Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
5.0
ความคิดเห็น
3.2K
ชม
60
บท

เมื่อความรักไม่แบ่งชนชั้นวรรณะ อายุก็เช่นกัน เขาที่อายุมากกว่าเธอขนาดจะเป็นพ่อเธอได้ตกหลุมรักสาวน้อยรุ่นลูกเข้าอย่างจัง รักครั้งนี้จึงมีทั้งเสียงหัวเราะและเสียงครางกระเส่าในทุกค่ำคืนอันเร่าร้อน ******** พ่อเพื่อนบำเรอรัก เดโชกระตุกเท้าขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อรู้สึกว่ากำลังเหยียบผ้าชิ้นเล็กๆ พอก้มมองก็พบว่าเป็นกางเกงชั้นในสีชมพูลายคิตตี้ เขาเกี่ยวมันขึ้นมาด้วยปลายนิ้วก่อนจะมองไปรอบๆ ห้องนอนของตนอย่างสำรวจ แต่เมื่อไม่เห็นใคร จึงชูกางเกงชั้นในนั้นขึ้นสูง “คุณพ่อจะทำอะไรคะ” เดโชหันขวับพอเห็นมายาวดีก็รีบซ่อนกางเกงชั้นในไว้ข้างหลัง “เปล่า” เดโชปฏิเสธ “ก็เห็นๆ อยู่ว่าคุณพ่อกำลังจะดมกางเกงในหยา” เพราะเธอกำลังเห็นด้านมืดของเขา ความกลัวจึงทำให้พลั้งปากออกไปกล่าวหาว่าเขาเป็นโรคจิต “นี่กางเกงในของเธอเองรึ” นายหัวหนุ่มเลิกคิ้ว พร้อมกับคีบซับในตัวน้อยขึ้นสูงระดับสายตา “ใช่ค่ะ ของหยาเอง” “แล้วทำไมมาอยู่ในห้องฉันได้ล่ะ” “ก็...” มายาวดีไม่รู้จะบอกยังไง เพราะความจริงมันเกิดขึ้นจากความไม่ตั้งใจ แต่พอลองเปิดดูแล้วเธอกลับมีอารมณ์จึงลองช่วยตัวเองเป็นครั้งแรก แน่นอนมันตื่นเต้นมากๆ “ถ้าตอบไม่ได้ งั้นพ่อยึด” ******* พ่อเลี้ยงบำเรอกาม ‘พ่อ’ แสงดาวเรียกเขาด้วยคำๆ นี้มาหลายปี แต่ความรู้สึกที่มีต่อเขาหาได้ให้ความเคารพ มันเต็มไปด้วยความรักที่ซ่อนเร้นอยู่ในอก กระทั่งเธอโตเป็นสาววัย 18 ปี แสงดาวก็อยากทำตามใจตัวเองบ้าง นั่นคือยั่วตัณหาพ่อเลี้ยงหนุ่มจนทั้งคู่ได้เสียกัน และซ้ำร้ายมารดาของเธอต้องมารู้เห็นและเสียใจจนตัวตาย บาปที่เธอทำไว้สร้างความทุกข์ระทมหัวใจยิ่งนัก ทว่า...ก่อนลมหายใจเฮือกสุดท้าย มารดาผู้เป็นที่รักได้ฝากเธอไว้กับพ่อเลี้ยงรูปงาม มันคือตราบาปที่เธอจะต้องตัดสินใจเด็ดขาดว่าจะหยุดเพื่อจบทุกอย่าง หรือจะเดินหน้าเพื่อรักษาสิ่งที่เป็นของมารดาเอาไว้ให้ได้ งานนี้ผีดาวยั่วก็ต้องเข้าสิงตัวเธอ เพื่อครอบครัวร่างกายและหัวใจของเขา “อาห์...แสงดาว ให้ตายสิเด็กบ้า เธอนี่มันโสเภณีชัดๆ” ปรมัยอุทาน เมื่อท่อนเอ็นของเขาจมจ่อมอยู่ในอุ้งปากและเรียวลิ้นเล็กสวาปามอย่างหิวโหย เขามองริมฝีปากชุ่มฉ่ำของเธอกำลังดูดกลืนท่อนเนื้อฉ่ำเยิ้มอย่างชอบใจ

