Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
โฉมงามของอ๋องอสูร

โฉมงามของอ๋องอสูร

ซีไซต์

3.5
ความคิดเห็น
87.1K
ชม
36
บท

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายสุขนิยม ปมไม่ซับซ้อน อ่านฟิน ๆ นะคะ โฉมงามของอ๋องอสูร นางตายเพราะโรคมะเร็งและได้เข้าไปอยู่ในร่างขององค์หญิงผู้หนึ่ง และไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าตัวเองจะตกเป็นพระชายาของอ๋องผู้ที่โหดเหี้ยมเอาแต่ใจและยังมีอนาคอนดายักษ์เป็นอาวุธที่แสนน่ากลัว ชินอ๋องโหย่วเฉา ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นนักรบปีศาจแห่งต้าถัง เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า พระชายาที่มีนิสัยขี้กลัว ทว่ากลับดื้อเงียบคนนี้จะทำให้เขาถึงกับหัวใจปั่นป่วน ทั้ง ๆ ที่เขาเคยคิดว่า ชาตินี้จะไม่รักใครอีกแล้วก็ตาม! กราบขอบพระคุณค่ะ ซีไซต์ นักเขียน

บทที่ 1 บทนำ

กึก กึก กึก

อะไร เกิดอะไรขึ้น ขะ ข้า.... กำลังทำอะไร...อ๊ะ...เจ็บ...แสบ....

“กรี๊ด!”

ในตอนที่เสิ่นหรันหรันฟื้นขึ้นมาก็ต้องกรีดร้องด้วยความตกใจแทบสิ้นสติ เมื่อพบว่าบัดนี้ตนเองถูกบุรุษผู้หนึ่งย่ำยีอยู่บนพื้นแม้ว่าจะเป็นเวลากลางวันที่แสงสว่างจ้าจนทำให้รู้สึกแสบตา

และเสียงของเสิ่นหรันหรันก็ทำให้คนที่กำลังย่ำยีร่างขาวผ่องอยู่นั้นถึงกับหยุดชะงัก เขาจ้องมองนางเขม็งมือใหญ่ยังวางอยู่บนสะโพกขาวเนียนก่อนที่จะตีลงมาอย่างแรงพร้อมกับกระชากเสียง

“สำออยอันใดอีก”

จากนั้นเขาก็โน้มกายลงมากดบ่าของหญิงสาวเอาไว้พร้อมกับขยับสะโพกรัวเร็วก่อนจะฉีดพ่นบางสิ่งบางอย่างที่อุ่นร้อนเข้ามาภายในร่างกายเล็กพร้อมกับเสียงครางอย่างสุขสม

ในขณะที่นางกำลังตกตะลึงร่างสูงก็ขยับออกห่าง เขาจ้องมองหญิงสาวที่อยู่บนพื้นที่ปูด้วยฟางด้วยสีหน้าไม่พอใจเมื่อเห็นว่าดวงตากลมโตกำลังคลอด้วยหยาดน้ำตา

ผิวขาวราวหิมะของนางบัดนี้ถูกเขาขบกัดจนเกิดร่องรอยทั่วทั้งตัว ริมฝีปากบางเล็กอ้าปากคล้ายกำลังเสียขวัญทว่าท่าทางนี้กลับยิ่งขับเน้นให้นางดูงดงามและน่า...เอาอีกครั้ง

“ยั่วข้าหรือ หึ คิดว่าข้าจะบังเกิดความต้องการอีกหรือ”

เสิ่นหรันหรันกำลังมึนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น นี่ใช่ความฝันหรือความจริง ทว่าอาการเจ็บแสบที่กึ่งกลางร่างกายอย่างรุนแรงก็ทำให้นางรู้แล้วว่าไม่ใช่ความฝัน

หญิงสาวจ้องมองเขาพร้อมกับเอ่ยว่า

“คะ คุณคือใครคะ ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”

ร่างทั้งร่างของเสิ่นหรันหรันสั่นระริก สองมือเรียวยกขึ้นมาปกปิดหน้าอกของตนเองเอาไว้ ดวงตาคู่งามมองมาที่เขาคล้ายอ้อนวอนคล้ายออดอ้อน ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกว่าดวงตาคู่นี้ช่างฉ่ำหวานราวกับจะมีหยดน้ำผึ้งไหลรินออกมา

เขาตะคอกเสียงดัง

“พูดบ้าอะไรของเจ้า”

หญิงสาวยังจ้องมองเขา ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้ามิใช่คนขี้ริ้ว เขายังใบหน้าสมบูรณ์แบบที่สุดเท่าที่หญิงสาวเคยเห็น ผิวของเขาค่อนข้างขาว คิ้วเป็นรูปกระบี่ดวงตาคมเข้ม รูปหน้าได้สัดส่วนไม่ว่าจะมองส่วนไหนก็ล้วนชวนมองทั้งหมด

ทว่าดวงตาคู่นี้ของเขากลับดำมืดและน่ากลัวเป็นอย่างยิ่ง เขาเหมือนพญามัจจุราชที่รูปโฉมงดงามแต่แฝงเอาไว้ด้วยกลิ่นอายอันตราย

