หากได้พบเจออีก ฉันอาจจะลืมเธอได้

ตอน จะมาหวงทำบ้า

     เปรี้ยงงงง! โอ๊ยยย! 

     ปินโตหนุ่มหล่อล่ำกล้ามโตวิ่งปรี่เข้ามาทางหลังเชอรีนแล้วชกเข้าเต็มเบ้าตาหนุ่มหน้ามนที่ยืนจีบเธออยู่หน้าตึกคณะเรียน

     โครมม! หนุ่มหล่อรางบางราวกับลูกผู้ดีร่างปลิวกลิ้งลงไปนอนกองบนพื้น

     อร๊ายยยย! เชอรีนหันมาตกใจกรี๊ดลั่นเมื่อเห็นพี่ชายต่างสายเลือดที่เป็นลูกติดผัวใหม่แม่ของเธอ

     เขาตัวใหญ่ล่ำสูงยาวมีรอยสักเต็มแขน

     โอ๊ย! ๆ ๆ หนุ่มหน้าใสนอนเอามือกุมหน้าบวมปูดร้องโหยหวนเจ็บปวด

     "นี่นายทำบ้าอะไรเนี่ยปินโต" เชอรีนตะคอกด่าพี่ชายหล่อล่ำสุดเสียง

     "ไปกับฉัน แม่เธอให้มารับ" เขากลับกระชากข้อมือซ้ายของเชอรีนลากไปที่รถเก๋งสีแดง

     "ไม่ไป นายทำบ้าอะไรห๊ะ ไปขอโทษเขาเลย" เชอรีนนรั้งตัวไว้ไม่ยอมเดินตามจนเจ็บแขน

    "ไม่ขอ จะทำไม" ปินโตหันมาจ้องตาก้มหน้าต่ำเพราะเขาตัวสูง

    "ไม่เหรอ นายทำบ้าอะไรของนาย" 

    เพี๊ยะ! ๆ ๆ ๆ มือขวาเชอรีนฟาดหน้าคมเข้มของปินโตหน้ามือที หลังมือทีจนเสียงดังลั่น

    แก้มหนุ่มหล่อแดงช้ำเป็นรอยมือไปหมด ทว่า! 

    โอ้ย! ฮือ! ๆ เชอรีนกลับชักมือกลับมาสะบัดด้วยความเจ็บปวด

    นี่เขาไม่สะทกสะท้านเลยรึยังไงนะ! เชอรีนคิดในใจ

    "ไปกันเถอะแม่เธอรอนะ" ปินโตจ้องมาด้วยแววตาที่คมดุน่ากลัว