5.0
ความคิดเห็น
70.6K
ชม
76
บท

'ถ้าเธอให้โอกาสผมบ้าง ผมจะไม่มีวันทำให้เธอเสียใจเหมือนเขา ถ้าเปลี่ยนให้ผมได้ทำหน้าที่แทนเขา ผมจะไม่มีวันทำให้เธอต้องร้องไห้'

บทที่ 1 บทนำ

'ถ้าเธอให้โอกาสผมบ้าง ผมจะไม่มีวันทำให้เธอเสียใจเหมือนเขา ถ้าเปลี่ยนให้ผมได้ทำหน้าที่แทนเขา ผมจะไม่มีวันทำให้เธอต้องร้องไห้'

มันเป็นเพียงแค่ความคิดของผมเท่านั้น ผมแค่ไม่กล้าที่จะพูดมันออกมาเท่านั้นเอง ผมชื่อ เขม หรือ เขมทัต ภักดีวัฒนาสกุล ผมเป็นลูกชายเจ้าของนักธุรกิจโรงแรมชื่อดังที่มีชื่อเสียงในประเทศ

ตอนนี้ผมกำลังนั่งมองหญิงสาวที่กำลังร้องไห้เพราะความเศร้าเสียใจหากย้อนเวลากลับไปได้ ผมควรที่จะมีความกล้าเข้าหาเธอมากกว่านี้ ก่อนที่คนอื่นจะมาแย่งเธอไปแบบนี้

- หนึ่งปีก่อนหน้า –

"ไอ้ตั้มมึงดูผู้หญิงคนนั้นดิวะ สวยเซี้ยะใช้ได้เลยมึง"

ไอ้นี่มันชื่อลีโอ มันเป็นคนสะกิดไอ้ตั้มให้หันไปมองหญิงสาวที่เดินเข้ามาในคลับหรูกลางกรุงเทพฯ เธอใส่ชุดเดรสสีดำสายเดี่ยวขับให้ผิวสาวดูขาวผ่องดั่งน้ำนม

ส่วนอีกสองตัวที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับไอ้ตั้มชื่อสิงโต กับอาชา และคนที่นั่งข้างมันคือผมเองเขมทัต พวกผมหันมองตามทางที่ลีโอชี้ไปทำให้เห็นว่า หญิงสาวโปรยรอยยิ้มหวานให้กับผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาภายในคลับหรู ทุกคนจ้องมองเธอเพราะความสวยสะดุดตาเกินกว่าใครในค่ำคืนนี้

ทันทีที่ผมได้เห็นเธอในคืนนี้มันทำให้ผมรู้ว่าแท้จริงแล้วบนโลกใบนี้มีคนสวยกว่าเธออยู่มากมายแต่คนที่มีรอยยิ้มที่สดใสแบบเธอมันมีเพียงเธอคนเดียวเท่านั้นในค่ำคืนนี้

"ยัยพลอย ทางนี้ๆ "

ผู้หญิงที่เดินเข้ามาเธอชื่อน้องพลอย หรือ พลอยนภัส ทวีทรัพย์ญาดา ผมรู้มาว่าเธอเป็นลูกสาวคนเดียวของเจ้าของฟาร์มวัวนมที่โคราชเธอถูกส่งตัวมาเรียนต่อในกรุงเทพฯ คนเดียวแต่ผมไม่รู้เหตุผลหรอกนะว่าเพราะอะไร

แต่ตอนนี้เธอกำลังหันไปยิ้มหวานให้แก๊งเพื่อนสาวของเธอที่นั่งอยู่โต๊ะถัดไปของผมเนี่ย มันช่างเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ คุณว่าไหม

"ทำไมแกมาช้าจังวะ"

เอวาถามฉันเมื่อฉันเดินมาถึงเธอเป็นเพื่อนสาวของฉันวันนี้เป็นวันเกิดของเอวาเราเรียนอยู่ที่มหาลัยฯ เดียวกันคณะเดียวกันที่สำคัญนะรหัสนักศึกษาของเรายังใกล้กันอีก

"รถติดน่ะแก ขอโทษน้าาาาา~"

