นิยาย pdf 2019 ตุลาคม

ซือเจียเหลย：

ฉันออกมาจากห้องน้ำโดยสวมชุดนอนกระโปรงเซ็กซี่ตัวหนึ่ง เป็นผ้าลูกไม้ที่มีความโปร่งบางและเย้ายวน เป็นแบบโลว์คัท โชว์ช่วงเอว กระโปรงสั้นจนปิดได้แค่บั้นท้าย

เฉินหลีซือที่ยืนอยู่ด้านหน้าของหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานหันหน้ากลับมา เขาสวมชุดคลุมอาบน้ำลายทางสีดำตัวหนึ่ง ผูกปมที่เอวไว้อย่างลวก ๆ ที่แผงอกอันกำยำของเขาเปลือยครึ่งท่อน

สายตาของเขาจับจ้องมาที่ตัวของฉัน แล้วทันใดนั้นแววตาของเขาก็ลุกเป็นไฟขึ้นมา

ฉันจึงรู้ได้ทันทีว่า ฉันดึงดูดความสนใจจากเฉินหลีซือสำเร็จแล้ว

ฉันแต่งงานกับเฉินหลีซือมาสามปีแล้ว แต่ฉันกับเขาไม่เคยได้เป็นสามีภรรยากันจริง ๆ เลย

ฉันรู้ว่าเขามีคนที่เขาชอบอยู่แล้ว แต่ไม่ใช่ฉัน ดังนั้นหลังจากที่แต่งงานกัน ฉันจึงไปเรียนต่อที่ฝรั่งเศสทันที

เมื่อหลายวันก่อน คุณย่าของเฉินหลีซือโทรมาหาฉัน และบอกว่า ถึงเวลาแล้วที่ตระกูลเฉินจะต้องมีเด็กเพิ่มขึ้นมาสักที

ฉันเข้าใจว่าเธอหมายถึงอะไร ถ้าให้พูดตามตรง ฉันก็ไม่ได้รู้สึกไม่โอเคอะไรเลย แถมยังรู้สึกยินดีเสียด้วยซ้ำ

เพราะ ในที่สุดฉันก็มีเหตุผลที่จะได้กลับไปหาเฉินหลีซือแล้ว

ผู้ชายที่ฉันคิดถึงมาตลอดสามปี

ฉันเดินไปหยุดอยู่ต่อหน้าเฉินหลีซือช้า ๆ โดยเอามือทั้งสองข้างไพล่หลังเอาไว้ แล้วก็ปล่อยให้เขามองมาที่ฉันจากระยะไกลได้อย่างเต็มที่

ฉันเห็นถึงความตกตะลึงในแววตาของเขา

“มานี่มา” เสียงของเฉินหลีซือมีความแหบแหบเล็กน้อย ราวกับถูกกระดาษทรายบาดเส้นเสียงอย่างไรอย่างนั้น

ฉันกัดริมฝีปากล่างเบา ๆ แล้วก็ค่อย ๆ เดินเข้าใกล้เขา จากนั้นก็เอามือทั้งสองข้างโอบรอบคอของเขาเอาไว้

ฝ่ามือของเฉินหลีซือที่ร้อนระอุแตะมาที่เอวของฉัน เขาโน้มตัวเข้ามาที่ข้างหูของฉันและพูดว่า “นี่คุณกำลังอ่อยผมอยู่เหรอ？”

ลมหายใจอุ่น ๆ ของเขารดอยู่ที่ข้างหูของฉัน ทำให้ฉันรู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูก

“แล้ว ฉันทำสำเร็จไหมล่ะ？”

เฉินหลีซือหรี่ตามองฉัน แล้วทันใดนั้นเขาก็เผยรอยยิ้มออกมา “นี่คือสิ่งที่คุณได้เรียนรู้มาจากที่ฝรั่งเศสตลอดหลายปีที่ผ่านมางั้นเหรอ？”

“คุณชอบรึเปล่า？” ฉันตั้งหน้าตั้งตารอคำตอบ หัวใจของฉันเต้นแรงผิดจังหวะ

“ซือเจียเหลย คุณสวยมาก” เสียงของเขาเบาและนิ่งมาก

เขากำลังชื่นชมฉันอยู่ หมายความว่า ในใจของเขามีฉันอยู่แล้วใช่ไหม？

“เฉินหลีซือ พวกเรา......”

“ซือเจียเหลย เราหย่ากันเถอะ！”

เราสองคนพูดขึ้นมาพร้อมกัน

สมองของฉันมันว่างเปล่าไปหมด คำพูดที่ฉันยังไม่ได้พูดออกมามันถูกชะงักไปทันที

ฉันกำลังจะบอกว่า เฉินหลีซือ เรามามีลูกกันเถอะ......

