Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
หวงรักพันธนาการเถื่อน

หวงรักพันธนาการเถื่อน

ลิขิตนางฟ้า

5.0
ความคิดเห็น
154K
ชม
55
บท

พันธนาการเธอไว้ด้วยความแค้น ความโหยหา หรือหวงหัวใจ ‘ฆนศิลา’ ไม่อยากคิดอีกต่อไป นับจากนี้แค่ต้องทำให้หัวใจที่เหมือนโดนทรยศให้รู้สึกถึงชัยชนะก็เท่านั้นครบตามสัญญาที่เฝ้ารอคอย สมใจแค้นเมื่อไหร่ต่างคนก็ต่างไป…‘งามฟ้า’ ไม่เคยคิดคนที่เคยหลอกล่อ ล่อลวงหัวใจสาวน้อยคนหนึ่ง จะไร้ความปราณี เถื่อนเช่นนี้เสียแรงที่เคยรัก เคยบูชาเมื่อเขาใจดำ ไร้ซึ่งหัวใจ ความลับเรื่องที่ปกปิดไว้ก็จะเป็นเช่นนั้นตลอดไปฆนศิลา ปิยรมย์ ไม่คู่ควรกับคำว่า ‘พ่อ’

บทที่ 1 1

บ้านหลังเล็กกะทัดรัด ร่มรื่นด้วยต้นไม้กินผลอยู่เบื้องหลังงามฟ้ากับลูกน้อย หญิงสาวหันมองเป็นครั้งสุดท้ายตั้งปณิธานแน่วแน่จะเอากลับมาเป็นเจ้าของให้ได้ ยอมทุกอย่างเพียงเพื่อให้ปู่ได้ตายตาหลับ

“แม่คาบไปไหนคาบ” เด็กชายดินอายุสี่ขวบกว่า แหงนใบหน้าถาม งามฟ้าละจากภาพเบื้องหลัง

“แม่จะพาลูกไปเที่ยวสักพักนะครับ ไม่นานเราจะกลับมาบ้านกันนะลูก”

“แม่งามตาแดง…” เด็กชายดินวัยอยากรู้อยากเห็นถามพาซื่อ

งามฟ้ายิ้มย่อตัวลงกอดลูก “แม่ไม่เป็นไรสักหน่อย ไปกันเถอะ” บีบจมูกเล็กเบาๆ ก่อนจะยืนขึ้นจูงมือตัวอวบ แก้มยุ้ยออกเดิน

แท็กซี่ที่มารอรับขนกระเป๋าเรียบร้อย สองแม่ลูกขึ้นนั่งบนรถ

ครู่ใหญ่ๆ ต่อมา แท็กซี่จอดลงหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ข้างเคียงก็มีคฤหาสน์คล้ายคลึงกัน

งามฟ้าล้วงเงินจากกระเป๋าใบเล็กที่สะพายอยู่จ่ายเงินค่าโดยสาร มองลุงแท็กซี่ลำเลียงกระเป๋าลงจากรถ ก้าวเดินไปกดกริ่ง เด็กรับใช้เปิดประตูเล็ก เดินออกมาเหมือนคอยท่าเนิ่นนานแล้ว แต่ไม่มีใครช่วยหิ้วกระเป๋าแม้แต่คนเดียว

“ตามเด็กไปนะ” แม่บ้านที่งามฟ้าคุ้นหน้าบอกว่าที่พักเธออยู่ที่ไหนก่อนให้เด็กคนหนึ่งเดินนำไป งามฟ้าอุ้มลูกไว้ในอกเพราะจอมซนหลับ กระเป๋าที่พามาจึงนำไปได้แค่ใบเล็กใบเดียว

บ้านหลังเล็กร่มรื่นด้วยต้นไม้อยู่หลังตึกทรงยุโรป ห่างพอสมควร

“ของที่ต้องใช้” เด็กรับใช้คนหนึ่งบอกก่อนเดินจากไป งามฟ้ามองไม่ถูพื้น กะละมัง ผ้าขี้ริ้วที่เด็กนำมาให้ เข้าใจความหมาย แต่หญิงสาวยังทำความสะอาดไม่ได้ต้องรอให้ลูกชายตื่นเสียก่อน ร่วมยี่สิบนาทีงามฟ้านั่งที่เก้าอี้ตรงระเบียงไม้เตี้ยขนานพื้นกอดลูก รู้สึกดีใจที่ดินไม่งอแงเมื่อตื่นจึงหาของเล่นจากกระเป๋าเพื่อให้ลูกเล่น ตัวน้อยได้ของเล่นไม่ดื้อไม่ซน งามฟ้าเดินไปเปิดหน้าต่างทุกบานเริ่มทำความสะอาด ซึ่งภายในบ้านมีเพียงฝุ่นนิดหน่อยเกาะทั่วเฟอร์นิเจอร์