บทที่ 1 1 1

มายาวดี ทอแสงงาม เธอมีพื้นเพเป็นคนเหนือผู้มีผิวกายนวลเนียนผุดผาด มีใบหน้างดงามแม้ไม่ได้แต่งหน้าก็สวยจนต้องเหลียวมอง บัณฑิตสาววัย 21 ปีผู้นี้ เธอมีความใฝ่ฝันที่จะทำงานในตึกสูงระฟ้าที่ใดที่หนึ่งในเมืองหลวง เธอมีความทะเยอทะยานอยู่พอสมควร แต่กระนั้นก็ไม่เคยหลงระเริงไปกับแสงสีจนเสียผู้เสียคน

มายาวดีเรียนจบพร้อมเกียรตินิยมอันดับสอง เธอทำให้พ่อกับแม่ซึ่งเป็นชาวไร่ชาวสวนภูมิใจ และมายาวดีก็อยากให้พวกท่านอยู่ดีมีสุขในบั้นปลายชีวิต เมื่อเรียนจบจึงตระเวนสมัครงานไว้หลายแห่ง ก็มีบางแห่งที่เรียกเธอเข้าสัมภาษณ์งานบ้างแล้ว แต่เธอยังไม่ผ่านการประเมินด้วยเหตุผลที่เจอมาเหมือนกันสองแห่ง นั่นคือความสวย

ไม่ผิดหรอก

เรื่องจริงๆ ที่เธอประสบพบมากับตัวเชียวล่ะ

เขาให้เหตุผลว่าเธอเหมาะที่จะไปประกวดนางงามมากกว่าจะมาทำงานในห้องแอร์ไปวันๆ มายาวดีทั้งแปลกใจและตกใจครามครัน คิดมาตลอดว่าหน้าตาผิวพรรณจะเป็นเครื่องนำทางให้เธอมีอนาคตสดใส พอเธอถามกลับก็ได้คำตอบว่า...ไม่อยากให้ความมั่นคงในองค์กรต้องระส่ำระสายเพราะผู้หญิงคนเดียว

มันคือคำตอบงี่เง่าที่สุดเท่าที่เคยได้ยินมา คนสวยและเรียนดีขนาดนี้ต้องไม่ถูกเมินสิ แล้วนี่อะไร องค์กรใหญ่ๆ 2 แห่งตอบเธอเหมือนกันเป๊ะ!

“เฮ้อ!!!” เสียงถอนใจของเธอคงดังมาก ขนาดทำให้เพื่อนรักอย่างประกายแก้วต้องเหลียวมอง

“เธอจะหนักใจอะไรกันนักหนายะหยา เขาเพิ่งจะปฏิเสธเธอแค่สองที่ ยังมีอีกหลายที่ไม่ใช่เหรอ”

ประกายแก้ว เพชรฤาชา สาวสวยผู้เรียนเก่งจนได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง เธอเป็นลูกสาวของเจ้าพ่อแดนใต้ พ่อของเธอใครๆ ก็เรียกเจ้าพ่อเพราะร่ำรวยล้นฟ้า เป็นเจ้าของเกาะปะการังสถานที่ท่องเที่ยวในทะเลอันดามัน เมื่อเรียนจบความหวังของประกายแก้วก็คือกลับไปช่วยงานพ่อที่บ้าน แต่กลายเป็นว่าเธอมีแฟนและตอนนี้ก็กำลังท้องอ่อนๆ เสียด้วย เรื่องนี้พ่อของเธอยังไม่รู้ ถ้ารู้ล่ะก็เป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ

“ก็ใช่ แต่เหตุผลนั่นฉันรับไม่ได้จริงๆ กึ้ง”

“เขาอาจจะมองเลยไปถึงอนาคต”

