิ”

เสียงทักทายของพี่ชายที่นั่งอยู่ภายในห้องทำงานชั้นบนสุดของโรงแรมสุดหรูดังขึ้นทันทีเมื่อเขาเปิดประตูไม้บานใหญ่เข้ามา

“สวัสดีครับพี่โฮนาส”

ร่างสูงใหญ่กำยำที่เกิดจากเชื้อชาติและการเล่นฟุตบอลของฮาร์เวียทรุดนั่งลงบนโซฟาริมหน้าต่างกระจกบานใหญ่ตามคำเชิญของพี่ชาย เอนหลังพิงกับพนักของโซฟาหนังแท้แสนนุ่ม พร้อมๆ กับตวัดขาไขว่ห้างด้วยท่าทางแสนสง่างาม

“จะมาดูตัวเหยื่อหรือไง”

โฮนาสพูดด้วยรอยยิ้ม แต่ผู้เป็นน้องชายหาได้มีรอยยิ้มไม่