ลาก่อน คุณสามี

มุมมองสการ์เล็ตต์：

ฉันดูเวลาอีกครั้งก่อนจะถอนหายใจออกมา นี่ก็ผ่านมาตั้งชั่วโมงครึ่งแล้ว ตั้งแต่ที่ลงจากเครื่องมา จนจำไม่ได้ว่าตัวเองก้มมองดูนาฬิกาไปแล้วไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แต่ก็ไม่เห็น ชาร์ลส์ มัวร์ สามีของฉันเลยแม้แต่เงา เขาไม่ได้มารับฉัน เขาคงจะกำลังอยู่กับแฟนของเขาสินะ ฉันส่ายหัวและลอบยิ้มเศร้า ๆ ให้กับความคิดนั้น ก่อนจะยืนขึ้นแล้วลากทั้งตัวเองและกระเป๋าเดินทางออกมาจากสนามบิน

ฉันแต่งงานกับชาร์ลสเมื่อสามปีก่อน ทว่าหลังจากพวกเราแต่งงานกันไม่นาน ฉันก็ได้รับข่าวดีจากทางมหาวิทยาลัยที่ฉันใฝ่ฝัน ให้ไปศึกษาต่อที่ต่างประเทศ หลังจากที่ได้รับการตอบรับ ฉันก็ตอบตกลงที่จะไปเรียนต่อที่นั้นทันที ตลอดสามปีมานี้ ฉันไม่เคยได้เจอหน้าชาร์ลสเลยแม้แต่ครั้งเดียว ระหว่างที่ฉันไม่อยู่ เขาคงทุ่มเทเวลาทั้งหมดให้กับหญิงสาวที่เขารัก คงไม่อยากให้ฉันมาเป็นก้างขวางคอ

ตอนนี้ฉันเรียนจบแล้ว เลยกลับมาบ้าน เพื่อยุติการแต่งงานแต่เพียงในนามของเรา ฉันตัดสินใจแล้วว่า ถึงเวลาที่ตัวเองจะต้องเลิกหวังลม ๆ แล้ง ๆ กับเรื่องที่ไม่มีวันเป็นจริงสักที

ระหว่างที่ฉันอยู่บนรถแท็กซี่ขณะเดินทางกลับบ้าน ฉันก็ได้ส่งข้อความหาชาร์ลส “เรามีเรื่องที่จะต้องคุยกัน”

ไม่นานนัก ฉันก็พาตัวเองมายืนเคว้งอยู่ในเรือนหอที่ว่างเปล่า ก่อนจะนำกระเป๋าวางไว้ที่มุมหนึ่งของบ้าน แล้วเดินตรงเข้าไปยังห้องนั่งเล่น และนั่งรอบนโซฟา กลิ่นอายของบ้านหลังนี้ ราวกับว่าไม่มีใครอาศัยอยู่มาเป็นปีแล้ว ภาพแต่งงานของเรายังคงแขวนค้างอยู่บนผนัง มันทำให้ฉันรู้สึกแย่ และเสียใจในเวลาเดียวกัน

ฉันก้มลงมองไปที่มือถือ ยังไม่มีข้อความใด ๆ ตอบกลับ ฉันเดาว่าบางทีคืนนี้เขาคงจะไม่กลับมา

ฉันได้แต่นั่งรออยู่อย่างนั้น แล้วคิดเรื่องราวต่าง ๆ วนเวียนอยู่ในหัว หลังจากนั้นฉันก็ได้ยินเสียงรถแล่นเข้ามาในบ้าน ฉันรีบลุกขึ้นยืนทันที และรู้สึกว่าหัวใจของฉันกำลังเต้นรัวราวกับจะหลุดออกจากอก นี่ฉันยังคิดอะไรกับเขาอยู่อีกเหรอ？ ไม่！ เลิกคิดอะไรโง่ ๆ แบบนี้ได้แล้ว！ ทว่าตอนนี้ฉันได้แต่พยายามที่จะเก็บความรู้สึกนั้นเอาไว้ ฉันกัดฟันแน่น และกุมมือที่กำลังสั่นเทาไว้ และพยายามเตือนตัวเองอีกครั้ง ‘นี่เธอกลับมาเพื่อหย่ากับเขานะคะ’

