บอกเล่าเรื่องราว ‘คาวกลิ่นราตรี’ เธอที่หลงระเริงอยู่ในกลิ่นคาวของราตรีกาล เรียนรู้ที่จะสร้างความสุขให้กับตัวเอง เรียนรู้ที่จะทำให้ตัวเองเป็นที่ต้องการของผู้ชายทุกคน แต่ในที่สุด เธอกลับหลงวนอยู่ในกลิ่นคาวของน้ำกามจนไม่สามารถพาตัวเองออกมาได้ ‘ขาดอะไรก็ขาดได้ แต่ขออย่าให้ขาด ‘เซ็กซ์’ ไม่อย่างนั้นเธอคงจะลงแดงตาย!!’ ‘โลดแล่นไปในห้วงแห่งกลิ่นหอมรัญจวน’
“อา... โอว... อา... อู้...”
ริมฝีปากบอบบางอ้าค้างอย่างหุบไม่ลงก่อนจะห่อปากเข้าหากันเพราะแรงกระแทกกระทั้นจากทั้งสองช่องทางพร้อมๆ กัน กระทบเข้ากับอวัยวะภายในจนร่างกายของหล่อนปั่นป่วนไปหมด
ความอัดอั้นมากมายรุนแรงจนหล่อนต้องกรีดร้อง ความซ่านเสียว ความเจ็บปวด ความตึงแน่น ผสมผสานปนเปจนหล่อนแยกไม่ออก แต่เหนือกว่าสิ่งใดนั้นคือ ‘มัน’ หล่อนกำลังได้รับความมันตอบสนองความอยากอย่างไม่มีที่สิ้นสุดของตนเอง
ชาวต่างชาติผิวดำมันวาวกระแทกตัวตนขนาดมหึมาเข้าสู่โพรงถ้ำกว้างและลึกของหล่อนไม่หยุดยั้ง และทุกแรงกระแทกก็ทำให้อีกช่องทางต้องกดลึกกับความแข็งแกร่งอีกท่อนที่เสียบคาอยู่ด้านล่าง
เสียงกรีดร้องสอดประสานกับเสียงหอบหายใจพร้อมคำสบถเป็นภาษาต่างชาติชนิดที่ ‘หยาบ’ แต่ยิ่งเร่งเร้าความดิบเถื่อนของหล่อนให้เพิ่มมากขึ้นไปอีก
“โอว... โอว... เยส... เยส... โอว...”
หล่อนยังคงกรีดร้องกับความใหญ่โตที่สอดใส่เข้ามา สิ่งที่สายตาเห็นจากเงาสะท้อนของกระจกบานโตสูงจากพื้นจดเพดานห้อง ไม่ต่างจากน้ำมันที่ราดรดบนกองไฟแห่งความมักมาก อยาก และปรารถนา
เมื่อร่างสีดำมะเมื่อมขนาบกับร่างขาวนวลเนียนไม่ต่างจากขนมปังช็อกโกแลตสอดไส้ด้วยครีมนม
แรงกระตุ้นเร่งเร้าทำให้หล่อนกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง ความเสียวสุดยอดจู่โจมจนเส้นขนทุกเส้นบนร่างลุกชัน ดวงตาลอยคว้าง ภาพที่เห็นเป็นสีเบลอไปหมด
ร่างกายรับรู้เพียงความอุ่นวาบที่แล่นปะทะภายในโพรงถ้ำจนร้อนฉ่าราวกับไฟในร่างของหล่อนกำลังจะลุก
“เป็นไงล่ะรัตตี้ คืนนี้ได้เท่าไร”
‘รัตติกาล หรือ รัตตี้’ สาววัย 24 ปี หันตามเสียงเรียก ดวงตาสวยกรีดอายไลเนอร์จนคมกวาดมองคนเรียก ชนิดที่ว่าหากไม่รู้จักกันมาก่อนได้มีตบกันซักฉาดเป็นแน่ แต่เพราะรู้ดีว่า ‘สาลี่’ เพื่อนร่วมอาชีพของหล่อนนั้นเป็นคนเช่นไร หล่อนจึงไม่ใส่ใจคำพูด ได้ยิ้มๆ เท่านั้น