แต่เขากลับต้องการที่จะหย่ากับฉัน

เฉินหลีซือถอยหลังไปสองก้าว ราวกับจงใจเว้นระยะห่างจากฉัน “ร่างกายของเหรินธากำลังจะยื้อไม่ไหวแล้ว ผมต้องการแต่งงานกับเธอ”

ที่แท้ ข่าวในสื่อต่าง ๆ ที่บอกว่าเขากับเหรินธากำลังจะแต่งงานกันมันก็เป็นเรื่องจริงทั้งหมด

ฉันเองนั่นแหละเป็นคนที่คิดไปเองฝ่ายเดียวว่า นักข่าวเขียนข่าวขึ้นมาแบบมั่ว ๆ

“หลังจากหย่ากันแล้ว ผมจะให้เงินชดเชยคุณเพิ่มอีกหนึ่งร้อยล้านตามเนื้อหาในสัญญา” น้ำเสียงของเขาเบาและสงบนิ่งมาก แต่ฉันกลับไม่สามารถที่จะโต้แย้งอะไรได้เลย

น้ำตาร้อน ๆ ไหลออกมาจากเบ้าตาของฉัน ฉันรีบก้มหน้าลงทันที ไม่อยากให้เฉินหลีซือเห็นความเปราะบางนี้ของฉัน

“คุณเป็นอะไรรึเปล่า？”

ฉันรีบเช็ดหน้าตัวเองอย่างรวดเร็ว แล้วก็พูดขึ้นมาด้วยความตื่นตระหนกว่า “ฉันไม่ได้เป็นอะไร ฉันแค่รู้สึกดีใจน่ะ”

ในแววตาของเฉินหลีซือดูสงสัยอย่างมาก：“ดีใจอะไรเหรอ？”

“ในที่สุดก็ไปจากคุณได้สักที แล้วจะไม่ให้ฉันดีใจได้ยังไงล่ะ？” ฉันพูดไปด้วยน้ำเสียงติดตลก ด้วยความที่กังวลว่าเขาจะไม่เชื่อฉัน ฉันจึงพยายามอย่างเต็มที่ที่จะยิ้มออกมาให้ดูสดใสที่สุด

ทันใดนั้น สีหน้าของเฉินหลีซือก็มืดมนลง แล้วเขาก็พูดขึ้นมาอย่างเย็นชาว่า “หึ คุณคงจะคิดได้แล้วสินะ”

ฉันพยายามฝืนยิ้มออกมาอย่างเต็มที่ “แล้วมีอะไรให้ต้องคิดไม่ได้อีกล่ะ？”

ลมเย็น ๆ พัดเข้ามาทางหน้าต่าง กระโปรงของฉันปลิวขึ้นเล็กน้อย

ฉันเพิ่งนึกขึ้นได้ว่า ฉันยังสวมชุดนอนที่แสนเซ็กซี่อยู่นี่นา

ช่างน่าตลกสิ้นดี

ฉันหาเสื้อโค้ทตัวหนึ่งมาคลุมตัวเอาไว้ เพื่อปกปิดร่างกายของฉันส่วนที่มันโชว์อยู่ ราวกับว่าทำเช่นนี้แล้วจะทำให้รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาได้บ้าง

“ถ้าคุณแต่งงานกับเหรินธา ฉันก็จะได้ไปตามจีบคนที่ฉันชอบสักที ถือว่าเป็นเรื่องดี ๆ ที่จะเกิดขึ้นเนาะ ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวเลยไง”

เฉินหลีซือขมวดคิ้ว แล้วก็ถามขึ้นมาว่า “คุณมีคนรักตั้งแต่เมื่อไหร่？”

ฉันพยายามฝืนทนเก็บความเจ็บปวดเอาไว้ แล้วก็จงใจพูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่ผ่อนคลายว่า “ประมาณเมื่อหลายปีก่อนแล้วล่ะ......”

ฉันอยากบอกเขาตรง ๆ มากว่า คนที่ฉันรักก็คือเขานั่นแหละ

“บอกชื่อเขามา！”

ฉันไม่คาดคิดเลยว่า เขาจะถามลึกขนาดนี้ วินาทีนั้นฉันจึงไม่รู้ว่าควรจะตั้งชื่อคน ๆ นั้นว่าอะไรดี

ทันใดนั้น โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้นมา

“เหรินธา？ มีอะไรเหรอ？” เฉินหลีซือรับสาย แล้วก็เดินเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า