ซูมี่หญิงสาวที่เป็นสตรีร้ายกาจของหมู่บ้าน นางมีสัญญาหมั้นหมายอยู่กับ ชิงฉางบัณฑิตหนุ่ม แต่แล้ววันหนึ่งเขาก็กลับมาพร้อมสตรีอ่อนหวานแล้วยกเลิกงานหมั้นกับนาง เมื่อนางจบชีวิตลงได้ไปเกิดที่ภพใหม่และเพราะมีความทรงจำเดิมทำให้นางรู้ว่านางเป็นเพียงตัวร้ายในนิยายที่มีบทบาทเพียงไม่กี่หน้าเท่านั้น ซูมี่ได้แต่ถามตัวเองว่านางผิดเรื่องอะไร อีกจะบอกว่านางร้ายกาจ นางร้ายเรื่องอะไร ถ้าไม่ใช่ว่าเป็นเพราะชิงฉางที่เขาให้ความหวังหญิงสาวในหมู่บ้านไปทั่ว จนมาหาเรื่องนาง นางจะกลายเป็นสตรีที่ร้ายกาจได้อย่างไร "เหอะ ผู้ชายสารเลวเช่นนั้น หากย้อนกลับไปได้ข้าไม่มีทางชายตามองเด็ดขาด" เมื่ออ่านนิยายจบเธอก็เขวี้ยงทิ้งลงถังขยะอย่างโมโห แต่ซูมี่ไม่รู้คือ นางจะได้ย้อนเวลากลับไปจริง และการย้อนกลับไปของนางครั้งนี้มิใช่เพื่อแก้แค้น แต่เพื่อทำให้ผู้ชายเสียดายนางแทน
"ชิงฉางเจ้าช่างเลือดเย็นหนัก" ซูมี่ชี้หน้าต่อว่าชิงฉางเมื่อเขามาที่เรือนของนางเพื่อถอนหมั้น
และเหตุผลของการถอนหมั้นครั้งนี้คือสตรีที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา ซูมี่จ้องมองทั้งคู่อย่างโกรธแค้น เพราะชิงฉางที่มีสัญญาหมั้นหมายกับนางมาตั้งแต่เด็ก
เมื่อเขาสูญเสียบิดามารดา บิดามารดาของนางจึงช่วยเหลือเขาเรื่องเรียนต่อเพื่อให้เขาได้มีอนาคตที่ดี ตลอดเวลาที่ผ่านมาชิงฉางมิได้มองนางเป็นคู่หมั้น เขามีเพียงความรู้สึกพี่ชายให้นางเท่านั้น
ท่าทีที่ชิงฉางแสดงออกมาทำให้สตรีในหมู่บ้านมีความหวัง ทั้งต่อหน้าซูมี่และลับหลังนางมักจะทอดสะพานให้ชิงฉางเสมอ
หากซูมี่นางไม่รู้ก็คงไม่เป็นอันใด แต่เพราะสตรีเหล่านั้นมักจะค่อนแคะนางจนนางขาดสติลงมือตบตีเสียทุกครั้ง จนชิงฉางเริ่มเอือมระอา
"ข้าจำต้องแต่งกับนางเพราะนางตั้งครรภ์แล้ว" ชิงฉางพูดอย่างไม่รู้สึกผิด
"ดียิ่ง บุรุษเลวทราม สตรีไร้ยางอายย่อมเหมาะสมกัน"
"อย่าได้พูดถึงถิงเออร์เช่นนี้"
"เหอะ เช่นนั้นไปให้ทางการตัดสินดีหรือไม่ เจ้ากล้าหรือไม่" ซูมี่เชิดหน้าขึ้นอย่างท้าทาย
"แม่นางซู เป็นข้าที่ผิด ท่านอย่าได้ทำให้ท่านพี่เสียชื่อเสียงเลยเจ้าค่ะ" ถิงถิงคุกเข่าลงขอโทษซูมี่ แต่ก็ถูกชิงฉางเข้ามาดึงนางไว้เสียก่อน
"รู้ตัวก็ดี ในเมื่อตอนร่วมรักมิคิด มาตอนนี้มาขอร้องข้า"
"เจ้ามันบ้าไปแล้ว เป็นสตรีใยพูดจาเช่นนี้" ชิงฉางชี้หน้าต่อว่าซูมี่
"เพ้ย ตอนทำไม่ละอายใจ ข้าเพียงพูดพวกเจ้ากับอับอาย"
ชาวบ้านที่เริ่มมามุ่งดูเหตุการณ์กันมากขึ้นล้วนแต่เข้าข้างซูมี่ แม้แต่สตรีในหมู่บ้านที่เคยมีเรื่องกับนางก็ด่าทอชิงฉางกับถิงถิง
