จูบจองใจ

ตอนที่ 1

“ว๊าย!!! โอ๊ย!!!”

เสียงกรีดร้องด้วยความตกใจดังขึ้นกลางดึก ก่อนร่างผอมบางของสาวน้อย ‘คล้ายเดือน เลิศอุไรวรรณ’ จะกลิ้งตกลงไปจากบันไดขั้นบนสุดของบ้านไม้กลางเก่ากลางใหม่ในรีสอร์ต ‘คล้ายเดือนเหมือนดาว’

ซึ่งปลูกอยู่ห่างทั้งบ้านคนงานและที่พักของแขกไปไม่น้อย เป็นเหตุให้ไม่มีใครได้ยินเสียงเลยแม้แต่คนเดียว ดูเหมือนสาวน้อยที่นอนคว่ำหน้าอยู่กับพื้นจะรู้ดีในข้อนี้

จึงพยายามจะพาตัวเองตะเกียกตะกายจากพื้นใกล้บันไดไปหาประตูบ้านที่ถูกปิดสนิทเอาไว้ แถมล๊อกไว้อีกต่างหาก และสาวที่กำลังเจ็บหนักก็ไม่อาจจะคิดถึงจุดนี้ขึ้นได้ เพราะอาการเจ็บตรงท้องเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

“พ่อจ๋า! ช่วยหนูเดือนด้วย! พ่อ!”

เสียงของสาวน้อยเปล่งออกมาไม่ดังมากพอที่จะมีใครได้ยิน ร่างบอบบางที่เคลื่อนย้ายไปตามพื้นในท่านอนคว่ำนั้นค่อยๆ เปลี่ยนเป็นท่าตะแคงอย่างยากลำบาก ก่อนจะเลื่อนมือลงไปลูบต้นขาขาวใต้ชุดนอนผ้าฝ้ายสีชมพู

“พ่อ! ช่วยหนูเดือนด้วย! พ่ออยู่ไหน! ช่วยด้วย!”

น้ำตาก็ไหลออกมาไม่หยุด เพราะความเจ็บกาย และตกใจกับเลือดสดๆ เต็มมือบางหลังยกขึ้นมาดู ท้องก็เจ็บปวดแสนทรมาน แต่สาวน้อยคล้ายเดือนก็พยายามอย่างยิ่งที่จะพาตัวไปให้ถึงประตู “พ่อจ๋า! ช่วยหนูเดือนด้วย! หนูเดือนเจ็บ! พ่อ! พ่อ!”

ปากก็เรียกพ่อไป ตัวก็ค่อยๆ ตะเกียกตะกายไปเพื่อให้ถึงประตู “หนูดาว! ช่วยพี่ด้วย! หนูดาวอยู่ไหน! ช่วยพี่ด้วย!” ในใจก็คิดถึงมือถือที่ป่านนี้คงนอนอยู่บนเตียงหรือวางอยู่ไหนสักแห่งแน่ แม้อยากมีมันเพื่อจะได้เอามาโทรเรียกใครต่อใคร

แต่สาวน้อยคล้ายเดือนก็ทำได้เพียงแค่คิด เพียงแค่อยาก เพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้เอาเสียเลย “ลูกแม่! อย่าเป็นอะไรไปนะลูก! แม่รักลูก! อย่าเป็นอะไรไปนะลูก!”

แม้จะอายุเพียงสิบเจ็ด แม้จะเสียใจกับความผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่นี้ และแม้จะไม่เคยอยากได้ลูกคนนี้ยังไง แต่สามัญสำนึกของความเป็นแม่ที่มีในตัวสตรีทุกคนบนโลกนี้ ก็สะกิดใจคล้ายเดือนให้คิดถึงลูกในท้อง

ที่เพิ่งจะได้สี่เดือน และไม่มีใครได้ล่วงรู้ความลับนี้เลย รวมทั้งชายที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของลูกด้วย คล้ายเดือนไม่อาจจะเอ่ยปากบอกออกไปได้ ด้วยรู้ดีว่าเขาจะต้องพาไปทำบาปด้วยการกำจัดชีวิตของลูกออกไปแน่