0
เติมเงิน
ประวัติการอ่าน
ออกจากระบบ
ดาวน์โหลดแอปอาภรณ์พิษ ทรราชหลงรัก
เจ็บแต่ไม่ยอมปล่อยมือ
ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย
ที่แท้เป็นคุณหนูตัวจริง
เมียผมน่ารักจัง
เป็นสุดที่รักของผู้เผด็จการ
โชคชะตาของพระชายา
ผู้บัญชาการรักซ้อนแค้น
รักใหม่พันล้าน
คุณท่าน คุณนายมาหาอีกแล้ว
Beautiful leader 18
ทะลุมิติมาเป็นบุตรสาวหญิงหม้าย
จือหลินเธอเป็นเด็กกำพร้า ที่ถูกมารดาทอดทิ้งไว้ที่โรงพยาบาลตั้งแต่วันแรกที่ลืมตามาดูโลก ต่อมาทางโรงพยาบาลจึงส่งตัวเธอให้กับสถานสงเคราะห์ พออายุได้สามปี ก็มีองค์กรหนึ่งมารับเลี้ยงตัวเธอ แต่พวกเขาเลี้ยงเธอและเด็กคนอื่นๆ ไว้เพื่อเป็นหนูทดลองเท่านั้น ครั้งแรกที่ถูกนำตัวมา ต่างก็โดนจับฉีดยาเข้าสู่ร่างกาย เพื่อหาเด็กที่เลือดต้านเชื้อที่ฉีดเข้าไปได้เท่านั้น หากร่างกายทนรับไม่ไว้สิ่งที่ทางองค์กรมอบให้คือความตาย จือหลินอาจเป็นเพราะเลือดของเธอพิเศษกว่าเด็กคนอื่น ไม่ว่าฉีดยาตัวไหนเข้าสู่ร่างกายเธอก็ทนรับได้ทั้งนั้น นับจากนั้นมาเธอจึงถูกเลี้ยงดูจากองค์กรมาอย่างดี เรื่องการศึกษาเธอก็สามารถเรียนรู้ทุกสิ่งได้อย่างเต็มที่ แต่เพราะความฉลาดของเธอจึงถูกส่งให้เรียนวิทยาศาสตร์การแพทย์และเรียนแพทย์ควบคู่ไปด้วย เมื่อเรียนจบมาแล้ว จือหลินยังคงทำการให้องค์กรเช่นเดิม แม้จะไม่ได้เป็นนักฆ่าเช่นเพื่อนคนอื่นที่มาพร้อมกัน แต่เธอก็ต้องฝึกไม่ต่างจากพวกเขา ยิ่งเมื่อต้องนำเด็กเข้ามาเป็นหนูทดลองเช่นเดียวกับเธอในตอนเล็ก ต่อให้ไม่อยากทำก็ต้องทำ หากฝ่าฝืนไม่ทำการชิปที่ถูกฝังอยู่ในตัวจะถูกกระตุ้นให้ได้รับความทรมานทันที นานวันเข้า ความดำมืดก็ก่อเกิดในใจ ไม่ว่าจะฉีดยาให้เด็กร้ายแรงเพียงใดจือหลินก็เลิกรู้สึกผิดไปเสียแล้ว เพราะการทำงานของเธอตลอดหลายปีที่ผ่านมาทำให้ทางองค์กรยกย่องและมักจะให้สิ่งดีๆ กับเธอเสมอ เมื่อมีชิปตัวหนึ่งที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อฝังมิติอีกห้วงหนึ่งไว้ภายในร่างกาย จือหลินนางก็ได้รับเลือกให้ทดลองใช้สิ่งนี้ด้วยเช่นกัน จือหลินถูกฝังชิปมิติเข้าที่แกนสมองของเธอ ความเจ็บปวดที่ได้รับทำให้เธอแทบสิ้นสติ เมื่อชิปถูกฝังลงไปแล้ว เพียงไม่นานก็มีเสียงจากระบบให้เธอยืนยันตัวตน ก่อนที่จะปรากฏภาพต่างๆ ภายในหัวของเธอ ของจากภายนอกล้วนแต่ถูกส่งเข้าไปเก็บไว้ด้านในได้ทั้งสิ้น หากเป็นเนื้อสด ผักผลไม้ ยังคงความสดอยู่เช่นเดิมแม้จะเก็บไว้นานมากเพียงใด ห้วงมิติของจือหลินเหมือนเป็นห้องสูทในคอนโดของเธอเองที่มีทุกอย่างพร้อมใช้อยู่ภายใน แม้แต่ห้องทดลอง ห้องทำงานของเธอก็ปรากฏอยู่ในนั้นเช่นกัน นับจากนั้นจือหลินจึงซื้อของเขาเก็บภายในมิติของเธอเป็นจำนวนมาก