ซือซือฮองเฮาพันโฉม

ใบบัว...

"บัว ขึ้นไปตามตาฟิวมาให้อาที"

"ค่ะคุณเฟื่อง" ฉันรับคำของคุณเฟื่องผู้เป็นเจ้านายและเป็นเจ้าของบ้านที่ฉันอาศัยอยู่ก่อนจะพาตัวเองขึ้นไปยังชั้นสองของบ้านเพื่อไปตามคุณฟิว คุณฟิวคือลูกชายคนเล็กของคุณเฟื่องกับคุณท่านแต่จริงๆแล้วคุณฟิวไม่ใช่ลูกแท้ๆหรอกค่ะ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"คุณ...." ฉันเคาะประตูห้องและกำลังจะเรียกชื่อเจ้าของห้องแต่ไม่ทันได้เรียกประตูก็ถูกเปิดออกโดยเจ้าของห้องนั่นก็คือคุณฟิว คุณฟิวมองหน้าฉันเหมือนกับสงสัยว่าฉันมาเรียกเขาทำไม วันนี้เขาอยู่ในชุดนักศึกษาถูกระเบียบฉันเผลอมองเขาโดยไม่รู้ตัวอยู่นานเพราะวันนี้คุณฟิวดูดีดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่าแต่ก่อนที่ฉันเห็นเขาใส่แต่ชุดนักเรียนชายมัธยม

"มองอะไร" เขาถามฉันเสียงต่ำจนฉันรู้สึกตัวว่าตัวเองเสียมารยาทที่เผลอมองเขาตาไม่กะพริบ

"เอ่อคือบัว...ขอโทษค่ะ คือว่า่คุณ..." ฉันรีบตอบก่อนจะก้มหน้าลงเพราะกลัวว่าเขาจะอารมณ์เสียใส่แต่ไม่ทันที่จะได้บอกสาเหตุว่าฉันมาเคาะห้องเขาทำไมเขาก็เดินผ่านหน้าฉันไปเรียบร้อยแล้ว

ตึก ตึก ตึก เสียงฝีเท้าของคุณฟิวที่เดินผ่านหน้าฉันไปทำให้ฉันรู้ว่าเขากำลังเดินลงไปข้างล่างฉันจึงก้มหน้าก้มตาเดินตามเขาลงไป ทำให้ฉันได้มองเขาแบบระยะประชิด แค่ได้มองเขาจากทางด้านหลังแค่นี้ฉันก็มีความสุขแล้ว ความสุขที่ได้แอบมองแอบรักคนที่เราคิดว่าชาตินี้ทั้งชาติอย่าหวังว่าเขาจะมาสนใจเพราะฉันมันเป็นแค่เด็กรับใช้ส่วนเขาเป็นถึงลูกเจ้าของบ้านแม้จะไม่ใช่ลูกที่แท้จริงก็เถอะแต่ถึงยังไงสำหรับฉันเขาคือสิ่งที่ฉันไม่อาจเอื้อมถึง

ฟิว.....