ผมทำอาหารอร่อยนะไม่กินจริงๆ เหรอ ยุค 70

หย่าทวงแค้น

ความเจ็บช้ำกว่าการ “หย่า” ยังมีอะไรอีก นอกจากถูกคนที่รักหลอกไป “ฆ่า” ให้ตายทั้งเป็น **************** โง่แล้วยังทำเหมือนเดิม เขาเรียกว่าโง่ไร้สติ โง่แล้วกลายเป็นความแค้น เขาถึงเรียกว่าฉลาด มาดูกันว่าการกลับมาของเธอในครั้งนี้ จะทำให้เขาจดจำเธอในรูปแบบไหน ภรรยาที่ดี หรือ ภรรยาที่ตอบแทนอย่างสาสม!! ************************* รมินตามองไปยังรูปภาพแต่งงานบนฝาผนัง ภาพที่มีรอยยิ้มและ แววตาความรักนั้น เหตุใดวันนี้ถึงได้เศร้านักก็ไม่เข้าใจ เธอนั่งรอเขาราวครึ่งชั่วโมงก็ได้ยินเสียงรถที่ขับมาอย่างรวดเร็ว และเสียงเบรกกะทันหันทำให้เธอเดินไปที่หน้าต่างแล้วชะโงกมอง เมื่อเห็นว่าเป็นธาวินผู้เป็นสามีเธอก็รีบลงจากชั้นสอง “ทำไมขับรถเร็วขนาดนั้นคะ ถ้าเกิดอุบัติเหตุขึ้นมาจะทำยังไง” “นี่คุณแช่งผมให้ตายเหรอ” คิ้วรมินตาขมวด “ตาไม่ได้หมายความแบบนั้น แต่ตาเป็นห่วงคุณต่างหาก” “คุณห่วงชีวิตคุณเองจะดีกว่า ว่าคืนนี้คุณจะนอนไหน” แววตาคนเป็นภรรยาไม่แน่ใจว่าได้ยินผิดหรือเปล่า จึงถามเขาย้ำอีกครั้ง “คุณว่าอะไรนะคะ ตาไม่เข้าใจ” “โธ่เว้ย ทำไมถึงโง่ขนาดนี้ ผมกำลังขอหย่ากับคุณยังไงเล่า” ไม่พูดเปล่า อีกฝ่ายยังยกนิ้วขึ้นชี้หน้าผากเธอ จนเธอที่ตั้งสติไม่ได้เซถอยหลังจนล้มลง “รีบเซ็นใบหย่าแล้วออกไปจากบ้านของฉัน” “คุณหมายความว่ายังไง” “ก็หมายความว่าบ้านหลังนี้ หุ้นที่บริษัท โรงแรม ล้วนเป็นของผมหมดแล้ว ดังนั้นคุณก็หมดความหมาย รีบไสหัวไปซะ ก่อนที่ผมจะแจ้งข้อหาบุกรุกกับคุณ” “คุณ คุณทำกับตาแบบนี้ได้ยังไงกัน”

