Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
ใยรักจอมวายร้าย

ใยรักจอมวายร้าย

SHASHAwriter

5.0
ความคิดเห็น
74.8K
ชม
47
บท

ความเข้าใจผิดก่อเกิดเลือดเนื้อเชื้อไขของจอมวายร้ายอย่างปุญญ์ มีหรือที่คนอย่างนั้นจะไม่ทวงคืนไม่ใช่แค่ลูก แต่แม่ของลูกเขาก็จะเอา! ######### “ที่ผมอยากรู้คือ เรารู้จักกันก่อนมาก่อนหน้านี้อย่างนั้นใช่ไหม” “คุณจำไม่ได้? แล้วฉันบอก คุณจะจำได้หรือไง” “ผมรถคว่ำจนจำเวลาช่วงหนึ่งไม่ได้เลย และก็มั่นใจด้วยว่าอาจเป็นตอนที่ได้รู้จักกับคุณ” พิชชาอรยืนฟังจนเขาว่าจบ อดเบ้หน้าน้อยๆไม่ได้ “นิยายจัง” “ผมไม่รู้ว่ายังจะนิยายมากพอไหม ถ้าเด็กชายกตัญญ์จะเป็นลูกของผมด้วย” คราวนี้พิชชาอรมองเขาอย่างเป็นเดือดเป็นแค้น เมื่ออีกฝ่ายพูดถึงบุตรชายของเธอที่มีเขาเป็นคนร่วมสร้าง ใจของเธอไม่เคยเต้นรัวเร็วขนาดนี้มาก่อน รู้สึกเหมือนว่าร่างกายกำลังจะลุกเป็นไฟด้วยโทสะที่ฝังแน่นในตัว บอกเขาด้วยเสียงเครียดๆ “ตอนนี้ไม่สำคัญแล้วว่าเขาจะเป็นลูกของคุณหรือเปล่า” ปุญญ์ขมวดคิ้วมุ่น กระชากเสียงถามอย่างไม่พอใจนัก “ทำไม” “เพราะฉันเคยติดต่อคุณไปแล้วเรื่องที่ฉันท้อง แต่คุณ คุณ....” พูดถึงเหตุการณ์วันนั้นทีไร อารมณ์ของเธอจะพรุ่งปรี้ดทันที มันเต็มไปด้วยความกรุ่นโกรธ เกลียดชังเขาอย่างที่สุด จนอยากจะอาเจียนออกมาเลยทีเดียว “ผมทำไม” “ฉันไม่อยากนึกถึงตอนที่คุณพูดลับหลังว่าฉันยังไงบ้างน่ะ พูดอย่างไม่ใช่ลูกผู้ชาย!” พิชชาอรเค้นเสียงว่าอย่างมีโมโห จำได้มั่นว่าเขาบอกว่าผู้หญิงที่ผ่านมาก็แค่ทางผ่านของเขา แล้วนี่มาตอแยกับเธอ แฟนสาวของเขาไม่รู้เรื่องหรือไร ยิ่งคิดก็ยิ่งเดือด “ผมต้องการลูก …และคุณต้องรับผิดชอบเรื่องนี้ทั้งหมดฐานที่พรากเขามาจากผมที่เป็นพ่อแท้ๆ” “ฝันไปเถอะ!” “มันต้องเป็นฝันที่สนุกแน่พิชชาอร ถ้าในนั้นมีคุณรวมอยู่ด้วย!”

บทที่ 1 บทนำ

ขีดสองขีดบนแท่งตรวจการตั้งครรภ์ไม่ใช่แค่อันเดียวแต่มันเด่นหราปรากฏอยู่เกือบทุกยี่ห้อที่มีในท้องตลาด ที่เจ้าตัวกว้านซื้อมาจนเกลี้ยงชั้นวางขายนั่นยืนยันผลได้เป็นอย่างดีว่าเธอ...