“ก็ถ้าฉันไม่เล่นด้วย แล้วมันจะเสียหายตรงไหน”

“เธอสวยเกินไป ปัญหามันต้องตามมาไม่จบไม่สิ้น เขาน่าจะมองมุมนี้”

“แบบนี้ ฉันก็ไปสมัครงานที่ไหนไม่ได้เลยสิกึ้ง”

“เฮ้อ” ประกายแก้วนึกเห็นใจเพื่อนรัก “ทิ้งเรื่องบ้าๆ นี่ไว้ก่อนดีมั้ย ไปเที่ยวบ้านฉันก่อน นี่ฉันยังไม่รู้จะบอกพ่อยังไงเลยเรื่องท้องก่อนแต่ง”

“ท่านต้องเข้าใจ” ถึงคราวที่มายาวดีต้องปลอบใจเพื่อนบ้าง

“พ่อฉันดุอย่างกับเสือ จนคนที่นั่นเขาเรียกเจ้าพ่อไปแล้ว พี่ว่านจะโดนอะไรบ้างก็ไม่รู้”

ดีอย่างที่แฟนหนุ่มของประกายแก้วมีความรับผิดชอบ แถมยังมีหน้าที่การงานดี ไม่เจ้าชู้ เสมอต้นเสมอปลาย ข้อดีของเขาทำให้ประกายแก้วปล่อยให้ตัวเองท้อง แต่พอคิดถึงพ่อก็หวนกลับไปไม่ทันเสียแล้ว

“คงไม่หรอกมั้ง”

“ไม่พลาดล่ะสิยะหยา แต่ยังไงฉันก็ต้องบอกพ่อ ในเมื่อฉันมีพ่อเพียงคนเดียวนี่เนอะ” กำลังใจของประกายแก้วมาเต็มเปี่ยม “ว่าแต่...เธอจะไปเที่ยวบ้านฉันมั้ย จะได้ไปรู้จักกับพ่อฉันด้วย”

“ฉันไม่อยากไปเลยกึ้ง อยากทำงานแล้ว”

“ไปเปิดสมองแล้วค่อยกลับมาสู้ชีวิตต่อก็ได้นี่ พ่อฉันหล่อมากนะยะหยา ถ้าเธอไม่เห็นอาจจะต้องเสียใจ” ประกายแก้วกวาดสายตามองมายาวดีเพื่อนรัก

“มองอะไรแบบนั้นกึ้ง” มายาวดีเอ็ดเพื่อนเมื่อถูกมองอย่างโลมเลีย

“จะบอกว่า...พ่อฉันยังหนุ่มยังแน่น แม่ฉันก็เสียไปตั้งนานแล้วด้วย ฉันเห็นบางทีพ่อก็เหม่อลอยเหงาหงอย ฉันว่า...ถ้าเธอไป พ่อฉันอาจจะถูกใจเธอก็ได้”

“บ้า!! นี่เธอจะให้ฉันเป็นแม่เลี้ยงเธอหรือไง ไม่เอาหรอก” มายาวดีปฏิเสธเสียงหลง พ่อของประกายแก้วอายุมากแล้ว ส่วนเธอเพิ่งจะ 21 ปี เธอไม่อยากได้สามีแก่เลยสักนิด

“ฉันก็ไม่อยากได้คนอื่นมาเป็นแม่เลี้ยงเหมือนกัน สงสัยพ่อคงต้องเหี่ยวเฉาแบบนี้ไปตลอดชีวิตแน่ๆ” ประกายแก้วทำหน้าสลด

มายาวดีมองเมินทำไม่สนใจ รสนิยมของเธอไม่ชอบคนแก่ แก่กว่ากันมากสุดก็แค่ 7 ปีนั่นพอไหว แต่ระดับพ่อของประกายแก้วนี่คงห่างกันมาก ไม่ไหวแน่ๆ

“ไปนะยะหยา ฉันอยากให้เธอทิ้งความฝันไปชั่วครู่ แค่อาทิตย์เดียวก็ยังดี แล้วค่อยกลับมาตามหาความฝันต่อ นะยะหยานะ ไปเที่ยวบ้านฉันกัน ถ้ามีเธอไปด้วยพ่ออาจจะเข้าใจเราง่ายขึ้น”

