เจียงชินเฟย จันทราตำหนักเย็น โดย จันทร์ส่องแสง

“คุณหนูรองบอกว่ายานั้นมันมีฤทธิ์รุนแรงมากเลยมิใช่หรือ ใส่ไปเพียงแค่ขวดเดียวก็สามารถทำให้หญิงสาวที่ตั้งใจจะถือครองพรหมจรรย์แปรเปลี่ยนไปเป็นหญิงสาวที่มีตัณหาได้เลย เหตุใดนานถึงเพียงนี้แล้วยังไม่เกิดปฏิกิริยาอันใดขึ้นอีกล่ะ？”

ท้องฟ้ามืดมิด ลมพัดกรรโชกแรง เงาต้นไม้พริ้วไหวเริงระบำไปมา

ชายร่างกายกำยำสองคนเปิดกระสอบใบหนึ่งออก แล้วก็ลากหญิงสาวที่หมดสติด้านในคนหนึ่งออกมาราวกับหมูที่ตายแล้วตัวหนึ่งอย่างไรอย่างนั้น

ใบหน้าที่น่าเกลียด เผยออกมาภายใต้แสงจันทร์

เฉินรองเดินเข้าไปเพื่อตรวจสอบและพูดขึ้นว่า “คงยังไม่ตายหรอกใช่หรือไม่？”

ลมหนาวพัดผ่านไป ทันใดนั้นหญิงสาวคนนั้นก็ลืมตาขึ้นมากระทันหัน

ทั้งคู่มองสบตากัน

เฉินรองถึงกับตกตะลึงไปครู่หนึ่ง นอกจากจะไม่ได้ตระหนักถึงอันตรายใด ๆ แล้ว เขายังหัวเราะขึ้นมาอย่างหื่นกามอีกด้วย “ที่แท้คุณหนูใหญ่ก็ยังไม่ตายนี่เอง”

“ตื่นได้เวลาพอดีเชียว เป็นเช่นนี้จะได้สนุกกันอย่างมีความสุขหน่อย คุณหนูใหญ่โดนยาปลุกเร้าอารมณ์เข้าไปคงจะรู้สึกทรมานน่าดูเลยสิท่า แต่อย่าร้อนใจไปเลย ข้าจะช่วยท่านเอง”

ขณะที่เห็นว่ามืออันอวบอ้วนคู่หนึ่งกำลังจะลงมา

เจตนาฆ่าก็ปรากฏขึ้นมาในแววตาของหญิงสาวผู้นั้น นางทำการงอเข่าขึ้น และกระแทกเข้าที่เป้าของเขาอย่างแรง ขณะที่เขากำลังงอตัว และร้องโอดครวญอยู่นั้นเอง นางก็หยิบก้อนหินที่อยู่ข้าง ๆ ขึ้นมาและกระแทกไปที่หัวของเขา

หลังจากที่กระแทกไปหนึ่งครั้ง สองครั้ง......

ทันใดนั้น เลือดก็กระเซ็นไปทั่วทุกที่

อุบัติเหตุเกิดขึ้นรวดเร็ว ตอนที่เฉินใหญ่ตั้งสติได้ เฉินรองก็ล้มลงไปกับพื้นและกลายเป็นศพไปแล้ว

หญิงสาวคนนั้นหันหน้าไป ใบหน้าที่เปื้อนเลือดของนางเมื่ออยู่ใต้แสงจันทร์ก็เดี๋ยวมืดเดี๋ยวสว่างสลับกันไปมา ดวงตาสีดำที่เหมือนหินภูเขาไฟเปี่ยมไปด้วยเจตนาฆ่า ราวกับผีชั่วร้ายที่ต้องการชีวิตคนที่คลานออกมาจากนรกอย่างไรอย่างนั้น

“เจ้า เจ้าอย่าเข้ามานะ！ โอ๊ยโอ๊ยโอ๊ย！” เฉินใหญ่ตกใจมากจนตัวสั่นไปหมด เขาหันหลังกลับเตรียมจะวิ่งหนี

ทว่าหลังจากที่เขาหันหลังไป เงาที่แวบมาตรงหน้าราวกับผีก็ได้ขวางทางเขาเอาไว้

“จะหนีงั้นรึ？ จะไม่ถามข้าก่อนหรือว่า ข้าอนุญาตรึเปล่า！” หญิงสาวคนนั้นหัวเราะเยาะเย้ยขึ้นมาและเลิกคิ้ว การเคลื่อนไหวของนางรวดเร็วและไร้ความปรานี

หลังจากเสียง “แกร๊ก” ดังขึ้น คอของเฉินใหญ่ก็หักก่อนที่เขาจะได้ร้องขอความเมตตาด้วยซ้ำ

หลังจากจัดการกับพี่น้องตระกูลเฉินเรียบร้อยแล้ว ความร้อนที่อธิบายไม่ได้ก็แผ่กระจายจากช่องท้องส่วนล่างของนางไปทั่วทั้งร่างกาย ขาทั้งสองข้างของนางอ่อนแรงมาก นางแทบจะคุกเข่าลงไปกับพื้นอยู่แล้ว