ผู้สืบทอดสำนักไฮว่ชั่วหายตัวไปอย่างลึกลับ โดยไม่มีผู้ใดล่วงรู้ ร่างสูงใหญ่โดดเดี่ยวในถ้ำมืด ถูกโซ่ตรวนล่ามัดเอาไว้ จนกว่าจะเลยวันเลือกเจ้าสำนักคนใหม่ มี่ฮวนอาสาขอเข้าไปเอาต้นสมุนไพร ‘โม่วยี’ ออกมาให้อาจารย์ จนไปเจอเข้ากับร่างดำโดดเดี่ยวร่างหนึ่งที่ในถ้ำมืด ที่ข้างกายของร่างดำโดดเดี่ยวร่างนั้นมีต้นสมุนไพรที่นางตามหา และทันทีที่นางเด็ดสมุนไพรต้นนั้นออกมา โซ่ตรวนที่ตึงร่างนั้นเอาไว้ก็ได้หลุดและปลดปล่อยร่างดำร่างนั้นออกมา ร่างนั้นข่มเหงนางอย่างเอาแต่ใจ กายสัมผัสลึกซึ้งต่อกัน มี่ฮวนจึงหอบเอาสายพันธุ์ลึกลับนั้นติดท้องของนางมา กว่าจะรู้ตัวอีกที ก็พบว่าตนตั้งครรภ์แล้ว หลังจากตั้งครรภ์ มี่ฮวนถูกขับไล่ออกจากโรงหมอ นางใช้ชีวิตเลี้ยงตัวเองและลูกด้วยวิชาที่ได้มาจากอาจารย์ จนวันดีคืนดี นางถูกคนของสำนักไฮว่ชั่วพาตัวไปรักษาเจ้าสำนัก ทันทีที่ดวงตาคู่สีดำเหลือบแดงมองเห็นนาง ก็รู้ได้ในทันทีว่าเป็นหญิงสาวที่ปลดปล่อยเขาออกมาจากโซ่ตรวน หัวใจแห้งผาก หัวใจที่เฝ้ารอมานาน พลันชุ่มชื่นขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะพบว่านอกจากนางจะเอาน้ำเชื้อของเขาไปทำลูกแล้ว นางยังจำเขาไม่ได้อีกด้วย หากเรื่องพวกนั้นยังไม่ร้ายแรงมากพอ นางยังจะหาเรื่องเดือดร้อนมาให้เขาต้องตามเช็ดตามล้างอีกต่างหาก นางช่าง… ช่างเหมาะสมกับที่เป็นเมียยอดอกตัญญูเสียจริง!
ร่างเล็กร่างหนึ่งราวกับร่างกายเด็กกำลังนอนหมอบไปกับทางที่ขรุขระของถ้ำ ร่างนั้นออกแรงไต่ไปตามพื้นที่เย็นจัดโดยการใช้มือนำไปตามช่องทางแสนแคบที่มีขนาดพอดีกับลำตัว ด้วยต้องการมุ่งหน้าเข้าไปยังที่ภายในให้ได้
เพียงหูแว่วยินเสียงน้ำไหล พลันแววตาของร่างนั้นก็ทอแสงเจิดจ้ามากยิ่งขึ้น
ร่างนั้นเข้ามาในถ้ำแห่งนี้ก็เพื่อหา ‘ต้นโม่วยี’
ต้นนี้นานถึงร้อยปีจึงจะโต แล้วยังไปโตในที่ที่คนร่างกายปกติเข้าไปไม่ถึงอีกด้วย หากต้นนี้โตที่ใด ในนั้นจะอุ่นจัดไม่ถึงกับร้อน และจะมีกลิ่นของดอกโม่วยีโชยออกมาอ่อนๆ
ท่านผู้เฒ่าของโรงหมอชี้มือเข้ามาในนี้ เสียงชราพึมพำว่าตนฝันเห็นต้นไม้นั่นโตแล้วที่ในถ้ำ ทั้งยังชี้เข้ามายังที่นี่ บอกว่าต้นโม่วยีโตขึ้นในถ้ำแห่งนี้แล้ว