ตัวเธอเพียงผู้เดียวที่สามารถเข้าออกในห้วงมิติได้ วันเวลาผ่านไปจนจือหลินล่วงเข้าวัยสามสิบปี เธอสามารถผลิตยาที่ทำให้ทั่วโลกจับตามองออกมาได้ ยายื้อชีวิตจากความตาย แต่การทดลองของเธอที่ผ่านมาต้องใช้คนจำนวนมากในการเข้าทดลอง จือหลินสามารถยื้อชีวิตของชายชราที่กำลังจะหมดลมหายใจให้กลับมามีชีวิตปกติได้ เมื่อเธอกักตัวเขาไว้ได้หกเดือนเห็นว่าไม่มีสิ่งใดที่ผิดปกติจึงคิดจะปล่อยเขาออกไปใช้ชีวิตเช่นเดิม แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อชายชราที่กำลังจะเดินออกจากห้องทดลองล้มลงต่อหน้าทุกคนที่เข้าร่วมชื่นชมผลงานของเธอ จือหลินรีบเข้าไปตรวจดูความผิดปกติทันที ก็พบว่าเขาหยุดหายใจเสียแล้ว เจ้าหน้าที่ทั้งหมดจึงต้องพาชายชราคนนั้นกลับเข้าไปในห้องทดลองเพื่อหาสาเหตุ ผ่านไปเพียงสองครึ่งชั่วโมงเขากลับลืมตาขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ แต่แววตาที่มองมาทางทุกคนได้เปลี่ยนไป ในดวงตาของชายชราผู้นั้นมีเพียงตาขาวไม่มีตาดำเช่นคนมีชีวิต “เกิดเรื่องอะไรขึ้น” ผู้อำนวยการองค์กรเดินเข้ามาหาจือหลินแล้วเอ่ยถามอย่างตื่นตระหนก เพราะนักข่าวที่ข่าวเชิญมายังอยู่ที่ด้านนอกเพื่อรอฟังคำตอบ “ขอดิฉันตรวจสอบก่อนค่ะ” จือหลินกุมหน้าผากอย่างมึนงง เธอก็ไม่เข้าใจเช่นกันว่าเป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร คนทั้งหมดยืนมองชายชราที่เดินท่าทางประหลาดอยู่ในห้องทดลอง ในตอนนี้เขาเริ่มหยิบสิ่งของทำร้ายตัวเองอย่างบ้าคลั่ง เจ้าหน้าที่คนหนึ่งรีบวิ่งเข้าไปในห้องทดลองเพื่อห้ามไม่ให้เขาทำร้ายตัวเอง ชายชราเมื่อได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาก็พุ่งเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว และเริ่มกัดกินเนื้อตัวของเขาอย่างโหดร้าย คนที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดต่างยกมือขึ้นปิดปากอย่างตกใจ เพราะกลัวข่าวเรื่องนี้จะรั่วไหล ผู้อำนวยการสั่งให้คนไปแจ้งนักข่าวให้กลับไปก่อน ทางองค์กรจะแถลงการณ์เรื่องนี้ในภายหลัง เจ้าหน้าที่ที่ถูกทำร้ายล้มลงเสียชีวิตไม่นานก็มีสภาพไม่ต่างจากชายชราคนนั้น เสียงวุ่นวายไม่ได้จบลงที่ห้องทดลองของจือหลินเพียงแห่งเดียว เพราะห้องทดลองอื่นก็ล้วนพบเหตุการณ์เช่นนี้ไม่ต่างกัน ผู้อำนวยการจำต้องส่งสัญญาณเคลื่อนย้ายเจ้าหน้าที่ออกจากตึกทดลองให้เร็วที่สุด จือหลินไม่รู้ว่ายาของนางจะสร้างผลเสียมากถึงเพียงนี้ เพราะเจ้าหน้าที่หลายคนล้วนจบชีวิตจนกลายเป็นซอมบี้ไปเสียแล้ว ตึกทดลองถูกปิดตาย เพื่อไม่ให้ซอมบี้ที่อยู่ด้านในออกมาสร้างความเสียหายภายนอกได้ “เรื่องนี้ดิฉันขอจัดการด้วยตนเองค่ะ” จือหลินเดินเข้าไปหาผู้อำนวยการที่ห้องทำงานของเขา