ฉันตอบพร้อมกับเกาะแขนของเอวาเขย่าอย่างออดอ้อนฉันใช้ศีรษะของตัวเองคลอเคลียกับหัวไหล่มนของเอวาราวกับเด็กน้อยก็ไม่ปาน ก็ยัยนี่น่ะแพ้ลูกอ้อนของฉันทุกที ในกลุ่มของฉันมีกันอยู่สามคนรวมฉันด้วยก็เป็นสี่เดี๋ยวฉันจะค่อยๆ แนะนำให้รู้จักทีละคนละกันนะ

พวกฉันยังอยู่ปีหนึ่งที่มหาลัยฯ เอกชนชื่อดังกลางกรุงเทพฯ นานๆ ฉันจะกลับบ้านไปหาป๊าที ป๊าคือพ่อของฉัน อ่อฉันลืมบอกไปฉันน่ะไม่มีแม่หรอกนะแต่ฉันไม่รู้ว่าทำไม ป๊าบอกว่าแม่ของฉันเสียไปตั้งแต่ฉันอายุได้สองขวบ แต่บางทีฉันก็แอบได้ยินคนอื่นบอกว่าแม่ฉันเอาฉันมาทิ้งไว้ให้ป๊าตั้งแต่ฉันยังเด็กๆ

"ไอ้เขม นั่นมันน้องพลอยน้องรหัสมึงนิ"

อาชามันสะกิดแขนผมอีกครั้งแต่ผมไม่ได้ตอบอะไรกลับไปผมใช้แก้วทรงกลมหมุนควงแอลกอฮอล์รสขมที่อยู่ในแก้วกระดกเข้าปากด้วยสีหน้าเรียบเฉยซึ่งปกติผมเป็นคนไม่ค่อยชอบพูดอยู่แล้วมันเลยกลายเป็นโลโก้ประจำตัวของผมไปแล้ว

"พูดให้กูได้ยินสักคำมันจะตายไหมวะ ไอ้ห่านิ"

อาชาคนเดิมมันพูดขึ้นอย่างไม่จริงจังมากนักทุกคนยังหันไปมองพลอยนภัสผู้หญิงของผม เอ่อ ผมแอบจองเธอไว้ในใจคนเดียวตั้งแต่วันรับน้องแล้ว พอผมรู้ว่าเธอได้มาเป็นน้องรหัสของผม ผมโครตดีใจเลยนะ แต่ก็นะผู้ชายแมนๆ อย่างผมจะแสดงอาการดีใจจนออกนอกหน้ามันก็ไม่ได้ใช่ไหมล่ะ ผมเลยตีสีหน้าเรียบเฉยของผมเหมือนเดิม ก็มันทำตัวไม่ถูกนิหว่า

แต่ตอนนี้ผมไม่ชอบสายตาของไอ้ตั้มที่มันกำลังมองน้องพลอยของผม มันมองเธอจนตาเป็นมันผมไม่อยากให้มันยุ่งกับน้องพลอยของผมเพราะอะไรน่ะเหรอมันน่ะเพลย์บอยตัวพ่อเลยก็ว่าได้มันมองน้องพลอยของผมสายตาของมันบ่งบอกอย่างชัดเจนว่ามันจะต้องจับน้องพลอยกินให้ได้

"ฉันไปห้องน้ำก่อนนะ"

ฉันดื่มไปได้นิดเดียวก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำเพราะปวดเบาในระหว่างที่ฉันลุกขึ้นยืนก็มีสายตาของหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ต่างจ้องมองมาที่ฉันจนแทบจะเป็นตาเดียวไปแล้ว คือฉันก็ไม่ได้สวยอะไรมากขนาดนั้นหรอกแต่ก็พอมีเนื้อมีหนังมีอกตูมๆ ให้ใครๆ เขามอง

"แต่งตัวล่อเสือล่อตะเข้"

ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำก็ได้ยินเสียงทุ้มต่ำของบางคนที่ยืนอยู่หน้าห้องน้ำพูดขึ้นฉันหันกลับไปมองตามเสียงนั่น แต่ฉันไม่ได้ตกใจหรอกนะ เขาชื่อพี่เขม เป็นพี่รหัสของฉันเอง เขาเป็นคนไม่ค่อยพูด ไม่ซิ พูดน้อย ไม่ใช่ซิ เกือบจะเป็นใบ้เลยด้วยซ้ำ แต่ครั้งนี้เขากลับพูดออกมาแบบนี้ แสดงว่าเขาคงน่าจะดื่มหนักมากแน่ๆ

