ท่านอ๋องพระชายาท่านจะหย่าแล้วนะ

ิ่นอายสังหารที่ออกมาจากกายหนาของว่าที่พระสวามีทำหน้าที่คล้ายเสียงเคา

ด้เยี่ยงไร การรบเร้าจะแต่งเข้าจวนอ๋องอย่างดื้อดึงก็เหมือนพาตัวเองเดินเข้าไ

ะหนีแต่แล้วก็ขาอ่อนลื่นล้มตกลงไปในแม่น้ำเย็นเฉียบ แทนที่จะยื่นมือเข้า

ท่านอย่า

มารายงานว่านางตายแล้วไม่ใช่หรือไร เหตุใดจึงยังมีลมหายใจอยู่ หนำซ้ำยังมีแรงหนีเขาได้อีก...ช่างไร้ฝีมือ

ๆ ไม่รีบร้อน คิดฆ่านางปิดปากในป่า...สตรีตัวเล็กนิดเดียว แค่อ้างว่า

อยากแต่งก็ไม่แต่งดีไหม ขอแค่ปล่อยหม่อมฉันไปก็พอ” นางพึ่งเข้ามาอย

กลับไม่เคยได้ใช้เงินที่หามาได้ไปเสพสุข ตอนนี้ได้มาเกิดใหม่

ๆ เหตุใดจึงไม่รับข้อเสนอ ตอนนี้จะมาร้องขอชี

เป็นดั่งมารหัวใจ หากไม่มีนางวันนี้เจ้าสาวที่อยู่บนเกี้ยวแต่งเข้าจวนอ

ของลู่เจียหงแม่ทัพหนุ่

ด้ อย่างพึ่งด่วนตัดสินใจปลิดชีวิตน้อย ๆ ของหม่อมฉันเลย” หญ

บวนเจ้าสาวหาใช่โจรป่าแต่เป็นอ๋องจิ้นเจานี่เองที่คิดจะฆ่

เกี่ยวข้อง เหตุใดเจ้าของร่างเดิมจึงมองไม่เห็นข้อนี้ แต่งงานกับชายที่ไม่ไ

ไม่แต่งเข้าจวนอ๋องแล้วขอแค่พระองค์ไว้ชีวิต” ลู่เจี

ายจะฟันนางให้ตายในดาปเดียวก็มีเสียงของ

ณหนูใหญ่อย

่งความหวังอีกครั้ง “อยู่นี่ ข้าอย

ห้ติดตามหาขบวนเจ้าสาวที่ถึงหน้าจวนอ๋องช้ากว่ากำหนดหนึ

รขึ้นขอรับ” หั

งไม่ใช่เจ้าของร่างเดิมที่รักปักใจกับปีศาจร้ายใน

ได้ทัน ตอนนี้ไม่มีอะไรแล้ว” จิ้นเจาโกหกเหล่าองรักษ์ด้วยเสี

ยปาก เมื่อครู่ยัง

.อย่าเข

ยเศษดิน ชุดมงคลเปียกน้ำไปทั้งแถบ เขาไม่ได้เต็มใจจะทำเช่นน

ะพาหม่อมฉันกลับไปส่งเพราะเหตุใด ปล่อยให้องครักษ

็มพิษจ่ออยู่ ลองพูดออกมาอีกป

แผนการแสดงว่าท่านกระทำสิ่ง

.

บริเวณกลางหลัง แน่นอนว่าคนรักชีวิตยิ่งกว่าอะไรอย่างนางยอมเงียบปากทัน

ดนหามเข้าจวนของจิ้นเจา

ะเจ้าบ่าวที่รอนางอยู่กลางโถงพิธี ไร้แขกเหรื่อ ไร้งานเลี้

กลัวว่าตนเองจะถูกสังหารในวินาทีใดวินาทีหนึ่ง

.” เสียงของแม่สื่อกำกับพ

จากำลังจะคำนับเขา แต่นางกลับเห็นปลายเท้าของชายหนุ่มหมุนต

ยังดีกว่าฆ่านางหมกจวน ไม่ร่วมหอด้

ได้หรือยัง เหนื่อยเห

.เด็ก ๆ นำทาง

าวเท้าเข้ามาในห้องหอขนาดใหญ่โตที่ตกแต่งไปด้วยสีแดงทุกมุม อาหารมงค

เที่ยงไปนานแล้ว...คิดถึงหมูผัดพริกของคุณป้าใต้ตึกจัง” หญิ

อมฉันขออนุญา

ข้

นสาวใช้ที่ท่านอ๋องจัดมาให

ต้องมากพิธี...เจ้ากินข้าวหรือยังล่ะ มากินด้วยกันไหม” ลู่เจียหงเอ่ยปากชวน

่คิดว่าพระชายาจะมีท่าทางไม่เหมื

รอท่านอ๋องก

มาหรอก สู้รีบกินให้อิ่ม อาบน้ำ แล้วนอนเ

ายาจะหนีไ

ก่นี่อร่อยดีนะ” นางว่าขณะหยิบน่อ

ระชายาชัด ๆ เมื่อเห็นแล้วก็ได้แต่แอบหวาดผวาอยู่ในใจ เพราะมันเต็มไปด้วยตุ่มพุพอง

ิดในใจว่าได้เผลอล่วงเกินพระชายาเข้าแล้ว มีหวังต้องโดนนางลงโทษแน่ ๆ แต่ผิดคาด นอ

สภาพจะเป็นเช่นนี้ก็ไม่แปลก หากเจ้าไม่หิวก็ช่วยไปเตรียมน้ำให้ข้าอาบทีเถอะ เหม็นตัว

จียหงก็มานั่งมองเงาสะท้อนของตัวเองอยู่ที่หน้ากระจกเงาทองเหลือง...นอกจากชื่อที่อ่านออกเสียงเหมือนกันแล้ว ใบหน้าของแม

สาวใช้ที่เอาแต่ลอบมอง

หมล่ะ เจ้าอยากมองก็ม

พื้น “หม่อมฉันสมควรตาย! หม่อมฉันมิ

ลย กระจกก็มีให้ส่องอยู่ตรงห

ี่ตั้งแต่ก่อนวันแต่งขึ้นมาเปิดดูและลองดมทีละอันกระทั่งพบกับที่มาของปัญหาใน

อักเสบติดเชื้อเพราะสารเคมีก็ไม่แปลก ไม่เป็นไรยั

กษาสิวใช้เองส่งให้สาวใช้ โดยมีส่วนผสมของทั้งยากิน ยาดื่ม...นางเคยเป็นถึ

ไรเ

กของจากพ่อบ้าน เอามาให้ครบล่ะ อย่

ยเป็นสาวงามที่สุดในเมืองเลยคอยดู