“แล้วฉันจะมีส่วนช่วยเธอยังไงฮึกึ้ง เธอบอกพ่อดุมากจนใครๆ เรียกกันว่าเจ้าพ่อ แล้วฉันเป็นใครจะช่วยเธอให้พ้นเงื้อมือพ่อได้ยังไง” มายาวดีโวยวาย

“ต้องได้สิ เชื่อฉัน พ่อน่ะแพ้คนสวย”

“...” มายาวดีสะบัดหน้าหนี

“นึกว่าเห็นแก่หลานเธอในท้องฉันแล้วกันนะยะหยา” ประกายแก้วออดอ้อนเอาแก้มถูกบ่าของมายาวดีไปมา กระทั่งมายาวดีใจอ่อน

“ก็ได้ๆ อาทิตย์เดียวนะ”

“เย้! อาทิตย์เดียวก็เกินพอแล้วจ้ะเพื่อนรัก”

หลังจากนั้นเพียงวันเดียว ประกายแก้ว วงศกร และมายาวดีก็เดินทางมาถึงเกาะปะการัง

“นายหัวครับนายหัว ช่วยผมด้วยครับ”

เสียงไอ้เข้มดังมาแต่ไกล เดโชจึงต้องหันมาก็พอดีร่างของไอ้เข้มมาถึงตัว แล้วมันก็สะดุดรากไม้ล้มคุกเข่าไปกอดขาของนายหัว

“ไอ้ห่าเอ๊ย!!! กูว่ามึงจะพากูซวยก่อนจะได้ช่วยก็เพราะอย่างนี้ รีบร้อนอะไรนักหนาวะ ใครจะตายบนเกาะกูอีกล่ะ”

ท่อนขายาวแข็งแกร่งสะบัดร่างไอ้เข้มจนกระเด็นกลับหลัง ไอ้เข้มรีบรุดขึ้นยืนก้มหัวให้นายเหนือหัวของมันอย่างรวดเร็ว

“ไม่มีใครตายครับ มีแต่จะเกิด”

“ใครมันท้องแก่จะคลอดลูกวะ ก็ไม่มีนี่หว่า หรือจะเป็นนักท่องเที่ยว” เดโชก็เดาสุ่มเพราะไอ้เข้มไม่บอกให้ละเอียด

“ไม่ใช่ครับนายหัว”

“โอ๊ย! มึงจะถนอมปากถนอมคำไว้แลกทองหรือไงวะไอ้ห่าเข้ม! มีอะไรมึงก็พูดมาให้หมดสิวะ” เดโชเริ่มหงุดหงิด

“อีเปรี้ยวครับอีเปรี้ยว”

“ถ้าเรื่องอีนี่ มึงไม่ต้องบอก กูรู้ตั้งแต่ออกข่าววันแรก” ว่าแล้วเดโชก็หันหลังเดินหนี เบื่อที่ไอ้เข้มมันใช้สอยคำพูดอย่างประหยัด ถามยาวเหยียดตอบมาสั้นๆ กว่าจะรู้กันก็คงข้ามวัน ดีที่มันเป็นคนซื่อ เลี้ยงมันไว้ไม่เสียหายอะไร

“นายหัว!” เสียงของไอ้เข้มดังขึ้นเหมือนมันก็เริ่มจะเบื่อตัวเอง “อีเปรี้ยวน่ะควายผม มันจะออกลูก นายช่วยทำคลอดให้มันที” แล้วทุกอย่างก็หลุดจากปากไอ้เข้ม