เดือนแสนจันทร์

แสนจันทร์เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวที่เลี้ยงลูกสองขวบเพียงลำพัง เป็นเพราะเศรษฐกิจกำลังพัง เธอจึงถูกไล่ออกจากงาน จึงคิดหมายหาอาชีพใหม่ที่เธอสามารถเลี้ยงลูกได้ สุดท้ายเธอก็พบว่า อาชีพนักเขียน เป็นอาชีพที่ดี เธอจึงตั้งใจเขียนนิยายเรื่องแรกด้วยความตั้งใจ หนทางหาเลี้ยงครอบครัวดูเหมือนจะได้ดีขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อนิยายของเธอได้รับคำชมจากคนอ่านมากมาย แต่แล้ววันหนึ่งเธอก็ถูกนักเขียนรุ่นใหญ่กล่าวหาว่า ลอกเลียนแบบนิยายของเธอ มีคนมารุมด่าประจานเธอมากมาย หากแต่เธอเพียงพยายามถามถึงหลักฐาน แต่อีกฝ่ายก็เอาทนายมาขู่อย่างเดียวแต่ไม่ส่งอะไรมาให้เลย จนสุดท้ายแล้วเธอก็ต้องยอมรับผิดเพียงเพราะไม่มีเงิน ทั้งที่เธอไม่เคยอ่านนิยายของอีกฝ่ายด้วยซ้ำ ผิดที่ตัวเธอไม่มีแรงสู้ ผิดที่ตัวเธอไม่มีเงินพอที่จะปกป้องอาชีพที่เธอเริ่มรักมัน ผิดที่เธอทำให้คนข้างตัวต้องผิดหวัง สายตามองไปยังคานไม้บนบ้าน มองไปยังค่าบ้านที่ค้างมาสามเดือน จึงมองหาเชือกมาผูกไว้ข้างบนคิดหมายจะฆ่าตัวตาย สองเท้าก้าวขึ้นเก้าอี้ไม้กลม เหยียบขึ้นไปด้วยหัวใจที่แตกสลาย สองมือจับเชือกแล้วคิดจะฆ่าตัวตาย จังหวะที่เชือกกำลังรัดคอนั้น เสียงลูกสาวตัวน้อยก็ร้องดังขึ้นมา เธอที่กำลังจะตายเห็นแบบนั้น น้ำตาก็ร่วงหล่นลงแก้มอาบหน้า ใช้เท้าผละเก้าอี้ล้มเสียงดัง เสียงเด็กน้อยร้องไห้ดังจนคนด้านนอกได้ยิน จังหวะที่เธอคิดจะตายนั้น จู่ ๆ ก็มีผู้ชายใส่สูทคนหนึ่งถีบประตูเข้ามา จากนั้นก็ช่วยเธอหลุดพ้นจากความตาย.... และเขาก็คือแสงสว่างของเธอ ทนายหนุ่มข้างบ้านที่จะเข้ามาช่วยให้ สองคนแม่ลูกพบเจอแต่สิ่งที่สวยงาม

สืบแค้นบัลลังก์เลือด

เพราะพี่สาวของนางต้องตายอย่างปริศนา ทำให้เหมยลู่อิงต้องเข้าวังเพื่อสืบหาความจริง แต่ภายใต้อันตรายนั้นกลับพบว่าในวังหลวงนั้นอันตรายไม่แพ้กัน มีคลื่นลมแห่งความแค้นพร้อมแย่งชิงบัลลังก์เลือดนั้น ไม่สนว่าต้องพรากวิญญาณผู้ใด นางจะเอาตัวรอดได้หรือไม่ ในเมื่อมังกรที่ยิ่งใหญ่ในวังหลวงนั้นไม่ได้หลอกง่ายอย่างที่คิด เหมือนเขาจะว่างงาน เพราะผ่านไปแค่สามวัน “...” เหมยลู่อิงมองข้าวของที่กองอยู่ตรงหน้า คนผู้นี้ต้องการอะไรกันแน่ จะแกล้งนางไม่เลิกเลยหรือไง ส่งของบรรณาการผ้าแพรสวยงามมาให้นาง แล้วจะให้นางใช้เล่ห์กลอะไรปฏิเสธได้อีก สรุปจะให้นางถูกรุมตายแน่ๆ สตรีทั้งหลายต่างมองตาเป็นมัน ความประหลาดของฝ่าบาทนี้ทุกคนเริ่มชิน ไม่เคยเรียกนางเข้าเฝ้า แต่ก็ขยันส่งของมาให้ คราก่อนเป็นรังนก นางก็เอาถวายเจ้าแม่กวนอิม มาครานี้ถึงกับส่งเสื้อสตรีมา คงคิดว่านางเอาไปถวายไม่ได้น่ะสิ ฉินกงกงพูดแล้วก็ยิ้ม เมื่อเห็นสีหน้ากลืนไม่ได้เข้าคายไม่ออกของนาง “คืนพรุ่งนี้ฮองเฮาจะมีงานเลี้ยงน้ำชาเหล่าสนมนางใน ฝ่าบาทจะเสด็จด้วย จึงพระราชทานชุดบรรณาการให้ตาอิ้งโดยเฉพาะ” ไม่ต้องย้ำคำว่าโดยเฉพาะก็ได้ คืนพรุ่งนี้มีงานเลี้ยงเลยมีความประสงค์จะให้นางสวมชุดบรรณาการ ไม่ส่งมีดมาเลยล่ะ กะว่าจะให้นางโดนรุมในวัง นางไปทำเวรทำกรรมอะไรกับฮ่องเต้คนนี้นะเนี่ย จะบ้าตาย

