เพราะคำว่าไม่คู่ควรเธอจึงทอดทิ้งเขา โดยที่เขาไม่เคยรับรู้ถึงเหตุผล เพราะคำว่ารักปนแค้นเขาจึงยังเฝ้ารอ กระทั่งวันหนึ่งทั้งคู่ได้กลับมาพบกัน เขาเข้าหาเพื่อจะเอาคืน ส่วนเธอหนีหน้าเพื่อไม่ให้ใจตัวเองบอบช้ำ แต่สุดท้ายทั้งสองก็ไม่อาจหนีจากบ่วงพิศวาสไปได้ ---------ในบ่วงพิศวาส------------ ริมฝีปากอิ่มของเธอยังคงนุ่มและหวานฉ่ำเหมือนครั้งแรกที่อัตถ์ได้ลิ้มลอง แม้มันจะผ่านมานานแล้วแต่เขาก็ยังคงจดจำความรู้สึกของจูบแรกได้เป็นอย่างดี แต่ความอ่อนโยนก็เกิดขึ้นเพียงครู่เดียวก่อนที่ความป่าเถื่อนจะเข้ามาแทนที่อีกครั้ง และสลับกันไปแบบนี้จนทรายแก้วยากจะรับมือ ใช่ว่ามีเพียงอัตถ์เท่านั้นที่ยังคงจำจูบแรกได้ทรายแก้วเองก็จำได้และโหยหามันเช่นกัน แต่เธอก็เลือกที่จะออกมาจากชีวิตของอัตถ์นั่นก็เพื่อให้ชายหนุ่มได้พบเจอคนที่ดีกว่าเธอ เพราะยังคงรัก แรงต่อต้านของทรายแก้วจึงค่อยๆ ลดลงอย่างลืมตัว และนั่นก็ทำให้อัตถ์เลือกที่จะผลักเธอออกห่าง “ก็แค่จูบ...แต่ทำไมคุณพี่เลี้ยงถึงอ่อนระทวยราวกับขี้ผึ้งลนไฟกับคนไม่เคยรู้จักอย่างผมได้ละครับ แบบนี้มันไม่เท่ากับคุณให้ท่า...” เพียะ ยังไม่ทันที่อัตถ์จะได้พูดจบประโยค เตียงตบฉาดใหญ่ก็ดังขึ้นส่งผลให้ใบหน้าหล่อเหลาของอัตถ์หันไปตามแรงตบนั้นทันที ทรายแก้วตบเขาแรงมากจนรู้สึกชาที่มือส่วนอัตถ์ก็เจ็บจนชาไปทั้งหน้าเช่นกัน ชายหนุ่มใช้ลิ้นดุนกระพุ้งแก้มฝั่งที่ถูกตบพร้อมกับยกมือขึ้นลูบไปด้วย “คาดหวังอะไร ตบมาผมต้องจูบกลับอย่างนั้นเหรอ” ชายหนุ่มเอ่ยถามอย่างประชดประชัน “ไม่ค่ะ เพราะจูบคุณมันห่วยสิ้นดี” คำพูดของทรายแก้วยิ่งกระตุ้นพายุอารมณ์ในใจของอัตถ์ให้พวยพุ่ง “ห่วยแต่มันก็ให้เธออ่อนระทวยได้ไม่ใช่หรือไง ถ้าผมจูบนานกว่านี้อีกสักหน่อย ดีไม่ดีเธออาจเคลิ้มจนลากผมขึ้นเตียงแล้วก็ได้”
เสียงเพลงกล่อมเด็กยังคงดังขึ้นคลอเบาๆ เพื่อกล่อมให้เจ้าตัวน้อยนอนหลับฝันดี โดยข้างๆ มีพี่เลี้ยงสาวสวยนั่งดูแลอยู่ไม่ห่าง แม้นี่จะเป็นช่วงเวลาที่ผ่อนคลายที่สุดก็ตาม แต่ทรายแก้วก็เลือกที่จะนั่งอยู่ข้างๆ เด็กน้อยในการดูแลของเธอ แก้มยุ้ยๆ เวลาหลับช่างดูน่ารัก แพขนตางอนๆ รับกับดวงตา จมูกได้รูป ปากกระจับ รูปหน้าพ่อแม่ช่างปั้นแต่งออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบ
เมื่อเดือนก่อนเธอถูกไล่ออกจากงานที่ทำอยู่อย่างกะทันหัน นั่นทำให้เธอกลุ้มใจจนเผลอร้องไห้กับตัวเองหลายครั้ง ทุกๆ วันยังคงแต่งตัวออกจากบ้านแต่เธอไม่ได้ไปทำงานแต่อย่างใด เธอเดินสมัครงานจนขาทั้งสองข้างแทบจะเดินไม่ไหว ปริญญาบัตรและเกียรตินิยมที่ได้มาแทบไม่ได้ช่วยอะไรในเวลานั้น กระทั่งเพื่อนสนิทยื่นมือมาช่วย