ชายหนุ่มที่คิดว่าตนเองอิ่มแล้วกับร่างกายนี้กลับไม่เป็นเช่นนั้นอีกต่อไป เมื่อแท่งหยกของเขาแข็งชันจนตั้งแข็งขึ้นมาอีกครั้ง คงเพราะหญิงสาวนางนี้เป็นหญิงงามล่มเมือง เขาซึ่งเป็นบุรุษเต็มตัวจึงอดทนไม่ไหวสินะ

เสิ่นหรันหรันเพ่งมองใบหน้าเขา จากนั้นจึงค่อย ๆ มองต่ำลงมาเรื่อย ๆ นอกจากมัดกล้ามอันงดงามเหมือนใครบรรจงปั้นเขาให้ยิ่งสมบูรณ์แบบลงตัว

ของแข็งที่ติดร่างกายของกำลังแข็งชัน สิ่งนั้นน่ากลัวจนทำให้เสิ่นหรันหรันร่างกายแข็งค้างด้วยความตกใจ หญิงสาวหวีดร้องออกมาก่อนจะเบิกตากว้างมองเขาด้วยสีหน้าตื่นตระหนก

“คุณ...ทำอะไรฉัน”

“หึ แสร้งโง่หรือ”

คนผู้นั้นส่งเสียงในลำคอคล้ายสบถ จากนั้นก็กระชากร่างบางเข้าไปในอ้อมแขนอีกคราพร้อมกับปิดปากเล็กนุ่มนิ่มที่อ้าค้างด้วยริมฝีปากหนา

เสิ่นหรันหรันส่งเสียงอื้ออึงในลำคอ พยายามผลักไสบุรุษร่างกำยำสุดความสามารถทว่ายิ่งผลักก็รู้สึกว่าเขาเหมือนกำแพงหนาที่ทำอย่างไรก็ไม่ขยับเขยื้อน

เธอกรีดร้องคิดขอความช่วยเหลือ เขาส่งเสียงด้วยความรำคาญจากนั้นจึงบีบปากเล็กแล้วดึงลิ้นเล็กออกมาจากปากส่งเสียงดุดันข่มขู่

“หากส่งเสียงทำให้ข้ารำคาญอีก ข้าจะตัดลิ้นของเจ้าทิ้งเสีย”

เสิ่นหรันหรันเห็นสายตาคู่นั้นแล้ว เขาไม่ได้พูดล้อเล่นแม้แต่น้อย ร่างกายเล็กสั่นเหมือนคนเป็นไข้ ไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยปากคำใดอีก

“ดีมาก แบบนี้แหละ รู้จักกลัวตายเสียบ้าง”

มือของเขานั้นหยาบกระด้างในยามที่สัมผัสร่างกายเนียนนุ่มก็ให้รู้สึกถึงความเหมือนจะเป็นบ้าด้วยความหลงใหล เขาลูบไล้เสิ่นหรันหรันไปทั่วร่าง ปากเปล่งเสียงคราง ดวงตาหื่นกระหาย

เสิ่นหรันหรันหลับตาแน่น คิดในใจว่านี่เป็นเพียงความฝันอันโหดร้าย

เมื่อเสิ่นหรันหรันสงบลงเขาก็เริ่มลูบไล้ร่างกายขาวผ่องอีกครา

เสิ่นหรันหรันถูกรุกรานด้วยลิ้นหนาที่ถาโถมเข้ามาลูบไล้ลิ้นเรียวเล็กนุ่มนิ่มของตนเอง ยังถูกเขากกกอดและยังถูกจับอ้าขา บางสิ่งบางอย่างทิ่มแทงเข้ามาในร่างกายเล็กครั้งแล้วครั้งเล่าจนความเจ็บปวดกลายเป็นอาการชาไปแล้ว

น้ำตาของเสิ่นหรันหรันไหลออกมาไม่หยุดราวกับเขื่อนที่ทำนบพัง คราบน้ำตาเปรอะเปื้อนใบหน้าของเขา ไหลลงไปถึงลำคอกระนั้นก็ไม่อาจทำให้คนผู้นั้นหยุดได้

เขายอมรับว่าไม่เคยรู้สึกเช่นนี้มาก่อนในชีวิต เขาไม่เคยถูกสตรีใดยั่วยวนได้เช่นนางผู้นี้

เพียงเขากกกอดสัมผัสกับผิวเนียนละเอียดของนาง ลมหายใจของเขาก็จะร้อนขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เขาเอ่ยเสียงต่ำอย่างน่ากลัว

“เจ้าต้องการข้าก็จะจัดให้”

เธอหรือที่ต้องการ นี่มันเป็นการข่มขืนชัด ๆ เขากำลังข่มขืนเธอ หญิงสาวได้แต่นอนแน่นิ่งอยู่ใต้ร่างด้วยไม่อาจขัดขืน

เวลาผ่านไปเนิ่นนานกว่าเขาจะหยุดมือ เธอได้ยินเสียงหอบหายใจหนัก ๆ เขายังไม่ขยับจากการทาบทับ ทว่าจ้องมองหญิงสาวที่เหมือนจะหวาดกลัวจนวิญญาณออกจากร่างไปแล้ว

