ซ่อนสวาทมาเฟีย

ซ่อนสวาทมาเฟีย

มณีน้ำเพชร

5.0
ความคิดเห็น
4.2K
ชม
67
บท

สำหรับเดือนกันยา ความรักที่หลบซ่อนเป็นสิ่งที่น่าชิงชังมากกว่าอื่นใด แต่ไยเธอจึงถวิลหาความรู้สึกนั้น ทำไมมันถึงช่างอบอุ่นอ่อนหวานทั้งที่ทำให้เธอต้องขมขื่นใจ บนใบหน้าเศร้าโศกต้องสวมหน้ากากของความสดใสแว่วหวานเอาไว้ทุกเสี้ยววินาที หัวใจที่ร่ำร้องเรียกหาความรักตะโกนก้องราวกับกำลังขาดใจ สำหรับสงคราม ความรักสำหรับเขาไม่ใช่ของเล่น แต่ความรักจะอยู่เหนือเหตุผลและความจำเป็นก็ไม่ได้ ถ้ารักต้องอยู่เหนือเหตุผล ทุกคนบนโลกจะพบแต่ความหลงใหล เขาแยกแยะได้ แต่สิ่งที่กำลังเจอคือความเร่าร้อนที่ต้องหลบซ่อน รักที่เร่าร้อน รักแรก และรักเดียว มันกลับเป็นการหลบซ่อน และพอกพูนไฟสวาทให้เผาไหม้ทุรนทุราย “เธอก็รู้ว่าไม่มีทางปฏิเสธพี่ได้ หัวใจเธอรู้ดีลูกแก้ว” “ลูกแก้วเกลียดพี่คราม ชิงชังพี่คราม พี่ครามทำแบบนี้ได้ไง พี่ครามเป็นสามีของพี่อัง ทำได้ไง พี่ครามเลวที่สุด” “เราก็เลวด้วยกันทั้งคู่ หรือเธอจะเถียงว่าไม่ได้รักพี่” “ใจร้าย พูดแบบนี้ได้ไง พี่ครามใจร้ายกับพี่อังได้ยังไง” “บางเรื่องเธอก็ไม่จำเป็นต้องรู้ ทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกนี้ย่อมมีเหตุผล” นิ้วกลางของสงครามชอนไชเข้าสู่ปากถ้ำอันอุดมไปด้วยแหล่งน้ำที่หลั่งริน เดือนกันยากรีดร้องสุดเสียง ทั้งเกลียดเขา เกลียดตัวเอง และซ่านกระสันไปทุกรูขุมขน ร่างอิ่มที่ถูกพันธนาการไว้กับหัวเตียงดิ้นพล่านทุรนทุราย

บทที่ 1 บทนำ 1

บทนำ

เท้าบางๆ ที่เพิ่งก้าวเข้าห้องนอนเป็นต้องลอยพ้นพื้น ปากอิ่มถูกปิดด้วยมือหนา แถมทรวงอกอิ่มอวบยังอยู่ใต้ฝ่ามือหยาบกร้านของคนที่ซ่อนตัวอยู่ในห้องนอนสีหวาน

“อื้ม อ่อย อ่อย อื้ม”

เสียงของเดือนกันยาดังอึกอักอยู่ในลำคอ ร่างบางดิ้นขลุกขลักอยู่ในวงแขนอุ่นที่กำลังรัดเธอแล้วยกขึ้น โดยใช้แผงอกกว้างรองรับร่างบางเอาไว้

“สัญญากับพี่ว่าจะไม่ร้อง แล้วพี่จะปล่อยเธอ”

เดือนกันยาไม่รับปาก ยังดิ้นรนขัดขืนสุดฤทธิ์ เธอสู้เขาไม่ได้ ทั้งความบอบบางทางเพศ และเรี่ยวแรงที่น้อยกว่า ไม่มีประตูไหนเปิดกว้างให้เธอสู้เขาได้เลย

“คิดจะต่อต้านพี่รึไงลูกแก้ว คิดผิดแล้วทูนหัว”