เพื่อบอกสิ่งที่เธอคิดว่าอย่างดีแล้วในหลายวันที่ผ่านมา เมื่อเห็นว่าผู้อำนวยการไม่ห้ามในสิ่งที่เธอจะทำจือหลินจึงเดินไปที่หน้าตึกทดลองพร้อมระเบิดเวลาในมือ เธอคิดจะทำลายสิ่งของทุกอย่างที่เธอสร้างขึ้นมาลงด้วยมือของเธอเอง จือหลินเปิดประตูตึกทดลองแล้วรีบปิดลงทันที เธอเดินเข้าไปที่กลางตึกให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะระหว่างทางเธอต้องคอยต่อสู้กับซอมบี้ที่จะเข้ามาทำร้ายเธอไปด้วย เสียงสัญญาณระเบิดดังขึ้น จือหลินหลับตาลง พร้อมทั้งถอนหายใจให้กับเรื่องราวในชีวิตที่ผ่านมา เสียงระเบิดดังไปทั่วบริเวณพร้อมทั้งตึกทดลองที่ถล่มลงมาจนแทบไม่เหลือซาก “เจ็บชะมัด” จือหลินร้องครางออกมาเบาๆ แต่เมื่อรู้สึกตัวได้เธอก็รีบพยุงตัวขึ้นนั่งอย่างรวดเร็วพร้อมมองไปรอบๆ อย่างไม่อยากเชื่อ เธอคิดว่าตายไปแล้วเสียอีก แต่ทำไมถึงได้มีความรู้สึกเจ็บได้ “นี้มันเรื่องบ้าอะไรอีกว่ะเนี่ย” จือหลินเบิกตากว้างอย่างไม่อยากเชื่อ รอบๆ ตัวเธอในตอนนี้เป็นป่าทึบ มือของเธอก็ไม่ใช่ของเธออย่างแน่นอนเพราะมีขนาดเล็กราวกับเป็นเด็กน้อยคนหนึ่งเท่านั้น ตอนที่เธอมึนงงสับสน เรื่องราวความทรงจำของเจ้าของร่างก็ไหลเข้าสู่หัวของเธอจนต้องลงไปนอนดิ้นกับพื้น"สัญญานะคะว่าพี่ขุนจะไม่มีคนอื่น สัญญาได้หรือเปล่า"
เสียงหวานใสเอ่ยขึ้นคล้ายต้องการความมั่นใจจากคนที่กำลังซุกใบหน้าเข้ากับซอกคอหอมกรุ่นของเธอ
"พี่จะมีใครได้นอกจากเดียร์ พี่รักเดียร์คนเดียวจริง ๆ"
มือเรียวที่กำลังดันหน้าอกเปลือยเปล่าของชายหนุ่มสั่นระริก จ้องดวงตาคู่คมของเขาอย่างขลาดเขลาอยู่ชั่วครู่ ดูเหมือนว่าขุนพลจะไม่สามารถอดทนได้แล้ว ริมฝีปากหยักเว้าวอนนาเดียด้วยความทรมาน
"เป็นของพี่เถอะนะ สาบานว่าจะไม่มีใคร นอกจากเดียของพี่คนเดียร์ พี่รักนาเดียร์ของพี่คนเดียว"
เพราะคำว่ารักที่ออกจากปากเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า คำสัญญาที่บอกว่าจะมีเธอเพียงคนเดียว และอานุภาพของแอลกอฮอล์ที่นาเดียร์ดื่มไปหลายแก้วในคืนนี้ จึงทำให้เธอยอมตกเป็นของเขา
"อ้ะ อา แน่นเหลือเกิน"
"อื้อ พี่ขุน เดียร์เจ็บ อ้ะ เจ็บ!"
ขุนพลปลอบโยนทั้งก้มลงจูบที่หน้าผากเบา ๆ
"อดทนอีกนิดนะเดียร์ เดี๋ยวไม่เจ็บแล้ว อ้ะ สุดยอด อ้ะ อ้า"
เสียงทุ้มต่ำครางสยิวไม่หยุด ในยามที่ขยับสะโพกสอบกระแทกร่างบางไม่ยั้ง เขาลดใบหน้าลงมาดูดริมฝีปากของหญิงสาว กดจมูกและริมฝีปากต่ำมาถึงลำคอแล้วไล้เลียยอดอก
เกิดความรู้สึกประหลาดกับร่างกายของนาเดียร์ ในยามที่ร่างกายของเธอปรับตัวเข้ากับความใหญ่โตที่รุกรานแล้ว หญิงสาวพลันเกิดความรู้สึกเสียวสะท้านแปลกประหลาด
"อื้อ อื้อ อา"
"ไม่เจ็บแล้วใช่หรือเปล่า เห็นไหมพี่บอกแล้วว่าจะดีขึ้น"
