Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
เกี่ยวใจมาฝากรัก ซีรีส์แอบรัก

เกี่ยวใจมาฝากรัก ซีรีส์แอบรัก

สรีสามัญ ดวงดาหลา

5.0
ความคิดเห็น
718
ชม
16
บท

12 ปีที่แอบรัก ก็ยังเป็นรุ่นพี่หนุ่มคนนั้นอยู่ดีที่ชรัญญารอคอย โปรย ชรัญญาลงมาได้สักพักก็พอดีกับที่วรุณภพกดออดหน้าบ้านของเธอ หญิงสาวกุลีกุจอเดินมายังรั่วประตูบ้าน “อรุณสวัสดิ์ที่รัก” วรุณภพเอ่ย ดวงหน้าคมคายขึ้นสีระเรื่อเล็กน้อย “ค่ะพี่ภพ” ชรัญญาเอ่ย “พี่ภพทานอะไรมาหรือยังคะ” หญิงสาวเอ่ยถามขณะเดินเคียงคู่กับเขา “ยังเลย...มีอะไรกิน” ชายหนุ่มตอบหน้าตาเฉย “ไม่มี” ชรัญญาเอ่ยแล้วดินไปยังห้องครัว “ใครบอกไม่มี…” วรุณภพเดินตามหญิงสาวเข้าไปในห้องครัว “ไหน” ชรัญญาเอ่ยถามขณะหยิบแก้วน้ำ “ก็แอมป์ไง” ชายหนุ่มตอบหน้าเป็น แก้วน้ำเกือบหลุดร่วงตกลงพื้น หญิงสาวแก้มแดงขึ้นเรื่อๆ ดวงตาคู่งดงามมองค้อนขวับให้เขาหนึ่งที หัวใจดวงน้อยเต้นรัวอีกครั้งยามเมื่อวรุณภพสวมกอดเธอจากข้างหลัง ชรัญญารู้สึกราวกับภาพฝัน หากแต่มันสัมผัสได้ “จริงๆ ก็มีกินไหมล่ะคะ” ท้ายประโยคหญิงสาวเอ่ยเสียงสูง “ครับ” ชายหนุ่มเอ่ยขณะจับเรือนผมของเธอเล่น ชรัญญาชะงักมือที่กำลังจับช้อนกาแฟคนทันที เธออยากจะหันไปกระทุ้งเขาแรงๆ สักที “แอมป์หิวแล้ว เดี่ยวสายนะ” หญิงสาวเอ่ยขณะที่หมุนตัวมาหาเขาแล้วหญิงสาวเอี้ยวตัวหอมแก้มเขาฟอดใหญ่ “อุ๊ย เล่นแรงใหญ่แล้วนะเรานี่” ชายหนุ่มเอ่ยอย่างตะลึงขณะที่หญิงสาวเดินออกไปพร้อมกับจานไข่ดาวทิ้งให้ชายหนุ่มแอบกุมแก้มอย่างรู้สึกดี

บทที่ 1 บทนำ

ตะวันกลมโตเคลื่อนคล้อยลอยเด่นขึ้นเหนือเมฆา ยามเช้าจึงเป็นเวลาที่หมู่นกกาโผผินบินออกจากรัง

สายลมเย็นอวลกลิ่นไม้หอมพัดโชยเข้ามาในเคหาสน์หลังใหญ่ที่ตั้งอยู่อย่างรโหฐาน

“กริ๊ง” เสียงนาฬิกาปลุกร้องดังลั่นห้องบ่งบอกว่าเรือนกายที่นอนคุดคู้อยู่พลิกไปมาอย่างกระสับกระส่าย

เรือนกายที่นอนคุดคู้อยู่ใต้ผ้าห่มหนาลายสีน้ำเงินเอาเรียวขาพาดหมอนข้างลายตุ๊กตาหมีใบนั้น

เสียงนาฬิกาปลุกร้องดังระงม มือเรียวสวยเอื้อมปิดทันที

ชรัญญาควานหาสวิตซ์ไฟในห้อง หญิงสาวลูบ มือไปมาแล้วกดเปิดปุ่มเล็กบนหัวเตียง

ไม่นานนักทั่วทั้งห้องก็พลันสว่างวาบด้วยหลอดไฟ

หญิงสาวหายใจเหนื่อยหอบเล็กน้อย…มือเรียวสวยเอื้อมปาดเหงื่อเม็ดใหญ่ที่ซึมบนหน้าผาก

หญิงสาวผุดลุกขึ้นแล้วเอื้อมมือกดปิดเจ้านาฬิกาปลุกเจ้าปัญหาที่เวลานี้ร้องดังลั่นราวกับคนขวัญเสีย

ชรัญญาได้แต่คิดในใจเป็นเวลานานเท่าใดที่ไม่ได้ฝันแบบนี้

คิ้วเรียวขมวดมุ่นเข้าหากันอย่างใช้ความคิด ดวงตาคู่สดใสหากแต่ฉายรอยหมองเศร้าหลับตาลงอย่างอ่อนล้า

เนิ่นนานเท่าใดกันนะที่ไม่ได้ฝันเห็นดวงตาคู่คมเปล่งประกายสีดำสนิทราวดวงดาวบนฟากนภากะพริบระยิบสาดแสง

แล้วเหตุไฉนชรัญญาถึงกลับมาฝันถึงคนใจร้ายคนนั้นแบบนั้นได้อีก

หรือจะเป็นตั้งแต่ที่หมอดูผู้หญิงคนนั้นได้ทำนายทายทักว่า เขากำลังจะกลับมา..