“อื้อ อื้ม”

มือใหญ่ที่กดลงบนทรวงอกเริ่มเคล้นคลึง ลำคอเล็กขาวนวลถูกฟอนเฟ้นด้วยปากและจมูก เดือนกันยาส่ายหน้าหนี แต่มือที่กดปิดปากเธอไว้ก็เพิ่มความหนักหน่วงขึ้นจนเจ็บ เดือนกันยาจำต้องหยุดดิ้นรนก่อนพยักหน้า

“อั๊นอั๋นอา อ่อย”

“ถูกต้อง”

ปากของเดือนกันยาเป็นอิสระ แต่ร่างของเธอยังคงอยู่ในวงแขนเขา

“เลิกทำอย่างนี้กับฉันเสียทีจะได้มั้ย ที่คุณได้ไปยังไม่พออีกหรือ คุณต้องการอะไรอีก”

“โอ๊ะๆ เรียกคุณอีกแล้ว จำไม่ได้เหรอ ครั้งก่อนพี่ลงโทษเธอยังไง”

“นี่คุณ อ๊ะ”

เต้าเต่งถูกบีบขยำ บั้นท้ายงอนสวยถูกลูบโลบอย่างหยาบกระด้าง เดือนกันยาไม่สามารถพลิกตัวหลบหนีสัมผัสของเขาได้เลย มือของเขาเยอะราวกับหนวดปลาหมึก สัมผัสของเขาทำให้เธออ่อนเปลี้ย แม้จะทำใจแข็งไม่ยอมอ่อนข้อให้ สุดท้ายเดือนกันยาก็ยังหนีไม่พ้นอ้อมกอดของเขาเสียที

“อ๊ะ อย่าค่ะพี่คราม ปล่อยลูกแก้วเถอะค่ะ อย่าทำแบบนี้กับลูกแก้ว คุณพ่อไม่ปล่อยพี่ครามแน่ถ้าท่านรู้”

“แต่คุณพ่อของลูกแก้วก็ไม่มีทางรู้ เพราะลูกแก้วจะไม่มีวันบอกเรื่องนี้กับท่าน”

สงคราม ผู้ชายข้างบ้านที่ไม่เพียงแต่จะมีชื่อน่ากลัว ยังมีความน่ากลัวอื่นๆ ซ่อนอยู่ในตัวเขาอีกมากมาย เดือนกันยารู้ดี เขาจะไม่ยอมปล่อยมือจากอะไรก็แล้วแต่ ถ้าเขาไม่อยากปล่อย

“ลูกแก้วจะบอก ลูกแก้วจะไม่ยอมให้พี่ครามทำแบบนี้กับลูกแก้วอีกแล้ว”

“คิดว่าเขาจะเชื่อเหรอ ลูกแก้วจะบอกว่ายังไง บอกว่าพี่ปีนหน้าต่างเข้าหาลูกแก้วบ่อยๆ งั้นเหรอ คนอย่างนายสงคราม ดาร์เมียน อะลองโซ่ เบนเนตติ ต้องทำถึงขนาดนั้นเชียวหรือ”

“พี่คราม ลูกแก้วไม่ยอมให้พี่ครามทำแบบนี้อีกแล้วนะคะ” เดือนกันยาทำเสียงแข็ง

“พี่ก็ไม่ยอมให้เธอปฏิเสธ”

“พี่ครามไม่เป็นสุภาพบุรุษ ทำอย่างนี้ได้ไง”

“จะให้พี่รับผิดชอบก็ได้นี่”

“ไม่เอา ลูกแก้วไม่ได้รักพี่คราม”

เดือนกันยากัดริมฝีปากตัวเองจนเจ็บ เช่นเดียวกับสงครามที่กัดกรามกรอดอย่างโมโห เขาบีบต้นแขนเดือนกันยาหนักมือ หญิงสาวนิ่วหน้าเจ็บปวด

“ดี จะได้ไม่มีเยื่อไยบ้าๆ ต่อกัน ระหว่างเรามันคือเซ็กส์เท่านั้น”