นางแน่นิ่งเป็นท่อนไม้ ร่างกายของเสิ่นหรันหรันเหมือนจะไร้เรี่ยวแรง จู่ ๆ ก็รู้สึกเจ็บที่หน้าอก หญิงสาวร้องออกมาคำหนึ่ง

“เจ็บ”

เธอยกมือจับหน้าอก รู้สึกเหมือนอวัยวะภายในกำลังฉีกขาด ทว่าผู้ชายคนนั้นกลับไม่รู้ว่าเธอกำลังเป็นอะไร

เธอได้ยินเสียงหัวเราะของเขา น้ำเสียงนั้นช่างเย็นและน่าหวาดกลัวนัก

“เจ้าคงรู้ดีว่าจะยั่วข้าอย่างไร ข้าก็แค่หลงใหลร่างกายเนียนนุ่มนี้ของเจ้าเท่านั้นแลกกับสิ่งที่เจ้าต้องการ คนที่เสียเปรียบนับว่าเป็นข้าเช่นนั้นข้าจะตักตวงให้คุ้มกับสิ่งที่ต้องเสียไป”

จู่ ๆ เสิ่นหรันหรันก็ไอแล้วพ่นบางสิ่งบางอย่างออกจากปาก

สมองของเธอมึนงงแล้ว ในตอนนั้นได้ยินเสียงตื่นตระหนกของผู้ชายคนนั้นดังขึ้น

“เลือด ไยเจ้ากระอักเลือดเช่นนี้!”

เสิ่นหรันหรันหมดสติไปนานเท่าใดไม่รู้แต่ในตอนที่รู้สึกตัวเธอก็ไม่มีแรงแม้แต่จะเปิดเปลือกตา

เหมือนว่าเสิ่นหรันหรันจะเป็นไข้อาการหนักปางตาย นอกจากเจ็บไปทั้งตัวแล้วลำคอยังแห้งผากไร้เรี่ยวแรงแม้แต่จะขยับปลายนิ้ว หญิงสาวคิดว่าความทรมานนี้หรือว่าเธอกำลังตกนรกชดใช้กรรม

แต่จะชดใช้กรรมอะไร ในเมื่อก่อนตายเธอก็เป็นแค่คนป่วยคนหนึ่งไม่เคยแม้แต่จะฆ่ามดสักตัวด้วยซ้ำ

หรือว่าพระเจ้าส่งเธอมาผิดที่แทนที่จะถูกส่งไปสวรรค์แต่กลับถูกส่งมาที่นรก

จะเป็นไปได้หรือ ในเมื่อเธอสวดอ้อนวอนพระเจ้าและเป็นคนดีมาตลอดชีวิตของเธอ

เป็นเพราะไร้เรี่ยวแรงที่จะเปล่งเสียงออกมาจึงได้แต่นอนนิ่ง ๆ กระทั่งได้ยินเสียงเปิดประตูดังขึ้น

เหมือนคนสองคนจะเดินเข้ามา เสิ่นหรันหรันอยากจะลืมตาแต่กลับไม่สามารถเปิดเปลือกตาของตนเองได้

แต่เธอยังได้ยินเสียงของคนคุยกันอย่างชัดเจน แขนของเธอถูกนิ้วสากของใครคนหนึ่งจับเอาไว้ เขาวางมือบนท่อนแขนชั่วครู่ก่อนจะวางมือของเธอลงดังเดิม

เธอได้ยินเสียงทุ้มเอ่ยว่า

“ชีพจรคงที่ ไม่มีอาการอาเจียนแล้วแต่ยังวางใจไม่ได้”

เขาถอนหายใจยาวคล้ายโล่งอกแล้วเอ่ยต่อ

“นางโดนวางยาพิษรุนแรง ไม่น่าเชื่อว่าจะรอดมาได้”

ชายหนุ่มอีกคนเอ่ยว่า

“เป็นข้าที่ผิดเองไม่ทันสังเกต ทั้ง ๆ ที่กกกอดนางเอาไว้แท้ ๆ แต่กลับไม่รู้สิ่งใดเลย โชคดีที่ให้กินยาถอนพิษได้ทัน”

“ร่างกายของนางอ่อนแอนัก นางไม่น่าจะมีชีวิตรอดมาได้เลยด้วยซ้ำ เป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจยิ่ง แต่หลังจากนี้ไปนางคงปลอดภัยแล้ว นี่ก็สามวันมาแล้วที่นางหมดสติไปเช่นนั้น”

“นั่นสิ ข้าเองก็ไม่เข้าใจเช่นกัน สตรีนางนี้ช่างดวงแข็งนักทั้ง ๆ ที่ร่างกายบอบบางเช่นนั้น คงไม่ถึงคราตายของนางสินะจึงรอดมาได้ ดวงแข็งเหลือเกินนะองค์หญิง”

เสียงของคนสองคนที่พูดคุยกันค่อย ๆ ไกลออกไปทุกที ในที่สุดหญิงสาวก็หลับไปอีกครั้งโดยที่ไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง

หลายวันต่อมาอาการของเสิ่นหรันหรันก็ค่อย ๆ ดีขึ้น เมื่อเสิ่นหรันหรันพอมีแรงลุกขึ้นได้แล้ว จึงลุกขึ้นกวาดตามองไปรอบ ๆ

ห้องแห่งนี้ดูเหมือนจะเป็นห้องเก็บฟืนมากกว่าห้องปกติทั่วไป เพราะนอกจากบริเวณกองฟางที่นางนอนอยู่ยังพบเห็นกองฟืนกองโตที่วางระเกะระกะอยู่ภายใน

ดวงตาคู่งามเพ่งมองไปยังประตูเล็ก ตรงนั้นมีโคมไฟที่ถูกจุดสว่างแขวนอยู่และยังเป็นโคมสีแดงที่ค่อนข้างใหม่เอี่ยม

เสิ่นหรันหรันมองไปที่พื้นพบว่ามีอาภรณ์สีแดงแขวนไว้ที่มุมหนึ่งของห้อง ชุดสีแดงที่ปักลวดลายหงส์ด้วยด้ายดิ้นทอง เสิ่นหรันหรันยกมือทาบอกเมื่อรู้สึกคุ้นตากับชุดนี้เหลือเกิน

หญิงสาวเคยเห็นจากที่ไหนมาก่อน

อ๊ะ...ในทีวี นั่นไม่ใช่ชุดเจ้าสาวหรอกหรือ....นะ...นี่มันเรื่องอะไรกัน

เสิ่นหรันหรันพยายามคิดถึงเรื่องราวของตนเองและต้องตกใจแทบสิ้นสติเป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ ภาพสุดท้ายที่เสิ่นหรันหรันจดจำได้ก่อนที่จะหลับไปก็คือ

ห้องฆ่าเชื้อสีขาวสะอาดในโรงพยาบาลและใบหน้าของคุณป้าที่จับมือเธอเอาไว้พร้อมกับบอกลา

“ไปสู่ภพภูมิที่ดีนะหรันหรันของป้า ชาติหน้าอย่าได้ทุกข์ทรมานเพราะป่วยแบบนี้อีกเลย”

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ ซีไซต์

ข้อมูลเพิ่มเติม
เด็กร่านของเฮียเดช

เด็กร่านของเฮียเดช

โรแมนติก

5.0

สาเหตุที่เขาได้ดูแลเด็กคนนี้นั่นเป็นเพราะพ่อแม่ของเอยและพี่ชายของเอยเป็นเพื่อนสนิทของเขา ครอบครัวเอยจากไปด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ตั้งแต่เอยอายุได้เพียงสิบขวบเท่านั้น ญาติของเอยก็ไม่มีใครเหลียวแลทำให้เขาซึ่งสนิทกับครอบครัวของเอยที่เห็นเอยมาตั้งแต่เล็ก ๆ เกิดความสงสารจึงได้ขอให้พ่อแม่ของเขารับเอยมาเลี้ยงดู และพ่อแม่ของเขาก็ตกลง หลังจากนั้นพ่อแม่ของเขาก็ย้ายไปอยู่ต่างประเทศ จึงทิ้งให้เขาและเอยอยู่ด้วยกันที่เมืองไทยตามลำพัง นับตั้งแต่นั้นเขาก็กลายเป็นพี่ชายของเอยเต็มตัว แต่วันนี้เมื่อเอยโตขึ้น เธอกลับไม่เห็นบุญคุณและคิดจะจากเขาไปง่าย ๆ ทั้ง ๆ ที่นับวันเขาจะรักเธอจนกระทั่งถอนตัวไม่ขึ้นและเฝ้ารอเธอเติบโตมานานขนาดนี้ ++++++ “อ๊า...เฮียอย่านะ อย่าทำหนู” สาวน้อยส่งเสียงครางเล็ดลอดออกมาเพราะความเสียวซ่าน และเอ่ยห้ามแต่น้ำเสียงของเธอคล้ายกระตุ้นเขายิ่งขึ้นไปอีก “เอยอยากใช่หรือเปล่า หนูก็ต้องการเฮียใช่ไหม” “ไม่...อย่านะเฮีย หนูไม่ได้ต้องการเฮีย เฮียเป็นพี่ชายหนูนะ” “ต่อไปเฮียจะเป็นผัวหนู แล้วจะเอาหนูแรง ๆ ให้หนูไปไหนไม่ได้ต้องร้องหาเฮียเท่านั้น” คำพูดของเขาทำให้เอยหวาดกลัว แต่ในความรู้สึกนี้กลับมีความอยากรู้อยากเห็นอย่างประหลาด หญิงสาวผลักเขาออกเมื่อธนเดชดึงชุดนอนของเธอจนขาด แต่แรงของเขามีมากกว่าตอนนี้เธอจึงยืนเปลือยต่อหน้าเขา เอยยืนน้ำตาไหลพราก เมื่อเขาเห็นเขาจึงเหยียดยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะ “ฉันเกลียดแก อื้อ อื้อ”