“น้องอายหลับแล้วหรือจ๊ะทราย”
“หลับแล้วจ้ะ” ทรายแก้วหันมาตอบมารดาของเด็กหญิงตัวน้อยพร้อมส่งยิ้มให้
“งั้นเราออกไปคุยกันที่ห้องรับแขกหน่อยสิ” ฤทัยเอ่ยบอกก่อนจะเดินนำออกไปก่อน ทรายแก้วจับผ้าห่มคลุมตัวให้เด็กหญิงอีกนิดแล้วกวาดสายตามองรอบๆ จากนั้นจึงเดินตามออกไป
“มีอะไรจะคุยกับเราอย่างนั้นเหรอ” พี่เลี้ยงสาวเอ่ยถามขึ้นอย่างเป็นกันเอง นั่นเพราะเธอกับฤทัยเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย พออีกฝ่ายรู้ว่าเธอถูกไล่ออกจากงานจึงเสนอให้มาเป็นพี่เลี้ยงลูกของเธอ ทั้งๆ ที่ทรายแก้วปฏิเสธไปด้วยเหตุผลว่าเธอไม่มีประสบการณ์ แต่ฤทัยกลับไว้ใจและขอร้องให้มาลองทำงานนี้ดูก่อน บวกกับเธอเองก็ไม่ไว้ใจคนอื่นพอที่จ้างได้เช่นกัน
จากวันนั้นมาจนถึงวันนี้ก็เป็นเวลาเกือบสี่เดือนแล้วที่ทรายแก้วเข้ามารับหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงให้ลูกสาว ซึ่งทรายแก้วก็รับผิดชอบงานของตัวเองได้เป็นอย่างดี เธอใจเย็นเวลาอยู่กับเด็กและบวกกับความรักเด็กอยู่แล้วงานที่คิดว่ายากจึงไม่ยากอย่างที่คิด
“คือ...อย่างที่เราเคยบอกทรายไปว่าคุณเมฆมีแผนจะย้ายไปทำงานที่ต่างประเทศ” ฤทัยเกริ่นนำออกไปก่อน
“อื้อ...เราจำได้” นอกจากจำได้แล้วทรายแก้วยังสนับสนุนให้ฤทัยย้ายตามสามีไปด้วย แต่ตอนนั้นเพื่อนกลับปฏิเสธเพราะกลัวจะปรับตัวไม่ได้
“เรามาลองคิดกับตัวเองดูอีกทีตามที่ทรายแนะนำ ก็เลยได้คำตอบว่าเราจะตามคุณเมฆไปทำงานที่ต่างประเทศ” คำตอบของฤทัยทำให้ทรายแก้วยิ้มออกมา
“ดีแล้ว แล้วนี่จะเดินทางเมื่อไหร่”
“อีกสองอาทิตย์ ขอโทษนะที่เรามาบอกกะทันหันแบบนี้” ฤทัยเอ่ยขอโทษออกไป ทีแรกเธอเองก็ตั้งใจจะอยู่เลี้ยงลูกรอสามีที่นี่ แต่ไปๆ มาๆ การย้ายไปอยู่ด้วยกันน่าจะดีกว่าแยกกันอยู่ โดยเฉพาะกับลูกสาวของเธอ
“ไม่เป็นไรเลย มีเวลาให้เราหางานใหม่อีกตั้งหลายวัน สบายมาก” ทรายแก้วส่งยิ้มให้เพื่อนสนิท
“ถ้าไงเราจะช่วยหางานใหม่ให้อีกแรง เพราะทรายก็เป็นพี่เลี้ยงได้อย่างดี ดีมากๆ เลยด้วย” ฤทัยเอ่ยชมจากใจ
“ขอบใจเธอมากนะฤทัย”
“เราต่างหากที่ต้องขอบใจเธอ ส่วนนี่เราให้” เอ่ยจบฤทัยก็ยื่นอะไรบางอย่างมาให้ทรายแก้ว นั่นทำให้คนตรงหน้าเกิดความสงสัยขึ้นทันที
“อะไร”
“เงินเดือนเดือนนี้กับโบนัสพิเศษ”
“ยังไม่หมดเดือนจะรีบให้เราไปทำไมแล้วเงินโบนัสพิเศษอะไรนั่นเราไม่รับได้ไหม เก็บไว้ให้น้องอายเถอะ”
“ไม่ได้ เธอต้องรับแล้วก็ห้ามปฏิเสธด้วย มันออกจะน้อยไปด้วยซ้ำกับสิ่งที่เธอทำให้น้องอาย” ฤทัยคว้ามือของทรายแก้วไว้แล้วส่งซองสีน้ำตาลให้พร้อมกำมือเพื่อนไว้แน่นเพื่อไม่ให้ปล่อย สุดท้ายทรายแก้วก็จำต้องยอมรับ