ร่างของเดือนกันยาถูกเหวี่ยงไปบนเตียง ยังไม่ทันจะอ้าปาก ปากนุ่มก็ถูกประกบจูบ เต้าทรวงของเดือนกันยาอยู่ใต้ฝ่ามืออุ่น มันแทบแตกสลายด้วยความหนักหน่วง เจ็บปลายถันที่ถูกบีบจนเป็นหยิก แต่เดือนกันยาร้องไม่ออก เสียงของเธออึกอักอยู่ในลำคอหนา มือของเธอทุบร่างใหญ่ซึ่งไม่มีความรู้สึกเพราะสงครามไม่โวยวาย เอาแต่จูบและย่ำยีเธออย่างแผดร้อน

เดือนกันยาเตะหน้าขาสงคราม แทนที่เขาจะเจ็บเธอต้องเจ็บร้าวระบม สงครามใช้หัวเข่ากดลงกลางต้นขา ร่างคุดคู้อยู่เหนือเดือนกันยา มือข้างหนึ่งรวบข้อมือบางตรึงไว้เหนือศีรษะ เขาถอนริมฝีปากออกแล้วห้ามด้วยสายตาแข็งกร้าวไม่ให้เดือนกันยากรีดร้อง

“ถ้าเธอร้อง รู้ใช่ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

“ปล่อยลูกแก้ว อย่า อย่าทำแบบนี้ พอแล้ว พอ”

เสียงของเธอสั่น แต่ไม่มีน้ำตาไหลออกมาสักหยด มีแค่สีหน้าที่ทุรนทุรายเจ็บปวด สงครามดึงเนคไทที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อออกมามัดข้อมือเล็ก

“อย่าทำแบบนี้ พอเถอะ ลูกแก้วจะบอกคุณพ่อให้จัดการพี่ครามแน่”

“กลัวที่ไหน คนอย่างสงครามไม่เคยกลัวอะไรอยู่แล้ว”

“ถ้าไม่กลัว ทำไมไม่มาตอนพ่ออยู่ล่ะ”

“ก็ลักกินขโมยกินมันอร่อยกว่านี่นา”

“โจร”

“เปล่า เขาเรียกว่าพรหมลิขิต” สงครามเถียง

“พรหมลิขิตบ้าบออะไรกัน”

“พรหมลิขิตที่เธอต้องเป็นของพี่ไม่ว่าจะอยู่ในสภาพไหนไงล่ะลูกแก้ว”

เดือนกันยาส่ายหน้า แล้วมองข้อมือตัวเองถูกพันธนาการ บ้าจริง เธอตั้งใจจะเปลี่ยนเตียงใหม่ จะไม่ให้มีอะไรที่ผูกได้แบบนี้ แต่ก็ลืม กี่ครั้งแล้วที่เธอถูกย่ำยีแบบนี้ สงครามไม่ใช่สุภาพบุรุษแล้วยังเป็นโรคจิตชนิดหนึ่งที่ชอบพันธนาการเธอเหมือนเป็นเครื่องบูชายันต์

สงครามแสยะยิ้มที่ควรจะน่าเกลียด แต่มันช่างหล่อเหลานัก ใบหน้าของเขาหล่อเหลายิ่งกว่าพระเอกหนัง ทั้งหล่อและร้ายกาจ แต่เดือนกันยาก็ชังน้ำหน้าเขานัก เธอไม่มีวันรักผู้ชายคนนี้เด็ดขาด

“อย่าแช่งชักหักกระดูกพี่ทางสายตาเลยทูนหัว คนอย่างพี่ตายยาก”

“หึ” เดือนกันยาสะบัดเสียงห้วนสั้น เธอเพียงแค่สาปแช่งเขาทางสายตาจริงๆ ไม่กล้าพูด ไม่ใช่ไม่อยากพูด แต่ต่อให้สาปแช่งยังไง สงครามก็คงเสนอหน้าหล่อๆ ให้เธอโมโหต่อไป

