สะใภ้ไร้ค่าแห่งบ้านสกุลเจียง โดย จื่อเมา

“แกว่าไงนะ!” วารีถามเพื่อนรักเสียงดัง ไม่สนว่าคนในร้านกาแฟจะหันมองหรือไม่

“เบาๆ สิ แกจะเสียงดังทำไมล่ะ” มะยมเอ็ดเพื่อนสาว เมื่อลูกค้าโต๊ะอื่นหันมอง

ทั้งสองเป็นเพื่อนรักกัน เพราะเรียนที่เดียวกันตั้งแต่ม.ปลายจนจบปริญญาตรี ทั้งคู่เดินทางไปมาหาสู่กันยิ่งทำให้สนิทสนมมาก

“แค่จะให้ไปออกเดตแทนวันเดียวเอง”

“เองบ้านแกสิ” วารีต่อว่า “จะให้ฉันไปออกเดตแทนแกเนี่ยนะ ฉันทำไม่ได้หรอก”

คบผู้ชายสักคนยังไม่เคยเลย แต่จะให้ไปออกเดต กินเที่ยวกับผู้ชายสองต่อสองเธอคงทำไม่ได้แน่ ยิ่งได้รู้ว่าเขาเป็นใครเธอก็ไม่อยากเข้าใกล้

“หรือแกกลัวอดใจไม่ไหวแอบรักพี่อาชา” เพื่อนแซ็วเมื่อเห็นอาการอีกฝ่าย ทั้งไม่กล้าสบตาและแก้มแดงอีก

“บ้า! ใครจะแอบรักคนแบบนั้น” วารีก้มหน้าหลบสายตาเพื่อน หยิบไอซ์ กรีนทีขึ้นมาจิบ กลบเกลี่ยอาการประหม่าของตน

“อ้อ เหรอ” มะยมมองหน้าเพื่อนอย่างจับผิด “แล้วแกไปถือว่าเป็นโอกาสดีที่จะได้สานสัมพันธ์ล่ะ”

“ไม่!”

“น่านะ แค่วันเดียวเอง แกยังรองานอยู่ไม่ใช่เหรอ”

ทั้งสองเรียนจบมาได้เดือนเศษแต่ก็ยังไม่ได้สมัครงานที่ไหน เธอเองก็ว่างๆ รองานที่ลงสมัครให้เรียกตัวสัมภาษณ์ แต่ก็นานแล้วคงหมดหวัง

“แล้วทำไมแกไม่ไปเองล่ะ ให้ไปด้วยกันก็ได้เหมือนทุกทีไง”

“แกก็รู้ว่าฉันคบกับพี่ภัทรเพื่อนพี่อาชาอยู่ ฉันไม่อยากให้เขาไม่สบายใจ”

“งั้นก็เลิกกับเพื่อนเขาสิ”

“บ้า! ทำแบบนั้นไม่ได้หรอก” มะยมร้อง ทำตาโตกับคำพูดของเพื่อน “แค่วันเดียวเอง แล้วฉันจะไม่ขออะไรแกเลย นะ”

วารีกรอกตามองหน้าเพื่อน ใจอยากทำความรู้จักกับอาชา แต่ใจผิดชอบชั่วดีก็ตีรวนขึ้นมา หากเขารู้ความจริงจะโกรธมากไหมนะ

อาชาเป็นเจ้าของไร่ชาเขียวในที่เชียงราย บ่อยครั้งเพื่อนเธอมักเปรยให้ฟังบ่อย ๆ ว่าหล่อเหลา และรวยมากเพียงใด ล่าสุดเอารูปมาให้ และเป็นอย่างที่มะยมว่า เขาดูดี แบบคาวบอย มีเสน่ห์ดึงดูดใจเธอมาก และนั่นเป็นสาเหตุที่เธอชอบฟังเพื่อนเล่าถึงเขา

มะยมมักถูกบังคับให้ไปออกเดตกับผู้ชายที่ทางบ้านหมายตาไว้ แต่เธอนั้นมีคนรักอยู่แล้วซึ่งเรื่องนี้เธอเองก็รู้ดีทุกครั้งที่ไปเดต มักไปด้วยกันเสมอ เรียกง่ายๆ ไม้กันหมาดีๆ นี่เอง แต่เธอก็ไม่สนเพราะได้ทานอาหารอร่อยๆ ดีเสียอีก ประหยัดเงินตั้งเยอะแน่ะ

“แต่ฉัน...”