แต่ใครกันนะที่กำลังจะกลับมา คนที่หญิงสาวรอคอยคนที่เธอแอบรักมาตลอดอย่างงั้นหรอกเหรอ…

วูบหนึ่งที่หญิงสาวแค่นยิ้มกับตัวเอง หยาดน้ำใสไหลคลอดวงตาคู่หม่นหมอง

หากเป็นจริงตามคำทำนายที่คนทรงเจ้าว่า ชรัญญาก็คงเจ็บปวดกว่าเดิมอีกพันเท่า...หรือแสนเท่า

ชรัญญาสะบัดไล่ความคิดในหัวออกไปอย่างรวดเร็วแล้วยกมือปาดน้ำตาที่อาบนองแก้ม

หญิงสาวจะไม่ยอมให้ภาพในหัวมาบังคับจิตใจของเธอได้อีกต่อไป

วันนี้เป็นวันดีที่ชรัญญาได้เริ่มงานที่ใหม่หญิงสาวไม่ควรปล่อยให้ใจเศร้าหมอง

บริษัทใหม่ที่นัดเรียกตัวชรัญญาเป็นบริษัทเครื่องสำอางแห่งหนึ่งย่านใจกลางเมืองหลวงของประเทศ

หนังสือพิมพ์อิเล็กทรอนิกส์ฉบับใหม่ล่าสุดได้ลงข่าวอย่างครึกโครมและพาดหัวข่าวถึงบริษัทที่นัดเรียกตัวชรัญญาว่าเป็นบริษัทที่มีเด็กจบใหม่อยากเข้ามากที่สุดของโลก

...ความจริงชรัญญาควรลืมเรื่องราวเก่าๆเสียที

“อาบน้ำได้แล้วเจ้แอมป์” เสียงหวานใสเอ่ยปลุกชรัญญาให้ตื่นจากห้วงความคิด

หญิงสาวผู้พี่เงยหน้ามองดวงหน้าหวานแฉล้ม คิ้วเรียวโก่งดังคันธนู จมูกโด่งรั้นได้รูปสวย ทำให้ชลลดามีเสน่ห์อย่างแปลกประหลาด

ชลลดาน้องสาวเพียงคนเดียวของชรัญญาสวมชุดเสื้อคอบัวสีขาวใหม่เอี่ยม กับกระโปรงสีน้ำเงินเข้มยาวเลยเข่า ดรุณีวัยเยาว์สวมถุงเท้านักเรียนสีขาวสะอาดตาถึงข้อเข่า

น้องสาวสุดรักสุดหวงแหนเพียงคนเดียวของชรัญญากำลังจะไปเรียนดังเช่นทุกเทอมที่ผ่านมา

“อิมกี่โมงแล้ว” ชรัญญาผู้เป็นพี่สาวถามด้วยน้ำเสียงอ่อนเบา

ชลลดามองพี่สาวด้วยแววตาแปลกประหลาดกว่าเดิมจนชรัญญาอดแปลกใจไม่ได้

“เจ็ดโมงสิบห้า” ดรุณีวัยเยาว์เอ่ยอย่างไม่ใส่ใจมากนัก แม้ปีนี้พี่สาวเธออายุยี่สิบสี่พอดี

“อะไรนะจริงเหรอ” ชรัญญาเอ่ยเสียงสูงแล้วรีบคว้าผ้าขนหนูสีน้ำเงินเข้มเดินเข้าไปที่ห้องน้ำ

ห้องน้ำสว่างวาบด้วยหลอดไฟสีส้มอ่อน

เสียงน้ำจากฝักบัวดังซู่ซ่า สายน้ำไหลผ่านร่างอรชร ความเย็นของกระแสน้ำทำให้หญิงสาวอดรู้สึกผ่อนคลายไม่ได้

ชรัญญาสะบัดไล่ความคิดในหัวออกไป...ภาพในความฝันเหมือนจริงเสียจนหญิงสาวอดนึกหวั่นในใจไม่ได้สภาพของรุ่นพี่วรุณภพทำให้เธออดผวาไม่ได้จริงๆ

มือเรียวบางเอื้อมบิดฝาขวดสบู่ ของเหลวสีชมพูไหลลงบนฝ่ามือ

ชรัญญาอาบน้ำได้เพียงไม่นานก็พลันได้ยินเสียงของชลลดาตะโกนดังลั่นเข้ามาในห้องน้ำ

“เจ้ข้าวอยู่ในตู้ อิมไปเรียนแล้ว” เสียงของชลลดาดังแว่วเข้ามาในหูของหญิงสาว

“เอ้อ ปิดบ้านด้วย” ชรัญญาเอ่ยเสียงแหลม เธอขานรับคำสั้นๆ แล้วหันไปสนใจภาพในความฝันต่อ

“หากว่าความฝันนั่นเป็นความจริงล่ะ เราจะทำอย่างไรดี” ชรัญญาเอ่ยเสียงแผ่วเบากับตนเอง

ในความฝันหญิงสาวฝันถึงชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังจะถูกรถชน หากแต่ชรัญญาเข้ากันบุรุษผู้นั้นได้ทันท่วงที ร่างบางของหญิงสาวผู้รับเคราะห์นั้นกระเด็นออกไปจากเส้นทางถนนที่มีรถราสัญจรแล่นกันขวักไขว่แต่ไม่มีคันไหนหยุดรถหรือชะลอแม้สักคันเดียว