“ทำเสียงอย่างนั้นทำไม ครางใส่หูพี่ไม่ดีกว่าเหรอ”

สงครามยิ้มกว้าง เดือนกันยาเม้มปากแน่น เขาบีบแก้มบังคับให้เธออ้าปากแล้วขยี้จูบพุ่งปลายลิ้นที่ชวนมึนเข้าไปในอุ้งปากหวาน จะกี่ครั้งๆ สงครามก็ทำให้เดือนกันยาอ่อนเปลี้ย เธอเกลียดตัวเองมากกว่าเกลียดเขา เพราะตัวเองที่ยอมให้เขาทำอะไรแบบนี้ ยอมทั้งที่มีทางออก แค่บอกคุณพ่อ ท่านก็ต้องจัดการ

แต่...ก็ไม่พ้นต้องแต่งงานกับเขา

เดือนกันยาไม่อยากแต่งงาน เธอไม่ได้รักสงคราม ไม่รัก ไม่รัก

จูบของสงครามยังเหมือนเดิม สัมผัสที่คลึงวนไปบนทรวงอก ซิปด้านหลังถูกรูดลง ไม่นานชุดสวยเซ็กซี่ก็หลุดจากร่างขาว สายตาตะกละจับจ้องความขาวผ่องอย่างหิวโหย ดวงตาคมกริบเป็นอีกสัมผัสที่รุมร้อนเคลื่อนไปบนกายผุดผาด

เดือนกันยาหายใจหอบเหนื่อย เพียงแค่สัมผัสของเขาก็ทำให้เธอเหนื่อยและร่านร้อน ลมหายใจอุ่นที่พุ่งสู่อากาศรอบกาย คละเคล้าลมหายใจวูบวาบทั่วเรือนร่าง ชวนให้หัวหมุนตื่นเต้นและรอคอย

สงครามฟอนเฟ้นเต้าเต่งเปลือยเปล่าด้วยใบหน้า สูดความหอมของกลิ่นสาวผสมกลิ่นน้ำหอมเย้ายวน ปากอ้ารวบยอดทรวงกลืนหาย ร่างบางสะท้านเฮือกแอ่นโค้ง ข้อมือกระตุกรั้งเนคไทให้ตึงกระตุกหัวเตียงให้ดังกิ๊ก

“อ๊ะ”

ปากของเขาสร้างตราบาปให้ยอดทรวงอย่างรุนแรง แผดเผาไฟร้อนนาบไปทั่วร่าง เดือนกันยากระตุกยักย้ายส่ายเต้าเต่งให้คลอเคลียใบหน้าสากๆ ยอดถันเจ็บแปลบจากแรงดูดดึง

“อ๊ะ ซี้ดดดด”

เดือนกันยาครางกระเส่าอย่างทุรนทุราย ตกเป็นทาสตัณหาให้ผู้ชายอย่างสงครามเสพสุข เรียวขาอวบแยกอ้า เมื่อสงครามเลื่อนริมฝีปากผ่านเต้าเต่งที่เปียกชื้น เลียผิวเนื้อหวานหอม ใช้มือขยำเต้ากลมๆ อวบอิ่ม บีบคลึงยอดอกที่หดเกร็ง

“ซี้ดดดด อื้อ”