เกิดใหม่เป็นแม่หม้ายที่สามีทิ้ง

ชาติภพก่อนนางต้องสูญเสียลูกและสามีเพราะคนร้ายกราดยิงในห้าง จนนางเลือกจบชีวิตโดยการฆ่าตัวตายตาม พอเกิดชาติใหม่ก็มาอาศัยร่างที่ใบหน้าเหมือนตัวเองแถมมีลูกสาวที่หน้าเหมือนลูกสาวภพก่อนแต่กลับถูกสามีทิ้งให้มาอยู่ลำพังบนเขาจนอดข้าวตาย นางที่ได้มาอาศัยร้าง สัญญาว่าจะดูแลบุตรสาวคนนี้ให้ดีที่สุด และหวังว่าจะเจอสามีนางในภพเช่นกัน หญิงหม้ายเช่นนางจะดูแลบุตรสาวด้วยตัวเอง... "ท่านแม่กอดเอวของท่านพ่อเอาไว้แบบนี้ห้ามปล่อยนะเจ้าคะ ถ้าท่านแม่กอดเอวท่านพ่อก็จะได้กอดถิงถิงไปด้วย" เสียงเล็กของสาวน้อยที่นั่งตรงกลางระหว่างเจินเป่าและเหนียงไป๋กล่าวบอกผู้เป็นมารดาด้วยน้ำเสียงแจ่มใส เหนียงไป๋จึงไม่มีทางเลือกต้องพยักหน้ารับและทำตามที่บุตรสาวบอกแต่โดยดี ******************* นิยายสนุก น่ารัก อบอุ่นหัวใจ ดีต่อสุขภาพ แวะมาอ่านกันเยอะๆ นะคะ

หย่ากันแล้วไยต้องรักท่าน

หย่ากันแล้วไยต้องรักท่าน ไป๋ชิงนางแต่งเข้าสกุลลู่อย่างเต็มใจ หากแต่สามีนาง ลู่เฉิน กลับทำร้ายจิตใจนางซ้ำแล้วซ้ำเล่า นำพาอนุเข้าเรือนไม่เว้นแต่ละวัน จนสุดท้ายนางทนไม่ไหวก็ขอ "หย่า" "ก็ตามใจเจ้า" นางเจ็บแค้นใจสาหัส เดินจากมาด้วยน้ำตา หากแต่เดินออกจากสกุลลู่ได้ไม่นาน เหตุใดเขาถึงกลับมาตามนางกลับ ********* คนอย่างนางมีแต่เดินหน้าไม่หวนคืน หย่ากันแล้วอย่าคิดจะมีคืนดี เป้าหมายนางคือ "สามีใหม่" เท่านั้น มาทำให้ใต้หล้าเห็นว่า หญิงหม้ายก็มิได้ร้างรักแต่อย่างใด ******************************* นิยายเรื่องนี้มีเป้าหมายคือหาสามีใหม่ ใครมิชอบใจรักผัวเก่าขัดใจผ่านไปก่อนได้เลยค่ะ

