ข้าจะเกี้ยวท่านมาเป็นสามี
ะพรท่าน
น้อมและเขินอาย ฟางเมี่ยวที่หาทางปลีกกายออกไปไม่ได้
กระโดดถีบแท
ี่ฟางเมี่ยวคราหนึ่ง ฟางเมี่ยวมีสีหน้าเรียบเฉยไม่ยิน
ึกว่าเจ้าไม่ชอบ
งมองเย่จิ้นหยางคราหนึ่ง ก่อนจะยิ้มออก
ม่อมฉันไม่เคยพบเจอท่านอ๋องมาก่
ป ว่าแต่เจ้าคงจะเป็นสห
งยิ้มหวานให้จางเสวี่ยฮุ่ย ฟางเมี่ยว
บอกตนเองเสมอว่าไม่ให้แค้นเคืองเขาในเรื่องเก่าก่อน แต่นางกลับรู้สึกว่
้ทำให้นางอยากจะระเ
าจ
น เจ้ามา
ื่นเต้น หลี่เยี่ยนเฉินปรายตามองนางคราหนึ่ง ก่อนจะหันไ
อยู่ที่ใด ที่แท้มา
ปที่ใดไ
ยู่กันตามลำพังไม่ได้มีขุนนางรายล้อม ย่อ
มองจางเสวี่ยฮุ่ย
กับเจ้า แม่นาง ข้าขอยืมตัวสหายเจ้าสั
งเมี่ยวเพค
างเมี่ยว ฟางเมี่ยวไม่ได้เอ่ยสิ
สหัวไป
บดีกรมกลาโหมน่ะหรือ บิดาเจ
ระทัย
วก่อน เสวี่ยเอ๋อ
ะท่า
่างรู้สึกผิดที่ทิ้งสหายไปดื้อๆ แต่ฟางเม
ียงสองคนเท่านั้น หลี่เยี่ยนเฉินมีท่าทางประหม่าไ
เดินจากไปเสียก่อน แต่ทว่ากลับต้องหยุดฝ
ยน ช้าก่
ิ้วมุ่น ก่อนจะหันไป
างเรียกเขา
นอย่างนั
ารแล้วใช
้าเรียกข้าว่
น พี่เยี่
้าด้
ถูกแล้ว ฟางเมี่ยวเองก็รู้สึกว่าเขาแปล
ขาต้องสารภาพรัก
อ่
ุณหนูฟาง หากไม
ฟ้าดินกลับหัวหรือ? เหตุใดเขาจึง
ยากาศกระอักกระอ่วนไม่น้อย ฟางเมี่ยว
้งข้าสักฉบับยังไม่พอ เมื่อได้พบกันแล้วเจ้ายังไม่มีเรื่องที่จะเอ
บหน้างงงวยอย่างเห็นได้ชัด ก่
อกเรื่องนั้น เรื
ะเอ่ยสิ่งใด จะเป็
ีกครา ก็ไม่พบว่านางผิดแปลกที่ตรงใดเลยแม้แต่น้อ
าไม่มีสิ่งใดจ
บอกชอบนางอี
่มีจริงๆ หรือ
้าเป็นสตรีที่ยังไม่ได้ออกเรือน ส่วนข้าเป็นบุรุษที่ยั
ีรษะตน ใบหน้าสวยหวานมี
ข้าใจ หรือว่าระหว่างที่ออกรบเ
ดินตามเขาไปทันที แต่เพราะรีบเกินไปนางจึงสะดุดล้มจนหน้าคะมำกับพื้น หลี่เยี่ยนเฉินห
นหัวเราะใส่หน้านางจริงๆ เ
างจึงไม่ได้รับบาดเจ็บอันใดมากนัก นางเงยหน้าไปมองหลี่เยี่ยนเฉินคราหนึ่ง
ยลุกขึ้นยืน ก่อนจะปัดเศษใบไม้และเศษดินบนเสื้
นิสัยเดิมมาใช้ไม่ได้
อีกครา ท่านไม่มีสิ่งใดจ
ายใจออกมาอย่างเบื่
าต้องการให้ข้า
่อ.
่นไรเล่า นางเอ่ยได้หรือ หากนางเอ่ยถาม
นั้นนางจึงทำหน้
งมัน
ั้นข้า
ี๋ย
ันใด
ท้ายิ่งนัก เ
องฟางเมี่ยวคราหนึ่ง ก
อเท้าบาดเจ็บ นิสัยชอบยั่วยวนบุรุษของนางมันคงฝังล
ด็กสามข
้ายืนไ
่เดินไม่ไห
้นก็คลา
ี๋ยวสิ!!! หลี
ง นางรู้สึกเสียหน้าไม่น้อย แต่ในใจหนึ่งนางก็แอบสงสัยในท่าทีของหลี่เย
างอยู่ที่ชายแดนอย่างนั
ที่เขามีท่าทีเช่น