คืนนั้นหลังจากกลับมาถึงบ้าน ทรายแก้วก็ค้นหางานใหม่ในอินเตอร์เน็ตและส่งใบสมัครไปทันที รวมถึงผ่านไปที่ไหนแล้วเห็นป้ายติดประกาศรับสมัครงงานเธอก็เข้าไปสมัครอย่างไม่รีรอ ทว่ากลับยังไม่มีที่ไหนเรียกตัว บวกกับบรรยากาศในบ้านที่ไม่น่าอยู่มากขึ้นทุกวัน เธอก็ยิ่งอยากไปให้พ้นๆ
“มีเงินไหม ขอหน่อย” เอ่ยจบธิดาก็แบมือขอเงิน แม้เธออายุมากกว่าทรายแก้วสิบกว่าปีแต่เรื่องวุฒิภาวะนั้นแทบจะติดลบ
“ไม่มีค่ะ”
“ไม่มีได้ยังไง เห็นออกไปทำงานทุกวัน” เมื่อถูกปฏิเสธธิดาก็เริ่มหัวร้อน เพราะหวังเต็มเปี่ยมว่าทรายแก้วต้องให้เงินเธอใช้
“ไม่มีให้คนอื่นใช้ค่ะ” ทรายแก้วเน้นย้ำคำว่าคนอื่นจนธิดาหน้าชา ลูกติดของสามีเธอคนนี้ภายนอกดูเรียบร้อยๆ แต่คำพูดคำจาร้ายกาจไม่เบา
“อีนังทราย ลืมไปแล้วหรือไงว่ากูเป็นแม่มึงนะ” ธิดาเท้าสะเอวตะคอกใส่ทรายแก้ว ทว่าคนตรงหน้ากลับไม่ได้ให้ค่าอะไร
“แค่แม่เลี้ยงไม่ใช่หรือคะ”
บทที่ 1 แค่แม่เลี้ยง
09/05/2022
บทที่ 2 พี่เลี้ยงเด็ก
09/05/2022
บทที่ 3 พี่เลี้ยง
09/05/2022
บทที่ 4 ไม่สมศักดิ์ศรี
09/05/2022
บทที่ 5 ฉันนะเหรอจ่ายไม่ไหว
09/05/2022
บทที่ 6 คนเคยรู้จัก
09/05/2022
บทที่ 7 เจอกับเขาอย่างบังเอิญ
09/05/2022
บทที่ 8 หิวกระหาย
09/05/2022
บทที่ 9 คำถามของอัตถ
09/05/2022
บทที่ 10 ตั้งใจว่าจะลาออก
09/05/2022
บทที่ 11 แก้วตาดวงใจ
09/05/2022
บทที่ 12 ก่อกวนความคิดของทรายแก้ว
09/05/2022
บทที่ 13 ลูกสาวตัวน้อย
09/05/2022
บทที่ 14 เติมพลังใจ
09/05/2022
บทที่ 15 ประโยคแรกที่เอ่ยมา
09/05/2022
บทที่ 16 กิจกรรมผลิตทายาท
09/05/2022
บทที่ 17 ฐานะคนเคยรักกัน
09/05/2022
บทที่ 18 ยังดิ้นผมจะยิ่งกอด
09/05/2022
บทที่ 19 ความกวนของอัตถ์
09/05/2022
บทที่ 20 งอแงเพราะง่วง
09/05/2022
บทที่ 21 ประโยคแรกที่อัตถ์ถาม
09/05/2022
บทที่ 22 เหตุผลบางอย่าง
09/05/2022
บทที่ 23 สถานการณ์ระหว่างเธอกับอัตถ์
09/05/2022
บทที่ 24 ความรู้สึกยินดี
09/05/2022
บทที่ 25 เจ็บช้ำใจ
09/05/2022
บทที่ 26 ความคิดของภรรยา
09/05/2022
บทที่ 27 หัวดื้อเอาชนะยาก
09/05/2022
บทที่ 28 เป็นห่วง
09/05/2022
บทที่ 29 นอนคุยกันบนเตียง
09/05/2022
บทที่ 30 ใจเต้นแรง
09/05/2022
บทที่ 31 สัมผัส
09/05/2022
บทที่ 32 เกิดความกลัว
09/05/2022
บทที่ 33 อาบน้ำกัน
09/05/2022
บทที่ 34 แบ่งความผิดกันไป
09/05/2022
บทที่ 35 ไม่สัญญา
09/05/2022
บทที่ 36 เสียงหายใจ
09/05/2022
บทที่ 37 แม่เสือสาวผู้ร้อนแรง
09/05/2022
บทที่ 38 ขอนอนด้วย
09/05/2022
บทที่ 39 กุหลาบดอกสวย
09/05/2022
บทที่ 40 ตกลงตามนี้
09/05/2022
หนังสืออื่นๆ ของ วรนิษฐา / Miss sexy
ข้อมูลเพิ่มเติม