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ มณีน้ำเพชร

ข้อมูลเพิ่มเติม
ทาสรักพญามังกร

ทาสรักพญามังกร

โรแมนติก

5.0

เมื่อทุกคนในครอบครัวถูกขู่เอาชีวิต หญิงสาวจำต้องฝืนความเจ็บสักลวดลายบนเรือนร่างและสวมชุดกี่เพ้าผ้าไหมจีนแสนสวย พาตัวเองไปยืนอยู่หน้าพญามังกรดำ หยางโจวหมิง มาเฟียใหญ่แห่งเกาะฮ่องกง ผู้ชายรูปงามที่มีดวงตาสีสนิมเหล็กวาววับและเย็นชา มีเรียวปากโค้งบางเฉียบสีเข้มที่คล้ายจะคอยเหยียดหยามทุกคนตลอดเวลา ผู้ชายที่มีอำนาจล้นฟ้าและบงการชีวิตของใครก็ตามที่เขาต้องการ โดยเฉพาะ...ชีวิตของเธอ สรัญรัตน์ อัคราบริรักษ์ “คุณมันไม่ใช่คน ร้ายกาจที่สุด” สรัญรัตน์กัดฟันบริภาษเขาออกไป อย่างน้อยก็ขอพูดว่าสักนิดเถอะ ไม่ใช่แต่ยอมให้เขาข่มเหงอยู่ข้างเดียว “ฉันไม่คิดเลยว่าจะมีคนแบบคุณอยู่บนโลกใบนี้” “ใครที่อยู่ข้างนอก ไปตามนายอรรถวัฒน์กลับมา!” “อย่า!!! ฉัน...จะทำ” พญามังกรดำหย่อนกายนั่งลงบนเก้าอี้บุหนังสีน้ำตาลเข้ม เขามองมือสั่นๆ ที่ค่อยๆ เลื่อนไปตามขอบเสื้อ มองผิวกายขาวผ่องเปิดเปลือยออกทีละนิด จนกระทั่งชุดกี่เพ้าเลื่อนลงมาอยู่ใต้อก บราเซียสีขาวสะอาดไร้สายดูเหมือนจะเล็กกว่าสิ่งที่ต้องปิดบังไปมาก เนินอกอิ่มล้นทะลักออกมาเบียดชิดกันอยู่ด้านบน เห็นร่องเนื้อขาวผุดผาดให้ไพล่คิดไปถึงสิ่งที่อยากเข้าไปอยู่ในร่องอกนั้น ชุดกี่เพ้าเลื่อนลงไปเรื่อยๆ มันช้าแต่ก็ทำให้ลมหายใจของหยางโจวหมิงขาดๆ หายๆ แต่ลมหายใจของสรัญรัตน์แทบขาดรอน เสียงสะอื้นเบาๆ ดังออกมาเป็นระยะไม่ได้ทำให้พญามังกรดำบังเกิดความสงสาร ดวงตาคมเฉียงขึ้นที่ปลายหางอย่างคนที่มีเชื้อชาติจีนแผ่นดินใหญ่ จับจ้องนวลนางละเอียดลอออย่างไม่ละสายตา หรืออีกทีเขาก็ไม่สามารถเบือนสายตาไปจากความงามเป็นหนึ่งนั้นไม่ได้ ผ้าไหมสีแดงสดปักลายดอกสีดำตัดกัน ค่อยเลื่อนลงมาถึงสะโพกผาย สัดส่วนโค้งเว้าดุจนาฬิกาทรายเรียกเลือดในกายชายหนุ่มให้เดือดพล่าน เรียวปากบางเฉียบได้รูปสวยของชายกระตุกมุมโค้งขึ้นก่อนจะแยกแย้มผ่อนลมหายใจออกมาอย่างช้าๆ มือใหญ่เริ่มเกร็งขึ้นเพราะความอยากจะแตะต้อง อยากจะตีตรา อยากจะลิ้มลองของใหม่สำหรับเขา แต่คงเก่าสำหรับคนอื่น นั่นเองที่ทำให้พญามังกรดำฝืนนั่งนิ่งอยู่กับที่ ทั้งที่ใจเต้นโครมครามอยู่ในอก สรัญรัตน์ชะงักมือที่เลื่อนชุดกี่เพ้าค้างไว้บนสะโพกสวย เธอสะอื้นฮักจนตัวโยนรู้สึกว่าตัวเองช่างไร้ค่าสิ้นดี ไม่คิดไม่ฝันว่าต้องมาแก้ผ้าต่อหน้าผู้ชายใจร้ายคนนี้ “ไม่ได้ยินที่ฉันพูด หรือฉันบอกไม่ชัดเจน ว่าให้เธอถอดเสื้อผ้าออกให้หมด หรือประโยคนั้นมันฟังดูดีจนเธอไม่เข้าใจ ฉันคงต้องบอกว่า ให้เธอแก้ผ้าจนล่อนจ้อนต่อหน้าฉัน...เดี๋ยวนี้”