ขย่มรักอาจารย์ฮอตเนิร์ด

ขย่มรักอาจารย์ฮอตเนิร์ด

โรแมนติก

5.0

หนานอันพริตตี้สาวสู้ชีวิตอายุยี่สิบปีแอบชอบผู้ชายคนหนึ่งอย่างหนักและอยากได้เขามาเป็นแฟนใจจะขาด แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจเธอ หญิงสาวได้ไปดูดวงแม่หมอคนนั้นจึงบอกให้เธอมาขอพรที่ศาลเจ้าเล็ก ๆ ในอำเภอแห่งหนึ่งที่ห่างไกลเพื่อให้เธอสมหวังและต้องไปในวันที่ฟ้ามืดที่สุดของเดือนในอีกสองวันข้างหน้าถึงจะเห็นผล หนานอันเชื่อแม่หมอเพราะอยากได้ผัว เธอจึงไม่รอช้ารีบคว้ากระเป๋าเป้เดินทางมายังศาลเจ้าทันที เมื่อหนานอันเข้าไปภายในศาลเจ้าก็พบว่า มีสตรีสูงวัยคนหนึ่งอายุราวหกสิบกว่าปีกำลังกวาดศาลเจ้าอยู่ ...... "ได้ของสิ่งนี้ไปต้องสมหวังอย่างแน่นอน" คุณยายพูดพร้อมกับรอยยิ้ม น้ำเสียงนี้ฟังดูเยือกเย็นเป็นอย่างยิ่ง หนานอันยิ้มให้คุณยายจู่ ๆ ขนแขนของเธอก็ตั้งชันขึ้นมา เธอกำลังจะลุกขึ้นในตอนนั้นก็เกิดฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมา หนานอันหวีดร้องด้วยความตกใจทว่าเมื่อหันไปมองคุณยายเธอไม่เห็นแม้แต่เงาแล้ว หนานอันประหลาดใจมากร้องเรียกคุณยายอยู่หลายคำ แต่ว่าในตอนนี้เธอก็ไม่มีเวลาให้คิดสิ่งใดแล้วเพราะเกิดสิ่งที่ไม่คาดคิดขึ้นเมื่อฟ้าผ่าลงมาที่ศาลเจ้าเข้าอย่างจังหนานอันที่อยู่ด้านในจึงถูกฟ้าผ่าไปด้วยและสติดับวูบลงไปทันใด ไม่รู้ว่านานเท่าใดที่หนานอันตกอยู่ในความมืดมิด และเมื่อเธอตื่นขึ้นมาทุกอย่างรอบกายของเธอก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป...

ข้าอยู่บน ท่านอ๋องอยู่ล่าง

ข้าอยู่บน ท่านอ๋องอยู่ล่าง

โรแมนติก

5.0

เซียวหนานอยู่ในระดับต่ำสุดขององค์กรลับที่แผ่ขยายสายข่าวไปทุกแว่นแคว้น นางเป็นเด็กกำพร้าไร้บิดามารดาที่ถูกเก็บมาให้เป็น นกกระจอกสืบข่าว เรียกได้ว่าเป็นชนชั้นที่วรยุทธ์ต่ำต้อยและต้องทำงานเอาตัวเข้าแลกเพื่อหาข่าวให้กับเบื้องบน ดังนั้นนกกระจอกเช่นนางจึงมีมากมายแทรกซึมเข้าไปในจวนขุนนางต่าง ๆ โดยที่ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ สิ่งที่นางฝึกฝนมาตลอดหลายปีมานี้ก็คือการเอาใจบุรุษ บำรุงร่างกาย ฝึกฝนศาสตร์ทั้งห้าให้เชี่ยวชาญ และฝึกวิชาเสพสังวาสให้บุรุษติดใจ แม้ว่าจะไม่เคยทำกับบุรุษจริง ๆ แต่ขนาดของแท่งหยกของบุรุษนางล้วนได้สัมผัสมาแล้วจากแท่งหยกของเทียมและแท่งหยกบุรุษของจริงที่นางไม่เคยเห็นหน้าว่าคนพวกนั้นคือผู้ใด เพราะพวกนางต้องมอบกายให้กับเหยื่อคนแรกที่นับว่าส่วนใหญ่จะเป็นชนชั้นสูง ดังนั้นจึงไม่อาจร่วมประเวณีกับบุรุษอื่นก่อนที่จะได้รับมอบเหยื่อจากนายใหญ่

