รู้ว่าร้ายก็ไม่วายจะรัก

“อื้อ……”

เจียงเนี่ยนอันส่งเสียงที่ละเอียดอ่อน ลืมตาขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือ แต่กลับสบตาเข้ากับดวงตาที่ลุ่มลึกรางกับท้องฟ้ายามค่ำคืนคู่หนึ่ง

กู้ซ่างชินกลับมาแล้ว

ตามตัวของเขามีกลิ่นแอลกอฮอล์จางๆ

จูบของเขายังคงครอบงำเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน มันเต็มไปด้วยความแข็งแกร่งที่ยากจะปฏิเสธ

หัวใจของเจียงเนี่ยนอันเต้นไม่เป็นจังหวะ พยายามที่จะผลักเขาออกไปโดยสัญชาตญาณ

“อย่าขยับ”

เสียงของเขาทั้งทุ้มต่ำทั้งแหบแห้ง แฝงไปด้วยมนตรา

ร่างกายของเจียงเนี่ยนอันแข็งชะงักไปทันที สุดท้ายก็เลือกที่จะคล้อยตามเขา

วันนี้เป็นวันครบรอบสองปีที่พวกเขาแต่งงานกัน เธอไม่อยากจะทำให้เขาเสียอารมณ์

เธอหลับตาลง รู้สึกได้ถึงลมหายใจของเขา

กลิ่นโคโลญจน์จากตัวของเขามันกลบกลิ่นแอลกอฮอล์ไปจนหมด ลอยผ่านจมูกของเธอ จู่โจมเข้ามาในใจทั้งอย่างนั้น ทำให้เธอเคลิบเคลิ้ม ราวกับลอยอยู่บนเมฆ

เมื่อเห็นท่าทางของเธอ ดวงตาของกู้ซ่างชินก็มืดมนไปทันที การกระทำเริ่มเหิมเกริมมากขึ้นเรื่อยๆ

เจียงเนี่ยนอันได้สติสัมปชัญญะกลับมา จึงร้องขอความเมตตาด้วยลมหายใจที่แผ่วเบา

“เบาๆ หน่อย”

“เพราะว่าฉัน.…..”

คำว่าตั้งท้องสองคำนี้ยังไม่ทันได้พูดออกไป เสียงเรียกเข้าที่รีบเร่งก็ดังขึ้นมาทำลายความคลุมเครือระหว่างทั้งสองคนก่อน

ตอนที่แววตาที่เต็มไปด้วยอารมณ์แห่งความปรารถนาของกู้ซ่างชินชำเลืองไปเห็นสายที่โทรเข้ามา เขาก็เปลี่ยนไปโดยไม่รู้ตัว

เขาลุกขึ้นทันที ก่อนจะเริ่มใส่เสื้อผ้า

ดูเหมือนว่าคนที่หมกมุ่นและสับสนเมื่อตะกี้นี้ไม่ใช่เขาอย่างไรอย่างนั้น

“คุณจะออกไปข้างนอกเหรอ？”

เจียงเนี่ยนอันอึ้งตะลึง ดึงชุดนอนมาปิดโดยสัญชาตญาณ

“อืม”

กู้ซ่างชินตอบรับกลับไปอย่างเรียบเฉย ไม่ได้อธิบายอะไรต่ออีก

“แต่ว่า......”

“รีบนอนเร็วๆ เข้าเถอะ”

เขาไม่เปิดโอกาสให้เธอได้พูดอะไร จากนั้นก็โน้มตัวลงไปจุ๊บเบาๆ ที่หน้าผากของเธอ น้ำเสียงอ่อนโยนแต่กลับเหินห่าง

จากนั้นก็ออกจากห้องไปโดยไม่ได้หันกลับมาอีก

เจียงเนี่ยนอันมองแผ่นหลังที่จากไปของเขาอย่างเหม่อลอย ผ่านไปสักพัก ถึงได้ดึงสติกลับมา

น่าจะเป็นเรื่องด่วนที่บริษัทล่ะมั้ง？

เธอต้องทำตามที่เขาบอก ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวเขาจะไม่ชอบเธอ

เธอรักกู้ซ่างชินมาสิบปี การที่ได้แต่งงานกับเขานับว่าเป็นความโชคดี จะคาดหวังมากเกินไปไม่ได้

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เจียงเนี่ยนอันก็ไปล้างหน้าล้างตา ก่อนจะกลับขึ้นไปบนเตียงอีกครั้ง

มือของเธอลูบท้องเบาๆ ใบหน้ายิ้มแย้มอย่างเรียบเฉย

“ลูกรัก พ่อไม่ได้ตั้งใจจะไม่อยู่ด้วยกันกับพวกเรานะ อย่าไปโกรธพ่อเลยนะ”

ทันทีที่พูดจบฟีตข่าวบนหน้าจอโทรศัพท์ก็ดึงดูดสายตาของเธอเข้าอย่างไม่ได้ตั้งใจ

【ท่านประธานกู้ซื่อ กรุ๊ปปรากฏตัวที่สนามบินกลางดึก สันนิษฐานว่าไปรับแฟนสาวปริศนา 】

ภาพประกอบคือกู้ซ่างชินยืนอยู่ตรงทางเข้าวีไอพีของสนามบิน สวมใส่ชุดสูททั้งตัว รูปร่างสูงยาว ออร่าโดดเด่นไม่ธรรมดา

สายตาของเขาอ่อนโยน

เธอไม่เคยเห็นความอ่อนโยนแบบนี้มาก่อน

รูม่านตาของเจียงเนี่ยนอันหดเล็กลงทันที หัวใจราวกับถูกมือล่องหนแทงเข้ามาอย่างรุนแรง เจ็บจนเธอแทบจะหายใจไม่ออก