สุดสวาทเมียพรหมจรรย์

สุดสวาทเมียพรหมจรรย์

มหาเศรษฐี

4.9

เพราะรัก...มาเฟียผู้ยิ่งใหญ่แห่งฟิเรนเซ่ จึงต้องกลายร่างจากเสือมาเป็นแมวตัวผู้ขี้อ้อน เพื่อออเซาะหาไออุ่นจากคนรักผู้แสนเย้ายวน “พี่ราฟ! นอนดีๆ สิคะ แบบนี้จะดูหนังได้ยังไง” “ไม่ดูแล้ว” มือหนาสอดเข้าไปใต้เสื้อตัวโต สัมผัสเนื้อแท้ที่เนียนนุ่มและเย็นลื่น “แต่น้ำผึ้งอยากดูนี่คะ กำลังสนุกเลย พระเอกกำลังจะตามหานางเอกเจอด้วยค่ะ” สาวน้อยปัดป้องสุดแรง แต่แรงเท่ามดหรือจะสู้แรงช้างสารได้ “เจอแล้ว พระเอกเจอนางเอกแล้ว นี่ไง...กำลังกอดอยู่นี่ไง” เสียงแหบพร่ากระซิบเบาๆ ที่ข้างหูเล็กๆ ก่อนงับติ่งหูนุ่มของคนดื้อรั้นเบาๆ “ไม่...น้ำผึ้งจะดูหนัง พี่ราฟปล่อยน้ำผึ้งเดี๋ยวนี้นะ” “ไม่ปล่อย จนกว่าพี่จะได้กินน้ำผึ้งก่อน หนังน่ะ เอาไว้ค่อยดูทีหลังก็ได้ เสร็จก่อนแล้วค่อยดู นะ...นะ” เสียงออดอ้อนออเซาะที่แหบกระเส่าของราฟาเอลไม่เป็นผล เมื่อมธุรสออกแรงผลักราฟาเอลเต็มแรง ภาพของนางแบบสาวที่ตรงรี่เข้ามาจูบปากราฟาเอล ทำให้สาวน้อยมีแรงฮึดสู้ แรงผลักนั้นทำให้ร่างของราฟาเอลกลิ้งตกโซฟาแต่ร่างบางก็กลิ้งตามลงไปด้วย เพราะชายหนุ่มไม่คิดจะปล่อยร่างบาง “ตุบ” “โอ๊ย...น้ำผึ้งจะดิ้นทำไม เห็นมั้ยว่าพี่เจ็บ” ราฟาเอลโอดครวญ แต่แววตานั้นแพรวพราวจนน่าหยิก

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ธิดาแค้นต้องเอาคืน

ธิดาแค้นต้องเอาคืน

Casey Haag
5.0

ตระกูลซูล่มสลาย จวนเจิ้นกั๋วทั้งตระกูลถูกประหารชีวิตในคืนเดียว ชาติก่อน… ซูเฉิงอิ้งถูกน้องสาวหลอกใช้ ถูกชายเจ้าชู้เล่นตลก ชาติก่อน… ซูเฉิงอิ้งใช้ชีวิตอย่างเจียมเนื้อเจียมตัวอยู่แคว้นเป่ยเหลียงสิบกว่าปี แต่กลับถูกกล่าวหาว่าคบคิดกับศัตรู คนทั้งแคว้นเซิ่งถังต่างก็ด่าทอยกใหญ่ ชาติก่อน… ซูเฉิงอิ้งต้องยืนมองน้องสาวกับรักแรกของตนสนิทสนมกัน ครองโลก ส่วนตัวเองกลับโดนประหารชีวิต เลือดสาดตะวัน เมื่อตื่นขึ้นอีกครั้ง… ซูเฉิงอิ้งถือดาบกลับมา ฟาดแรก… ตัดสายเลือด ฟันน้องสาวอกตัญญู ฟาดที่สอง… ตัดความรัก ฟันรักแรกที่หน้าเนื้อใจเสือ ฟาดที่สาม… ตัดคำพูด ฟันทุกเสียงนินทาของเป่ยเหลียงที่บิดเบือนความจริง ฟาดที่สี่… ตงฟางไป๋เยว่ “หรือว่าฮูหยินอยากจะฆ่าสามีผู้นี้ด้วยหรือ” ซูเฉิงอิ้ง“หุบปาก…”

