ปฏิกิริยาแรกที่สุ่ยตงแสดงออกมาหลังจากเห็นหลินเทียนก็คือ ：เป็นไปได้ยังไง？

เขาก็ไม่รับสายของหลินเทียนหนิ ไอ้หมอนี่เข้ามาได้ยังไง？

ไม่รอให้สุ่ยตงได้สงสัย หม่าเสี่ยวหนานเองก็เห็นหลินเทียนแล้วเช่นกัน ดวงตาของเธอเป็นประกาย เธอรีบเดินเข้าไปหาหลินเทียนทันที

หลินเทียนเห็นหม่าเสี่ยวหนานเดินเข้ามาแต่ไกล ๆ เขาแอบส่งสัญญาณมือให้หานปิงถอยออกไป

หลังจากหม่าเสี่ยวหนานเดินเข้ามาใกล้แล้ว เมื่อเห็นคราบเลือดบนเสื้อหลินเทียน ก็หรี่ตามองทันที จากนั้นก็ถามขึ้นอย่างเป็นห่วงว่า ：“เกิดอะไรขึ้น ระหว่างทางเกิดอะไรขึ้นเหรอ？ ”

หลินเทียนยิ้ม และพูดว่า ：“ไม่เป็นไรครับ เลือดนี้ไม่ใช่เลือดของผม รอสัมมนาแลกเปลี่ยนจบลงแล้วไว้คุยกันเถอะครับ”

จ้าวอี้ฟานก็เห็นเสื้อผ้าเลอะเทอะมอมแมมของหลินเทียนเช่นกัน เธอขมวดคิ้วแน่น

ในความคิดของเธอ งานวันนี้เป็นงานสำคัญ อย่างน้อย ๆ ก็ควรเปลี่ยนเสื้อผ้าให้สะอาดเรียบร้อยก่อนจะมา

ใครที่ไหนจะเหมือนหลินเทียน สกปรกเลอะเทอะไปทั้งตัว ยิ่งไปกว่านั้นลอยสกปรหนั่นดันเป็นคราบเลือดอีกด้วย

ขณะนั้นในใจของจ้าวอีฝาน ก็ตัดคะแนนของหลินเทียนลงไปอีก

สุ่ยตงที่อยู่ข้าง ๆ ถือโอกาสเสริมขึ้นว่า ：“หลินเทียน นายทำไปทำอะไรมาเนี่ย？ ”

“ทำไมตัวถึงได้มีคราบเลือดติดแบบนี้ ระหว่างทางนายไปทะเลาะกับคนมาเหรอไง？ ”

“สภาพนายแบบนี้ ไม่มาเสียดีกว่า แบบนี้เวลาแนะนำตัวขายหน้าอาจารย์หม่าหมด คนจะมองอาจารย์หม่ายังไง？ ”

หลินเทียนชำเลืองมองสุ่ยตงแวบหนึ่ง เขารู้ว่าอีกฝ่ายตั้งใจพูดใส่เขา

ถึงแม้เขาจะพูดความจริงออกไป อีกฝ่ายก็คงไม่เชื่อ

สำหรับคนอย่างสุ่ยตง ความจริงไม่ใช่เรื่องสำคัญ ทำให้เขาอับอายถึงจะเป็นเรื่องสำคัญที่สุด

ช่วงครึ่งปีกว่าหลังจากหลินเทียนเกิดอุบัติเหตุ คนแบบนี้เขาเจอมามาก！

หลินเทียนไม่อยากจะอธิบาย และหม่าเสี่ยวหนานก็ไม่ต้องการพูดเรื่องนี้ต่อไปอีก

เธอจับมือของจ้าวอีฝาน พาเธอเข้าไปหาหลินเทียน

“หลินเทียน มานี่....นี่จ้าวอีฝาน รู้จักกันไว้สิ”

“อาจารย์ที่ปรึกษาของจ้าวอีฝานไปต่างประเทศ ตอนนี้จ้าวอีฝานมาเป็นเด็กในสังกัดอาจารย์อีกคน ถือว่ารุ่นน้องของนาย พวกเธอสองคน ทำความรู้จักกันไว้นะ”

หม่าเสี่ยวหนานเรียกหลินเทียนมา อันที่จริงเธอยังมีความคิดอื่นด้วย นั่นก็คือแนะนำแฟนใหม่ให้กับเขา

เรื่องของหยางเสวย เธอได้ยินมาบ้าง

หลินเทียนได้ยินอย่างนั้นก็ยื่นมือขวาออกไปหาจ้าวอีฝานเพื่อเช็คแฮนด์ พร้อมกับเหลือบไปมองหญิงสาวตรงหน้า