ถิงถิงที่ทนอับอายไม่ไหวก็วิ่งไปที่บ่อน้ำหลังเรือนของซูมี่เพื่อจะกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย
"หากอยากตายไปตายที่อื่น อย่าได้มาตายในเรือนของข้า" ซูมี่ดึงรั้งนางไว้ เมื่อสบโอกาสถิงถิงกลับเป็นฝ่ายผลักนางลงไปในบ่อน้ำแทน
ซูมี่จำแววตาของถิงถิงที่จ้องมองมาที่นางได้อย่างดี ชิงฉางที่ยื่นมือมาเพื่อช่วยนางก็จับนางไว้ไม่ทัน
เสียงกรีดร้องของบิดามารดาของนาง ซูมี่จำได้ฝั่งใจ แม้จะรีบกลับมาจากนาเร็วเพียงใดก็ไม่ทันช่วยบุตรสาวเสียแล้ว
ซูมี่นางเสียชีวิตลงและมาเกิดใหม่ในปี 2000 มาปีนี้นางมีอายุ 24 ปี เพราะมีความทรงจำเดิมจากภพที่แล้ว ซูมี่จึงเลือกเรียนแพทย์แผนจีนและปัจจุบันควบคู่ไปด้วย
นางลืมเรื่องอดีตที่เลวร้ายไปเสียสิ้น แล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่ ซูมี่มุ่งมั่นไปกับการเรียนของนาง
"มี่มี่ วันหยุดนี้ไปเที่ยวกับพวกฉันไหม" เสี่ยวอี เอ่ยถามเมื่อทั้งคู่กำลังจะไปเข้าห้องเรียน
"ก็ดีเหมือนกัน อีกไม่กี่เดือนก็จะเรียนจบเมื่อถึงตอนนั้นฉันคงไม่มีเวลา" ซูมี่รับปากเสี่ยวอีทันที
ที่พวกนางจะไปเที่ยวกันก็เป็นแถบชานเมืองที่สามารถไปกลับได้ในวันเดียว และครั้งนี้ก็เป็นการไปไหว้พระเพื่อขอพร
ครั้งนี้ที่พวกเธอไปกันมีเพียงแค่ห้าคนเท่านั้น ห้าสาวเที่ยวเล่นมาจนถึงวัดดังที่นักท่องเที่ยวชอบมาขอพร ทุกคนล้วนขอพรเรื่องความรักต่างจากซูมี่ที่นางขอเพียงไม่ว่าจะทำอะไรก็ข้าให้โชคเข้าข้างนาง
ระหว่างทางที่ลงเขา มีคุณยายนั่งขายเครื่องรางอยู่ เพื่อนสาวของซูมี่ดึงเธอเพื่อไปเลือกซื้อกลับไปเป็นของที่ระลึก ซูมี่ไม่ได้ชอบสิ่งใดเป็นพิเศษ แต่คุณยายกลับดึงมือของเธอไว้แล้วสวมกำไลหยกให้เธอ
"คุณยาย ฉันยังไม่ได้ตัดสินใจเลยนะคะ" ซูมี่ทำท่าจะถอดออก แต่ก็โดนยายห้ามไว้
"มันเหมาะกับเธอนังหนู" เพื่อนของซูมี่ก็รีบสำทับว่าเหมาะกับข้อมือขาวๆ ของเธอจริงๆ
"เท่าไหร่คะ" ซูมี่จำต้องซื้อกลับไปด้วย
"แวะร้านหนังสือให้ฉันหน่อย" เสี่ยวอีร้องบอกเพื่อนที่ขับรถ
เมื่อถึงร้านหนังสือทั้งหมดก็เข้าไปเลือกหนังสือภายในร้าน ซูมี่นางก็เดินไปเลือกหนังสือเกี่ยวกับสมุนไพรที่นางยังไม่มีติดมือกลับหอพักด้วย
"ฉันให้" เสี่ยวซียัดหนังสือนิยายใส่ลงในถุงหนังสือของซูมี่
"หนังสือนิยาย" ซูมี่หันไปถามเสี่ยวอีอย่างไม่เข้าใจ
"เธออ่านแต่เรื่องสมุนไพรกับการแพทย์ ลองเปิดใจอ่านนิยายบ้าง จะได้พักสมอง" ซูมี่ที่คิดตามก็เห็นท่าจะจริง เพราะเธอสนใจแต่เรื่องเรียนเกินไปจนลืมเรื่องการเที่ยวเล่นใช้ชีวิต