‘ท้อง’

เพราะคำคำนี้ไม่เคยอยู่ในความคิดของผู้หญิงทำงานแบบพิชชาอรมาก่อน

เธอเป็นคนชั้นกลางที่ไม่เคยคิดจะมีครอบครัว วันๆทำงานงกๆกลับบ้านเข้านอนเพื่อตื่นขึ้นมาทำงานและวนกิจกรรมเดิมๆอยู่แบบนั้น ไม่เคยมองชายคนใด เลยไม่มีแฟน ไม่เคยตกหลุมรักใคร ไม่เคยเผลอไผลให้ใคร ไม่เคยมีใจให้กับคนไหน และไม่เคยมีอาการหลงรักใคร แต่เธอพลาดให้กับปุญญ์ ชายคนนั้นใช้ต้นทุนทางสังคมที่เขามี ไม่ว่าจะเป็นรูปลักษณ์อันหล่อเหลา บุคลิกภูมิฐาน หน้าที่การงานและฐานะทางสังคมชั้นเลิศ มาล่อลวงให้เธอหลงใหลกับสิ่งเหล่านั้น หลอมความเหย่อหยิ่งจนละลายลงแทบเท้า ยอมศิโรราบให้เขาเหมือนผู้หญิงรายอื่นๆได้อย่างง่ายดายนัก

เธอจะต้องบอกเขาว่าเธอท้อง เธอไม่ใช่นางเอกในนิยาย ที่มีลูกเขาติดมาแล้วจะพากันหอบหนีไปใช้ชีวิตอัตคัด นึกได้อย่างนั้นแล้วจึงได้แต่รอเวลาเพื่อติดต่อหาเขาที่ PKR groups เธอไม่ได้เก็บเบอร์ส่วนตัวเขาเอาไว้แล้วเพราะเหตุการณ์ในเช้าวันนั้นมันทำให้เธอนึกรังเกียจทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นเขา ลำคอของพิชชาอรแห้งผากมันปนไปด้วยความตื่นเต้นและวิตกกังวลต่างๆนานา สองเดือนที่ตัดการติดต่อกับเขามันไม่ได้ทำให้เธอเข้มแข็งขึ้นมาได้เลยหรืออย่างไรกัน

ทันทีที่ปลายสายเชื่อมต่อสัญญาณ จึงกรอกเสียงลงไปทันที

“ฉันต้องการเรียนสายกับคุณปุญญ์ค่ะ”

“จากไหนคะ” ทางนั้นถามกลับมาทันทีด้วยน้ำเสียงเอือมๆราวกับเจอปัญหาเช่นนี้บ่อยๆ

“บอกเขาว่าพิชชาอร...หวังว่าเขาจะยังจำคำพูดของตนเองได้” ประโยคหลังเธอคิดอยู่ในใจเงียบๆไม่ได้ออกปากไป

ใช่ เขาเคยบอกเธอไว้ว่าหากอยากติดต่อหาเขาบ้างให้แจ้งกับพนักงานได้เลย เพียงแค่บอกชื่อของเธอ ทุกคนจะอำนวยความสะดวกให้ทันที

ขณะรอสาย ใจที่เต้นสม่ำเสมอก็รัวเร็วขึ้นมาอย่างที่ระงับไม่อยู่ สองเดือนแล้วที่เธอกับเขาจบความสัมพันธ์กันไป ความสัมพันธ์คืนเดียวเสียด้วย เงินที่เขาหยิบยื่นให้เธอยังเก็บไว้อย่างดี ไม่ได้แตะมันแม้แต่สตางค์แดงเดียว ร่ำๆจะคืนให้หลายครั้งแล้วก็มัวแต่ยุ่งอยู่กับภาระงานจนลืมไป ตอนนั้นเธอยอมรับว่ามีทิฐิจนประชดเขาเรื่องเงิน แต่ตอนนี้ขอให้ได้คุยกับเขาเรื่องเด็กในท้องเสียก่อนเถอะ…

คิดมาถึงตรงนี้ ปลายสายก็มีสัญญาณตอบรับอีกครั้ง

“คุณพิชชาอรคะ ท่านประธานให้แจ้งธุระของคุณผ่านดิฉันเลยค่ะ”