คงคิดว่าเธอสุขสบายเพราะเป็นสะใภ้คนร่ำรวยสินะ มาถึงก็เริ่มกลั่นแกล้งกันแบบนี้ อยากบอกเขานักการเป็นสะใภ้ที่นั่นปีกว่าๆ ชีวิตไม่ได้สุขสบายเลย

ทำความสะอาดเหงื่อท่วมตัว งามฟ้าคิดถึงคนที่สร้างเรื่องราวทุกอย่างขึ้น ใจหมองเศร้าเป็นริ้วแปลบปลาบคล้ายหนามแหลมแล่นทำร้ายหัวใจที่ยังเต้น…

เจ็บ! ไม่เคยลืมเขา แต่ไม่ทำให้เธอเจ็บกว่าที่เคยเจออีกแล้ว

หญิงสาวยกมือเช็ดเหงื่อบริเวณหน้าผากก้มหน้าก้มตารีบทำให้เสร็จ บ้านหลังเล็กวาววับสะอาดสะอ้าน งามฟ้าล้างมือตรงก๊อกน้ำหน้าบ้านก่อนจะชวนลูกชายไปหิ้วกระเป๋าอีกสองใบ

“หิวนมคาบแม่งาม” เด็กชายร้องหานม งามฟ้าล้วงขวดนมที่ใส่น้ำอุ่นมาด้วยชงนมให้ลูกก่อนจะไป

“รอเดี๋ยวนะลูก”

เด็กชายดินตบมือดีใจ งามฟ้าตักนมจากกระป่องผสมน้ำต้มสุกที่ยังอุ่นซึ่งใส่เตรียมมา เขย่าเร็วๆ ยื่นให้ลูก

“ขอบคุงคาบ” ดินรับหลังจากนั้นเดินดูดนมตามหลังแม่ไปหิ้วกระเป๋า

“เที่ยวไหนคาบแม่งาม” เด็กชายดินถาม สายตามองโน่นนี่เพราะตอนมาถึงหลับ

“เที่ยวหาเงินครับลูก เอาไว้ซื้อขนมให้ลูกไงครับ” งามฟ้าคิดได้รวดเร็ว

ลูกชายถามไปอย่างนั้นตามวัยที่อยากรู้อยากเห็นไปเสียทุกอย่าง เมื่อเป็นอย่างนั้นงามฟ้าก็โล่งใจที่ไม่ต้องสรรหาคำโกหกอีก

ติด ติด ติด

ครู่ต่อมาเสียงมือถือดังขึ้น งามฟ้ามองหน้าจอเห็นว่าใครโทรมามือเล็กสั่นเทา วางผ้าขนหนูผืนเล็กซึ่งกำลังเช็ดผมที่เปียกชื้น “ค่ะมาถึงแล้ว” เธอรายงานความเป็นไป เขาวางสายไป งามฟ้านั่งชันเข่าข้างเตียงที่ลูกหลับใหลอยู่

คิดถึงความรัก ความหลัง ความเศร้า ที่ไม่เคยลืม

ไม่คิดเลยเธอจะกลับมาเจอพ่อของลูกในสภาพแสนน่าอัปยศอดสู ทุกข์ใจเศร้าเช่นนี้ อีกเรื่องที่เศร้าเป็นที่สุดคือลูกไม่มีโอกาสเรียกเขาว่า ‘พ่อ’ มันเจ็บ เจ็บกว่าความห่างเหิน หมางเมินที่เขามอบให้กัน