สาบาน

ไม่ว่าท่านหรือข้า ก็ต้องตายกันไปข้างหนึ่ง ท่านอยู่ไหน ข้าอยู่นั่น ข้าจะตามหลอกหลอนท่านไม่สิ้นสุด ขอเลือดในกายข้าจงฟื้นคืนชีพ แล้วลากพวกมันลงไปนรกพร้อมกับข้า ข้าขอสาบาน.... คนอื่นย้อนเวลากลับมาแก้แค้นใหม่ แต่นางไม่ใช่ เพราะนางจะขึ้นจากหลุมแล้วลากพวกมันลงไปด้วยกัน ************* ปีศาจวิญญาณหันมองบั้นท้ายนาง เห็นรูปร่างกลมได้ส่วนก็รู้สึกพอใจกับสิ่งที่ตัวเองสร้างมา จากนั้นก็หายมายังด้านหน้าห้องหยิบน้ำชาขึ้นมาดื่ม “เจ้ามีแผนจะทำยังไงต่อ” เฟิ่งหวงหันมองคนถามนางสวมใส่เสื้อผ้าบางแล้วนั่งลงข้างกายเขา เสื้อผ้าบางไม่ได้ปกปิดหน้าอกนางเลย ส่วนเขาก็กำลังมองยอดอกอย่างมีความสุข “ก็แค่เป็นสตรีโง่งมอีกคนหนึ่งท่านว่าดีไหม” สตรีโง่งมคนเก่าหันมองเขา สีหน้าอีกฝ่ายเหมือนกำลังรอนางอธิบาย “ข้าจะทำทีเป็นบุตรสาวตระกูลเศรษฐีที่เข้ามาทำกิจการในเมืองนี้ จากนั้นก็ก่อไฟให้เพิ่มไปอีกเพื่อจะได้ให้แมลงเม่าบินเข้ากองไฟที่ข้าก่อเอาไว้” “ก็ดี แต่ดูเหมือนวิธีนี้จะช้าเกินไป ข้ามีอีกวิธีหนึ่งที่ทำให้เจ้าหวังนั้นรีบกระโดดลงเข้ากองไฟ” เฟิ่งหวงกระพริบตาเพียงครั้งเดียวตัวนางก็มาอยู่ป่าแห่งหนึ่ง จากนั้นไม่นานก็มีเสียงม้าวิ่งมาด้วยความเร็ว ซ้ำร้ายคนที่ไม่ทันตั้งตัวก็ถูกปีศาจตนนั้นถีบ นางต้องใช้คำว่าถีบจริงๆ ร่างนางกระเด็นออกไปบนถนนเกือบจะถูกม้าเหยียบแล้วได้ตายอีกรอบ เสียงนางก็กรีดร้องด้วยความตกใจสมจริงเสียยิ่งกว่าอะไร สองมือยกขึ้นแล้วปิดตาตัวเองนอนคุดคู้อยู่บนพื้น เสียงม้าก็ดังก้องป่าจากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงเบรกดัง มีเสียงฝีเท้าลงจากม้า เฟิ่งหวงลืมตาขึ้นมองฝีเท้าที่ตรงเข้ามา ส่วนอีกฝ่ายก็มองสตรีในชุดร่างบางสีแดงแล้วย่อตัวลงใช้เสื้อคลุมห่มกายสตรีที่เกือบจะไม่มีเสื้อ “แม่นางเจ้ามาทำอะไรกลางป่าเช่นนี้” เสียงนั้น!! เฟิ่งหวงมองคนตรงหน้าไม่ใช่ว่าปีศาจตนนั้นพานางไปหาหวังเหยี่ยนเฉินหรอกหรือ เหตุใดถึงกลายเป็นเทียนเหิงไปได้!! เอาสินางต้องเอาตัวเองให้รอดก่อน มองเห็นปีศาจตนนั้นไกลๆ แล้วไม่เข้าใจ จากนั้นก็ถูกคนช่วยถามอีกครั้ง “ข้าถูกโจรปล้นชิงทรัพย์สิน จากนั้นพวกมันก็จับตัวข้าไป โชคดีที่ข้าหนีออกมาได้” นางทำเสียงน่าสงสารจับใจ น้ำตาโรยรินเหมือนจะเสียสติ เลยทำให้เทียนเหิงนึกถึงสตรีอีกคนที่จากไป “ถ้าเช่นนั้นก็ขึ้นรถม้าเถิด หากอยู่นานเกรงว่าโจรป่าพวกนั้นจะตามมาทัน” เฟิ่งหวงพยักหน้า จากนั้นก็ถูกเทียนเหิงประคองขึ้นรถม้าแล้วขับออกจากป่า เพื่อเข้าเมืองหลวง

แด๊ดดี้คนเลว

4Pเหล่ามาเฟียทั้งสามมีจุดประสงค์บางอย่างแอบแฝงในการรับเธอมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม

