สะใภ้ไร้ค่าแห่งบ้านสกุลเจียง โดย จื่อเมา

โชคชะตาของพระชายา

Raff Madison

ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"

ดาวน์โหลดนิยายได้ที่ App

บทที่1.แสงหรือเงาที่ทำให้หลงใหล

แสงสว่างมลังเมลืองของป้ายไฟหน้าสถานบันเทิงสว่างวิบวับ ป้ายต่างๆ ที่เรียงรายเป็นพืดอยู่ริมถนนย่านเอสกวิลี ใจกลางกรุงโรม ทิชากรเดินตามขบวนมัคคุเทศก์ โดยที่มีไกด์พามาเที่ยวแหล่งบันเทิงตอนกลางคืน ตามคำเรียกร้องของผู้ที่มาเที่ยวในทริปเดียวกันนี้ หลังจากเมื่อกลางวันเดินย่ำชมศิลปวัฒนธรรมเก่าแก่ของอิตาลีมาจนเกือบทั่ว พวกเขาเรียกร้องยากสัมผัสความร้อนแรงของเสียงเพลงสไตล์อิตาเลียน ที่ทั้งกระแทกกระทั้นโดนใจ กับกลิ่นอายวัฒนธรรมที่ร้อนแรงพอๆ กับรสชาติจัดจ้านของอาหารพื้นเมือง

“อย่าแยกห่างจากเพื่อนๆ นะครับเดี๋ยวจะหลง ประชาชนส่วนใหญ่ของเขาใช้ภาษาอิตาเลียน เดี๋ยวจะสื่อสารกันไม่รู้เรื่อง... เกาะกลุ่มกันไว้นะครับ”

ไกด์หนุ่มส่งเสียงบอกดังลั่น เขาพยายามทำหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุด ดูแลนักท่องเที่ยวให้ทั่วถึง เพราะมันเป็นอาชีพของเขาเอง

เสียงสาวๆ ในกลุ่มส่งเสียงวี้ดว้าย ตอนเห็นหนุ่มๆ อิตาเลียนหล่อเหลา พวกเขาส่วนมากรูปร่างสูงใหญ่ แผงอกเป็นมัดๆ รูปกายกำยำเมื่ออาชีพหลักของคนในโรมคือการออกเรือหาปลาในทะเล แม่น้ำไทเบอร์เป็นแม่น้ำสายหลักที่เป็นสายส่งน้ำกินน้ำใช้ในกรุงโรม รวมทั้งเป็นท่าจอดเรือ เมื่อเรือใหญ่ย้อนกลับมาหลังออกไปตระเวนกลางน่านน้ำ แสงไฟสว่างๆ สาดส่องกระทบกับแผ่นน้ำมองดูระยิบระยับ เหมือนกับเกร็ดเพชรที่หล่นร่วงฉาบทาเอาไว้ เงาวูบวาบฉาบแผ่นน้ำ สะท้อนกับแสงไฟมองดูมลังเมลือง

ทิชากรชอบอยู่กับธรรมชาติเงียบๆ มากกว่าการมาเที่ยวในแหล่งที่มีแต่เสียงอึกทึกครึกโครม แต่เมื่อมันเป็นความต้องการของผู้คนกลุ่มใหญ่ เธอก็จำใจตามมาด้วยทั้งๆ ที่อยากจะนอนซุกตัวบนที่นอนนุ่มๆ มากกว่า เพราะการเดินนานๆ เพื่อดูศิลปวัฒนธรรมเมื่อกลางวันก็สูบพลังงานในร่างกายของเธอไปมากโข แต่เมื่อเห็นพ้องต้องกันทั้งหมด เธอก็จำเป็นต้องมาด้วย...อีกอย่างจะได้ดูแหล่งท่องเที่ยวตอนกลางคืนไว้ประดับความรู้!!

ผีเสื้อราตรีที่ออกมาหากินตอนกลางคืนแต่ละนางแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีฉูดฉาด แต่งแต้มหน้าด้วยเครื่องสำอางจนหน้างดงามไม่มีที่ติ จนทิชากรกลายเป็นเด็กกะโปโลไปเลย เมื่อเทียบกับเจ้าหล่อนทั้งหลาย ทรวงอกอวบอัดถูกดันจนเกือบจะล้นทะลักออกมาจากชุดรัดติ้ว สัดส่วนยวนตาอวบอูมหน้าอกหน้าใจล้นทะลัก ทิชากรก้มมองหน้าอกของตัวเอง ก่อนจะส่ายหน้า เมื่อมันแบนราบและถูกซ่อนไว้ใต้เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ๆ เธอกวาดตามองสาวสวยเพลินๆ หลังไกด์นำทางหาที่นั่งให้เรียบร้อย น้ำผลไม้ในมือผสมแอลกอฮอล์เจือจางและมันทำให้หน้าหวานแดงจัดขึ้นเล็กน้อย นัยน์ตากลมโตแพรวพราวระยับ เธอมองทุกสิ่งรอบตัวด้วยความตื่นตาตื่นใจ

“นกๆ !!! เห็นสาวๆ กลุ่มนั้นบอกว่า คลับนี่เป็นของคุณเคลวินล่ะ”

อ่านเลย