ต้องทำเช่นใดให้พวกท่านลุ่มหลง

ต้องทำเช่นใดให้พวกท่านลุ่มหลง

โรแมนติก

5.0

องค์หญิงใหญ่รั่วเสียน ต้องปกป้องบัลลังก์ของน้องชายที่ขึ้นครองราชย์ในวัยเพียงแค่ 4 ขวบ ดังนั้นนางจึงต้องหาทางมัดใจเสนาบดีกัวผู้กุมอำนาจราชสำนักเอาไว้ให้ได้ ทว่าบุรุษผู้นี้กลับไม่ต้องการแต่งงานกับนาง เขายังทำตัวดั่งบิดาหาบุรุษไว้ให้นางอีก รั่วเสียนจึงต้องฝึกฝนการยั่วยวนเขาเพื่อหาวิธีมัดใจบุรุษผู้นี้เอาไว้ให้ได้ และนางก็ต้องตกใจเมื่อเสนาบดีกัวกลับมีถึงสองคน! +++ นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายจีนโบราณประเภทนิยายรักสำหรับผู้ใหญ่ เป็นเรื่องแต่งขึ้นจากจินตนาการไม่ได้อ้างอิงจากประวัติศาสตร์ใด ๆ ดังนั้นภายในจะมีฉาก เนื้อหา เน้นหนักที่เรื่องเพศระหว่างชายหญิง มีการร่วมรักกันตั้งแต่ 3 คนขึ้นไป (3P) และอาจมีความไม่สมเหตุสมผลบ้าง ขอให้ผู้อ่านใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ

ท่านอาเจ้าขา...ข้าอยากเป็นภรรยาของท่าน

ท่านอาเจ้าขา...ข้าอยากเป็นภรรยาของท่าน

โรแมนติก

5.0

คำโปรย หลังจากบิดามารดาเสียชีวิต จูเมยได้ถูกท่านอาบุญธรรมรับเลี้ยง ท่านอาผู้เปี่ยมด้วยความอ่อนโยนและเมตตา ได้กลายเป็นเสาหลักเพียงหนึ่งในชีวิตนาง หัวใจที่อ่อนโยนของจูเมยเริ่มเต้นแรงเมื่ออยู่ใกล้ท่านอา แต่ท่านอาคิดอย่างไรกับนางกันแน่? หรือว่าความรักนี้เป็นเพียงความรู้สึกที่นางมีอยู่เพียงฝ่ายเดียว? เมื่อหัวใจต้องเผชิญกับความไม่แน่นอน จูเมยกลับรู้สึกเจ็บปวดกับความรู้สึกนี้ "ท่านอา...อย่าดีต่อข้ามากนักได้หรือไม่" นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักจีนโบราณ มีดราม่าเล็กน้อยช่วงเริ่มต้น จบสุขนิยม ไม่มีนอกกายนอกใจ เป็นความรักฟิน ๆ ระหว่างท่านอาและหลานสาว(บุญธรรม)ตัวน้อยของตนเอง

นิยายเรื่องนี้ เป็นข้าที่เขียน!

นิยายเรื่องนี้ เป็นข้าที่เขียน!

โรแมนติก

5.0

เรื่องย่อ จื่อเม่ยเป็นนักเขียน และได้เข้าไปอยู่ในนิยายที่ตัวเขียนเขียนเอาไว้ในฐานะตัวประกอบในนิยายที่ออกมาเพียงสองตอนก็ตาย นางถูกตัวร้ายกักขังเอาไว้ในจวน เจื่อเม่ยรู้ว่าเขาต้องตายและจำทำให้นางตายไปด้วย นางจึงต้องหาวิธีหนีจากเขาเพื่อเอาตัวรอด! นิยายเรื่องนี้เป็นแบบสุขนิยมนะคะ พระเอกจะธงแดงในตอนแรก ๆ เพราะนางเป็นตัวร้ายตามเนื้อเรื่องนะคะ หลังจากนั้นก็รักเมียที่สุดในโลกค่ะ ไม่มีนอกกายนอกใจค่ะ แนะนำตัวละคร จื่อเม่ย นักเขียนที่ย้อนไปอยู่ในโลกนิยายในร่างของอนุจื่ออิน จื่ออิน อนุของตัวร้ายที่ออกมาแค่สองตอนก็ตาย และคนที่จื่อเม่ยมาใช้ร่างกาย ซีเฉิน / องค์ชายสี่ /ซีอ๋อง ตัวร้ายที่ต้องตายในตอนจบ ซีหลาน บุตรชายอายุ 5 ขวบของตัวร้าย รั่วหนิง พระชายาที่ซีเฉินไม่เคยเหลียวแล เหล่าหลง และ เหล่าอี้ องครักษ์ฝาแฝดของซีเฉิน ผู้จงรักภักดี ซีกุ้ยเฟย แม่ของซีเฉิน นางมีความแค้นที่ฝ่าบาทเคยทอดทิ้ง จึงคิดจะแก้แค้นทุกคนและสั่งสอนให้ซีเฉินบุตรชายชิงบัลลังก์ หยางโจวซือ / องค์ชายหก / หยางอ๋อง พระเอกของเรื่องที่จื่อเม่ยวางเอาไว้ในนิยาย