"เมาก็ไปนั่งที่ค่ะพี่เขม พลอยจะกลับโต๊ะแล้ว"

น้องพลอยของผม เธอพูดกับผมด้วยครับ ผมดีใจมากเลยนะที่เธอพูดกับผม อันที่จริงเธอพูดเก่ง และชวนผมคุยตลอดอยู่แล้ว แต่ผมเนี่ยแหละ ไม่ค่อยพูดกับเธอหรอกครับ ผมเขิน จะพูดมาแต่ละทีไอ้ผมมันก็คนปากหมาด้วยซิกลัวว่าเธอจะหนีผมไป

ผมใช้สายตาไล่มองเสื้อผ้าที่เธอใส่มาอีกครั้ง ไอ้คำว่าล่อเสือล่อตะเข้ มันคงไม่ผิดไปจากความคิดของผมหรอกครับ เพราะอะไรน่ะเหรอดูเธอซิ กระโปรงก็สั้น ชุดก็ฟิต นมก็จะทะลักออกมาอยู่แล้ว ให้ตายเถอะผมอยากจะเก็บเธอไว้คนเดียวไม่อยากให้เธอได้ออกมาโชว์อะไรอย่างนี้เลย

"ดูใส่ชุดดิ เหมือนงูเหลือมกินไก่แล้วไปไม่รอด"

"ไอ้พี่เขม!! "

ผมชี้หน้าเธอให้หยุดด่าเพราะถ้าเธอไม่หยุดผมจูบเธอจริงๆ นะเวลาเธอโมโหมันน่ารักเป็นบ้าเลยครับ เสียงเล็กๆ หวานๆ ของเธอมันทำให้ผมอยากฟังทั้งวันแก้มของเธอมันแดงเหมือนลูกตำลึงสุกปลั่ง มันน่าหยิกน่าฟัดเสียจริง

อยู่ๆ อีตาพี่เขมพูดน้อยก็พูดคำพูดไม่น่าฟังออกมาให้ฉันได้ยิน ไม่รู้ฉันไปทำเวรทำกรรมอะไรไว้ ปกติเขาเป็นผู้ชายที่น่ารักนะ เออ ฉันลืมบอกพี่เขมเขาเป็นเดือนมหาลัยเลยนะ ระดับเดือนอย่างเขามันหล่อกระชากใจเลยละ แต่คนอย่างฉัน คนอย่างพลอยนภัสไม่แพ้ความหล่อของเขาหรอกเพราะฉันแอบชอบผู้ชายอยู่คนนึงเขาเป็นเพื่อนกับพี่เขม

"แล้วนี่ มาคนเดียวเหรอ"

ฉันถามพี่เขมปากเน่าปากหนอน พลางกวาดสายตามองออกไปรอบๆ แต่ก็ยังไม่เห็นใครนะ ฉันมองเข้าไปภายในคลับก็เห็นแก๊งเพื่อนของฉันเอง ถัดไปก็เป็นเพื่อนของพี่เขม แต่คนที่ฉันชอบเขาไม่ได้อยู่ตรงนั้นเสียดายจัง

" ... "

ผมรู้สึกไม่ชอบใจทุกครั้งที่ได้ยินน้องพลอยถามถึงคนอื่น ทุกคนคงกำลัง งง ใช่ไหมว่าผมเป็นอะไร ใช่ครับ ผมชอบน้อยพลอย ผมกล้าพูดอย่างลูกผู้ชายเลยนะ ผมชอบน้องพลอย ชอบมากด้วย ชอบมาตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นหน้า ผมจองเธอตั้งแต่เธอก้าวขาเข้ามาในมหาลัยฯ แล้วจองเองเงียบๆ จองแบบไม่บอกใคร และผมก็รู้ว่าน้องพลอยไม่ได้ชอบผม แต่เธอชอบไอ้ตั้มเพื่อนของผม

"ถามก็ไม่ตอบ กลัวดอกพิกุลจะร่วงรึไงคะคุณพี่เขมมมมม~"

อย่ายื่นหน้าเข้ามาอย่างนั้นนะน้องพลอยไม่งั้นผมจะอดใจไม่ไหวต้องจูบเธอแน่ๆ สายตาของผมจ้องมองริมฝีปากอวบอิ่มของเธอที่เคลือบด้วยลิปสติกสีชมพูอ่อนมันขยับขึ้นลง แล้วผมรู้สึกปวดปร่าที่น้องชายของผมอย่างบอกไม่ถูก