ได้ยินเช่นนั้นแล้วก็คล้ายกับเลือดในกายจะระอุเดือดขึ้นมาจนทะลุปรอท พิชชาอรหายใจหนักหน่วงตามแรงอารมณ์โกรธของตน เธอจะบอกผ่านคนอื่นได้อย่างไร ไหนเมื่อเธอต้องการคุยกับเขาเรื่องที่ ‘เธอท้อง’

แต่แล้วเสียงอีกเสียงจากปลายสายก็ดังแว่วเข้ามา

“เอามานี่มา” อึดใจทางนั้นก็ถามเธอกลับมาอีก “คุณพิชชาอร... อย่างนั้นหรือคะ”

“ใช่ค่ะ ฉันต้องการเรียนสายกับคุณปุญญ์”

“ตอนนี้พี่ปุญญ์ติดประชุมกับผู้บริหารท่านอื่นอยู่ ถ้ามีธุระสำคัญอะไร บอกผ่านทางนี้ได้เลยค่ะ ฉันจะเป็นธุระให้...ทุกเรื่อง”ปลายสายเน้นคำสุดท้ายอย่างจงใจ

“ฉันต้องการคุยกับเขา...เป็นการส่วนตัว” พิชชาอรได้ยินเสียงตัวเองเน้นคำตอบกลับไปเช่นกัน ตอนนี้เธอมือสั่นขึ้นมาแล้ว มันสั่นไปพร้อมๆกับหัวใจของเธอ เธอกำลังโกรธจนควบคุมตัวเองไม่ได้

“เอ...ปกติถ้าพี่ปุญญ์ต้องการให้ใครติดต่อกลับเรื่องส่วนตัวเขามักจะให้เบอร์ส่วนตัวเอาไว้นี่คะ แต่ถ้าไม่มี หาทางติดต่อไม่ได้คงหมายถึงว่าเขาไม่อยากให้ติดต่อแล้วละมังคะ”

อีกฝ่ายร่ายยาวแม้จะลงท้ายคะขาทุกประโยคอย่างผู้ดี แต่ก็เต็มไปด้วยน้ำเสียงส่อเสียดทุกคำ

“ให้ฉันช่วยจัดการเรื่องเงินให้ไหมคะ แต่ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายสำหรับคุณแล้วนะคะที่พี่ปุญจะยอมจ่ายให้”

“เธอหมายถึงอะไร”

พิชชาอรถามกลับด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว เธอร้อนไปหมดทั้งใบหน้า ปลายสายพูดราวกับรู้เรื่องของเธอและปุญญ์อย่างไรอย่างนั้น

เสียงทางนั้นถอนหายใจยาว ก่อนบอก “พี่ปุญญ์อาจชอบสนุกซุกซนไปทั่วเรื่องนี้เราสองคนเข้าใจกันดี ฉันหมายถึงฉันกับพี่ปุญญ์น่ะนะคะ และคุณไม่ใช่คนแรกหรอกที่โทรเข้าเบอร์สำนักงานแต่อยากคุยเรื่องส่วนตัวกับเขา และหลังจากนี้ฉันที่กำลังจะเป็นภรรยาถูกต้องตามกฏหมายทั้งนิตินัยและพฤตินัยของพี่ปุญญ์จะเป็นคนจัดการทุกอย่างทุกเรื่องของเขาเอง ตกลงจะให้โอนเงินเข้าบัญชีเลยไหมคะ สะดวกดี เหมาะกับผู้หญิงง่ายๆแบบคุณ”

พิชชาอรไม่รู้ว่าตัวว่าเธอวางสายไปตอนไหน แต่เธอไม่อยากเชื่อคำพูดแบบนั้น เธอต้องพบเขาให้ได้ อย่างน้อยๆก็ได้ร่วมกันสร้างชีวิตน้อยๆในท้องเธอขึ้นมาด้วยกันแล้ว เขาควรต้องรับผิดชอบไปพร้อมกับเธอ และเธอจะไม่หน้าด้านหน้าทนหากไปบอกเขาแล้ว และเขาจะไม่เป็นลูกผู้ชายมากพอที่จะรับผิดชอบ เธอก็พร้อมจะเลี้ยงลูกคนเดียว!