เมื่อกลับถึงห้องเธอยังไม่ได้จับหนังสือสมุนไพรเช่นปกติ แต่เปลี่ยนมาอ่านนิยายแทน เมื่ออ่านไปได้เพียงครึ่งเล่ม หนังสือในมือซูนี่ก็ลงไปที่ถังขยะแทน
เพราะเรื่องในนิยายคือชีวิตของเธอเมื่อภพที่แล้ว เธอเป็นเพียงนางร้ายในนิยายคู่หมั้นเก่าของพระเอก ที่เป็นก้างขวางไม่ได้ทั้งคู่ได้ลงเอ่ยกันเสียที
แต่ในนิยายไม่ได้บอกเรื่องที่ถิงถิงท้องกับชิงฉางจนเขาต้องมาถอนหมั้นนางแต่เป็นเพราะนางร้ายกาจจนเกินไปจึงถูกชิงฉางถอนหมั้น
"มันเรื่องบ้าอะไรกัน หากย้อนกลับไปได้นะคอยดู ชิงฉางเจ้าต้องเสียใจที่ทำกับข้าเช่นนี้" ซูมี่คิดอย่างหัวเสีย ก่อนที่เธอจะไปอาบน้ำเพื่อเข้านอน
บทที่ 1 เกิดใหม่
06/02/2025
บทที่ 2 เป่าเปา
06/02/2025
บทที่ 3 พวกท่านจะเชื่อหรือไม่
06/02/2025
บทที่ 4 สวรรค์เข้าข้าง
06/02/2025
บทที่ 5 ลอบนัดพบ
06/02/2025
บทที่ 6 มิติของบุตรสาว
06/02/2025
บทที่ 7 นำโสมไปขาย
06/02/2025
บทที่ 8 สร้างเรือนหลังใหม่
06/02/2025
บทที่ 9 ซื้อคน
06/02/2025
บทที่ 10 ซื้อคน(ต่อ)
06/02/2025
บทที่ 11 ป่าชั้นนอกเปิดแล้ว
06/02/2025
บทที่ 12 รู้ความจริง
06/02/2025
บทที่ 13 ชาดอกบัว
06/02/2025
บทที่ 14 คนบาดเจ็บ
06/02/2025
บทที่ 15 ไป๋ฮุ่ยหมิ่น
06/02/2025
บทที่ 16 สำรวจป่าในมิติ
09/02/2025
บทที่ 17 ฟาไฉ ไฉฟู
09/02/2025
บทที่ 18 การค้าที่เพิ่มขึ้น
09/02/2025
บทที่ 19 หมูกระทะ
09/02/2025
บทที่ 20 ซื้อร้าน
09/02/2025
บทที่ 21 ซื้อเมล็ดผักของนาง
09/02/2025
บทที่ 22 ร้านผลไม้ตระกูลซู
09/02/2025
บทที่ 23 ตระกูลจางมาเยือน
09/02/2025
บทที่ 24 นางไฉ่หง
09/02/2025
บทที่ 25 เริ่มเพาะปลูกนาสวนของกองทัพ
09/02/2025
บทที่ 26 แอ่งน้ำสีมรกต
09/02/2025
บทที่ 27 ปิ่นดอกหลันฮวา
09/02/2025
บทที่ 28 งานปักปิ่น
09/02/2025
บทที่ 29 ผลชุบชีวิต
09/02/2025
บทที่ 30 เป่าเปาออกจากมิติ
09/02/2025
บทที่ 31 ใครส่งพวกเจ้ามา
09/02/2025
บทที่ 32 เก็บค่าเสียขวัญ
09/02/2025
บทที่ 33 ชิงชางกลับหมู่บ้าน
09/02/2025
บทที่ 34 พาเข้ามิติ
09/02/2025
บทที่ 35 ฮุ่ยหมิ่นฝึกวรยุทธ์
09/02/2025
บทที่ 36 มาหาถึงเรือน
09/02/2025
บทที่ 37 เมื่อคืนข้าปรุงยาทั้งคืนเจ้าค่ะ
09/02/2025
บทที่ 38 ข้าผิดต่อพวกท่าน
09/02/2025
บทที่ 39 สงครามจบแล้ว
09/02/2025
บทที่ 40 ถ้าไม่ใช่นาง ข้าก็ไม่แต่ง
09/02/2025
หนังสืออื่นๆ ของ l3oonm@
ข้อมูลเพิ่มเติม