อาภรณ์พิษ ทรราชหลงรัก
เจ็บแต่ไม่ยอมปล่อยมือ
ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย
ที่แท้เป็นคุณหนูตัวจริง
เมียผมน่ารักจัง
เป็นสุดที่รักของผู้เผด็จการ
โชคชะตาของพระชายา
ผู้บัญชาการรักซ้อนแค้น
รักใหม่พันล้าน
คุณท่าน คุณนายมาหาอีกแล้ว
[ Talk...Chris ] จุดเริ่มต้น...
ผม : ไอ้คลาสเด็กที่มึงหาให้กูเมื่อไหร่จะมาวะ
ไอ้คลาส : ใจเย็นดิสัสรอหน่อยไม่ได้รึไง
ผม : กูรอมาสองชั่วโมงมึงยังจะให้กูใจเย็นอีกรึไง
ไอ้คลาส : เออ เดี๋ยวกูโทรไปเร่งให้ ใจร้อนจริงมึงเนี่ย วางสาย...
ผมกำลังหัวเสียกับเด็กที่ไอ้คลาสน้องชายผมมันบอกว่าจะหามาให้ จะไม่ให้หัวเสียได้ยังไง รอมาสองชั่วโมงแล้วแต่ยังไม่มีวี่แววว่าจะโผล่มาเลย
นี่ถ้าไอ้คลาสไม่บอกว่าผู้หญิงคนนี้เด็ด ผมไม่มีทางมานั่งรอแบบนี้แน่
คงไม่ต้องถามนะว่าทำไมไอ้คลาสมันถึงรู้ พอดีผมสองคนมีรสนิยมที่แปลกอยู่อย่างหนึ่ง คือเราชอบมีเซ็กซ์กับผู้หญิงคนเดียวกัน
ก๊อกๆ (เสียงเคาะห้อง)
“มาสักที!”ผมบ่นพึมพำอย่าหัวเสียก่อนจะลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู
ภาพที่เห็นคือผู้หญิงใส่ชุดนักศึกษากำลังยืนอยู่หน้าประตู เธอมองผมตาไม่กะพริบ
อายุแค่นี้คิดจะขายตัวแล้วเหรอวะเด็กสมัยนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ
“มองอะไรหนักหนาเข้ามาสิจะยืนอยู่อีกนานไหม?” ผมบอกผู้หญิงตรงหน้าที่เอาแต่ทำตัวแข็งทื่ออย่างหงุดหงิด
เธอเดินเข้ามาในห้องตามคำสั่งของผม
“...พี่คะ”
ยังไม่ทันที่เธอจะได้พูดอะไรผมก็จู่โจมด้วยการประกบริมฝีปากจูบอย่างเร่าร้อนทันทีทว่าคนตัวเล็กกลับเอาแต่ดีดดิ้นไม่ยอมจูบตอบทำอย่างกับว่าตัวเองจูบไม่เป็น
“...อื้อ...อื้อ” เธอพยายามทุบตีที่แผงอกของผม เหมือนคนกำลังหายใจไม่ออก
ผมจึงยอมปล่อยให้ริมฝีปากของเธอเป็นอิสระ
“อย่ามาทำเหมือนไม่เคยฉันไม่ชอบ”
ผมจ้องมองผู้หญิงตรงหน้าตาเขม็ง
“...ไอ้คนบ้า...นี่พี่ทำบ้าอะไรของพี่ หนูแค่จะมา....อุ๊บ!!” ผมพุ่งตัวตัวเข้าไปจูบเธออีกครั้งไม่ได้สนใจว่าเธอจะพูดอะไร