แล้วตัดสินใจลางาน ตรงไปที่ตึกใหญ่ใจกลางเมือง เธอรออยู่ที่ด้านล่างเมื่อพนักงานไม่ยินยอมให้เธอขึ้นไปพบเขาที่ด้านบนเสียที ลุกนั่งอยู่แถบนั้นอยู่นาน จึงเดินเข้าไปยังร้านกาแฟชื่อดังที่มีสาขาอยู่ทั่วไปหมดตั้งใจจะสั่งเครื่องดื่มและนั่งรอเขาในนี้จนกว่าอีกฝ่ายจะลงมา แต่ที่นั่งที่มีเหลือกลายเป็นตัวที่ต้องนั่งหันหน้าเข้ามาในร้าน เธอจึงเลือกนั่งรอดีกว่าจะต้องไปเป็นเป้าสายตาที่ข้างนอก

นานจนเครื่องดื่มของเธอเกือบหมดแก้ว พิชชาอรเผลอหลับตาไปอย่างไม่รู้ตัว สะดุ้งตื่นก็แว่วเสียงคุยกันจากทางด้านหลัง เสียงที่พอจะจำได้ว่าเป็นของใคร เธอจึงนั่งนิ่งรอฟังพวกเขาสนทนากัน

“พี่ปุญญ์ฮะเมื่อตอนพี่ประชุมเห็นลูกศรเล่าว่ามีผู้หญิงโทรมาจะคุยกับพี่ให้ได้เลยฮะ”

“มีอะไรเหรอ”

“ไม่ทราบสิฮะ ไม่ยอมบอกว่าเรื่องอะไร บอกแต่ว่าเรื่องส่วนตัว”

“เรื่องส่วนตัวอีกแล้วเหรอ”ปุญญ์ว่าก่อนจะหัวเราะขรึมๆขึ้นมาพร้อมกัน

“เจ้าชู้” อีกเสียงที่โพล่งพูดขึ้นมาว่านั่นเธอจำได้มั่น นั่นคือเสียงหญิงสาวผู้ซึ่งประกาศตัวว่ากำลังจะเป็นภรรยาของปุญญ์ เธอคงพูดถูกใจเขามากละมังถึงทำให้เสียงหัวเราะดังกระเพื่อมขึ้นอีกครั้งได้

“เจ้าชู้อะไรกันคะ” ปุญญ์ทอดเสียงย้อนถามอีกฝ่าย พิชชาอรบีบมือตัวเองจนแน่น เธอจะกล้าพอไหม ที่จะหันไปเจรจากับเขา

“ลูกศรจะฟ้องคุณป้า”

“ได้ยังไงกันหืม... พี่อาจจะผ่านใครมามากมายนะ แต่คนที่พี่ต้องแต่งงานด้วยก็จะมีแค่ลูกศรเท่านั้น”

จบสิ้นกันแล้ว

เธอไม่หน้าทนพอจะไปคุยกับเขาอีก ทุกๆอย่างมันฟ้องอยู่ในการกระทำและคำพูดของเขาแล้ว

พิชชาอรหนาวยะเยือกไปถึงขั้วกระดูก เธอสะอิดสะเอียนเขา ปุญญ์จะแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นจริง แล้วเธอล่ะ ยังมีหน้าไปบอกเขาอีกไหมว่าท้องกับเขา ทั้งๆที่เธอยอมนอนทอดกายให้เขาเอง ยอมเขาเองทั้งสิ้น แถมเขายังตราหน้าไว้แล้วด้วยว่าผู้หญิงในอดีตของเขาเป็นแค่เพียงทางผ่านเท่านั้น มันก็ไม่แคล้วที่จะรวมถึงตัวเธอด้วย พิชชาอร!