ห้าปีก่อนงามฟ้าเด็กสาวธรรมดาคนหนึ่งอาศัยอยู่กับปู่ซึ่งเป็นข้าราชการกินบำนาญ สาวน้อยได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัยมีชื่อ มีเพื่อนใหม่ สังคมใหม่ ทรายชมพู ปิยรมย์สาวน้อยน่ารักถูกชะตากันจนเป็นเพื่อนสนิท แม้ฐานะทั้งสองช่างแตกต่างแต่ทรายชมพูไม่เคยรังเกียจงามฟ้า ทว่าโชคชะตากลั่นแกล้งให้เพื่อนรักทั้งสองผิดใจกันเพราะคู่หมั้นของทรายชมพู นิธิชให้ความสนใจงามฟ้าจนทรายชมพูตีตัวออกห่างงามฟ้า มองเพื่อนรักเป็นศัตรูตัวร้าย งามฟ้าพยายามอธิบายเพื่อนก็ไม่เข้าใจ เรื่องราวเลยเถิดเมื่ออยู่ปีสองนิธิชบอกยกเลิกการหมั้นหมายที่มีมาตั้งแต่เด็กบอกว่าไม่พร้อมแต่งงาน ทุกคนพุ่งเป้าการแย่งชิงหัวใจมาที่งามฟ้า

“เพื่อนสารเลว ฉันเกลียดแก!”

ทรายชมพูผู้อ่อนหวานต่อว่าตบหน้างามฟ้าด้วยความแค้น งามฟ้าพยายามอธิบายแต่คนในบ้านปิยรมย์กีดกันจนความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนขาดสะบั้นลง

“พี่อย่ามายุ่งกับงามนะ เราไม่ต้องเป็นเพื่อนกันแล้ว” งามฟ้าขับไล่นิธิชซึ่งมีบ้านหลังใหญ่ใกล้บ้านหลังเล็กของเธอ แต่นิธิชยังตื้อไม่เลิก งามฟ้าเสียใจร้องไห้อยู่นานหลายวัน

ในวันหนึ่งคุณน้าของทรายชมพูมาหางามฟ้า…เขาคือผู้ชายที่ทำให้เด็กสาวใจเต้นแรง ไม่เป็นตัวของตนเองตั้งแต่แรกพบแรกสบตา สาวน้อยยอมรับเธอหลงรักน้าของเพื่อนตั้งแต่เห็นรูปถ่ายของเขายิ่งเจอตัวจริงยิ่งมีความรู้สึกชื่นชมมากกว่าเดิม

ฆนศิลา ปิยรมย์ บุตรชายคนโตของคุณหญิงรุจยา ปิยรมย์ หนุ่มนักเรียนนอกวัยสามสิบรับตำแหน่งประธานกรรมการธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ขึ้นแท่นเป็นนักธุรกิจชั้นแนวหน้าของเมืองไทย

“มีเรื่องอยากคุยด้วย คงจำฉันได้” เสียงทุ้มจากริมฝีปากหยักได้รูปฟังนุ่มหูทำให้จิตใจห่อเหี่ยวของงามฟ้าดีขึ้น งามฟ้าไม่รอช้าอธิบายทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อเขาถามตรงๆ ฆนศิลาดูเหมือนจะเชื่อในคำพูดของงามฟ้า

“น้าจะคุยกับทรายให้นะ” ฆนศิลาใช้สรรพนามสนิทสนม น้ำเสียงอ่อนโยน งามฟ้าดีใจ

“จริงนะคะ ทรายจะเข้าใจงาม ไม่โกรธงามอีกใช่ไหมคะ” งามฟ้าจับมือเขย่าอย่างลืมตัว

แววตาลุ่มลึกมองสาวน้อย งามฟ้าหลบสายตาเขินอายขอโทษ

“ขอโทษเรื่องอะไร” ท่าทางไม่ถือเนื้อถือตัวว่าเด่นดัง อยู่คนละสังคมกับงามฟ้า ทำให้เด็กสาวยิ่งปลื้มฆนศิลาเข้าไปอีก ตั้งแต่วันนั้นงามฟ้าก็มีแขกประจำบ้านเป็นผู้ชายเนื้อหอมที่สาวๆ ต่างชะเง้อหาอยากชิดใกล้ ฆนศิลามารับส่งไปมหาวิทยาลัย งามฟ้ารู้สึกตัวเองเหมือนฝันไป เธอคล้ายซินเดอเรอล่าในเทพนิยาย อยู่ใกล้เขามากเท่าไหร่หัวใจเต้นแรง ปู่ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องเพื่อนๆ ของเธออยู่แล้วเพราะเชื่อใจ เด็กที่ไม่เคยทำให้ผิดหวังไม่ว่าเรื่องเรียนและการประพฤติ งามฟ้าสาวน้อยจิตใจดีงาม มองโลกในแง่ดี จึงถูกคนหัวใจหินทำร้ายทำลายให้ตรอมตรมอย่างไม่ปราณีหลังจากนั้นไม่นาน…งามฟ้าไม่อยากโทษว่าเป็นเพราะใคร มันไม่มีอะไรดีขึ้นมาได้ เพราะช่วงเวลาโหดร้ายในชีวิตผ่านมาเนิ่นนานแล้ว