วันนั้นทั้งวันโรงหมอต่างพากันวุ่นวาย ต้นโม่วยีคือต้นสมุนไพรที่หายากมาก หากที่โรงหมอแห่งนี้มี ไม่อยากคาดคิดว่าต้องร่ำรวยใช้หนี้สินที่ไม่กู้ยืมมาได้หมดสิ้น ทั้งยังเหลือพอจะจับจ่ายได้อีกด้วย
แต่แล้วกลับไม่มีใครเข้ามาได้ นั่นก็เพราะขนาดของทางเข้านั้นเล็กเท่าตัวเด็กอายุไม่เกินสิบปีเท่านั้น จะใช้เด็กให้ไต่เข้ามาเด็ดต้นโม่วยี เสียงส่วนใหญ่ในโรงหมอก็เกรงว่าจะเอาชีวิตไม่รอดจนนำต้นโม่วยีออกไปได้
มี่ฮวนที่มีขนาดตัวไม่ต่างจากเด็ก ทั้งๆ ที่นางอายุย่างเข้าสิบหกปีแล้วจึงอาสาเข้ามาเด็ดต้นโม่วยีออกไปด้วยตัวของนางเอง
อันที่จริงที่นางขออาสาก็เพราะนางทำผิดต่ออาจารย์เรื่องหนึ่งคือนางเสนอหน้าไปเก็บต้นฉิวฉ่งที่ตีนเขาแต่แล้วกลับเก็บมาตอนที่มันยังใช้กินไม่ได้ นางหอบมันมาเต็มสองแขนเลย และที่แย่จนน่าโดนด่าไปกว่านั้นก็คือนางเด็ดเจ้าต้นฉิวฉ่งมาจนหมดป่า ไม่มีให้เหลือโตอีกเลย นางจึงอยากเอาหน้า ด้วยการอาสามุดเข้าไปเด็ดเจ้าต้นโม่วยีที่ว่านั่น
จากที่ถูกใครต่อใครตราหน้าว่าไร้ค่าที่สุดในโรงหมอ อีกทั้งยังสมองทึบ โง่เง่า ร่างกายก็ยังแคระแกร็นเหมือนเด็ก นางจึงอยากเป็นคนสำคัญของโรงหมอ นางอยากเป็นคนที่ใครๆ ต่างพากันกล่าวเยินยอบ้างนี่นา
‘ในถ้ำนั่นใช่ว่ามีแต่สิ่งน่ากลัวเต็มไปหมดไม่ใช่หรือไร’
ศิษย์พี่คนหนึ่งในโรงหมอกล่าวท้วง
น่าบีบคอให้ตายนัก มาพูดอะไรตอนที่นางยกมืออาสาเข้ามาและอาจารย์ก็พยักหน้าตอบรับนางแล้วด้วย
เข้าไปได้แล้วก็ไม่ยาก เพราะท่านผู้เฒ่าได้กล่าวถึงต้นโม่วยีให้ฟังตามนี้
‘ต้นโม่วยีที่ร้อยปีจึงจะโต มีความสูงไม่เกินข้อเข่า ลำต้นของมันมีสีเหลืองเป็นปล้องอ้วน แม้โตในถ้ำที่มีแต่ความมืด แต่เมื่อไปถึงต้นของมันแล้ว จะมีแสงเรืองๆ ให้มองเห็น
ต้นนั่นที่ยอดจะมีเพียงใบเดียว มีดอกและผลอยู่ที่โคน กลิ่นของมันฉุนจัดนักเหมือนซากศพ หากเด็ดมันออกมาได้ กลิ่นก็จะจางหายไป’
นางยังไม่ได้ยินแม้กระทั่งเสียงน้ำไหลเลยด้วยซ้ำ มี่ฮวนพยายามมุดเข้าไปอีก มุดเข้าไปจนขนาดของทางเข้าทำให้นางแทบจะลอดเข้าไปไม่ได้อยู่แล้ว แต่แล้วจู่ๆ กลับมีลมหอบใหญ่ดูดเอาตัวของนางเข้าไปในรูนั้น เนื้อตัวแขนขาของนางครูดไปกับช่องทางที่เป็นหินปนทราย จนรู้สึกแสบร้อนตามผิวไปหมด