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ มณีน้ำเพชร

ข้อมูลเพิ่มเติม
อาเขยจอมเถื่อน

อาเขยจอมเถื่อน

โรแมนติก

5.0

เขา...พ่อเลี้ยงดรัณ พัชรอมรินทร์ ผู้ชายที่เกิดมาบนกองเงินกองทองแต่มีอดีตสุดแสนจะเจ็บปวด บาดแผลที่ทิ่มแทงหัวใจมาตลอดระยะเวลาหลายปีมันกำลังจะกลัดหนอง ถ้าไม่ทำการรักษาให้หาย เธอ...พลับพลึง โรจนศุภเกียรติ สาวน้อยวัยใสผู้มีโลกส่วนตัวที่แสนจะงดงาม และหลงรักผู้ใหญ่ใจดีคนหนึ่งมาตลอด ‘ความรักคือการให้’ นี่คือนิยามความรักของเธอ เรื่องราวคงไม่วุ่นวายถ้าเธอไม่กลับมารับรู้ว่าเขาเป็น ‘หม้าย’ และเรื่องราวก็คงไม่วุ่นวายกว่า ถ้าเธอกับเขาไม่ต้องเปลี่ยนสถานะจาก ‘น้าเขยกับหลานเมีย’ มาเป็น ‘สามีกับภรรยา’ มันอาจจะเป็นความสมหวังถ้าเธอจะได้แต่งงานกับผู้ใหญ่ใจดีที่หลงรักมาตลอด แทนการแต่งงานกับผู้ใหญ่ใจร้ายที่ไม่รู้สาเหตุว่าอะไรถึงเปลี่ยนให้เขาเป็นคนละคน เถื่อนและไร้เหตุผลสิ้นดี “เมียของฉันต้องเก่งเรื่องบนเตียง ต้องทำกับข้าวอร่อย ต้องทำงานในไร่ได้ไม่ต่างจากคนงาน ที่จริงจะต้องทำงานบ้านเป็นทุกอย่าง ขยัน ไม่นิ่งดูดายปล่อยให้แม่บ้านทำเอง เธอก็ต้องเป็นแบบนั้น” “ก็ได้ พลับทำให้ได้” “เริ่มเลย” “ปล่อยสิคะ ไม่ปล่อยแล้วจะทำได้ไง” ถ้าเขายังกอดเธอแน่นแบบนี้ ยังหายใจรดใบหน้าเธอแบบนี้ แล้วจะออกไปทำทุกอย่างที่ต้องการได้ยังไง “หน้าที่แรกที่บอก จำได้ไหม”

ด้วยมนตราแห่งรัก

ด้วยมนตราแห่งรัก

โรแมนติก

5.0

“เจ้านายอย่าคิดว่า ความคิดความรู้สึกของเจ้านายนั้นถูกหมดทุกอย่างนะคะ” สาวน้อยเริ่มไม่พอใจ ที่เขาหาเรื่องรวนเธอ ชวนนท์ยืนขึ้น ก่อนจะเดินอ้อมโต๊ะทำงานมาหยุดอยู่หน้าหญิงสาว ห่างกันแค่มือเอื้อมถึง ความสูงใหญ่ของเขาทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองยิ่งเล็กลงไปอีก “เธออย่าปฏิเสธฉันเลยดลลดา ตั้งแต่วันแรกที่เธอเข้ามา ฉันก็รู้อยู่แล้วว่าเธอกลัวฉัน” “ดิฉันไม่มีเหตุผลอะไรต้องกลัวคุณ” หญิงสาวเชิดหน้าตอบ “แน่ใจเหรอ” “ค่ะ” แล้วลำแขนเรียวกลมกลึง ก็ถูกมือใหญ่กระชากเข้าหาตัวชายหนุ่ม จนทรวงอกนุ่มหยุ่นแนบชิดกับอกกว้างแข็งแรงของเขา ดลลดาขืนตัวเอาไว้เต็มกำลังที่มี แม้จะเหลืออยู่น้อยนิดก็ตาม ดวงตาคู่สวยมองสบดวงตาคมกริบด้วยความหวาดกลัว “นั่นไง เธอกลัวฉันจริงๆ” ชวนนท์เห็นความกลัวในดวงตาของหญิงสาว “เจ้านาย ปล่อยค่ะ” เสียงใสๆ นั้นสั่นระรัว