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ SHASHAwriter

ข้อมูลเพิ่มเติม
ตราบาปรัก ผู้ชายใจร้าย

ตราบาปรัก ผู้ชายใจร้าย

โรแมนติก

5.0

คำโปรย ปริญญ์เคยบอกว่ารักเธอ แต่เมื่อมีเหตการณ์บางอย่างทำให้ต้องเลิกรากันไป เขาย้อนกลับมาทำดีด้วย และขอเธอแต่งงาน หลังแต่งงานกับจินดาพรรณมาสี่ปี ปริญญ์เที่ยวคบหาผู้หญิงคนใหม่ไปเรื่อย ๆ เพื่อให้เธออับอาย ... นี่น่ะหรือความรักของเขา ตัวอย่างเนื้อหา "เดี๋ยวดา เรื่องที่เราคุยกันไว้ ดาต้องทบทวนดี ๆ ก่อน..." "พรุ่งนี้เลยปิน พรุ่งนี้ไปเจอกันตามที่ตกลงไว้ได้เลย" ปริญญ์มองเธอนิ่งอยู่เป็นนานสองนาน กว่าจะพูดอะไรได้สักคำหนึ่ง ก็ยากเย็นเต็มที "หรือไม่ ปินว่าเราลอง..." "อย่าเอาแต่พูดหลอกล่อกันแบบนี้อยู่อีกเลยปิน เราสองคนจบกันเท่านี้เถอะ ทิ้งทุกอย่างเอาไว้แค่นี้ ขอให้เลิกแล้วต่อกัน เราจะได้ไม่เกลียดกันมากไปกว่านี้ หรือปินอยากให้ดาเกลียด จนไม่ไปเผาผีกันเลย ก็ได้นะปิน" ได้ยินและได้รู้ถึงความคิดของจินดาพรรณแล้ว ในใจของปริญญ์ปวดแปลบ เสียดและเสียวไปทั้งทรวงอก เขาอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก คิดได้ในตอนนั้นเองว่านี่เขาทำอะไรต่อมิอะไรลงไปนั้น มันแย่มาก จินดาพรรณถึงได้บอกว่าเกลียดเขาถึงขนาดนี้ ปริญญ์รู้สึกได้ถึงก้อนขม ๆ ในคอ เขาฝืนที่จะกล้ำกลืนมันลงไป แล้วขยับเท้าเพื่อถอยหลังออกมา มาได้เพียงครึ่งก้าวแล้วก็ทำอะไรไม่ถูก สายตาเจ็บปวดของเขายังคงมองไปยังจินดาพรรณ เปิดปากเพื่อจะพูดบางประโยคออกไป "แต่ดา...ปินระ...ปินรั" จินดาพรรณหมุนตัว เพื่อกลับเข้าห้อง เธอไม่อยากฟังสิ่งที่เขากำลังจะพูด แต่กลับโดนดึงตัวเข้าไปกอดเอาไว้แนบแน่น เธอไม่ได้ออกแรงดิ้น ทำเพียงปิดตาลง ซ่อนความรู้สึกเจ็บปวดเอาไว้ข้างในลึก ๆ บอกตัวเองว่าอย่าได้ถลำตัวและหัวใจไปกับภาพลวงตาของปริญญ์ อย่าได้หลงคารมของเขาอีกเป็นอันขาด บทจะหวาน ปริญญ์ก็ทำให้เชื่อได้ทั้งนั้น และเขาก็ทำเพียงเพราะต้องการให้เธอหลงเชื่อ เขาหลอกเธอซ้ำ ๆ แล้วทิ่มแทงเธอให้ผิดหวัง เจ็บปวดและเสียใจ ครั้งนี้ก็คงเหมือนกัน ปริญญ์สูดดมกลิ่นของภรรยาเข้าจมูกจนลึกสุดปอด ถูไถใบหน้าไปมาอย่างที่โหยหามาโดยตลอด พร้อมกับพึมพำที่ข้างหูของเธอ "ปินให้เวลาดาคิดอีกสามวัน ระหว่างนี้ถ้าดาเปลี่ยนใจ ก็ไม่ต้องไป แต่ถ้าดายังคิดแบบเดิม วันนั้นเราค่อยไปเจอที่บริษัทตามที่คุยไว้ แต่ระหว่างนี้ ดาต้องคิดดูดี ๆ ก่อนนะ อย่าใช้อารมณ์ตัดสินใจเด็ดขาด" จินดาพรรณถอนลมหายใจของตัวเองออกยาว ๆ เธอนี่หรือใช้อารมณ์เป็นที่ตั้ง ตลอดมามีแต่ปริญญ์ที่ทำแบบนั้น และเธอไม่ต้องการเป็นที่รองรับอารมณ์ของเขาอีกแล้ว คิดได้แบบนั้นค่อยเปิดตาขึ้น แล้วออกแรงดันตัวเองจากอ้อมกอดของเขา หันมามองที่เขาด้วยสายตาว่างเปล่า บอกออกไปตามอย่างที่ตัดสินใจเอาไว้แล้วก่อนหน้านี้ "ดาไม่ต้องคิด ไม่ต้องตัดสินใจอะไรอีกแล้วล่ะปิน ถ้าปินว่างพอ พรุ่งนี้เราก็ไปจัดการเรื่องหย่าให้เรียบร้อยได้เลย" ****************************** แนวพระเอกโบ้ ไม่ได้นอกใจ จบดีและไม่มีใครตุยค่ะ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