“แม่คาบ ปู่ไปไหน…ปู่คาบหาดิน…” ลูกชายละเมอ ยกสองมือสะเปะสะปะ

“ลูก” งามฟ้าตกใจคลานเข่าขึ้นบนเตียงตะกรองกอดร่างเล็กไว้ในอ้อมแขน ป้ายน้ำตาแก้มนุ่มละมุน

“แม่อยู่นี่ครับดิน อย่ากลัวนะ โอ๋ ไม่ร้องนะ” งามฟ้าปลอบลูก

เด็กชายดินผ่อนคลายซุกอกแม่ งามฟ้าลูบแก้มตุ้ยนุ้ย “ขอโทษนะลูก ที่ความลับของลูกจะต้องตายไปกับแม่ด้วย” เธอกระซิบขอโทษลูก ที่ไม่สามารถมอบใครสักคนมาแทนปู่ที่ลูกรักมาก… เพราะคนเป็นพ่อไม่ต้องการให้ลูกเกิดมา ทำไมเธอต้องไปวอนขอให้เขารับรู้เรื่องนี้ละ อย่าทำเช่นนั้นเลย

บนตึกใหญ่ฆนศิลายืนอยู่ริมระเบียงห้องนอนซึ่งอยู่ด้านหลังตึก ดวงตาสีถ่านมองลงไปยังบ้านหลังเล็ก ใจครุ่นคิดป่านนี้ผู้หญิงคนนั้นจะทำอะไรอยู่

ทำอะไรก็ช่างทำไมเขาต้องสนใจด้วย ได้พามาแก้แค้นให้สาแก่ใจก็เพียงพอแล้วไม่ใช่หรือ และจะมีเวลาอีกหนึ่งปีให้ทำเรื่องนี้

ร่างสูงร้อยแปดสิบห้าเซ็นฯ ในชุดเสื้อคลุมสีเทา หยิบหนังสือที่อ่านค้างไว้ขึ้นมา รู้สึกครึมใจเมื่อคิดถึงการรายงาน ว่าการต้อนรับผู้อาศัยวันนี้เป็นไปตามที่ต้องการ สะใจทำให้หญิงสาวพลัดพรากจากไอ้ผู้ชายคนใหม่ที่รู้สึกชังน้ำหน้า เขาจะทำให้เธอพลาดจากทุกอย่างที่หวัง แต่อ่านหนังสือไม่กี่บรรทัดใจก็วุ่นวายไม่เลิก ร่ำๆ อยากเริ่มเรื่องที่ตกลงกันไว้ตั้งแต่คืนนี้เสียเลย ร่างสูงจึงเดินขึ้นเตียงนอน ข่มตาหลับเพื่อจะได้เลิกฟุ้งซ่านเสียที ร่างสูงจึงเดินลงจากห้องนอนไปยังสวนหลังตึกซึ่งมีบ้านหลังเล็กอยู่ใกล้