‘สาลี่’ สาวอายุ 30 ปีที่หล่อนไม่คิดจะเรียกพี่นำหน้า เพราะสาลี่ชอบให้เรียกชื่อเฉยๆ จะได้ไม่ดูแก่ว่าบรรดาสาวกลางคืนที่ใช้สถานที่ทำงานร่วมกัน
นิสัยของสาลี่เป็นชนิด ‘ปากว่า-ตาจิก’ แต่จริงๆ แล้วไม่มีอะไรแอบแฝงในคำพูดนั้น นอกจากความหมั่นไส้เล็กๆ ที่ค่ำคืนนี้หล่อนดูจะมีรายได้มากกว่าสาลี่เป็นแน่
“ก็ไม่เท่าไร เบาะๆ ก็แค่สักสองหมื่น” รัตติกาลพูดริมฝีปากเหยียดยิ้มอย่างไม่ยี่หระกับอะไรทั้งสิ้น
“โห! ตั้งสองหมื่น นี่แกไม่เหน็ดไม่เหนื่อยบ้างหรือไง”
“ก็ไม่รู้สินะ” ยิ้มพร้อมเดินจากไป แต่ก่อนที่รัตติกาลจะก้าวเดินคำพูดของสาลี่ก็ทำให้หล่อนต้องฉุกคิด
ศีรษะส่ายไปมาหัวเราะในลำคอเบาๆ คล้ายสิ่งที่สาลี่พูดนั้นช่างไร้สาระสำหรับหล่อนเสียเหลือเกิน แต่ใครเล่าจะรู้ดีเท่าตัวหล่อนเอง... เสียงหัวเราะนั่นคือสิ่งแสดงออกเพื่อเยาะเย้ยโชคชะตาของหล่อนต่างหาก
‘ร่างกายถ้าใช้ไม่บันยะบันยัง ระวังมันจะซ่อมไม่ไหว’
คำพูดของสาลี่ยังก้องอยู่ในสมอง แม้ว่าร่างกายจะเหน็ดเหนื่อยเพราะกิจกามที่กินเวลากว่า 2 ชั่วโมง แต่ก็ไม่อาจข่มตาให้หลับลงได้ เพราะสิ่งที่สาลี่พูดนั้นใช่ว่า ‘ไม่จริง’ ร่างกายของหล่อนกำลังฟ้องว่าหล่อนใช้งานมากจนเกินพอดี
‘แต่แล้วอะไรล่ะที่พอดี’ เสียงหนึ่งในตัวเองร้องถาม คำถามที่หาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้ รู้แต่ว่าตลอด 6 ปีที่ผ่านมานี้ ไม่มีคืนไหนเลยที่หล่อน ‘ไม่ได้’ ไม่นับช่วงเวลาที่มีเมนส์ แต่ก็มีบ้างบางครั้งที่แม้เลือดจะแดงสาดแต่หล่อนก็ซ่านไม่เลิก ต้องดอดให้ใครมากระทุ้งจนหายคันเสียก็บ่อย
ใครล่ะอยากจะมี ‘ผัว’ เกิน 1 แต่สำหรับหล่อน ต่อให้นับนิ้วมือรวมนิ้วเท้าทั้งสองข้างก็ยังไม่พอ
หล่อนเลยไม่บัญญัติคำว่า ‘ผัว’ ให้กับผู้ชายที่ผ่านมาผ่านไป รู้แต่ว่าไอ้ที่จะกลับมาให้หล่อนกินซ้ำนั้นก็น้อยนักที่จะจดจำ สิ่งที่หล่อนจดจำก็คือ ใครที่ทำให้หล่อน ‘ถึงสวรรค์’ ได้มากที่สุด หรือใครที่ ‘จ่ายหนัก’ จนหล่อนจำไม่มีวันลืม
แต่ที่ผ่านมานั้นหล่อนแทบจะไม่จำพวกกระเป๋าหนักสักเท่าไร เพราะสิ่งที่หล่อนต้องการในทุกค่ำคืนก็คือความแข็งแกร่งของเพศชายที่จะมาช่วย ‘ปลดเปลื้อง’ ห้วงทุกข์แห่งความโหยหา