แต่นั่นคือความฝัน และความฝันคงจะไม่มีทางเป็นจริงไปได้...หากว่าวันนั้นกนก หนึ่งในเพื่อนสนิทสมัยประถมไม่ได้ชวนชรัญญาไปดูดวงที่สำนักแห่งหนึ่ง

“เจ้า….” เสียงแหบพร่าของสตรีวัยชรากำลังเอ่ยตวาดดังลั่นตำหนักทรงเจ้า

ผ้าส่าหรีสีแดงสะบัดพลิ้วไหวตามจังหวะการสะบัดมือเรียวยาวข้างนั้น

ชรัญญานั่งด้านหน้าสุด ไหล่บางไหวระริกเล็กน้อย ท่ามกลางผู้คนนับสิบที่รอการทำพิธีกรรมจากเจ้าแม่ร่างทรง

ตำหนักอารตรีโอม สำนักร่างทรงที่ผู้คนจำนวนมากมายหลั่งไหลไปดูดวงกันมากที่สุดแห่งหนึ่ง...ตำหนักอารตรีโอมเลื่องชื่อด้านความแม่นยำในการทำนายทายทักจนออกข่าวช่องหลายสีโครมใหญ่

หากแต่ชรัญญากลับรู้สึกคุ้นเคยกับที่นี่เป็นพิเศษเพราะตำหนักอารตรีโอมนี้เปิดโดยสตรีคนหนึ่งชื่อช่อบัว ซึ่งเป็นญาติห่างของกนก เพื่อนวัยประถมของชรัญญา

คุณอาช่อบัวเป็นร่างทรง กนกเคยเล่าให้ชรัญญาและเพื่อนๆฟังว่า เมื่อตอนอายุสิบห้าอาช่อบัวได้ประสบอุบัติเหตุรถชนแต่เดชะบุญที่รอดมาได้ด้วยบารมีองค์เทพองค์หนึ่งที่ได้ช่วยเหลือไว้

นับแต่นั้นคุณอาช่อบัวก็ได้สวดมนต์และนั่งสมาธิจนสื่อสารกับวิญญาณได้

ครอบครัวของกนกสนิทสนมกับครอบครัวของชรัญญามากนั่น ก็ด้วยน้องสาวของทั้งสองเป็นเพื่อนรักกัน น้องกวินตา

กนกและกวินตามีดวงหน้าที่ละม้ายคล้ายใกล้เคียงกันมากเพราะเป็นพี่น้องสืบเชื้อสายกันมา หรือที่เขาเรียกว่าเป็นพี่น้องแท้ๆกัน หากแต่กนกสวยหวาน แต่อีกคนกลับสวยแก่นแก้วแก่แดดแก่ลมนั่นเอง

ครั้งหนึ่งกนกเคยเล่าให้ชรัญญาฟังว่ากวินตาแอบไปเชียร์ศิลปินเกาหลีที่กำลังโด่งดัง แถมเอาเงินที่เก็บไว้ไปซื้อ ‘บ้ง’ หรือป้ายไฟสำหรับแฟนคลับที่เอาไว้เชียร์ศิลปินอปป้านั่นเอง

‘แอบไปคอนเสิร์ตมาเหรอน้องตา’ ชรัญญาที่บังเอิญไปเดินแถวร้านขายขนมเบอร์เกอร์รี่ละแวกบ้านเอ่ยทักน้องสาวของเพื่อนสนิท

‘ใช่ค่ะ พี่เขาน่าตาหล่อมาก งานดีเลยค่ะ’ กวินตาเอ่ยแล้วทำหน้าทำตาปลาบปลื้มศิลปินที่ตนคลั่งไคล้อย่างที่ชรัญญาไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน

‘ด้อมไหนล่ะ วันหลังไป…ชวนพี่ด้วยนะ’ ชรัญญาเอ่ยทิ้งท้ายแล้วรีบสาวเท้าออกจากร้านเพื่อไปให้ทันร้านกับข้าวที่ตนถูกมารดาฝากซื้อไว้

โดยไม่ลืมฝากขนมของโปรดไปให้กนกเพื่อนรักของเธอ

คิดเพียงแค่นั้น ชรัญญาก็พลันสะดุ้งสุดตัวเมื่อสายตาเจ้ากรรมมองทอดไปยังกระจกบานใหญ่เบื้องหน้าของเธอ

แปลกดีที่รู้สึกเหมือนมีใครบางคนกำลังจับจ้องมองอยู่ตลอดเวลา แต่ทว่าเมื่อมองกลับไปกลับไร้ซึ่งวี่แวว…

หญิงสาวกดหมุนฝักบัวให้ปิด ปลายเท้าเรียวขาวสะอาดทั้งสองข้างสืบไปใกล้กับผ้าขนหนูเนื้อดีที่แขวนไว้

ความอ่อนละมุนของผ้าขนหนูทำให้หญิงสาวลืมความเหนื่อยล้าไปได้ชั่วขณะ

ชรัญญาห่อผ้าขนหนูด้วยความหนาว สายลมเย็นจากหน้าต่างบานใหญ่ที่ไม่ได้ปิดตั้งแต่เมื่อวานโชยเข้ามาพร้อมกลิ่นหอมอ่อนๆของดอกกุหลาบมอญและดอกมะลิ