ลูกบิดหมุนก่อนประตูจะถูกเปิดออก ชาร์ลสเอื้อมมือไปเปิดไฟ เงาที่สูงโปร่งของเขาทอดยาวไปบนทางเดิน เขากำลังเดินย่างเข้ามา เขาอยู่ในชุดสูทสีดำสนิท กับเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดด้านใน สีหน้าของเขาดูเหนื่อยล้าอย่างเห็นได้ชัด แต่กลับไม่สามารถปกปิดใบหน้าคมเข้มกับโหนกแก้มที่เด่นชัดของเขาได้ ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม เขายังคงความเย็นชาไม่ต่างจากเดิม ซึ่งฉันสัมผัสได้ แม้จะอยู่ห่างกันหลายเมตร

ยิ่งเขาเดินเข้ามาใกล้ หัวใจของฉันก็ยิ่งเต้นเร็วขึ้น ลมหายของฉันเริ่มสั้นระรัว ฉันไม่เคยลืมความหล่อของเขาได้เลย เขาหล่อขั้นเทพ เสน่ห์ของเขาไม่ว่าใครก็ไม่อาจต้านทานได้

เวลาที่ผ่านไปทำให้เขาดูสุขุมขึ้น ฉันเบือนหน้าหนี เมื่อรู้สึกว่าแก้มของฉันกำลังร้อนผ่าว

เขาเดินตรงมาที่โซฟาก่อนจะนั่งลง ตรงข้ามฉัน

สายตาที่เฉียบคมแต่แฝงไปด้วยความเย็นชาของเขากำลังจ้องมองมาที่ฉัน ฉันพยายามที่จะเชิดหน้ามองเขา ทั้ง ๆ ที่ใจจริงแล้ว ฉันอยากจะหลบสายตาของเขาซะเหลือเกิน ฉันเห็นภาพสะท้อนของฉันในดวงตาสีเข้มของเขา

“กลับมาแล้วเหรอ？” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ ซึ่งนี่คือตัวต้นของเขา ถ้าฉันไม่รู้จักเขามาก่อนฉันคงจะรู้สึกกลัวเป็นแน่

“ค่ะ” ฉันตอบกลับขณะพยายามทำน้ำเสียงให้ราบเรียบเช่นเดียวกัน

“ทนายของผมส่งอีเมลไปให้คุณแล้วเมื่อครู่นี้” ขณะที่ชาร์ลสพูด เขาก็คลายเนกไทของตัวเองออก เผยให้เห็นกล้ามอกของเขาที่เล็ดลอดออกมาจากเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวนั้น

“ค่ะ เดี่ยวฉันเปิดดู” ฉันพยายามทำเสียงให้เป็นปกติที่สุด

แล้วหยิบมือถือขึ้นมา เปิดไปที่กล่องข้อความในอีเมล ทันใดนั้นก็มีอีเมลเด้งขึ้น โดยหัวข้ออีเมลระบุไว้ว่า ข้อตกลงการหย่า แม้ว่าจะคาดไว้ก่อนอยู่แล้ว ฉันก็ยังรู้สึกเหมือนโดนมีดกรีดลงมาที่กลางอก ความเจ็บปวดแล่นแปลบเข้ามาในใจ ทว่าฉันกลับรู้สึกขอบคุณ เพราะมันทำให้ฉันตื่นจากเสน่ห์ที่ยัวยวนของชาร์ลส ถึงแม้จะเป็นแค่ระยะสั้น ๆ ก็ตาม

