เจ้าสาววังบูรพา

เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างชายหญิง มักทำให้คนมีความสุขถึงที่สุดแต่ก็เหนื่อยไปด้วย

“ที่รัก อีกรอบนะ”

กู้ชิงเฉิงเพิ่งจะนอนลงด้วยความเหนื่อยล้าพร้อมกับเหงื่อที่ไหลท่วม ร่างกายที่นุ่มละมุมของเธอถูกเขาช้อนตัวอุ้มขึ้นมา

การเคลื่อนไหวของเขาทั้งดุดันทั้งเร่งรีบ แต่ในช่วงเวลาวิกฤติเช่นนี้ เธอก็ยังเงยหน้าขึ้นและถามอย่างวิงวอนว่า

“ถิงเซียว ไม่ป้องกันแล้วได้ไหม ฉันอยากมีลูก”

มู่ถิงเซียวถึงกับสตั๊นไปชั่วขณะอย่างเห็นได้ชัด

แต่หลังจากนั้นไม่นาน เสียงที่เย็นชาของเขาก็ดังเข้าหูเธอมาว่า “มีลูกจะมีอีกหลาย ๆ เรื่องตามมา ผมยังไม่ได้อยากมีตอนนี้”

กู้ชิงเฉิงกัดริมฝีปาก เบ้าตาของเธอแดงขึ้นในทันที “แต่เรากำลังจะแต่งงานกันเร็ว ๆ นี้แล้วนะ อีกอย่างผู้ใหญ่ก็อยากมีหลานแล้วด้วย ไม่ได้จริง ๆ เหรอคะ？”

คำพูดนี้ แสดงออกถึงการข้อร้องอ้อนวอน

เพราะเธออยากแต่งงานกับเขาจริง ๆ อยากจะสร้างครอบครัวที่มีความสุขกับเขา แล้วก็มีลูกสักคน

แต่เมื่อมองไปยังใบหน้าที่เย็นชาและแข็งกร้าวของมู่ถิงเซียว สุดท้าย เธอก็ต้องยอมแพ้ไป “โอเคค่ะ เรื่องลูก เราค่อยว่ากันอีกทีก็ได้”

ในที่สุดสีหน้าของมู่ถิงเซียวก็ดูผ่อนคลายลงเล็กน้อย

ขณะที่เขากำลังจะไปต่อ โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น

หลังรับสาย เสียงออดอ้อนก็ดังขึ้นมา “ถิงเซียว ขอโทษนะคะที่ฉันโทรมารบกวนคุณดึกดื่นแบบนี้”

“พอดีเมื่อกี้นี้ฉันไม่ทันระวังจนล้มในห้องนั่งเล่น ฉันเจ็บเท้ามากเลยค่ะ ถ้าคุณกำลังยุ่งอยู่ งั้นฉัน……”

ก่อนที่เสิ่นถังจะพูดจบ มู่ถิงเซียวก็พูดขึ้นว่า “คุณใจเย็น ๆ รอผม ผมจะไปเดี๋ยวนี้”

“ค่ะ ถิงเซียว ฉันคงไม่ได้รบกวนคุณกับชิงเฉิงใช่ไหม อย่าทำให้เธอเข้าใจผิดนะคะ”

“ไม่งั้นเดี๋ยวฉันเรียกรถไปเอง……”

“ไม่ได้รบกวนหรอก คุณอย่าคิดมาก” เสียงของมู่ถิงเซียวฟังดูอบอุ่นและอ่อนโยน

เหอะ ๆ……

กู้ชิงเฉิงอยากจะหัวเราะจริง ๆ

ในห้องน้ำ ทั้งสองคนเปียกโชก บรรยากาศดูคลุมเครือ กำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็มกันอยู่แล้ว

นี่น่ะเหรอที่มู่ถิงเซียวบอกว่าไม่รบกวนน่ะ

ที่แท้การได้รับความเอ็นดู ก็ไม่จำเป็นต้องเกรงกลัวอะไร เพราะมีสิทธิพิเศษ เป็นข้อยกเว้น และอยู่นอกเหนือกฎเกณฑ์ทั้งหมด

สิ่งที่น่าเสียดายก็คือ ผู้หญิงที่คู่หมั้นของเธอเอ็นดูกลับไม่ใช่เธอ แต่เป็นผู้หญิงอีกคน

มันน่าตลกสิ้นดี！

ในไม่ช้า กู้ชิงเฉิงก็ถูกห่อ และอุ้มขึ้นมา