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ ลิขิตนางฟ้า

ข้อมูลเพิ่มเติม
รักเพียงใดก็ไร้สถานะ

รักเพียงใดก็ไร้สถานะ

โรแมนติก

5.0

อทิตยาคือหญิงสาวที่นายพลภัทรอุปการะไว้ตั้งแต่อายุสิบขวบ เธอรัก เคารพนายพลเหมือนพ่อแต่กลัวคุณหญิง ภรรยานายพลมาก ดังนั้นเมื่อโตเป็นสาวเธอก็ไม่กล้าเข้าใกล้นายพลอีก จนกระทั่งภัทรกร ลูกชายคนโตของนายพลเข้ามาแทรกซึมให้หัวใจที่ว้าเหว่อบอุ่นขึ้น เธอหลงรักเขาอย่างห้ามใจไม่ได้ เธอยอมเป็นคนในความลับ เพื่อรอวันที่จะได้ทะเบียนสมรสจากเขา แต่แล้ววันหนึ่งคนรักเขากลับมา เขาไม่รีรอที่จะมอบเงินให้เธอ ตัดสัมพันธ์ที่เธอหวงแหนลง แล้วเธอจะพูดอะไรได้ นอกจากทำตามที่เขาต้องการ ทว่าเมื่อรู้ว่าตั้งท้องเธอก็เปลี่ยนใจ อยากให้ภัทรกรรู้เรื่องลูก แต่เขากลับคิดว่าเธอโกหกเพราะคิดจะจับเขา หญิงสาวเสียใจมาก เธอยอมไปจากบ้านดลจิตรตามที่คุณหญิงสั่ง เพราะที่นี่ไม่มีใครช่วยเธอได้ นายพลเธอก็ไม่อยากให้เดือดเนื้อร้อนใจเพราะเธอ

ร้ายไม่เคยรัก

ร้ายไม่เคยรัก

โรแมนติก

5.0

เพราะอนาคตของน้องสาว เพราะแม่ พลอยหวาน สาวสมองขี้เลื่อยจึงต้องมารับกรรมที่ไม่ได้ก่อ คีตะคราม เขาหล่อ แต่เขาร้าย แต่ไม่ปราณีเธอ แม้เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ วันที่หลานชายเขาฟื้นขึ้นมาจากการหลับใหล เธอรู้ว่าตนเองท้อง ทว่าพ่อของลูก คนใจร้ายคนนั้นไม่ยอมรับฟัง เขายังต้องการให้เธอไปให้ไกลตาหลานชายของเขา แต่กลับไปบ้าน สักวันคนบ้านนั้นอาจจะรู้เรื่องน้องสาว ที่ไม่เคยเหลียวแลพี่สาวอย่างเธอ ดังนั้นเธอต้องไปหางาน หาเงินเอาข้างหน้า คลอดลูกเมื่อไหร่ จะเอามาให้พ่อเขาก็แล้วกัน ไม่โกรธแม่ใช่ไหมลูก? เธอน้ำตาไหล เธอหวังลูกจะตอบกลับเป็นประโยคเดียวกับคำถามของเธอ

ความผูกพันที่ไร้ค่า

ความผูกพันที่ไร้ค่า

โรแมนติก

5.0

เรื่องราวของอัญชลียาผู้ซึ่งยึดมั่นในความผูกพัน จนกลายเป็นความรัก แม้รู้ว่าคุณอคินของเรามีให้แค่เงินและสัมพันธ์ทางกายเธอก็ยังไม่เปลี่ยนใจจากเขา จนกระทั่งวันที่ต้องลาจากมาถึง เพราะคนรักที่เขาสัญญาจะแต่งงานด้วยกลับมาจากเมืองนอก ความผูกพันของเธอก็ดูไร้ค่าจนน่าสมเพชตนเอง และเรื่องราวที่เกิดขึ้นมากมายทำให้ความรักกลายเป็นความแค้น เรื่องราวจะเป็นอย่างไรติดตามกันในเล่มนะคะ ------ “ฉันไปนะอันอัน อย่าลืมฝากคีย์การ์ดไว้ที่เคาน์เตอร์นะ” “อะไรกันแค่คีย์การ์ด ฉันจะเอาไปทำไม” อันอัน เช็ดหน้าเดินไปหาเสื้อผ้า ดึงของใช้ตนเองออกมา” “เธอจะโมโหทำไม เอ๊ะ! หรือว่าคิดไม่ทำตามสัญญา อย่าเชียวนะ นั่นๆ ดึงไปให้หมดเลยเสื้อผ้าพวกนั้น” เขายืนมอง ปากก็พูดไล่อีกครั้ง หญิงสาวหันไปมองเขา “เลือดเย็นกับฉันจังเลยนะอคิน ทั้งที่เมื่อคืนปากบอกว่าชอบฉัน” อดไม่ได้จะตัดพ้อ แต่เขาคงฟังเป็นถ้อยคำน่ารำคาญ เพราะหันหลังหนีไปอีกครั้ง หยิบกุญแจรถขึ้น “เวลาเข้าด้ายเข้าเข็ม กำลังมันส์จะให้พูดว่าเกลียดหรือไง เธอเองก็ชอบนี่น่า พอๆ อย่าหาเรื่อง นั่นเช็คนะ ดูแลตัวเองด้วย” อย่างน้อยยังมีน้ำใจ แม้จะออกมาเพราะเธอคาดคั้น อัญชลียาหันมองเช็ค ใจแห้งเหี่ยวเดินเข้าไปแต่งตัว พร้อมกับเจ้าของห้องหรูเดินห่างไป เสียงประตูปิดลง หญิงสาวผู้ไม่เคยแสดงความอ่อนแอ นั่งลงปาดน้ำตา ขอบคุณทุกการสนับสนุนค่ะ ทรายสีรุ้ง