หนังสือที่คุณอาจชอบ

น้องเมียร่านสวาท

น้องเมียร่านสวาท

โรแมนติก

5.0

แก้วตาพึมพำในใจ มองพี่เขยจัดหนักพี่สาวของหล่อน ยิ่งมอง… ก็ยิ่งตื่นเต้นมีอารมณ์ หน้าขาหนีบแน่น บิดไปบิดมาจนรู้สึกได้ว่ามีน้ำหล่อหลื่นเหนียวๆ หลั่งชุ่มออกมาแฉะแพนตี้ตัวน้อย พอเอามือเอื้อมลงมาแตะที่ง่ามขา ก็รู้ว่ามีน้ำใสๆ ไหลเยิ้มเป็นยางย้อยติดนิ้ว ‘อุ๊ย… ’ แก้วตาตกใจ หลังจากแอบดูจนน้ำเดิน ด้วยภาพที่เกิดขึ้นในห้องนอน อยู่ห่างจากสายตาของหล่อนเพียงช่วงแขนกระมัง จึงเห็นทุกอย่าง ชัดเจนเต็มสองตาทั้งภาพทั้งเสียง คมชัดปานว่ากำลังมองผ่านจอภาพระบบเอชดี “อ๊าย... ผัวจ๋า... เมียเสียว... เมียทรมาน” ใบหน้าของลีนาบิดเบะ สะบัดไปด้วยความซ่านสยิว ก้นอวบขาวดีดเด้ง แอ่นส่ายไปตามอารมณ์กระเจิดกระเจิง โดนกระแทกกระทั้นดุเดือดขนาดนี้ไม่ว่าเป็นใครก็คงเคลิบเคลิ้มไม่ต่างจากหล่อน ลีนาเปล่งเสียงร้องครางออกมาตลอดเวลาที่ท่อนเอ็นคัดแข็งเป็นลำเหมือนดุ้นมะระจีนใหญ่ๆ ของสามีกระแทกใส่จนมิดสุดโคนพวงสวรรค์ บลั่กๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

ท่านประธานคลั่งสวาท

ท่านประธานคลั่งสวาท

โรแมนติก

4.9

“อ๊ะ… ซี้ดดดดดดด… ” เสียงร้องครางหลุดออกมาจากริมฝีปากของยาดาที่ต้องเผยออ้าทุกครั้งที่ลิ้นของเขาปาดเสยเข้าใส่กลีบสาว ไม่เพียงแค่เลีย แต่ยังสอดนิ้วเข้ามาบดคลึงเม็ดกระสัน ยิ่งทำให้หล่อนเสียวซ่านสุดจะบรรยาย “อู้ววว… กลีบอวบอูมดีจัง” น้ำเสียงสะใจ หลังจากจู่โจมด้วยปลายลิ้นจนน้ำคาวสวาทของหญิงสาวหลั่งไหลออกมาอาบชุ่มสองกลีบ ขมิบสู้ลำนิ้ว “ว้าว… เยิ้มเร็วมากหนูจ๋า” ท่านประธานชอบใจที่เห็นร่างกายของหล่อนตอบสนองการปลุกเร้า ค่อยๆ หงายฝ่ามือสอดเข้ามาระหว่างง่ามก้นด้านหลัง ตะล่อมโอบพูเนื้อโหนกนูนเหมือนกับหลังเต่าคว่ำลงมาประกบกับอุ้งมือพอดี “อ๊า… ซี้ดดดดดด… ” ยาดาร้องครวญครางออกมาด้วยความสยิว นิ้วของเขาไม่เพียงแค่ไล้ลูบ แต่ยังตวัดรัวแหวกร่องแล้วสอดใส่เข้ามาในความฝืดคับ

ทัณฑ์รักรอยน้ำตา

ทัณฑ์รักรอยน้ำตา

โรแมนติก

5.0

เมื่อสามีตะโกนใส่หน้า “ผมต้องการหย่ากับเธอ!! คนที่ผมรักเขากลับมาหาผมแล้ว” เมษาเซ็นจำใจชื่อบนใบหย่าพร้อมทั้งน้ำตาที่ไหลพรู เธอตัดสินใจเก็บงำความลับไว้กับตัว พร้อมกับจากไปโดยไม่ปริปากบอกคีรินเลยสักคำ ผ่านไป 5 ปี เด็กชายคนหนึ่งมาตามหาพ่อ... “ผมจะไปหาพ่อผม ปล่อยผมนะ!!” เสียงแผดก้องบริเวณหน้า ล็อบบี้ แม้แต่คีรินเองยังอดสนใจไม่ได้ เด็กชายคนหนึ่งถูก รปภ. รั้งตัวไว้ เขาดิ้นกระแด๋วๆ ตะโกนลั่น ผิวทั้งหน้าแดงก่ำ มีเม็ดเหงื่อผุดเต็มไปหน้า และเมื่อเด็กชายวิ่งตรงมาหาเขา “พ่อคร๊าฟฟฟฟฟ” คิรินเข่าอ่อน สัญชาตญาณบางอย่างเตือน เด็กชายตรงหน้าเขานี่ เป็นเลือดเนื้อส่วนหนึ่งของเขาร้อยเปอร์เซ็นต์

โชคชะตาของพระชายา

โชคชะตาของพระชายา

โรแมนติก

5.0

ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"