"ถอย"

ก็ผมไม่รู้จะพูดอะไรนิครับผมก็ทำได้แค่นี่แหละ ก็คนมันเขิน แล้วถ้าน้องพลอยรู้ว่าผมกำลังคิดสัปดนกับเธออยู่เธอคงจะหนีผมไปแน่ๆ ผมขออยู่ข้างๆ เธออย่างนี้แหละสบายใจดี เรื่อยๆ ไม่รีบ เพราะยังไงน้องพลอยต้องเป็นของผมอยู่แล้ว

"ชิ! "

ขี้เก๊กชะมัด ฉันสะบัดผมใส่พี่เขมก่อนเดินออกมาจากตรงนั้น แล้วเข้าไปนั่งที่โต๊ะเหมือนเดิม เวลาแค่เพียงไม่นานอยู่ๆ ก็มีผู้ชายเดินมานั่งข้างๆ ฉัน เขาคือพี่ตั้ม พี่ตั้มที่เป็นเพื่อนพี่เขม เขาหล่อ มีเสน่ห์ ดูดีไปทุกอย่าง ฉันเขินชะมัดที่อยู่ๆ พี่ตั้มก็มานั่งข้างฉัน

"พี่ขอนั่งด้วยนะครับ"

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ นังหมูปีศาจ

ข้อมูลเพิ่มเติม

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25+

ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25+

ซีไซต์
5.0

องค์หญิงสิบสามนามหลินฮุ่ยหมินสตรีผู้ที่งดงามโดดเด่นไม่เป็นรองผู้ใดแต่กลับมีฐานะต่ำต้อยในวังหลวงด้วยพระมารดาเสียชีวิตตั้งแต่นางยังเด็ก ท่ามกลางความคับแค้นใจนางยังต้องคำสาปร้ายต้องกลายร่างเป็นสัตว์ทุกคืนวันพระจันทร์เต็มดวง เขาคือ หยางเอ้อหลาง แม่ทัพหนุ่มผู้มีความสามารถรูปโฉมสง่างามและเป็นวีรบุรุษคนสุดท้ายของสกุลหยาง ทั้งยังเป็นที่รักเคารพของชาวเมือง ทว่าด้วยความสามารถและตำแหน่งใหญ่โต ฮ่องเต้มิอาจวางใจจึงได้คิดกำจัดเขาให้พ้นตำแหน่งเสีย โดยมอบสมรสพระราชทานให้หยางเอ้อหลางกับพระธิดาของตน เดิมทีชีวิตของคนสองคนย่อมไม่บรรจบ เมื่อสตรีที่หมายหมั้นกับหยางเอ้อหลางคือองค์หญิงใหญ่ที่ปักใจรักเขาตั้งแต่เยาว์วัย ทว่าเรื่องไม่เป็นเช่นนั้น เมื่อคนทั้งคู่เกิดอุบัติเหตุจนคนเข้าพิธีสมรสกลายเป็นองค์หญิงสิบสาม ท่ามกลางความหวาดกลัวขององค์หญิงสิบสามที่กลัวความลับจะเปิดเผย ท่ามกลางหยางเอ้อหลางที่พยายามพาสกุลหยางให้รอดพ้น ท่ามกลางการแตกหักของความสัมพันธ์พี่น้องที่แสนรักใคร่ระหว่างองค์หญิงใหญ่และองค์หญิงสิบสามเพราะบุรุษเพียงผู้เดียว หลินฮุ่ยหมินจะทำเช่นใด เพื่อจะยุติเรื่องราวน่าเวียนหัวนี้