ซ่อนรักซ่อนรอยร้าว

ซ่อนรักซ่อนรอยร้าว

โรแมนติก

5.0

เขารักคนอื่น กำลังจะแต่งงานกัน ในค่ำคืนหนึ่งเธอกลายเป็นของเขาด้วยความงงๆ อยากบอกเขาให้รับผิดชอบ เพราะไม่รู้จะทำอย่างไร แต่คนที่เขาจะแต่งงานเป็นคนที่เธอรัก เคารพ อารยายอมตัดใจ แม้อุ้มท้องและโดนพ่อด่าทอ ทุบตี ว่าแย่งของคนอื่นเธอก็ไม่อาจโต้แย้ง ---------------------- “อย่าเพิ่งไป” มือใหญ่คว้ามือเธอไว้ อารยาสะบัด “จะกลับแล้ว ถ้าคุยเรื่องไร้สาระ” “การที่เรานอนกันดุเดือดคืนนั้น เธอพูดว่าไร้สาระเหรอ ฉันคงจะคิดผิดเสียแล้ว ว่าเธอไร้เดียงสา” ดวงตาคมโตหันไปถลึงตา “พูดอะไรเงียบไปเลยนะ” โยธินหัวเราะขื่น “แสดงท่าทีแบบนี้ ยอมรับแล้วสินะ” อารยากำหมัดแน่น มองซ้ายขวา ที่นี่คงให้เธอตะโกนให้หายแค้นใจได้ “ยอมรับแล้วไง คุณก็ไม่สามารถทำอะไรให้ฉันกลับมาเป็นคนเดิม พอๆ เลิกพูดเรื่องนี้ อย่ามายุ่งกับฉันอีก!” ไม่คิดจะกลายเป็นคำพูดนี้ที่ปิดการสนทนา เธอแหงนมองท้องฟ้า ห้ามน้ำตาไม่ให้ไหล ไม่มีอะไรดีขึ้น จะร้องไห้ไปทำไม “เธอหวังอะไรล่ะ น่าจะรู้ฉันจะแต่งกับพี่สาวเธอเท่านั้น” อารยากำหมัดแน่น พลั่ก! “โอ้ย!” โยธินกุมจมูก สบถเสียงดัง “เธอเป็นบ้าอะไร เจ็บนะ” “ให้คุณมีสติและคิดบ้าง ตั้งแต่เกิดเรื่อง ฉันเคยอ้อนวอนอะไรคุณบ้าง ฉะนั้นอย่ามาตัดสินว่าฉันคิดหรือไม่คิดอะไร เข้าใจไหม” โยธินอึ้งไปแต่ไม่ยอมแพ้ “ผู้หญิงเก็บกด อยากลองจะว่างั้น แล้วทำไมไม่บอกกันดีๆ ล่ะ แอบลอบเข้าไปมันคงเร้าใจใช่ไหม ก็แน่ล่ะ หุ่นผมมันคงน่ากิน” อารยายกมือจะซัดอีกครั้งแต่กลับโดนรวบที่เอว ก่อนใบหน้าบึ้งตึงจะก้มลงมาบดจูบปากเธอ หญิงสาวพยายามกระทืบเท้าเขาและดิ้น คนบ้านี่ ทำอะไรอีก