หญิงสาวมองสำรวจตนเองในกระจกอย่างละเอียดลออ เมื่อแน่ใจว่าแต่งหน้าทำผมเรียบร้อยแล้ว เธอก็คว้ากระเป๋าเป้ใบใหญ่สำหรับเริ่มงานที่บริษัทใหม่วันแรกเลย

“แม่คะ น้องแอมป์ไปทำงานแล้วนะคะ” ชรัญญาเอ่ยเสียงหวานกับสตรีวัยกลางคนเลยเลขห้า

มารดาของชรัญญา หรือคุณนายชลณี เธอมีธุรกิจเครือโรงแรมที่ร่วมลงทุนกับมารดาของกนกเพื่อนสนิทสมัยประถมของชรัญญา

คุณนายชลณีเป็นสตรีที่มีใบหน้ารูปไข่ ดวงหน้าหวานสวยแม้ไม่แต้มเครื่องสำอาง หากแต่กลับสดใสกว่าชรัญญาเสียอีก…คนข้างบ้านมักจะทักว่ามารดาของเธอเป็นพี่สาวของเธอเสมอ

คุณนายชลณีเข้าพิธีวิวาห์กับดาบตำรวจบวรกต บิดาแท้ของชรัญญา…หากแต่บวรกตรับราชการเป็นตำรวจนครบาล การเลื่อนยศสัญญาบัตรครั้งนี้ทำให้บวรกตกลายเป็นสารวัตรบวรกตขึ้นมา

ครอบครัวของชรัญญา จงเลิศจิตรากุล เป็นครอบครัวขนาดเล็กที่ประกอบไปด้วย คุณนายชลณีผู้เป็นมารดา ชลลดาน้องสาวที่ชอบทำขนม และสารวัตรบวรกต บิดาผู้เข้มงวดกับกฎของบ้านเป็นที่สุด

“เดินทางดีๆ” คุณนายชลณีกล่าวอย่างรักใคร่บุตรสาวคนโตพลางสวมกอดเธอไว้อย่างแนบแน่น

“ค่ะคุณแม่” ชรัญญาตอบรับความห่วงใยด้วยเสียงหวาน เธอสวมกอดมารดาเธอเช่นกัน

“เดี๋ยวแอมป์กลับมานะแม่ รักแม่นะคะ” หญิงสาวเอ่ยบอกรักอย่างละเมียด ดวงหน้างดงามเจือไปด้วยรอยยิ้มจนเห็นฟันขาวที่เรียงตัวอย่างเป็นระเบียบสวยงาม

“ไปเถอะสายแล้ว” คุณนายชลณีเอ่ยแล้วผละออกจากอ้อมกอดของบุตรสาวคนโตของตระกูลจงเลิศจิตรากุล สกุลเก่าแก่ที่มีชื่อเสียงด้านอสังหาริมทรัพย์

ชรัญญาหมุนตัวกลับไป มือเรียวสวยเอื้อมหยิบกระเป๋าแล้วยกสายขึ้นพาดบ่าทั้งสองข้าง หญิงสาวสะพายกระเป๋า

ไม่นานนักราชรถก็มาถึงหน้าบ้าน รถมอเตอร์ไซค์คันใหม่เอี่ยมที่สารวัตรบวรกตใช้เงินที่เขาเก็บไว้เองนั้นมาจอดแทบเท้าของบุตรีคนโตของตระกูล

“ช้าจัง” สารวัตรบวรกตเอ่ยอย่างหัวเสียเล็กน้อย

ชรัญญาเดาไม่ออกว่าเวลานี้ดวงหน้าของบิดาของหล่อนเป็นเช่นไร แต่หากให้เดาหญิงสาวคิดว่าน่าจะหัวเสียไม่น้อยเลยทีเดียวเพราะเธอปล่อยบิดาให้รอเงกเสียครึ่งค่อนชั่วโมง

หญิงสาวไม่รอช้าก้าวขึ้นซ้อนมอเตอร์ไซค์ในท่าเดียวกันกับบิดาผู้ขับ มือเรียวสวยเอื้อมจับบ่าบิดาเธอ

“พร้อมนะ” เสียงเรียกของบิดาดังลอดผ่านหมวกกันนิรภัยสีดำสนิท

“พร้อมค่ะ” ชรัญญาเพียงแค่ตอบออกไปสั้นๆ

เพียงแค่นั้นรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ก็แล่นผ่านเคหาสน์หลังใหญ่ที่มีคุณนายชลณีโบกมือหย็อยๆทันที

“โชคดีลูกแม่” เสียงตะโกนของสตรีวัยเข้าสู่เลขห้าดังขึ้นแล้วประตูรั้วบ้านจงเลิศจิตรากุลก็พลันปิดลงอัตโนมัติ

