หนูน้อยของฉัน

ช่วงเวลากลางคืนที่ตี้หยวน โซนวิลล่าในเมืองเจียงเฉิง

คนสองคนนั่งอยู่ตรงข้ามกันภายในห้องรับแขกที่กว้างขวางและสว่างไสว มีข้อตกลงการหย่าฉบับหนึ่งวางอยู่ตรงหน้าพวกเขา ผู้ชายสวมเสื้อสูทที่รีดอย่างเรียบตรง โครงหน้าของเขาสมบูรณ์แบบ สีหน้าเรียบเฉย รอบตัวเต็มไปด้วยความกดดันอันแรงกล้า

สายตาที่เย็นชาของเขามองไปยังผู้หญิงที่ไม่พูดไม่จาอะไรตรงหน้า ดวงตาลุ่มลึกราวกับทิวทัศน์ยามค่ำคืนที่อยู่ข้างนอก

“วันจันทร์ไปหย่ากัน” เนี่ยเหยียนเซินปริปากพูดขึ้นอย่างไร้ข้อกังขา น้ำเสียงเย็นชา โทนเสียงทุ้มต่ำ “นอกจากเงินชดเชยตามข้อตกลงการหย่าแล้ว คุณยังต้องการอะไรอีกก็เสนอมาได้เลย”

“ทำไมถึงกะทันหันขนาดนี้” เสียงของเหยียนซีต่ำลงกว่าก่อนหน้านี้ไปหลายระดับ

เนี่ยเหยียนเซินพูดอย่างเรียบง่ายไม่กี่คำ “เจียหย่วนกลับมาแล้ว”

เหยียนซีรู้ว่าเจียหย่วนคือใคร หลังจากที่นิ่งเงียบไปเล็กน้อย เธอก็ตอบรับกลับไป “ได้”

เนี่ยเหยียนเซินหยุดชะงักไปทันที

ราวกับคิดไม่ถึงว่าเธอจะตอบรับกลับมาเร็วขนาดนี้

เหยียนซีพลิกข้อตกลงการหย่า เห็นตัวอักษรที่อัดแน่นบนนั้น เรื่องราวที่เคยทำด้วยกันกับเนี่ยเหยียนเซินต่างๆ นานาก็ผุดขึ้นมาในหัว

เมื่อสองปีก่อนพวกเขารู้จักกันที่ไนท์คลับอันเย่ เธอที่มีเรื่องกลุ้มใจอย่างหนักได้พบเจอกับเนี่ยเหยียนเซินที่อกหัก หลังจากดื่มเหล้าไปสองแก้ว ก็ราวกับได้พบคนรู้ใจอย่างนั้น พวกเขาสนทนากันอย่างถูกปากถูกคอ

ไม่ได้มีความสัมพันธ์กันแบบชั่วข้ามคืนเหมือนในละครน้ำเน่า หลังจากที่ดื่มเสร็จต่างคนต่างก็แยกย้ายกันไป

ตอนที่ได้มาเจอเขาอีกครั้ง ก็เป็นอีกสามวันหลังจากคืนนั้น เนี่ยเหยียนเซินพาผู้ช่วยพิเศษมาหาเธอถึงที่ มาพูดคุยเรื่องแต่งงานกับเธอ

เธอตอบตกลง

หลังจากที่จดทะเบียนสมรสกันแล้ว เขาก็ดีกับเธอมากจริงๆ ดูแลเอาใจใส่เธอ หากเธอพบเจอปัญหาอะไรก็ช่วยแก้ปัญหาให้เธอทันที เวลาเจ็บไข้ได้ป่วยก็เป็นคนเตรียมยาให้เธอเองกับมือ ตอนสระผมเสร็จก็เป็นฝ่ายช่วยเช็ดผมให้ มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันอย่างมาก

จนกระทั่งเมื่อครึ่งปีก่อนเขาได้รับโทรศัพท์หนึ่งสาย

หลังจากรับสายโทรศัพท์ในครั้งนั้น เขาก็เปลี่ยนไป

เฉยเมยและห่างเหินกับเธอ ไม่อ่อนโยนอีกต่อไป

แล้ววันนั้นเองเธอถึงได้รู้ว่า ที่เนี่ยเหยียนเซินแต่งงานกับเธอ หลังแต่งงานที่เขาทำดีกับเธอมากขนาดนั้น มันก็เป็นเพราะว่าเธอหน้าตาคล้ายกับซูเจียหย่วนที่เป็นรักแรกของเขา

เมื่อคิดถึงเรื่องพวกนี้ เหยียนซีก็เม้มปากและถามเนี่ยเหยียนเซินอย่างเรียบเฉย “เมื่อกี้นี้คุณบอกว่า ฉันสามารถร้องขอค่าชดเชยได้ใช่ไหม”

“ใช่” เนี่ยเหยียนเซินตอบสั้นๆ กระชับได้ใจความ