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ฉันไม่มีทางยอมแพ้

ฉันไม่มีทางยอมแพ้

โรแมนติก

5.0

เมื่อเธออายุยี่สิบ ชิงฉือได้รู้ว่าตนเองไม่ใช่ลูกโดยกำเนิดของตระกูลต้วน เธอถูกลูกสาวที่แท้จริงของตระกูลต้วนล้อมกรอบ จนถูกพ่อแม่บุญธรรมไล่ออกจากบ้านและกลายเป็นตัวตลกในเมือง เมื่อเธอกลับไปหาพ่อแม่ชาวนา จากนั้นก็พบว่าบิดาผู้ให้กำเนิดของเธอเป็นคนที่รวยที่สุดในเมืองเจียงเฉิงส่วนพี่ชายของตนเองเป็นอัจฉริยะในแวดวงต่างๆ ทุกคนมองดูเด็กสาวตัวเล็กคนนี้ด้วยความเห็นใจและถือว่าเธอเป็นสมบัติล้ำค่า แต่ค่อยๆ พบว่า... ที่แท้ว่าน้องสาวเป็นคนมากความสามารถ? อดีตแฟนหนุ่มผู้น่ารังเกียจหัวเราะเยาะ "อย่ามาตามเซ้าซี้ไม่เลิก ฉันมีแต่เมียนเมียนอยู่ในใจ!" คนใหญ่แห่งเมืองหลวงปรากฏตัว "เมียฉันจะเห็นหัวนายเหรอ?"

ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ

ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ

โรแมนติก

5.0

“อันตัวข้า มีนามว่าไป๋ฟางเซียน” ปกติคนอื่นข้ามเวลาคงได้รับมิติ พลังวิเศษ ความเทพทรูต่าง ๆ แล้วนางเล่า ไม่เห็นเป็นเหมือนในนิยายที่เคยอ่านบ้าง เท่านั้นยังไม่พอ! นางยังเข้ามาอยู่ในร่างสาวงามอันดับหนึ่ง มีสถานะเป็นถึงภรรยาของท่านแม่ทัพ ที่สามีหาได้รักใคร่ชมชอบไม่ ออกจะเกลียดแสนเกลียดเสียด้วยซ้ำไป หนำซ้ำสามีหน้าตายผู้นั้นดันมีคนที่ตนพึงใจอยู่แล้ว เช่นนี้นางจะเอาตัวรอดต่อไปในโลกที่ไม่รู้จักได้อย่างไร นอกจากจะต้องปรับตัวอย่างมากแล้ว นางต้องคิดหาวิธีรับมือกับบุรุษผู้เป็นสามีที่จ้องแต่จะกินหัวนางอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันอีกด้วย! โอ สวรรค์ ท่านเกลียดชังอะไรข้านักหนา เหตุใดถึงให้ข้าเผชิญชะตากรรมเช่นนี้ ชีวิตสงบสุขที่ใฝ่ฝัน คงได้จบสิ้นกันแล้ว แต่ช่างเถอะ ในเมื่อมันเป็นสิ่งที่ต้องเจอ ไม่สามารถหลีกหนีได้ นาง! ไป๋ฟางเซียนผู้นี้! จะขอร่วมลงประชันสนามอารมณ์กับเขาเอง! ให้มันรู้กันไปเลยว่า ภรรยาอย่างนาง จะเอาชนะสามีอย่างเขา... ไม่ได้!

บังเอิญหรือพรหมลิขิต

บังเอิญหรือพรหมลิขิต

โรแมนติก

5.0

เธอเกิดในครอบครัวที่ร่ำรวย แต่ต้องประสบเคราะห์กรรมสูญเสียแม่ไปตั้งแต่เด็ก ตั้งแต่วันนั้นเธอก็ไม่มีวันอยู่เป็นสุขเลย พ่อแท้ ๆ และแม่เลี้ยงของเธอบังคับให้เธอแต่งงานกับชายที่เธอไม่รักแทนน้องสาวต่างมารดาของเธอ เธอไม่ยอมแพ้ต่อชะตากรรมของตน ในวันแต่งงาน เธอหนีออกจากบ้านไปและได้มีอะไรกับชายแปลกหน้าคนหนึ่งในคืนนั้น หลังจากนั้นเธอก็พยายามจะหนีไปแต่สุดท้ายก็ถูกพ่อเธอหาจนพบ และหนีไม่รอดชะตากรรมที่จะต้องแต่งงานแทนน้องสาว เธอจะพบว่าชายที่เคยมีอะไรกับเธอในคืนนั้นก็คือสามีของเธอหรือไม่ และเขานั้นจะรู้ว่าเธอเป็นแค่เจ้าสาวปลอมหรือไม่ ตลอดจนความลับเบื้องหลังของสามีคนจนจะเป็นเช่นไร ติดตามไปด้วยกันเลย

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