แต่การบาดเจ็บเพียงเท่านี้ ไม่ได้ให้ทำให้คนอย่างมี่ฮวนรู้สึกเจ็บปวดแต่อย่างใด
มี่ฮวนเคยเจ็บมากกว่านี้
มี่ฮวนเคยเหน็บหนาวกว่านี้
มี่ฮวนเคยหิวมากกว่านี้หลายเท่าตัวมาแล้ว
เรื่องเพียงเท่านี้นับว่าเล็กน้อยมากนักสำหรับนาง
อา …
เลิกนึกถึงความเจ็บเหล่านั้นเถิด
มี่ฮวนหยุดแล้วเอียงหูฟังให้ชัด เมื่อเริ่มได้ยินเสียงน้ำไหล มี่ฮวนมีโสตประสาทที่ไวและดีมาก อาจารย์เคยชมนางเช่นนี้เสมอ แม้จะเป็นเรื่องเดียวที่นางถูกชมแต่นางก็ดีใจ
ภายในนั้นจะมืดสนิทก็ตามแต่หูของนางก็นำพานางไปยังเสียงน้ำไหลนั่น นางขยับตัวมุดเข้าไปมากเท่าใด เสียงน้ำไหลนั่นจะดังมากยิ่งขึ้น แม้จะอยู่ภายในนั้น ไม่มีแสง ไม่มีแดดส่อง แต่กลับไม่เย็นหนาวยะเยือกอย่างที่กังวล ภายในนั้นอบอุ่นราวกับข้างในมีเตาผิง
ขาเล็กจ้อยทว่าแข็งแรง พากายแคระแกร็นตรงไปตามทางที่ได้ยินเสียงของน้ำไหล
เมื่อเดินเข้าไปใกล้ นางก็ยิ่งได้ยินเสียงน้ำไหลดังมากยิ่งขึ้น
นี่นับว่านางมาถูกทางแล้วเป็นแน่
บทที่ 1 1
01/06/2023
บทที่ 2 2
01/06/2023
บทที่ 3 3
01/06/2023
บทที่ 4 4
01/06/2023
บทที่ 5 5
01/06/2023
บทที่ 6 6
01/06/2023
บทที่ 7 7
01/06/2023
บทที่ 8 8
01/06/2023
บทที่ 9 9
01/06/2023
บทที่ 10 10
01/06/2023
บทที่ 11 11
05/06/2023
บทที่ 12 12
05/06/2023
บทที่ 13 13
05/06/2023
บทที่ 14 14
05/06/2023
บทที่ 15 15
05/06/2023
บทที่ 16 16
05/06/2023
บทที่ 17 17
05/06/2023
บทที่ 18 18
05/06/2023
บทที่ 19 19
05/06/2023
บทที่ 20 20
05/06/2023
บทที่ 21 21
05/06/2023
บทที่ 22 22
05/06/2023
บทที่ 23 23
05/06/2023
บทที่ 24 24
05/06/2023
บทที่ 25 25
05/06/2023
บทที่ 26 26
05/06/2023
บทที่ 27 27
05/06/2023
บทที่ 28 28
05/06/2023
บทที่ 29 29
05/06/2023
บทที่ 30 30
05/06/2023
บทที่ 31 31
05/06/2023
บทที่ 32 32
05/06/2023
บทที่ 33 33
05/06/2023
บทที่ 34 34
05/06/2023
บทที่ 35 35
05/06/2023
บทที่ 36 36
05/06/2023
บทที่ 37 37
05/06/2023
บทที่ 38 38
05/06/2023
บทที่ 39 ตอนจบ
05/06/2023
หนังสืออื่นๆ ของ SHASHAwriter
ข้อมูลเพิ่มเติม