หากได้พบเจออีก ฉันอาจจะลืมเธอได้

ร่างอวบอัดขาวจั๊วะน่าเจี๊ยะสูงยาวสมส่วนในชุดนักศึกษาฟิตเปรี๊ยะเดินออกมาจากลิฟท์ก่อนสาวเท้าเข้าสู่ห้องผู้บริหาร สิริวิมลผู้เป็นเลขานุการเงยหน้าจากเอกสารขึ้นมองทันทีที่ได้ยินเสียงรองเท้าส้นสูงกระทบพื้น คิ้วของเธอขมวดปมอึดใจหนึ่งแล้วรีบคลายลงอย่างรวดเร็วเมื่อได้เห็นใบหน้างดงามคมเข้มลงตัวจากการมีเชื้อสายตะวันตกครึ่งหนึ่ง ซึ่งฉาบเครื่องสำอางเสียหนาเตอะ

“ คุณจีน่า สวัสดีค่ะ ” สิริวิมลกล่าวทักทาย อีกฝ่ายไม่แม้แต่จะมองหน้า ทำเพียงเอ่ยถามห้วน ๆ

“ เชนทร์อยู่ข้างในใช่ไหม ”

“ ใช่ค่ะ แต่บอสติดอ่านและเซ็นต์เอกสารลูกค้ารายสำคัญจากต่างประเทศ และต้องส่งให้ทันภายในบ่ายสาม ตอนนี้ก็บ่ายโมงครึ่งแล้ว ท่านสั่งไว้ว่าห้ามรบกวน ”

“ สำหรับฉัน ไม่มีคำว่ารบกวนสำหรับเชนทร์ คุณก็น่าจะรู้ว่าฉันเป็นใคร ” พูดจบก็สาวเท้าหวังมุ่งหน้าเข้าไปข้างในร่างอวบอ้วนเพราะใกล้คลอดรีบลุกขึ้นไปขวางไว้ทันที

“ ไม่ได้นะคะ ถ้าหากคุณจีน่าอยากพบบอสจริง ๆ กรุณารอให้ดิฉันแจ้งท่านก่อนเถอะค่ะ ” ใบหน้าสวยเหวี่ยงวีนขึ้นมาทันที แล้วตวาดเสียงดัง

“ เธอนี่น่ารำคาญจริง เธอก็รู้ว่าฉันเป็นคนรักของเชนทร์ ฉันอยากเข้าไปตอนไหนก็ได้ทั้งนั้น หลีกไป ” พูดพลางผลักร่างอวบท้วมให้หนีทาง โดยที่ไม่สนใจว่าหากเธอล้มจะเป็นอันตรายเพียงใด เคราะห์ดีที่เลขานุการสาวไม่ได้เป็นอะไร

ประตูห้องผู้เป็นเจ้านายถูกเปิดผลัวะ พร้อมกับร่าง สูงใหญ่ก้าวออกมา ใบหน้าคมเข้มหล่อเหลาขมวดคิ้วอย่างไม่สบอารมณ์

“ ใครมาเอะอะโวยวายอะไร ผมสั่งไว้แล้วว่าต้องใช้สมาธิ ห้ามเสียงดัง ห้ามรบกวน ”

ทันทีที่เห็นคเชนทร์ ใบหน้าเหวี่ยงวีนเมื่อครู่ของนางแบบสาววัยกำลังขบเผาะเปลี่ยนไปทันที เธอฉีกยิ้มแสนหวานพลางเดินไปเกาะไหล่ สิริวิมลเลขานุการผู้ตงฉินรีบเอ่ยขึ้นก่อน เพราะรู้นิสัยของฝ่ายตรงข้ามว่าจะต้องโป้ปดมดเท็จแน่นอน