รัตติกาลนอนไม่หลับจึงออกมานั่งรับลมด้านนอกห้องพัก ซึ่งจะเห็นดวงไฟจากเรือสินค้าได้อย่างประปราย แต่มากที่สุดคงไม่พ้นเป็นดวงไฟนับหมื่นจากคอนโดฯ ริมแม่น้ำ
ด้านนอกระเบียงถูกตกแต่งไว้เป็นสวนหย่อมน้อยๆ ต้นไม้สีเขียวปลูกอยู่ในกระถางเป็นแนวรั้วเตี้ยๆ มีดอกกุหลาบ ทานตะวัน กล้วยไม้ ทิวลิป หลายหลากสารพัดดอกที่หล่อนชอบ ชอบแบบไหนก็แค่ซื้อมาเปลี่ยน เพราะทั้งหมดนั้นเป็น ‘ของปลอม’ เพราะหล่อนชอบของสวย แต่หากต้องให้มานั่งดูแลเอาใจใส่หล่อนคงทำไม่ได้ ของปลอมที่จัดหามาก็ย่อมดีกว่าของจริงที่ต้องรอคอยการเจริญเติบโต ต้องใส่ปุ๋ยให้น้ำ ต้องดูแลรักษา ก็คงไม่ต่างจากหล่อน
เพราะผู้หญิงอย่างหล่อนไม่ต่างอะไรจากดอกไม้ประดิษฐ์นี้ หล่อนไม่เคยมีอะไรที่เป็นของจริง ทุกอย่างในชีวิตล้วนปลอมทั้งหมด ความจอมปลอมที่หล่อนเคยชิน
เมื่อเริ่มสาวหล่อนกลายเป็น ‘ของเล่น’ ของผู้ชายทุกวัย ไม่ว่าจะหนุ่มหรือแก่ ลูกใคร ผัวใคร ใครก็ได้ที่มีไอ้สิ่งที่เรียกว่า ‘ตัวเดียวอันเดียว’ ที่พร้อมจะสอดใส่ หล่อนก็พร้อมที่จะอ้าให้ทุกวันทุกคืน เพื่ออะไรน่ะเหรอ เพื่อของที่หล่อนอยากได้ เพื่อชีวิตที่ดีขึ้น
และ ‘เพื่อสนองความอยากอย่างไม่มีที่สิ้นสุด’ หล่อนจึงเปรียบตัวเองเป็นดั่งดอกไม้จอมปลอมเหล่านี้ เหมาะกันแล้ว
บทที่ 1 EP.01
30/05/2022
บทที่ 2 EP.02
31/05/2022
บทที่ 3 EP.03
31/05/2022
บทที่ 4 EP.04
31/05/2022
บทที่ 5 EP.05
31/05/2022
บทที่ 6 EP.06
31/05/2022
บทที่ 7 EP.07
31/05/2022
บทที่ 8 EP.08
31/05/2022
บทที่ 9 EP.09
31/05/2022
บทที่ 10 EP.10
31/05/2022
บทที่ 11 EP.11
31/05/2022
บทที่ 12 EP.12
31/05/2022
บทที่ 13 EP.13
31/05/2022
บทที่ 14 EP.14
31/05/2022
บทที่ 15 EP.15
31/05/2022
บทที่ 16 EP.16
31/05/2022
บทที่ 17 EP.17
31/05/2022
บทที่ 18 EP.18
31/05/2022
บทที่ 19 EP.19
31/05/2022
บทที่ 20 EP.20
31/05/2022
บทที่ 21 EP.21
31/05/2022
บทที่ 22 EP.22
31/05/2022
บทที่ 23 EP.23
31/05/2022
บทที่ 24 EP.24
31/05/2022
บทที่ 25 EP.25
31/05/2022
บทที่ 26 EP.26
31/05/2022
บทที่ 27 EP.27
31/05/2022
บทที่ 28 EP.28
31/05/2022
หนังสืออื่นๆ ของ ชนิตร์นันท์
ข้อมูลเพิ่มเติม