เพลงกาม

เพลงกาม

โรแมนติก

5.0

เนื้อตัวเต้นเร่าเตลิดเพลิดไปตามสัมผัสร้อนแรง เธอบังคับให้หยุดคิดถึงคนอื่นนอกจากคุณวายุ แต่เมื่อริมฝีปากของวายุแตะเข้ากับกลีบกาย พร้อมทั้งตวัดลิ้นเลียไปทั่วซอกหลืบ กลีบเนื้อบอบบางแต่อวบอูมของ 'หมูชมพู' จึงกระดิกแอ่นหยัดบั้นท้ายกระดกซอกหลืบสวนทางกับเรียวลิ้นของวายุ "คุณอุ่น และหอมมากหมูชมพู" พรรณชมพูส่ายวนโคกเนินที่เบียดบดไปกับริมฝีปากหนา ลิ้นของเขาปาดไปมาบนติ่งกระสันเหมือนกับปาดหน้าเค้ก เธอดิ้นพรวดพราดกัดริมฝีปากจนเบี้ยวไปข้างหนึ่ง ลิ้นสากๆ ห่อม้วนชำแรกเข้าไปในร่องสาวอันชุ่มฉ่ำ เมื่อนั้นริมฝีปากที่ถูกกัดจะห้อเลือดก็แยกอ้า พรรณชมพูเผลอกรีดร้องครวญครางถึงใครบางคน ที่จมอยู่ในห้วงความคิดไม่เคยเลือนหาย "อ๊า พี่เสือ" วายุผงกหัวขึ้นมองคนที่กำลังแอ่นลำคอและลำตัวทอดโค้ง แววตาของเขาไหววาบเป็นไฟ และเขาก็กัดกลีบกายบางๆ สีชมพูจนหมูชมพูของเขาสะดุ้งเฮือกสุดตัว "อ๊ะ เฮือก" เธอถูกกัด

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ชายาข้าเป็นหมอนิติเวช

ชายาข้าเป็นหมอนิติเวช

เกาะครีต
4.9

วิญญาณแพทย์นิติเวชที่มีชื่อเสียงในศตวรรษที่ 21 ได้เข้ามาอยู่ในร่างคุณหนูของจวนเสนาบดีอย่างบังเอิญ ผู้คนกล่าวหาว่านางไม่เชี่ยวชาญด้านการแพทย์และทำให้บุตรชายของแม่ทัพตาย ด้วยเหตุนี้ฮ่องเต้ต้องการฆ่านางเพื่อให้คำอธิบายกับแม่ทัพ! ผู้คนกล่าวหาว่านางเป็นคนหยิ่งยโสและเจ้ากี้เจ้าการ ทุกคนเกลียดนาง และครอบครัวของนางต้องการไล่นางออก! ผู้คนกล่าวหาว่านางเป็นคนเลวทรามและไร้ความปรานี วางยาน้องสาว และพ่อของนางต้องการโบยนางจนตาย! ในความเป็นจริงหากอยากจะกล่าวหาผู้ใดสักคน มันก็หาข้ออ้างได้ทั่ว แต่นางเป็นคนไม่ยอมใคร นางผอมบางนางหนึ่งปลุกปั่นโลกด้วยความสามารถอันทรงพลังตนเอง ท่านอ๋องกล่าวว่า หากได้เจ้ามาครอบครอง ข้ายอมทรยศทุกคนในโลก นางกล่าวว่า เพื่อท่าน ต่อให้ทุกคนในโลกเกลียดข้า ข้าก็ยอม