“ได้ เดี๋ยวฉันจะเซ็นให้” ฉันวางมือถือลงก่อนจะหันไปมองว่าที่อดีตสามีของฉัน อีกไม่นาน เขาก็จะไม่ใช่ผู้ชายของฉันอีกต่อไป แท้ที่จริงแล้ว เขาไม่เคยเป็นผู้ชายของฉันเลย ฉันเป็นแค่ภรรยาในนามของเขา และตอนนี้ บทบาทคุณนายมัวร์ที่จอมปลอมกำลังจะจบลง ส่วนชาร์ลส มัวร์ ก็จะออกไปจากชีวิตของฉัน

“คุณไม่อ่านสัญญาดูก่อนเหรอ？”

“ไม่จำเป็นหรอก ฉันเชื่อว่า คุณจะไม่ใจร้ายกับอดีตภรรยาอย่างฉัน” ฉันฝืนยิ้มออกมา “อดีตภรรยา” ฉันจะเป็นอดีตภรรยาของเขาในไม่ช้า แต่ฉันไม่มั่นใจเลยว่า ฉันทำใจกับคำพูดของฉันได้แล้วหรือยัง

“คุณจะได้บ้านที่ถนนการ์ดเนอร์ และอพาร์ตเมนต์ใจกลางเมือง...”

“เมื่อไร？” ฉันแทรกขึ้นในขณะที่ชาร์ลส์ยังไม่ทันจะกล่าวจบ

“อะไร？” เขาขมวดคิ้วแน่น ก่อนจะจ้องมาที่ฉันด้วยดวามสงสัย

“เราจะเซ็นใบหย่ากันเมื่อไหร่？” ฉันถามออกมาเบา ๆ

“เดี๋ยวผมนัดทนาย” ชาร์ลสตอบโดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองฉัน

“ค่ะ แล้วฉันจะรอ”

หลังจากนิ่งเงียบไปชั่วครู่ เขาก็เงยหน้าขึ้นมามองฉัน

“ริต้าเขาอาการไม่ดีเท่าไหร่ ผมอยากให้ความปรารถนาสุดท้ายของเธอสมหวัง” เขาอธิบายต่อ

ฉันกำหมัดแน่นขณะกลืนน้ำลายลงคอ ‘ทำให้ความปรารถนาสุดท้ายของเธอสมหวังงั้นเหรอ？ ช่างเป็นผู้ชายที่ดีเสียจริง ในขณะที่ฉันต้องเป็นฝ่ายที่เสียสละ คงจะคิดว่าฉันจะไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยสินะ เพราะยังไงฉันมันก็แค่ คุณนายมัวร์ จอมปลอม เป็นแค่ตัวสำรองเท่านั้น’

“ฉันเข้าใจ” ฉันได้แต่พยักหน้า แม้จะไม่เต็มใจมากแค่ไหนก็ตาม

“ถ้าคุณต้องการอะไรอีก ผมจะบอกให้ทนายของผมใส่ลงไปในสัญญา”

“ไม่เป็นไร เอาตามนั้นแหละ” อีกครั้งที่ฉันฝืนยิ้มขึ้นมา

“พรุ่งนี้ไปพบริต้าสักหน่อยนะ” ชาร์ลสลุกขึ้นยืน แล้วเดินตรงมาที่ฉัน

เขาเน้นเสียงหนัก เขาไม่ได้กำลังขอร้องฉัน แต่เขากำลังสั่งฉันอยู่ เขาเห็นฉันเป็นอะไร？ ทำไมต้องให้ฉันไปหาผู้หญิงคนนั้นด้วย？ หรือเขาแค่ต้องการที่จะตอกย้ำความเจ็บของฉันแค่นั้นเหรอ？

“ทำไมฉันจะต้องไปด้วย？” ฉันเอ่ยถามเขาด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย

“ผมไม่อยากให้เธอรู้สึกผิด เรื่องที่เราหย่ากัน คุณไปบอกเธอไปว่าคุณมีคนที่คุณรักแล้ว ทำให้เธอมั่นใจว่าการหย่าของเรา ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเธอเลย” เขาหยุดอยู่ตรงหน้าฉัน ก่อนจะจ้องมองมาที่นัยน์ตาของฉัน