จ้าวอีฝานผมยาวสีดำสลวยเหมือนกับสายน้ำตก

เธออยู่ในชุดสูทสีฟ้าอ่อน เชิ้ตสีขาวนั้นถูกหน้าอกใหญ่ดันนูนออกมา ราวกับว่ากระดุมจะหลุดออกมาได้ตลอดเวลา

หน้าตาและรูปร่างของเธอ เมื่อเทียบกับหยางเสวยแล้วนั่นดูโดดเด่นกว่ามาก！

เมื่อสัมผัสได้ถึงการจ้องมองของหลินเทียน จ้าวอีฝานก็แสยะยิ้มออกมา เธอมั่นใจในรูปร่างหน้าตาของเธอมาก

แต่เมื่อถูกคนไม่ได้เรื่องอย่างหลินเทียนมองตั้งแต่หัวจรดเท้าแบบนี้ ก็ทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย

สุ่ยตงรู้ว่ารุ่นน้องคนนี้ไม่เพียงแต่เป็นดาวของชั้นเรียนที่อยู่ข้างกัน อีกทั้งเธอยังเป็นวีเจสถานีวิทยุของวิทยาลัยอีกด้วย

ขณะเดียวกัน เขาก็รู้ว่าหม่าเสี่ยวหนานตั้งใจจับคู่หลินเทียนกับจ้าวอีฝาน

ชั่วขณะหนึ่ง สุ่ยตงก็รู้สึกอิจฉาขึ้นมา เขาพูดเยาะเย้ยออกมาว่า ：“หลินเทียน นายอย่ามือสั่นตอนจับมือกับสาวนะ！ ”

จ้าวอีฝานงุนงงเล็กน้อย แล้วหันไปมองสุ่ยตง

จากนั้นสุ่ยตงก็เล่าเรื่องมือขวาของหลินเทียนที่พิการให้เธอฟัง

หลังจากหม่าเสี่ยวหนานได้ยิน ก็พูดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ว่า ：“สุ่ยตง พอได้แล้ว！ หัวเราะเยาะเพื่อนแบบนี้ จิตใจทำด้วยอะไร？ ”

แต่มันสายไปแล้ว

เมื่อได้ยินคำบอกเล่าของสุ่ยตงว่ามือขวาของหลินเทียนพิการ สีหน้าของจ้าวอีฝานก็เปลี่ยนไป

แน่นอนว่าเธอรู้ว่าหม่าเสี่ยวหนานอยากแนะนำเธอให้หลินเทียนรู้จัก

เดิมทีเธอก็ไม่ได้อะไร

แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า หลินเทียนคนนี้เป็นคนไม่ได้เรื่องชัด ๆ ！

ดังนั้นเมื่อจ้าวอีฝานเห็นมือขวาที่ยื่นออกมาของหลินเทียน เธอก็ทำเป็นไม่เห็น

ชั่วขณะหนึ่ง บรรยากาศก็อึมครึมขึ้นมา

หลินเทียนเก็บมือขวากลับอย่างไม่พอใจ ส่วนสุ่ยตงกลับแอบหัวเราะอยู่ข้าง ๆ

โชคดีที่ทันใดนั้นก็มีคนเข้ามาทำลายบรรยากาศที่น่าอึมครึมนี้ลง

ชายหนุ่มผมสั้นจากเวทีสัมมนาแลกเปลี่ยนเดินขึ้นไปบนโพเดียมพอดี ：“สวัสดีครับทุกคน ผมเป็นผู้ช่วยของผู้อำนวยการหลี่เจิ้นกว๋อ ผมต้องขอโทษกับทุกท่านไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับ”

“ระหว่างที่เดินทางมาผู้อำนวยการหลี่เกิดเหตุสุดวิสัยขึ้นเล็กน้อย การสัมมนาแลกเปลี่ยนครั้งนี้ จะถูกเลื่อนออกไปครึ่งชั่วโมงนะครับ”

“เพื่อไม่ให้ทุกท่านรู้สึกเบื่อ ตอนนี้ทุกคนสามารถไปที่โถงนิทรรศการข้าง ๆ ไปดูเครื่องมือทางการแพทย์ใหม่ล่าสุดที่ผู้อำนวยการหลี่นำมาจัดแสดงได้ครับ”

“แต่เครื่องมือเหล่านี้มีมูลค่าหลายล้านดอลลาร์ ดังนั้นตอนที่ทุกท่านเยี่ยมชม โปรดรักษาระยะห่างหน่อยนะครับ”