สามี ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง

สามี ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง

เมืองแฟนตาซี

5.0

หวังฉีหลิน อายุ 25 ปีสาวเจ้าหน้าที่การเกษตรและพ่วงมาด้วยเจ้าของสวนสมุนไพรรายใหญ่ เสียชีวิตกระทันหันหลังจากกลับมาจากท่องเที่ยวพักผ่อนและเธอได้เก็บเอาก้อนหินสีรุ้งมาจากพระราชวังโปตาลามาได้เพียงสามเดือน ด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ หากตายไปแล้วก็ไม่เป็นไรเพราะเธอเองเติบโตมาอย่างโดดเดี่ยวในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจนกระทั่งมีอายุได้ 18ปี ถึงได้ออกไปใช้ชีวิตด้วยตัวเองตอนนี้เธอ ไม่มีอะไรให้ต้องห่วงแล้ว เพียงแต่เสียดายที่เธอยังไม่ได้ทำตามความฝันของตัวเองเลย เฮ้อ ชีวิตคนเรานั้นมันแสนสั้น อายุ25 แฟนไม่เคยมี สามียังอยากได้ ไหนจะลูกๆที่ฝันอยากจะมีอีก คงต้องหยุดความหวังและความฝันเอาไว้เท่านี้ เหนือสิ่งอื่นใด ตายแล้วตายเลยจะไม่ว่า แต่ดันตื่นขึ้นมาในร่างหญิงชาวนายากจน ชื่อหวังฉีหลินเช่นเดียวกับเธอพ่วงมาด้วยภาระชิ้นใหญ่ อย่างสามีที่ป่วยติดเตียงและลูกชายฝาแฝดทั้งสอง แถมยังมีภาระชิ้นใหญ่ม๊ากกกมาก กอไกล่ล้านตัวอย่างพ่อแม่สามีและน้องๆของสามี ที่โดนบ้านสายหลักกดขี่ข่มเหงรังแก เอารัดเอาเปรียบและบังคับแยกบ้านหลังจากที่สามีของนางได้รับบาดเจ็บสาหัส สาเหตุที่หวังฉีหลินต้องมาตายไปนั้นเพราะโดนลูกสะใภ้บ้านสายหลักผลักตกเขาระหว่างที่กำลังยื้อแย่งโสมคนที่หวังฉีหลินขุดมาได้

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
โฉมงามของอ๋องอสูร
1

บทที่ 1 บทนำ

19/02/2024

2

บทที่ 2 เกิดอะไรขึ้น

19/02/2024

3

บทที่ 3 สับสน

19/02/2024

4

บทที่ 4 ความจริง

19/02/2024

5

บทที่ 5 เขาคืออ๋องปีศาจ

19/02/2024

6

บทที่ 6 เป็นภรรยาคนอื่นช่างยากนัก

19/02/2024

7

บทที่ 7 หนีสิคะรออะไร

19/02/2024

8

บทที่ 8 แย่แล้วเสบียงเสียหาย

19/02/2024

9

บทที่ 9 ลำบากยิ่งนัก

19/02/2024

10

บทที่ 10 โทสะของท่านอ๋อง

19/02/2024

11

บทที่ 11 ขอพระเจ้าอภัยให้คนผู้นี้

19/02/2024

12

บทที่ 12 ได้รับบาดเจ็บ

19/02/2024

13

บทที่ 13 แสร้งเป็นคนอื่น

19/02/2024

14

บทที่ 14 นางกำลังทำให้เขาสับสน

19/02/2024

15

บทที่ 15 ความผิดใหญ่หลวง

19/02/2024

16

บทที่ 16 เคล็ดวิชาครองเรือน

19/02/2024

17

บทที่ 17 อนาคอนดาเชื่องแล้ว

19/02/2024

18

บทที่ 18 เข้าเมืองหลวง

19/02/2024

19

บทที่ 19 เหิมเกริม

19/02/2024

20

บทที่ 20 คิดเช่นไร

19/02/2024

21

บทที่ 21 ปูที่อยากกิน

19/02/2024

22

บทที่ 22 ฟ้องร้อง

19/02/2024

23

บทที่ 23 ข้อดีของการเมา

19/02/2024

24

บทที่ 24 รอไม่ไหวแล้ว NC

19/02/2024

25

บทที่ 25 รักเข้าให้แล้ว

19/02/2024

26

บทที่ 26 คำสาปจบสิ้นแล้วจริงหรือ

19/02/2024

27

บทที่ 27 คนหนึ่งยินดีอีกคนร้องไห้น้ำตาไหลเป็นสาย

19/02/2024

28

บทที่ 28 ปิดบังเป็นความลับ

19/02/2024

29

บทที่ 29 นางอยู่ที่ใด

19/02/2024

30

บทที่ 30 อย่าจากข้าไป

19/02/2024

31

บทที่ 31 คนที่ช่วยเหลือ

19/02/2024

32

บทที่ 32 ไม่ใช่ตัวข้า

19/02/2024

33

บทที่ 33 ข้าไม่เคยรักท่าน

19/02/2024

34

บทที่ 34 นางตั้งท้องลูกของข้า

19/02/2024

35

บทที่ 35 เจ้าเข้าใจข้าหรือไม่

19/02/2024

36

บทที่ 36 ตอนจบ

19/02/2024