พระชายาของข้าคนเดียว

พระชายาของข้าคนเดียว

Daryl Tudge
5.0

เดิมทีนางเป็นทายาทของตระกูลแพทย์เทพ แต่จู่ๆ นางก็กลายเป็นบุตรีของภรรยาเอกจากจวนเสนาบดีที่พ่อไม่สนใจใยดีและแม่ก็เสียชีวิตตั้งแต่ยังนางยังเด็ก ในวันที่นางย้อนยุค นางถูกใส่ร้ายว่าเป็นผู้ร้ายตัวจริงที่สังหารฮูหยินจวนโหว นางพยายามพลิกผัน พลิกสถานการณ์ และพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของนาง นางคิดว่าภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกนั้นจบลงแล้ว แต่นางไม่รู้ว่าสิ่งที่นางจะต้องเผชิญคือเหวอันไม่มีที่สิ้นสุด เป็นถึงบุตรีของภรรยาเอกจากจวนเสนาบดีกลับมีอันตรายอยู้รอบตัวมากมาย ทุกคนก็รังแกนางได้ พ่อไม่สนใจนางจะเป็นหรือจะตาย แม่เลี้ยงและน้องสาวต่างแม่สนุกกับการทรมานนาง คู่หมั้นชั่วร้ายของนางอยากจะใช้นางเป็นประโยชน์เพื่อขึ้นไปที่สูง และแม้แต่น้องชายแท้ๆ ของนางยังทรยศนาง นางจึงเริ่มต่อสู้กับคนเจ้าเล่ห์ ข่มเหงแม่เลี้ยงของนาง และดูแลน้องชายและน้องสาวของนาง ดังนั้นนางวางแผนที่จะเล่นงานผู้ชายชั่ว เอาคืนแม่เลี้ยง และแก้แค้นน้องๆ ระหว่างที่นางแก้แค้นนั้น นางมีชีวิตที่มีความสุข แต่กลับไม่รู้ว่าไปยั่วยุคนใหญคนหนึ่งเข้าเมื่อไร เมื่อนางจะทำเรื่องไม่ดีหรือฆ่าคน เขาก็ช่วยนางหมด ในที่สุดนางก็อดไม่ได้ที่ถามออกมาว่า "ท่าน แม้ว่าข้าจะทำลายโลกที่ไม่มความยุติธรรมนี้ ท่านก็จะช่วยข้าเช่นกันหรือ" เขาทำหน้าใจเย็น "ตราบใดที่เจ้าอยู่เคียงข้างข้า แม้ว่าจะเป็นโลกใบนี้ ข้าก็สามารถให้เจ้าได้"

จังหวะรักมาเฟีย [ Mafia’s Rhythms Of Love ] SET : Romance Of Mafia  1st

จังหวะรักมาเฟีย [ Mafia’s Rhythms Of Love ] SET : Romance Of Mafia 1st

รุ่งอรุโณทัย
5.0

“ทำไมภาพของเราสองคน ถึงไปอยู่ในหัวของผม?" ปีเตอร์เป็นฝ่ายเปิดบทสนทนา ตั้งคำถามต่อข้อสงสัย “ภาพ?...ภาพอะไร?” หนูนาถามกลับอย่างไม่เข้าใจ “เราสองคนกำลัง เมคเลิฟกัน” คำตอบที่ตรงประเด็นของปีเตอร์ ทำให้หนูนาหยุดการนำอากาศเข้าปอดอย่างกะทันหันและทำตาโต และหน้าคงแดงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว “หายใจ” ปีเตอร์ต้องร้องเตือนเพราะเมื่อสิ้นคำคำตอบของเขา เธอก็จะฆ่าตัวเองตายซะด้วยการหยุดหายใจซะงั้น “น่ารักแฮะ” ปีเตอร์คิดในใจแบบขำๆ “…….” ไม่มีคำตอบอะไรออกมาจากหนูนา แล้วจะให้ตอบอย่างไรละ “บอกว่า ใช่ เราสองคนมีอะไรกันทุกวันตั้งแต่ที่เราสองคนบอกรักกัน อย่างงั้นเหรอ คนบ้าฉันจะพูดมันไปได้อย่างไร มองเห็นเองก็หาความจำส่วนนั้นกลับมาเองเถอะคนบ้าพูดมาได้ “เห็นภาพเราสองคนกำลัง เมคเลิฟกัน” จ้างให้ก็ไม่พูดออกไปแน่นอน “ตกลงจะไม่บอกใช่มั้ย?” “…..”

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