วานรักวันชัง
ั้วหัวใจ ความหนาวเย็นของการทำงานจากเครื่องปรับ
อยู่ในช่วงรั
ีโม พยาบาลต้องถามญาติว่าหาก
าคิดออกในเวลานั้น ความจริงแล้วเธอไม่มีญาติ มีเพียงน้าสาว
เป็นเชิงอนุญาต และคนคนเดียวที่เธอจะเอื้อนเอ่ยถึงสิ่งที่เพิ
” เสียงทุ้มเอ่ยถามอ
งลามไปทั่วตัวแม่แล้ว พุดควรจะทำยังไงดีคิม พุดทำใจไม่ได้เลย” เสี
ยเถอะนะ ท่านคงต่อส
นจะขาดรอนๆ แต่เมื่อคิดถึงความเจ็บปวดทรมานของแม่ในช่วงที่ผ่านมาก็ไม่อยากรั้งท่านไว้ ไห
้อง ทำให้อินถวาจับมือคิมหันต์ให้พาเข้าไปในห้องเพื่อทำหน้าที่ครั้งสุดท้
ี้แม่นอนหลับตา นิ่งงันเหมือนกำลังจะเข้าสู่ห้วงสำคัญของชีวิตที่ต้องการความสงบ จ
กคนไข้ก็บอกได้เลยนะ” พยาบาลบอกกับเ
่หลับฝันดีและเดินทางไกลอย่างมีความสุขนะคะ” น้ำเสียงนั้นนุ่มนวลแ
วยคน พยาบาลเริ่มสวดมนต์นำพาจิตสุดท้ายของคนไข้ไปยังภพภูมิที่สงบและดีที่สุดในวาระสุดท้าย ก่อนจะค่อยๆ
ณของแม่ออกจากร่างแล้ว แต่แท้จริงแล้วเธอไม่ได้เก่งเลย ทว่าสิ่ง
งมีแต่ความว่างเปล่า ทว่าสองขาก็ยังต้องก้
นแม่น้ำเจ้าพระยา คนที่มาด้วยคืออรนิดน้าสาวของเธอ ส่วนคิมหันต์ติดเรียน อีกทั้งอินถว
นไปดีแล้วล่ะ” อรนิดเอ่ยขึ้นหลั
ีกแล้วค่ะน้านิด ป่าน
อไป น้ามีเรื่องจะพูดกับพุดอยู่เหมือนกัน แต่ช่วงง
่องอ
อรนิดถามความคิดเห็น แต่มีหรือที่อินถวาจะกล้าปฏิเสธ ด้วยเพราะอรนิดก็เป็นลูกตายายเหมือนกัน ถึงแม้ว่าคนที่ก่อร่
นก็เหมือนบ้านของคนในครอบครัวเราท
้ลดค่าใช้จ่ายเรื่องค่าเช่าบ้าน ยัยโบว์กั
้ว พลางหวนคิดไปถึงวันเก่าๆ ในตอนเด็กที่เธอกับแม่ช่วยกันขายไก่ย่างส้มตำซึ่งเป็นอาชีพที่ตากับยายมาบุกเบิกไว้ก่อน พอแม่เรียนจบม