ฉันไม่มีทางยอมแพ้

ฉันไม่มีทางยอมแพ้

Tann Aronson
5.0

เมื่อเธออายุยี่สิบ ชิงฉือได้รู้ว่าตนเองไม่ใช่ลูกโดยกำเนิดของตระกูลต้วน เธอถูกลูกสาวที่แท้จริงของตระกูลต้วนล้อมกรอบ จนถูกพ่อแม่บุญธรรมไล่ออกจากบ้านและกลายเป็นตัวตลกในเมือง เมื่อเธอกลับไปหาพ่อแม่ชาวนา จากนั้นก็พบว่าบิดาผู้ให้กำเนิดของเธอเป็นคนที่รวยที่สุดในเมืองเจียงเฉิงส่วนพี่ชายของตนเองเป็นอัจฉริยะในแวดวงต่างๆ ทุกคนมองดูเด็กสาวตัวเล็กคนนี้ด้วยความเห็นใจและถือว่าเธอเป็นสมบัติล้ำค่า แต่ค่อยๆ พบว่า... ที่แท้ว่าน้องสาวเป็นคนมากความสามารถ? อดีตแฟนหนุ่มผู้น่ารังเกียจหัวเราะเยาะ "อย่ามาตามเซ้าซี้ไม่เลิก ฉันมีแต่เมียนเมียนอยู่ในใจ!" คนใหญ่แห่งเมืองหลวงปรากฏตัว "เมียฉันจะเห็นหัวนายเหรอ?"

เสด็จอาเลิกตามใจพระชายาสักทีเถอะ

เสด็จอาเลิกตามใจพระชายาสักทีเถอะ

Pinkygirl
4.8

ในชีวิตชาติที่แล้ว เพื่อช่วยรักแรกของตัวเอง คนชั่วสามคนได้ทำลายพลังการต่อสู้ของนาง ตัดแขนขาของนางออก ตัดเส้นเลือดของนางและปล่อยเลือดของนางไหลออกมาทั้งอย่างนั้น และทรมานนางจนตาย เมื่อเกิดใหม่ครั้งนี้ นางวางแผนอย่างรอบคอบ โดยสาบานว่าจะให้พวกเขาได้สัมผัสกับความทุกข์ทรมานที่นางเคยประสบมา! รักแรกที่ไร้เดียงสาอะไรกัน ที่จริงก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ตีสองหน้าเก่ง อยากจะไต่ขึ้นไปสูงเหรอ งั้นก็จะให้เจ้าปีนขึ้นไป ยิ่งปีนขึ้นสูงมากเท่าไร ตอนตกลงมาก็จะยิ่งเจ็บมากเท่านั้น! พวกสวะสมควรได้รับบาปกรรมของพวกสวะ พวกมันทำชั่วกับนางไปชั่วชีวิตหนึ่ง นางจะทำให้พวกมันไม่ตายดี พวกคนที่เจ้าเล่ห์ ตีสองหน้าเก่ง นางจะจัดการกับทุกคน! แต่นางไม่เคยคิดเลยว่าในการแก้แค้นของนาง นางจะไปมีเรื่องกับเสด็จอาที่เป็นเจ้าแผนการเข้า ที่วัน ๆ ต้องการให้นางจูบและกอดเขาตลอดทั้งวัน ในขณะที่นางแก้แค้นคนชั่วนั้นยังสามารถสนิทสนมกับเสด็จอาด้วย ในความจริงแล้ว การที่เป็นผู้หญิงชั่วๆ ก็มีความสุขมาทีเดียวกว่าที่คิดเลย!