ขอคืนดีได้ไหม

หลังจากแต่งงานมาสามปี เสิ่นเนียนอันคิดว่าตนเองสามารถเอาชนะใจโฮ่วอวินโจวได้ แต่กลับพบว่าเขามีเพียงคนรักแรกอยู่ในใจ "ฉันจะปล่อยเธอไปหลังจากที่เธอคลอดลูก" ในวันที่เสิ่นเนียนอันมีปัญหาในการคลอดบุตร โฮ่วอวินโจวได้พาผู้หญิงอีกคนออกจากประเทศด้วยเครื่องบินส่วนตัว "ไม่ว่าคุณจะชอบใครก็แล้วไป สิ่งที่ฉันเป็นหนี้คุณ ฉันคืนให้หมดแล้ว" หลังจากที่เสิ่นเนียนอันจากไป โฮ่วอวินโจวก็เสียใจ "กลับมาหาฉันอีกครั้งได้ไหม"

สืบแค้นบัลลังก์เลือด

เพราะพี่สาวของนางต้องตายอย่างปริศนา ทำให้เหมยลู่อิงต้องเข้าวังเพื่อสืบหาความจริง แต่ภายใต้อันตรายนั้นกลับพบว่าในวังหลวงนั้นอันตรายไม่แพ้กัน มีคลื่นลมแห่งความแค้นพร้อมแย่งชิงบัลลังก์เลือดนั้น ไม่สนว่าต้องพรากวิญญาณผู้ใด นางจะเอาตัวรอดได้หรือไม่ ในเมื่อมังกรที่ยิ่งใหญ่ในวังหลวงนั้นไม่ได้หลอกง่ายอย่างที่คิด เหมือนเขาจะว่างงาน เพราะผ่านไปแค่สามวัน “...” เหมยลู่อิงมองข้าวของที่กองอยู่ตรงหน้า คนผู้นี้ต้องการอะไรกันแน่ จะแกล้งนางไม่เลิกเลยหรือไง ส่งของบรรณาการผ้าแพรสวยงามมาให้นาง แล้วจะให้นางใช้เล่ห์กลอะไรปฏิเสธได้อีก สรุปจะให้นางถูกรุมตายแน่ๆ สตรีทั้งหลายต่างมองตาเป็นมัน ความประหลาดของฝ่าบาทนี้ทุกคนเริ่มชิน ไม่เคยเรียกนางเข้าเฝ้า แต่ก็ขยันส่งของมาให้ คราก่อนเป็นรังนก นางก็เอาถวายเจ้าแม่กวนอิม มาครานี้ถึงกับส่งเสื้อสตรีมา คงคิดว่านางเอาไปถวายไม่ได้น่ะสิ ฉินกงกงพูดแล้วก็ยิ้ม เมื่อเห็นสีหน้ากลืนไม่ได้เข้าคายไม่ออกของนาง “คืนพรุ่งนี้ฮองเฮาจะมีงานเลี้ยงน้ำชาเหล่าสนมนางใน ฝ่าบาทจะเสด็จด้วย จึงพระราชทานชุดบรรณาการให้ตาอิ้งโดยเฉพาะ” ไม่ต้องย้ำคำว่าโดยเฉพาะก็ได้ คืนพรุ่งนี้มีงานเลี้ยงเลยมีความประสงค์จะให้นางสวมชุดบรรณาการ ไม่ส่งมีดมาเลยล่ะ กะว่าจะให้นางโดนรุมในวัง นางไปทำเวรทำกรรมอะไรกับฮ่องเต้คนนี้นะเนี่ย จะบ้าตาย

น้ำผึ้งไร้ปีก

อดีตผิดหวังจากความรักที่มืดมนเหมือนท้องฟ้าที่มืดดำ “เขา...” ต้องหนีความเจ็บปวดเดินทางท่องเที่ยวไปทุกที่หวังรักษาแผลในใจที่เน่าเฟะ อตีตอันเลวร้ายของเธอเปรียบเสมือนกำไรชีวิตพลักดันให้เธอ “หญิงสาวชาวป่า” อย่างเธอต้องดิ้นรน ความผิดหวังจากความรักความเสียใจครั้งแล้วครั้งเล่า แผลในใจที่คิดว่าหายสนิท แต่มันยังไม่หายดีมันยังเป็นแผลเหวอะเน่าเฟะ และเจ็บทุกครั้งเมื่อนึกถึง สายฝนที่ตกลงมาปรอยๆ คือสายฝนแห่งรักแท้ สายลมพัดมากับปรอยฝนพัดเอาเขาและเธอให้มาพบกันท่ามกลางบรรยากาศของเมืองเชียงใหม่ “เธอ...” หนีความผิดหวังจากบ้านเกิดมาอยู่ไกล เพื่อมารักษาแผลในใจ และหวังจะสร้างชีวิตใหม่ ทิ้งเรื่องราวในอดีตที่ขื่นขมไว้เป็นเพียงความทรงจำอันเจ็บปวด “เขา...” ผิดหวังจากรักครั้งแรกจะเป็นจะตายเพราะรักไม่สมหวัง อับอายเพื่อนฝูง จนเลือกเดินหันหลังให้กับชีวิตที่สมบูรณ์สุขสบาย เลือกที่จะลองใช้ชีวิตที่ธรรมดา ออกท่องเที่ยวไปทุกที่ “Thailand” คือประเทศที่เขาเลือกเดินทางมาเที่ยวและนี่คือจุดเริ่มต้นของคนทั้งสองที่มาพบเจอกัน “เขาคือ...หมอวิเศษที่คอยเยียวยารักษาแผลใจที่เน่าเฟะของเธอจนหายสนิท” “เธอคือ…ช้างเท้าหลังที่เดินตามรอยเท้าของเขาไปทุกที่ เป็นแสงตะเกียงคอยส่องทางให้เขาเดิน” ความรักไม่ต้องมีเรื่องชนชั้นเชี้อชาติกำเนิดมากั้นขวาง ขอให้มีแค่สองหัวใจเป็นหนึ่งเดียว สำหรับสองชีวิตที่มีแผลในใจเหมือนกัน “เขาและเธอ” ที่โหยหายาวิเศษมาสมานแผลให้กันและกัน ความรัก ความเข้าใจ ความอบอุ่นที่ทั้งสองสร้างขึ้นมาจึงเป็นจุดเริ่มต้นของคำว่า “ครอบครัว”

ของหวงท่านอ๋องอำมหิต

วิญญาณฮองเฮาชั่วร้ายต้องเข้ามาอยู่ในร่างคุณหนูหลินจื่อเว่ยที่ตายโดยไม่ได้รับความเป็นธรรม เพราะต้องต่อกรกับแม่เลี้ยงใจยักษ์และโหดเหี้ยม งานนี้นางจึงต้องงัดฝีไม้ลายมือเก่า ๆ เอามาใช้ เพียงแต่ว่าเรื่องนี้ช่างยากเย็นนัก เมื่อนางมิได้ต่อสู้กับแม่เลี้ยงใจโฉดเพียงคนเดียว เมื่อบัดนี้กลับต้องเผชิญหน้ากับท่านอ๋องคู่หมั้น ที่วิปริตเย็นชาและยังเป็นโรคประสาทบ้าตัณหาผู้หนึ่ง!

จิตวิญญาณข้าถูกผนึก

อวิ๋นหลาน นักฆ่าอันดับหนึ่งแห่งศตวรรษที่ 25 ได้ข้ามภพและเกิดใหม่ในร่างของหญิงสาวผู้ไร้ประโยชน์ซึ่งมีชื่อเดียวกันในจวนเทพเจ้าแห่งสงคราม รากวิญญาณถูกทำลายไป? บำเพ็ญวิชาไม่ได้? คู่หมั้นถอนหมั้น? ทุกคนหัวเราะเยาะนาง? การควบคุมอสูร ยาพิษ ยาลูกกลอนปีศาจ อาวุธลับ...นางจัดการได้อย่างสบายๆ อดีตผู้ไร้ค่า แต่บัดนี้มาแก้แค้นชาาเจ้าชู้ เอาคืนทุกคนที่รังแกตนเอง ได้ประสบความสำเร็จ และขึ้นไปสู่จุดสูงสุด ผู้แข็งแกร่งอย่าคิดจะทำอะไรตามใจ ผู้อ่อนแออย่าท้อแท้ กล้ามารุกรานข้า งั้นก็อย่าหาว่าข้าไม่เตือนก็แล้วกัน เขาเป็นจ้าวแห่งอาณาจักรปีศาจ ชอบเอาใจนาง นางฆ่าคน เขาช่วยปิดปาก นางทำลายศพ เขาช่วยกำจัดหลักฐาน เขายอมทำทุกอย่างเพื่อนาง ชีวิตนี้ยอมร่วมทุกข์ร่วมสุขไม่ทอดทิ้งกัน