+++

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ สรีสามัญ ดวงดาหลา

ข้อมูลเพิ่มเติม
จอมใจฮิปปาเรีย ภาค 1 เล่ม  1  บัลลังก์สราเนีย

จอมใจฮิปปาเรีย ภาค 1 เล่ม 1 บัลลังก์สราเนีย

โรแมนติก

5.0

นิยายจอมใจฮิปปาเรียนี้จะถูกเรียกว่าหนังสือชุด #อาณาจักรฮิปปาเรีย ค่ะ โดยซีรีส์อาณาจักรฮิปปาเรียมีนิยายทั้งหมด 10 เล่ม ดังต่อไปนี้ 1.จอมใจฮิปปาเรีย ภาค 1 เล่ม 1 บัลลังก์สราเนีย 2. จอมใจฮิปปาเรีย ภาค 1 เล่ม 2 ผจญภัยป่าดงดิบฮานาบี 3. จอมใจฮิปปาเรีย ภาค 2 เล่ม 1 กำเนิดรัชทายาทฮิปปาเรีย 4. จอมใจฮิปปาเรีย ภาค 2 เล่ม 2 นางบรรณาการแคว้นดิมาเรีย 5. จอมใจฮิปปาเรีย ภาค 3 เล่ม 1 ปราบกบฎบัลลังก์สราเนีย 6. จอมใจฮิปปาเรีย ภาค 3 เล่ม 1 ห้าเจ้าหญิงผู้นำทางปริศนา 7. จอมใจฮิปปาเรีย ภาค 4 เล่ม 1 หนึ่งเดียวในหทัย 8. จอมใจฮิปปาเรีย ภาค 4 เล่ม 2 อาณาจักรฮิปปาเรีย 9. จอมใจฮิปปาเรีย ภาค พิเศษ เล่ม 1 เจ็ดขุนนางผู้พิทักษ์ 10. จอมใจฮิปปาเรีย ภาค พิเศษ เล่ม 2 ราชอาณาจักรฮิปปาเรีย นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดจาก จินตนาการของ "ดวงดาหลา" เองค่ะ ดินแดนฮิปปาเรียเป็นดินแดนสมมติที่ผู้เขียนเฝ้าฝันถึง จอมใจฮิปปาเรีย มีสี่ภาค แต่ละภาคแบ่งเป็น 2 เล่มค่ะ รับรองค่ะว่า เข้มข้น หวานซึ้ง ตรึงใจทุกคนแน่นอนค่ะ เนื้อเรื่องจะสนุกขนาดไหน ขอเชิญนักอ่านทุกท่านเพลิดเพลินไปกับ จอมใจฮิปปาเรีย ภาค 1 เล่ม 1 บัลลังก์สราเนียได้แล้ว ณ บัดนี้ Duangdala Talk ดวงดาหลากลับมาเเล้วค่ะ หลังจากติดภารกิจมานาน รี้ดทุกคนสามารถคอมเม้น หรือกดใจทั้ง 5 ให้ดวงดาหลาได้นะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ #ดวงดาหลา ป.ล. นักอ่านท่านใด หรือ ใครอ่านเเล้วมารีวิว มาเม้นมาพูดคุยกันกับดวงดาหลา ได้น้า

วันดับนางริษยา

วันดับนางริษยา

โรแมนติก

5.0

ความจริงใดกันแน่ที่หลบซ่อนในเคหาสน์สถานแห่งนี้ หรือมันอาจจะเป็นกลลวงของใครบางคนที่กำลังมุ่งหมายจะทำลายพวกเขา เจ้าหล่อนจะทำเช่นไรในเกมล้างเกมผลาญชีวิตเช่นนี้ จุดเริ่มต้นความน่าสะพรึงกลัวของทุกสิ่งที่จารีย์ได้เจอนั้นมาจากคฤหาสน์หลังโตโอ่อ่าแห่งนี้ ภายนอกงดงามหากแต่ภายในกลับรกร้างราวกับไม่เคยมีใครอาศัยอยู่มาก่อน แรงแค้น แรงพยาบาท แรงอาฆาต ของสิ่งลี้ลับยังคงวนเวียนตามจองกรรมทวงถามความเป็นธรรมอย่างที่พวกมันรอคอยตลอดมา! +++ นรีกุลรับรู้ถึงอุณหภูมิที่กำลังทวีความคุกรุ่นในเรือนกายของหล่อน เรียวปากบางของเขาซอนไซ้ไปยังใบหูของนรีกุลจนหญิงสาวเผลอไผลร้องซี้ดปากด้วยความสุขใจ มือหนาของชายหนุ่มเอื้อมปลดตะขอชุดที่นรีกุลสวมใส่อยู่ เขาแนบเรือนกายของหล่อนให้ผสานกับเขาอย่างลุ่มหลงในตัวของนรีกุล หญิงสาวปิดเปลือกตาของหล่อนลงอย่างพลั้งเผลอ ความหวามไหวแทรกไปทั่วอณูของนรีกุล ภรรยาของนัฐธวีร์ปิดเปลือกตาลงไปแล้ว หากแต่เวลานี้ดวงวิญญาณร้ายของกรวีร์ยังคงทำงานตามคำสั่งของเดรัจฉานต่อไป นิ้วเรียวของวิญญาณร้ายซอนไซ้เข้าไปยังปากถ้ำสวรรค์ของหญิงสาว นรีกุลบิดตัวแล้วครวญเสียงหวานจนนัฐธวีร์สะดุ้งเล็กน้อยทว่าความอ่อนเพลียจากการเดินทางในระยะเวลานานทำให้เขาฟุบหลับไป หนุ่มสาวสองคนหารู้ไม่ว่าเวลานี้ดวงวิญญาณของกรวีร์ได้เสพสมเรือนกายของนรีกุลอย่างอุกอาจ และดวงจิตของนัฐธวีร์ได้ถูกเรียกจิตไปโดยสัตว์ร้ายในคราบของสาวงามเสียแล้ว!