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

มาชาวีร์
4.8

เจ้าของร่างเดิมถูกท่านย่าตัวเอง ขายให้ชายพิการด้วยเงินเพียงห้าตำลึง จึงคิดสั้นไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทำให้วิญญาณของเซี่ยซือซือทะลุมิติมาเข้าร่างแทน ชีวิตในโลกนี้บิดามารดาล้วนตายไปแล้ว เหลือเพียงน้องสาวกับน้องชายร่างกายผอมแห้งหิวโซสองคน เธอต้องช่วยพวกเขาให้รอด ก่อนจะถูกคนชั่วพวกนี้ขายทิ้งไปแบบเธอ 1 : ทะลุมิติ แคว้นจ้าว หมู่บ้านตระกูลแซ่อวี่ ภายในบ้านสกุลเซี่ย “ท่านพี่รีบกินเร็วเข้า” เสียงเด็กเล็กดังก้องอยู่ข้างหูอย่างน่ารำคาญ ว่าแต่ฉันมีน้องชายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน รู้สึกได้ถึงอะไรแข็ง ๆ มาแตะที่ริมฝีปาก ทว่ายังลืมตาไม่ขึ้น “ท่านพี่กินสิ ๆ” เซี่ยซือซือรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งศีรษะ พยายามที่จะเปิดดวงตาขึ้นมอง เจ้าของเสียงเล็ก ๆ ด้านข้าง “ท่านพี่ ๆ ท่านพี่อย่าตายนะ ลืมตาสิท่านพี่” “นังตัวดีออกมาเดี๋ยวนี้นะ !” เสียงเอะอะโวยวายดังหนวกหูเซี่ยซือซือเป็นอย่างมาก ปัง ๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นเรื่อย ๆ เซี่ยซือซือลืมตาขึ้นจนได้ พลันสมองกลับมีเรื่องราวพรั่งพรูเข้ามาไม่ขาดสาย จนต้องกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด อ๊าก ! “พี่รอง !” เด็กน้อยเซี่ยซือหยางในวัยสามหนาวเรียกพี่สาวพร้อมเบะปากอยากร้องไห้ “ท่านพี่ !” เซี่ยซานซานทิ้งบานประตูที่ตัวเองดันไว้ หันกลับมาดูพี่สาวด้วยความตกใจ “ท่านพี่ ๆ ท่านเป็นอะไร อย่าทำให้พวกข้าตกใจสิท่านพี่ !” ผลัวะ ! มีคนถีบประตูบานเก่าผุพังเข้ามาภายในห้อง เด็กทั้งสองรีบเข้าไปขวางผู้บุกรุกไม่ให้ทำร้ายพี่สาว แม่เฒ่าเซี่ย เซี่ยจิ่วเม่ย หน้าตาแลดูดุร้าย ไม่ใช่หญิงชราใจดีแต่อย่างใด ด้านหลังของแม่เฒ่าเซี่ยยังมีลูกสะใภ้บ้านใหญ่ กับบ้านรองเดินตามมา ท่าทางดุดันเอาเรื่อง “ไอ้พวกบ้านสามตัวดี กล้าลักขโมยอาหารเอาไว้กินเอง ยังเห็นแม่เฒ่าอย่างข้าอยู่ในสายตาหรือไม่ ไอ้พวกหมาป่าตาขาว ดูซิวันนี้ข้าจะจัดการพวกเจ้าอย่างไร” “ท่านย่าพวกข้าไม่ได้ขโมยนะ นี่เป็นหมั่นโถวของท่านพี่ ท่านพี่ไม่สบายข้าแค่เก็บไว้ให้ท่านพี่เท่านั้นเอง” เซี่ยซานซานยังเป็นเด็กหญิงวัยสิบหนาว แต่นางข่มความกลัวตอบโต้ผู้ใหญ่ในบ้านออกไป “หึ กฎบ้านก็มีบอกอยู่แล้วถ้าพลาดมื้ออาหารไปก็คืออด แต่พวกเจ้ากลับแหกกฎ แอบยักยอกอาหารเก็บไว้กินเอง ยังมีหน้ามาเถียงท่านแม่อีก ท่านแม่ท่านต้องลงโทษคนบ้านสามนะเจ้าคะ ไม่เช่นนั้นข้าไม่ยอมจริง ๆ ด้วย ตอนนั้นยวี่เฟยของข้านางได้พลาดมื้อเย็นไป ท่านก็ไม่ให้นางกินนะเจ้าคะ” สะใภ้บ้านรองนามว่าจงอี้ซิน ย้อนรำลึกถึงเรื่องลูกสาววัยแปดปีของตัวเองขึ้นมา “ดูเจ้าเด็กพวกนี้สิท่านแม่ กางแขนปกป้องพี่สาวตัวเอง ช่างน่าสมเพชไม่รู้จักสำเหนียกกำลังตัวเอง ถุย !” หลินพ่านเอ๋อสะใภ้บ้านใหญ่มองดูเด็กทั้งสองพร้อมถ่มน้ำลายใส่ตรงหน้า แม่เฒ่าเซี่ยมองลูกสะใภ้ทั้งสองสลับกันไปมา เดินตรงไปกระชากหมั่นโถวเย็นชืดแถมแข็งปานหิน ออกจากมือของเซี่ยซือหยาง “แง ๆ ๆ” เด็กน้อยถูกแย่งของกินของพี่สาวไป ถึงกับแผดเสียงร้องลั่น “เจ้าคนชั่ว ! เอามานะ ของท่านพี่ข้า” กำปั้นน้อย ๆ ทุบไปยังต้นขาของแม่เฒ่เซี่ย “เจ้าเด็กเนรคุณกล้าตีข้ารึ นี่นะ !” แม่เฒ่าเซี่ยเตะทีเดียวเซี่ยซือหยางก็กระเด็นไปติดกับผนังห้อง “น้องเล็ก !” เซี่ยซานซานรีบวิ่งไปอุ้มน้องชายขึ้นมากอดไว้ด้วยความตกใจ “ท่านย่า น้องเล็กยังเด็กไม่รู้ความ เหตุใดท่านถึงได้ใจร้ายเช่นนี้” “แง ๆ ๆ” เสียงร้องไห้ของเด็กน้อยฟังแล้วน่าสงสารจับใจ ดวงตาที่ปิดไว้ก่อนหน้าของเซี่ยซือซือ ลืมขึ้นหลังจากค้นพบว่า ตัวเองได้ทะลุมิติมายังอดีตอันไกลโพ้นแล้วจริง ๆ หลังจากหลับตาลืมตาอยู่หลายหน เรียบเรียงความคิดที่ไหลเข้ามาไม่ยอมหยุด เมื่อค่อย ๆ จัดการกับมันได้ ความเจ็บปวดที่ศีรษะก่อนหน้าจึงบางเบาลง และมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างเฉยชา ครบสูตรของการทะลุมิติจริง ๆ มีท่านย่าผู้ชั่วร้าย ขนาบข้างด้วยป้าสะใภ้เลวทั้งสอง ครั้นหันไปมองน้องสาวในวัยสิบขวบของตัวเองกับน้องชายตัวน้อย ทั้งตัวดำเมี่ยมเหมือนไม่ได้อาบน้ำมาเป็นเดือน ร่างกายผอมแห้งเหลือแต่กระดูก เสื้อผ้าเก่าขาดมีรอยปะชุนเต็มไปหมด เส้นผมแห้งกรังเหมือนไม่ผ่านน้ำมานาน ยกมือของตัวเองขึ้นมาดู ไม่ได้มีสภาพต่างกันแม้แต่น้อย ครั้นเงยหน้ามองป้าสะใภ้ใหญ่ร่างกายอวบอ้วนเต็มไปด้วยก้อนไขมัน ป้าสะใภ้รองแม้ไม่ได้อ้วนแต่ก็ไม่ได้ผอม ยิ่งแม่เฒ่าเซี่ยด้วยแล้ว ร่างกายบึกบึนเหมือนคนกินดูอยู่ดีมาตลอด “ท่านแม่ดูอาซือมองท่านสิเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่เห็นสายตาเย็นเยียบของคนที่นอนอยู่บนเตียงก็อดแปลกใจไม่ได้ ดูเยือกเย็นจนไม่น่าไว้ใจ “เจ้าอย่าคิดว่ากระโดดน้ำตายแล้วทุกอย่างจะจบนะอาซือ ข้ารับเงินคนบ้านถานมาแล้ว ถ้าเจ้าตายข้าจะให้อาซานไปแทนเจ้า” คำพูดของแม่เฒ่าเซี่ยทำให้ดวงตาของเซี่ยซือซือเบิกกว้าง ท่านย่าของนางขายนางให้คนบ้านถานในราคาแค่ห้าตำลึง เจ้าของร่างเดิมไม่อยากไปเป็นเมียคนพิการ เลยไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทว่าเธอที่มาจากยุคปัจจุบันกลับเข้ามาแทนที่เจ้าของร่างนี้ เจ้าของร่างเดิมว่ายน้ำไม่เป็น จึงได้ขาดอากาศตายใต้น้ำ แต่เธอที่เข้ามาสวมร่างกลับพาร่างนี้ขึ้นมาจากน้ำได้ โชคชะตาคงเล่นตลกให้เธอกับเจ้าของร่างเดิมมีชื่อเดียวกัน “ท่านย่าอาซานยังเด็กนัก ท่านอย่าได้ทำเช่นนั้นเลย” นานมากกว่าที่นางจะเอ่ยออกมา “มันอยู่ที่เจ้าอาซือ ข้าขอเตือนเอาไว้ อีกสองวันคนบ้านถานจะมารับตัวเจ้าแล้ว อย่าให้เกิดเรื่องขึ้น ไม่อย่างนั้นข้าจะส่งอาซานไปแทนเจ้า แล้วขายซือหยางทิ้งเสีย” แม่เฒ่าเซี่ยจ้องหน้าเซี่ยซือซือแบบอาฆาต เด็กนี่ก่อนหน้าดูอ่อนแอไร้ทางสู้ ทำไมวันนี้ถึงได้ดูแปลกตาไปนัก “ท่านแม่เจ้าคะ ท่านจะลงโทษคนบ้านสามเรื่องหมั่นโถวนี่อย่างไรเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่ยังไม่ยอมปล่อยสามพี่น้องไปง่าย ๆ “พรุ่งนี้งดอาหารบ้านสาม” แม่เฒ่าเซี่ยเอ่ยแล้วหันหลังเดินออกจากห้องของเด็กน้อยทั้งสามไป โดยมีสะใภ้ใหญ่เดินตามไปด้วย “พวกเจ้าได้ยินแล้วใช่ไหม จำใส่หัวเอาไว้ดี ๆ ด้วยล่ะ” สะใภ้รองหมุนตัวตามหลังไปติด ๆ “ท่านพี่ต่อไปท่านอย่าทำเช่นนี้อีกนะเจ้าคะ ข้ากับน้องเล็กจะทำอย่างไร ถ้าท่านไม่อยู่” เซี่ยซานซานปล่อยเสียงร้องไห้ในทันที