สามีเถื่อนที่รัก

สามีเถื่อนที่รัก

B.J.BEN
5.0

โปรย เข้าห้องผิดชีวิตเปลี่ยน!!! +++ “เธอเป็นใคร” เขาเอ่ยถามเสียงเข้ม สีหน้าที่รกไปด้วยหนวดเคราและร่างสูงใหญ่ที่มีกลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้งทำให้นิรินมีท่าทีหวาดกลัว ร่างบอบบางพยายามดิ้นแต่เขาข่มขู่เสียงเข้มทำให้เธอไม่กล้าดิ้น “ถ้าเธอดิ้นอีกฉันจะปาดคอเธอซะ” เขานึกครึ้มอกครึ้มใจอยากแกล้งคนขี้กลัว เธอหยุดกึกในขณะที่มือบอบบางถูกกดเอาไว้เหนือศีรษะ “ตอบคำถามมาเสียดีๆ ห้ามโวยวายกรีดร้องไม่งั้นได้เป็นศพก่อนจะมีคนมาช่วยแน่ๆ” พอเขาพูดแบบนั้นเธอก็รีบพยักหน้าทันที ร่างของเขายังคร่อมทับร่างของเธออยู่ หญิงสาวกลัวจนตัวสั่น พอเขาปล่อยเธอก็ทำท่าจะร้อง “อื้อ...” เขาก้มลงบดขยี้ริมฝีปากอวบอิ่ม เธอรัวกำปั้นทุบแผ่นหลังเขาระรัว พอเขาปล่อย เธอทำท่าจะกรีดร้องเขาก็บดจูบลงมาอีกครั้ง นิรินหอบหายใจระรัวเมื่อเขาปลดปล่อยริมฝีปากเธออีกหน “เธอเป็นใคร” เขาเอ่ยถามเสียงเข้ม “ไอ้โจรห้าร้อย” “ใครบอกว่าฉันเป็นโจรห้าร้อย ทั้งเนื้อทั้งตัวมีอยู่ยี่สิบ ฉันเป็นโจรยี่สิบบาทต่างหากล่ะ” เธอกะพริบตาปริบๆ กับประโยคของเขา “เธอเป็นใคร” นรราชถามซ้ำ หรี่ตามองคนใต้ร่าง เขาเห็นใบหน้าของเธอไม่ชัดจึงเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟที่หัวเตียง แสงสลัวจากโคมไฟทำให้มองเห็นใบหน้าของสาวน้อยชัดเจน ใบหน้าหวานหยดคุ้นเคยนั้นทำให้นรราชชะงักงัน “ทำไมไม่ตอบคำถามล่ะ” เสียงของเขาเหมือนสำลักเมื่อได้เห็นใบหน้ากลมหวาน ดวงตากลมโต คิ้วโก่งเรียวงาม ริมฝีปากเต็มอิ่ม เขาอยากหอมแก้มสาวแรงๆ ด้วยความมันเขี้ยว “ลุงราช” นิรินจำเขาได้ หลานชายคนโตของคุณย่าทวดลักษณ์นาราผู้แสนใจดี แต่หลานชายของท่านโคตรใจร้าย แม้ใบหน้าของเขาจะรกไปด้วยหนวดเคราแต่เธอก็จำเขาได้ ปีหนึ่งจะได้เจอกันหนึ่งครั้ง บิดาของเธอกับนรราชไม่ใคร่จะลงรอยกันนัก และท่านก็ไม่ต้องการให้เธอยุ่งเกี่ยวกับเขาเป็นอันขาด...

ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม

ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม

หลิ่งฟาง//พิมพ์สีทอง
5.0

สวี่ซือเหยาเป็นคุณหนูที่แสนโง่งม ที่ถูกแม่เลี้ยงจัดฉากให้เสียกับบุรุษต่ำต้อย นางเดินตามเส้นเรื่องเหมือนคนโง่ที่ไร้สมอง เมื่อเดินทางมาถึงจุบจบของชีวิตจึงได้รู้ว่า ตัวเองเป็นเพียงตัวประกอบอย่างน้องสาวตัวร้ายในนิยายเท่านั้น แต่แล้วสวรรค์เหมือนจะเห็นใจตัวประกอบไร้ค่าอย่างนาง ถึงได้ให้นางกลับมาแก้ไขอดีต ในเมื่อนางหวนคืนกลับมาแล้ว นางเอกของเรื่องก็อย่าฝันว่าจะได้โจวเยี่ยนเฉินสามีนางไปครอบครอง เพราะตอนนี้นางมีความคิดเป็นของตัวเอง อยากทำอะไรก็ทำ ไม่มีนักเขียนบงการจากปลายปากกา ต่อไปนี้นางจะสร้างครอบครัวของนางเองด้วยสองมือและหัวใจ ส่วนพี่ชายที่เป็นตัวร้ายเมื่อต้นเหตุคือตัวนางเอง ฉะนั้นหากนางไม่ตายพี่ชายที่แสนดีของนางก็จะไม่กลายเป็นตัวร้าย เส้นทางชีวิตของสวี่ซือเหยาจะเป็นอย่างไร ติดตามในเรื่อง ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม ได้เลยเจ้าค่ะ

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
ซ่อนสวาทมาเฟีย
1

บทที่ 1 บทนำ 1

30/01/2022

2

บทที่ 2 บทนำ 2

30/01/2022

3

บทที่ 3 บทนำ 3

30/01/2022

4

บทที่ 4 1 1

30/01/2022

5

บทที่ 5 1 2

30/01/2022

6

บทที่ 6 2 1

30/01/2022

7

บทที่ 7 2 2

30/01/2022

8

บทที่ 8 2 3

30/01/2022

9

บทที่ 9 3 1

30/01/2022

10

บทที่ 10 3 2

30/01/2022

11

บทที่ 11 3 3

30/01/2022

12

บทที่ 12 4 1

27/04/2022

13

บทที่ 13 4 2

27/04/2022

14

บทที่ 14 4 3

27/04/2022

15

บทที่ 15 5 1

27/04/2022

16

บทที่ 16 5 2

27/04/2022

17

บทที่ 17 5 3

27/04/2022

18

บทที่ 18 5 4

27/04/2022

19

บทที่ 19 6 1

27/04/2022

20

บทที่ 20 6 2

27/04/2022

21

บทที่ 21 6 3

27/04/2022

22

บทที่ 22 7 1

27/04/2022

23

บทที่ 23 7 2

27/04/2022

24

บทที่ 24 7 3

27/04/2022

25

บทที่ 25 8 1

27/04/2022

26

บทที่ 26 8 2

27/04/2022

27

บทที่ 27 8 3

27/04/2022

28

บทที่ 28 9 1

27/04/2022

29

บทที่ 29 9 2

27/04/2022

30

บทที่ 30 9 3

27/04/2022

31

บทที่ 31 9 4

27/04/2022

32

บทที่ 32 10 1

27/04/2022

33

บทที่ 33 10 2

27/04/2022

34

บทที่ 34 10 3

27/04/2022

35

บทที่ 35 10 4

27/04/2022

36

บทที่ 36 10 5

27/04/2022

37

บทที่ 37 11 1

27/04/2022

38

บทที่ 38 11 2

27/04/2022

39

บทที่ 39 11 3

27/04/2022

40

บทที่ 40 11 4

27/04/2022