เมื่อได้ยินเสียงครางหวานแผ่ว ขุนพลไม่รอช้าจัดการขยับรวดเร็วขึ้น ส่งปลายลิ้นเลียยอดอกอีกข้างกระทั่งทำให้ขนอ่อนของนาเดียร์ลุกชัน
ค่ำคืนนี้ผ่านไปอย่างเร่าร้อน นาเดียร์กลายเป็นของขุนพลอย่างเต็มใจ เธอมีความสุขมากเมื่อแขนแข็งแรงนี้กกกอดเธอไว้ ขุนพลหลับไปแล้ว นาเดียร์ยังลืมตามองเขาด้วยความรักลึกซึ้งสุดหัวใจ กว่าเธอจะยอมรับรักผู้ชายคนนี้เป็นแฟนเขาต้องใช้เวลาตามจีบเธอเกือบหนึ่งปี
เพราะใคร ๆ ก็บอกว่าเขาเจ้าชู้ เป็นตัวพ่อที่เธอไม่น่าจะเข้าใกล้ ตอนนั้นนาเดียร์เพิ่งเข้ามหาวิทยาลัย เขาเป็นรุ่นพี่ปีสองคณะวิศวกรรมคอมพิวเตอร์คนดังที่สาว ๆ ต่างยกให้เป็นผู้ชายในฝัน ในขณะที่นาเดียร์ก็กลายเป็นน้องใหม่ที่ทุกคนต่างก็พูดถึงเรื่องความสวยจนยกให้เป็นดาวมหาวิทยาลัยคนใหม่
ขุนพลเป็นคนเรียนเก่ง รูปร่างสูง หน้าตาดี เป็นนักกีฬาฟุตบอลและยังเล่นบาสเก่ง มีคนเล่าว่าสมัยมัธยมเขาไม่ได้หล่อแบบนี้ เป็นผู้ชายตัวผอมสูง และยังมีสิวเต็มหน้าใส่แว่นหนาเตอะ
บ้านเขาไม่ได้ร่ำรวยขุนพลเข้ามหาวิทยาลัยเพราะได้ทุนการศึกษา ความจริงขุนพลอายุมากกว่านาเดียร์สามปีได้ข่าวว่าเขาหยุดเรียนไปช่วงหนึ่งโดยไม่มีสาเหตุจึงทำให้เขาเข้ามหาวิทยาลัยช้าไปถึงสองปี
ในอดีตขุนพลยังเคยไปแข่งคณิตศาสตร์โอลิมปิกได้เหรียญทองกลับมา ไม่รู้ว่าอะไรเปลี่ยนแปลงเขาขุนพลในอดีตคือคนผอมเก้งก้าง สิวเต็มหน้าคนหนึ่ง ขุนพลในตอนเข้ามหาวิทยาลัยกลับเป็นหนุ่มหล่อหน้าใส่ รูปร่างดียิ่งกว่านายแบบนิตยสารเสียอีก
นาเดียร์เคยได้ยินข่าวซุบซิบว่า ขุนพลมีผู้ใหญ่ใจดีที่เป็นสาวสองคอยชุบเลี้ยง แต่ถึงจะมีข่าวแบบนั้นขุนพลกลับควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า นอกจากจะเป็นนักเรียนทุนเกรดเอ เขายังเป็นเพลย์บอยตัวพ่อที่เปลี่ยนผู้หญิงยิ่งกว่าเปลี่ยนถุงยางอนามัย
ในขณะที่นาเดียร์เป็นลูกสาวคนเดียวของที่บ้าน ฐานะทางบ้านร่ำรวยเธอเป็นคนที่ค่อนข้างหยิ่งมีเพื่อนไม่กี่คนเท่านั้น คงเพราะเธอไม่ค่อยพูดและเป็นคนสวยจึงถูกผู้หญิงคนอื่นหมั่นไส้เอาได้ง่าย ๆ
ขุนพลเข้ามาจีบเธอก่อน เขาพยายามอยู่เป็นปีพิสูจน์ว่าเขาไม่ได้เป็นคนที่ใคร ๆ พูดถึง ในที่สุดนาเดียก็ใจอ่อนยอมเป็นแฟนกันเขา จนกระทั่งวันนี้ขุนพลทำให้เธอเห็นว่าเขาเป็นแฟนที่ดี รักเธอเพียงคนเดียว เธอจึงยอมมีอะไรกับเขาในวันครบรอบหนึ่งปีที่คบกัน
นาเดียร์ไม่สนใจฐานะที่แตกต่าง และไม่สนใจว่าขุนพลจะเคยคบใคร ตอนนี้เขารักเธอและเธอก็รักเขา สิ่งนี้สำคัญที่สุดสำหรับเธอแล้ว
หกเดือนต่อมา
เย็นวันนี้ฝนตกหนักมาก นาเดียร์โทรหาขุนพล ระยะหลังนี่ดูเขาจะห่างเหินเธอแต่นาเดียร์ไม่คิดอะไร เพราะขุนพลเพิ่งเริ่มงานที่บริษัท เขาจึงมักจะอ้างว่างานยุ่งอยู่เสมอ