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
ถ้าฉันเป็นเขา
1

บทที่ 1 บทนำ

25/04/2023

2

บทที่ 2 ผมอกหัก

25/04/2023

3

บทที่ 3 ทำใจยอมรับ

25/04/2023

4

บทที่ 4 เขมคนเดิม

25/04/2023

5

บทที่ 5 ใกล้ชิด

25/04/2023

6

บทที่ 6 แชร์ความช้ำ

25/04/2023

7

บทที่ 7 ช้าๆ ได้พร้าเล่มงาม

25/04/2023

8

บทที่ 8 แค่ฝันไป

25/04/2023

9

บทที่ 9 อุบัติเหตุ

25/04/2023

10

บทที่ 10 ยัดเยียด

25/04/2023

11

บทที่ 11 ชู้ (NC+++)

25/04/2023

12

บทที่ 12 สารเลว (NC+++)

25/04/2023

13

บทที่ 13 รู้สึกผิด (NC+++)

25/04/2023

14

บทที่ 14 นอกสายตา

25/04/2023

15

บทที่ 15 เคียงข้าง

25/04/2023

16

บทที่ 16 รักแรกพบ

25/04/2023

17

บทที่ 17 เรื่องจริงหรือความฝัน (NC+++)

25/04/2023

18

บทที่ 18 ขึ้นครู (NC+++)

25/04/2023

19

บทที่ 19 แปลกไป

25/04/2023

20

บทที่ 20 ปลอบใจ

25/04/2023

21

บทที่ 21 พอ

25/04/2023

22

บทที่ 22 ให้โอกาส

25/04/2023

23

บทที่ 23 หายหน้า

25/04/2023

24

บทที่ 24 ตามหา

25/04/2023

25

บทที่ 25 เจอกันอีกครั้ง (NC+++)

25/04/2023

26

บทที่ 26 ผู้หญิงใจร่าน (NC+++)

25/04/2023

27

บทที่ 27 Move on

25/04/2023

28

บทที่ 28 สถานะ (NC+++)

25/04/2023

29

บทที่ 29 แฟนวันเดียว

25/04/2023

30

บทที่ 30 ไม่ยอม

25/04/2023

31

บทที่ 31 พี่เขมของพลอย

25/04/2023

32

บทที่ 32 ฉลอง

25/04/2023

33

บทที่ 33 สารจากตั้ม

25/04/2023

34

บทที่ 34 นางร้าย

25/04/2023

35

บทที่ 35 เกรดต่ำ

25/04/2023

36

บทที่ 36 อ้วนก็รัก

25/04/2023

37

บทที่ 37 ออกกำลังกายด้วยกัน (NC+++)

25/04/2023

38

บทที่ 38 ยั่วพี่ก่อน

25/04/2023

39

บทที่ 39 เตือนสติ

25/04/2023

40

บทที่ 40 รู้จักกันมากขึ้น

25/04/2023