วันดับนางริษยา เล่ม 1

วันดับนางริษยา เล่ม 1

โรแมนติก

5.0

"วันดับนางริษยา" นิยายสยองขวัญกระตุกประสาท #ดวงดาหลา ที่จะพาเขย่าขวัญทุกคนให้กระเจิง เมื่อรักไม่อาจแบ่งใจนรีกุลจึงต้องแบกรับทั้ง นัฐธวีร์ คนเป็น และคนตายในคราเดียวกัน นรีกุลจะทำเช่นไรต่อไป...ความรัก แรงอาฆาตเปลวพยาบาทของพวกเขาจะเผาหญิงสาวให้ตายทั้งเป็นหรือไม่! มาร่วมค้นหาคำตอบในนิยายเล่มนี้กันค่ะ ++++++++++++ โปรปราย เวลานี้นรีกุลอดรู้สึกไม่ได้ว่าร่างกายของตนขยับไม่ได้อีกแล้วหากแต่ท้องของหล่อนกับปวดมากราวกับเป็นไส้ติ่งอักเสบ หญิงสาวพยายามดีดดิ้นให้รอดพ้นจากการเกาะกุมของวิญญาณร้ายที่เธอเชื่อว่าติดตามมา หญิงสาวเปิดตามองไปยังด้านบนก็พบว่าเธฮนอนใกล้คาน ไม่นานนักหญิงสาวก็ต้องหวีดร้องสุดเสียงอีกครั้ง ยามเมื่อเวลานี้มีวิญญาณร้ายนั่งอยู่บนคานสูงเหนือหัวของเธอ วิญญาณร้ายที่นั่งแกว่งขาไป,kอยู่นั้นราวกับว่าจะเห็นเธอ หญิงสาวรีบปิดเปลือกตาลงอย่างรวดเร็ว กลิ่นเหม็นเน่าโชยไปเข้าจมูกของหญิงสาวอย่างจัง จนเธอต้องลืมตาขึ้นมามอง ภาพที่ปรากฏตรงหน้าหล่อนทำให้หญิงสาวช็อคสุดขีดเมื่อเวลานี้ศีรษะของวิญญาณร้ายค่อยๆห้อยลงมาจรดยังจมูกของเธอ นรีกุลหวีดร้องอย่างดังลั่นพลางออกปากไล่อย่างตระหนกสุดขีด หญิงสาวพยายามยกมือขึ้นสวดอ้อนวอนแต่ก็ไร้ผล เธอกลับยกมือไม่ขึ้นราวกับว่าเธอถูกผีอำอย่างไรอย่างนั้น ยังไม่ทันธรรมดาหญิงสาวจะสวดมนต์จบเธอก็ได้ยินเสียงข้างหูพูดขึ้นมาว่า

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ขย่มรักอาจารย์ฮอตเนิร์ด

ขย่มรักอาจารย์ฮอตเนิร์ด

ซีไซต์
5.0

หนานอันพริตตี้สาวสู้ชีวิตอายุยี่สิบปีแอบชอบผู้ชายคนหนึ่งอย่างหนักและอยากได้เขามาเป็นแฟนใจจะขาด แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจเธอ หญิงสาวได้ไปดูดวงแม่หมอคนนั้นจึงบอกให้เธอมาขอพรที่ศาลเจ้าเล็ก ๆ ในอำเภอแห่งหนึ่งที่ห่างไกลเพื่อให้เธอสมหวังและต้องไปในวันที่ฟ้ามืดที่สุดของเดือนในอีกสองวันข้างหน้าถึงจะเห็นผล หนานอันเชื่อแม่หมอเพราะอยากได้ผัว เธอจึงไม่รอช้ารีบคว้ากระเป๋าเป้เดินทางมายังศาลเจ้าทันที เมื่อหนานอันเข้าไปภายในศาลเจ้าก็พบว่า มีสตรีสูงวัยคนหนึ่งอายุราวหกสิบกว่าปีกำลังกวาดศาลเจ้าอยู่ ...... "ได้ของสิ่งนี้ไปต้องสมหวังอย่างแน่นอน" คุณยายพูดพร้อมกับรอยยิ้ม น้ำเสียงนี้ฟังดูเยือกเย็นเป็นอย่างยิ่ง หนานอันยิ้มให้คุณยายจู่ ๆ ขนแขนของเธอก็ตั้งชันขึ้นมา เธอกำลังจะลุกขึ้นในตอนนั้นก็เกิดฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมา หนานอันหวีดร้องด้วยความตกใจทว่าเมื่อหันไปมองคุณยายเธอไม่เห็นแม้แต่เงาแล้ว หนานอันประหลาดใจมากร้องเรียกคุณยายอยู่หลายคำ แต่ว่าในตอนนี้เธอก็ไม่มีเวลาให้คิดสิ่งใดแล้วเพราะเกิดสิ่งที่ไม่คาดคิดขึ้นเมื่อฟ้าผ่าลงมาที่ศาลเจ้าเข้าอย่างจังหนานอันที่อยู่ด้านในจึงถูกฟ้าผ่าไปด้วยและสติดับวูบลงไปทันใด ไม่รู้ว่านานเท่าใดที่หนานอันตกอยู่ในความมืดมิด และเมื่อเธอตื่นขึ้นมาทุกอย่างรอบกายของเธอก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป...