เมียร้อนจำยอมรัก

เมียร้อนจำยอมรัก

โรแมนติก

5.0

"หัวใจ ความรัก และภักดี เขาจะเลือกอย่างไหน" “ไอ้เพชรแกเอาไป นี่เมียแก!” หญิงสาวที่อยู่ในชุดนอนมีร่องรอยฉีกขาด ถูกผลักเข้าไปในกระท่อมเก่าซอมซ่อของพัชระหรือทุกคนเรียกกันว่า เพชร ซึ่งเป็นเพียงช่างคนหนึ่งในไร่ชาของที่นี่ “คุณจันทร์นี่มันอะไรกันครับ” เจ้าของหนวดเคราครอบหน้าหันไปมองคนบนพื้นแล้วหันมาถามนางจันทร์นิล ด้านหลังก็มีลูกน้องของเจ้านายอีกสองคน “นังอ้อนมันร่านไง มันมาอ่อยผัวลูกสาวฉัน ไอ้เพชรฉันยกนังอ้อนให้แกจัดการ” นางจันทร์นิลชี้นิ้วใส่ลูกเมียน้อยของสามีอย่างจงเกลียดจงชัง “จัดการยังไงครับคุณจันทร์” พัชระได้ยินว่าคนที่ตนแอบรักถูกทำร้าย แววตาของเขาก็ประกายแข็งกร้าวขึ้นด้วยความโกรธ “ก็จัดการมันให้เป็นเมียแกซะ เดี๋ยวนี้เลย!” (เมียร้อนจำยอมรัก)

คลั่งรักร้ายนายวิศวะ

คลั่งรักร้ายนายวิศวะ

วัยรุ่น

5.0

"ไง...หลบหน้าผัวมาหลายวัน" คนตัวโตกดเสียงมาอย่างไม่น่าฟัง ยิ่งเธอขัดขืนเขายิ่งเพิ่มแรงบีบที่ข้อมือ "ปล่อยนะพี่ริว พี่ไม่ใช่ ผัว..." เสียงเล็กถูกกลื้นหายในลำคอ เมื่อโดนคนใจร้ายตรงหน้าระดมจูบไปทั้งใบหน้า อย่างไม่ทันตั้งตัว ริวถอนจูบออก เสมองคนตรงหน้าอย่างเย้ยหยัน "ผัว...ที่เอาเธอคนแรกหนะ" "พี่ริว..." เจนิสตะเบ่งเสียงด้วยสีหน้าอันโกรธจัด "ทำไม เรียกชื่อพี่บ่อยแบบนี้ละครับ" ริวเอ่ยพร้อมกับสบตาคนตรงหน้าด้วยสายตาดุดัน "คิดว่าคืนนี้เธอจะรอดเหรอ" ริวตะเบ่งเสียงขึ้นมา จนร่างบางถึงกับชะงัก "ปล่อย...นะ คนเลว" ยิ่งเธอต่อต้านเขายิ่งรุนแรงกับเธอมากขึ้น "เอาดิ...เธอตบ ฉันจูบ..." ริวเอ่ยพร้อมกับจ้องมองด้วยสายตาดุดัน