โชคชะตาของพระชายา

โชคชะตาของพระชายา

Raff Madison
3.8

ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"

ภรรยากระดูกเหล็ก

ภรรยากระดูกเหล็ก

Kaleb Mugnai
4.9

[แนวลูกเด็กน่ารัก+สาวเก่ง+แก้แค้น]ฉวี่ชิงเกอแต่งงานกับฟู่หนานจิ่นมาเป็นเวลา 5 ปี เธอใช้ชีวิตเหมือนแม่บ้าน เธอคิดว่าตัวเองท้องแล้วจะทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาดีขึ้น แต่สุดท้ายสิ่งที่ได้มาคือ ข้อตกลงการหย่า เมื่อคลอดลูก ฉวี่ชิงเกอแทบจะไม่รอดเพราะมีคนทำร้าย เธอถึงรู้สํานึก ห้าปีต่อมา เธอกลายเป็น"ท่านประธานฉวี่"แล้วกลับมาแก้แค้น คนที่เคยรังแกเธอต่างก็ได้รับการสั่งสอนอย่างสะหัส และความจริงที่ถูกปิดบังไว้ก็ค่อย ๆ ถูกเปิดเผยออกมาก อดีตสามีคิดจะขอคืนดีกับเธอเหรอ คิดง่ายไปหน่อยไหม? ฟู่หนานจิ่นอ้อนวอน"ที่รัก ลูกต้องการหม่ามี๊ ขอแต่งงานใหม่ได้ไหม?"

ปรารถนารักหนึ่งเดียว

ปรารถนารักหนึ่งเดียว

รินวรส
4.3

เพียงสบตาสาวน้อยหน้าหวาน ‘นัยน์ตาชวนฝัน’ ที่อาจหาญตบหน้าซีอีโอผู้ยิ่งใหญ่อย่างเขา ‘เดวิโก หนึ่งเดียว เวนนิส’ ก็ประกาศก้องกับตัวเองว่า เขาจะต้องลากเจ้าหล่อนเข้าสู่ ‘กรงทอง’ ให้จงได้ ไม่มีวันที่ ‘แม่กวางน้อยด้อยประสบการณ์’ อย่างหล่อนจะต้านทานเจ้าป่า ‘ผู้ชำนาญงานรัก’ อย่างเขาได้ ใครจะคิดว่าวันสุดท้ายของการฝึกงานก่อนจบการศึกษาจะเป็นวันที่เปลี่ยนชีวิตเธอไปตลอดกาล เพียงเพราะเผลอสบตาคมเข้มคู่นั้นเข้าอย่างจัง!! หากฟ้าประทานพรให้เธอขอพรได้หนึ่งข้อ ‘ปรารถนา’ บอกตัวเองอย่างไม่ต้องหยุดคิดว่าพรข้อนั้นที่เธอจะขอคืออะไร เพราะสิ่งเดียวที่เธอจะขอ คือ... ‘ขอให้ผู้ชายบ้าอำนาจ บ้ากามที่จ้องลวนลามเธอคนนี้หายสาบสูญไปซะ’ แต่ยิ่งนานวันเข้า นอกจากฟ้าจะไม่นำพาแล้วยังเหมือนจะเป็นใจหยิบยื่นเนื้อกวางแสนหวานอย่างเธอเข้าปากเสือเสียนี่ เพราะยิ่งเธอพยายามหนีห่างจากเขามากเท่าไร เธอกลับพบว่าตัวเองกลับยิ่งเข้าใกล้เขามากขึ้นเท่านั้น ใกล้เสียจน...เธอสั่นสะท้านไปทั้งกายและใจ “ฉันลงมือปรุงซุปถ้วยนี้ด้วยตัวเองเลยนะ เธอจะไม่ชิมสักหน่อยเหรอ ใช่ว่าใครจะมีวาสนาได้กินฝีมือฉันง่ายๆนะ” “คุณทำคุณก็กินเองสิคะ ฉันไม่ได้ขอร้องให้คุณทำสักหน่อย” “เธอไม่กินงั้นฉันกินเองก็ได้” “เชิญ!” ปรารถนาเบะปากยิ้มหยันพลางขยับกายหมายล้มตัวลงนอน แต่ทว่า... “ว้าย! คุณจะทำอะไรฉัน ปล่อยนะ” “บังเอิญฉันไม่ชอบอะไรที่มันจืดชืดแบบซุปนั่น เลยอยากลองชิมเนื้อกวางอย่างเธอเสียหน่อยว่าจะอร่อยแค่ไหน หึหึ”