ข้าไม่ใช่คนดีท่านอย่าได้หวัง

ข้าไม่ใช่คนดีท่านอย่าได้หวัง

โรแมนติก

5.0

จางลี่สตรีเกิดมาพร้อมกับความเกลียดชัง บิดามารดาไม่รัก พี่สาวรังเกียจ รอบด้านทำร้ายร่างกาย ชาติภพนี้นางถูกคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีทำร้ายจนตาย เมื่อเกิดพบชาติใหม่อีกครั้ง นางก็ขอตอบแทบพวกเขาอย่างสาสม อย่าคิดว่าชาติภพนี้พวกเขาจะได้อยู่สุขสบาย นางในชาตินี้จะถนอมพวกเขาเป็นอย่างดี “ข้าไม่ใช่คนดี ท่านอย่าได้หวังว่าข้าจะดีเหมือนคนอื่น หากท่านปรารถนา พบสตรีที่ดีก็เชิญไปหาที่อื่น” บุรุษปริศนาที่ติดตามนางจะเลือกเส้นทางไหน แล้วนางจะตอบแทนพวกเขาเหล่านั้นเช่นไร รอพวกเขาหาคำตอบ แต่บอกได้เลยว่านางหาได้ใจดีเหมือนชาติที่แล้วไม่ “ข้าเตือนท่านแล้ว ว่าอย่าได้หวังว่าข้าจะเป็นคนดี”

CEO ที่รัก ชุด พ่อทูนหัว

CEO ที่รัก ชุด พ่อทูนหัว

มหาเศรษฐี

5.0

เพราะอุบัติเหตุสิบสองครั้งในระยะเวลาหนึ่งเดือนทำให้ พิมนรา เต็มไปด้วยความสยดสยองและขวัญกระเจิง หมอดูคือที่พึ่งหนึ่งเดียวที่คิดได้ ณ ตอนนั้น แต่คำทำนายที่ได้รับกลับทำให้ยิ่งตกใจ “หนูชะตาขาด ไม่มีหัวแล้วนะตอนนี้น่ะ” “แล้วหนูจะ... จะทำยังไงดีคะ หนูยังไม่อยากตาย” “มีผัว” “มีผัว?!” “ใช่ ต้องมีภายในคืนนี้ด้วย หลังออกจากตำหนักของแม่ไป ผู้ชายคนแรกที่พูดกับหนู เขานั่นแหละคือคนที่จะช่วยหนูได้ จับทำผัวให้ได้ก่อนเที่ยงคืนนะ” มหาเศรษฐีเพลย์บอยหมื่นล้าน ลีโอนาโด เด รอสซี ผู้ชายที่มีผู้หญิงล้อมหน้าล้อมหลังตลอดเวลา แต่จู่ๆ กลับต้องมาซวยเมื่อถูกผู้หญิงจืดชืดคนหนึ่งปลุกปล้ำจับทำสามี ทั้ง ๆ ที่เขาไม่ได้เต็มใจจะถูกปล้ำเลยสักนิด และที่ร้ายยิ่งกว่านั้น... เช้ามาแม่คุณแม่ทูนหัวกลับหนีหายไปอย่างไร้ร่องรอย นี่เพลบอยย์อย่างลีโอนาโด เด รอสซี ถูกฟันแล้วทิ้งจริงๆ เหรอ?! และทุกอย่างมันก็คือจะเลือนหายไปตามกาลเวลา หากเขากับยายผู้หญิงเฉิ่มแต่ร้อนราวกับไฟป่าคนนั้นจะไม่ต้องมาเกี่ยวข้องกันอีก ในฐานะเจ้านายกับลูกน้อง!

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