ซูเจิน นายหญิงแห่งพฤกษา

ซูเจิน นายหญิงแห่งพฤกษา

l3oonm@
5.0

“ท่านผู้อำนวยการคะ ทางทีมสำรวจแจ้งว่าคนไม่เพียงพอที่จะเข้าไปเก็บตัวอย่างพันธุ์พืชในป่าเมืองเหอหนานค่ะ” ซูเจิน ที่ได้ยินก็หูผึ่งทันที เธอนั่งทำการอยู่ในห้องวิจัยตั้งแต่เรียนจบ ถึงตอนนี้ก็สี่ปีได้แล้ว ผู้อำนวยที่เข้ามาตรวจงานวิจัยล่าสุด ก็มองไปรอบห้อง เพื่อดูว่ามีใครต้องการเสนอตัวไปทำงานในครั้งนี้หรือไม่ แต่หลายคนที่เขามองไป ต่างหลบสายตาของเขา จะมีใครอยากออกไปเสี่ยงอันตราย เดินป่าขึ้นเขาให้เหนื่อยสู้นั่งทำงานในห้องปรับอากาศเย็นๆ ดีกว่า เมื่อไม่มีใครคิดจะเสนอตัว เขาจึงได้สอบถามหาผู้ที่สมัครใจทันที “มีใครอยากจะอาสาไปไหม” ไว้กว่าความคิด ซูเจินยกมือขึ้น “ฉันค่ะ” เพื่อนสนิทรีบดึงเสื้อของเธอเพื่อจะห้ามปราม “จะบ้าหรอ เธอไม่เคยไปสักครั้ง ไม่รู้หรือว่างานนี้เสี่ยงแค่ไหน” เสียงกระซิบของเสี่ยวชิง เอ่ยลอดไรฟันออกมา เมื่อปีที่แล้ว ที่ทีมสำรวจเดินทางเข้าไปที่ป่าเหอหนาน พื้นป่าที่ไม่อาจสำรวจได้อย่างทั่วถึง สร้างความท้าทายให้เหล่านักพฤกษศาสตร์จากทุกองค์กร แต่ไม่ว่าจะส่งเข้าไปกี่ครั้งก็ไปไม่ถึงป่าชั้นกลางเสียที แม้จะใช้เทคโนโลยีที่ล้ำหน้าเข้าช่วยเพียงได้ ก็สำรวจได้เพียงป่าชั้นนอก แถมยังพาชีวิตคนไปทิ้งอีกนับไม่ถ้วน ปีนี้ทางองค์กรของซูเจิน หยิบโครงการสำรวจป่าเหอหนานขึ้นมาใหม่ แต่กว่าจะหาทีมสำรวจได้ครบคนก็กินเวลาไปหลายเดือน ถึงตอนนี้คนก็ยังไม่พอจนต้องมาถามหาจากทีมวิจัยให้ช่วยเหลือ “คุณอยากไปจริงหรือ” เขาเอ่ยถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง “ค่ะ ฉันอยากลองทำงานนี้” ซูเจินยิ้มออกมา “ได้ อีกสองวัน คุณก็เตรียมตัวให้พร้อม” เมื่อมีคนเสนอตัวแล้ว ผู้อำนวยการก็ออกไปพบทีมสำรวจ เพื่อวางแผนการทำงาน ทั้งยังให้ซูเจินตามเขาไปเข้ารวมการประชุมในครั้งนี้ด้วย “เธอมันบ้าไปแล้ว” เพื่อร่วมงานต่างเดินเข้ามาหาซูเจิน แล้วตำหนิเธอที่กล้ายกมือเสนอตัว “เอาน่า ไว้กลับมาฉันจะเอาเรื่องสนุกมาเล่าให้พวกเธอฟัง” ซูเจินยิ้มหวานออกมา ก่อนที่จะเก็บของแล้วไปเข้าร่วมประชุมกับทีมสำรวจ สองวันต่อมาซูเจินก็แบกกระเป๋าเดินทางมาที่จุดนัดพบ เธอออกเดินทางด้วยรถตู้ขององค์กร พร้อมทีมสำรวจอีกเกือบยี่สิบชีวิต ยังดีที่เธอได้แบกกระเป๋าเพียงใบเดียว หากต้องแบกเต็นท์นอน อาหารด้วย คงได้เป็นภาระของคนอื่นอย่างแน่นอน ภายในป่าเหอหนาน น่ากลัวว่าที่ซูเจินคิดไว้เยอะ พอตะวันตกดิน หากไม่มีแสงไฟที่ทีมสำรวจนำมาด้วยคงจะมืดจนมองไม่เห็นอะไร เสียงแมลงทั้งสัตว์ป่าร้องตลอดทั้งคืน สร้างความหวาดกลัวให้กับคนที่ไม่เคยเข้าป่าสักครั้งอย่างเธอได้อย่างดี ยังดีที่เจ้าหน้าที่ผู้นำทางติดตามมาด้วยอีกหลายคน พวกเขาจึงได้อยู่ผลัดเปลี่ยนเวรยาม เพื่อป้องกันไม่ให้สัตว์ป่าเข้ามาถึงตัวพวกเขา หลายวันที่อยู่ในป่า ซูเจินเก็บตัวอย่างพันธุ์ได้หลายชนิด แต่ทั้งทีม ยังเดินไม่หลุดป่าชั้นนอกเลย ยังดีที่อาหารที่เตรียมมาเพียงพอให้พวกเขาอยู่ไปได้อีกหลายวัน “เอ๊ะ” เข้าวันที่เจ็ดของการสำรวจป่า ซูเจิน เห็นดอกไม้แปลกตา ที่ขึ้นอยู่ท่ามกลางพงหญ้ารก เธอจึงเดินห่างจากกลุ่มทีมสำรวจเข้าไปดูทันที เพราะไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องอะไรได้ ระยะห่างที่อยู่ไกลจากพวกเขา หากร้องเรียกก็ยังได้ยินอยู่ เธอหยิบกล้องถ่ายรูปขึ้นมา พร้อมทั้งจดรายละเอียดก่อนที่จะดึงต้นไม้เก็บเข้าถุงเก็บตัวอย่างที่เตรียมมา แต่เมื่อมือของซูเจินสัมผัสไปที่ดอกไม้ เธอก็ต้องตกตะลึง เหมือนมีกระแสไฟวิ่งผ่านปลายนิ้วไปจนทั่วทั้งตัว “โอ๊ยย” เสียงร้องอย่างเจ็บปวดของซูเจิน เรียกความสนใจให้คนทั้งหมดรีบวิ่งมาทางที่เธออยู่ ซูเจินเห็นเพียงแสงสีขาวที่สว่างวาบไปทั่ว แล้วภาพตรงหน้าของเธอก็ดำมืดลง

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