ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO

ฮูหยินของข้า แซ่บไม่เบา

Burke Gee

ทุกคนรู้ดีว่า บุตรีคนโตที่ไม่เป็นที่โปรดปรานในจวนโหวอันติ้งแห่งเมืองหลวง ทำให้แม่แท้ๆ ของตนต้องเสียชีวิต เป็นคนที่ถูกมองว่าเป็นตัวโชคร้าย ก่อนแต่งงานก็ทำให้แม่เลี้ยงฝันร้ายอยู่หลายวัน ออกเดินทางไปทำบุญนอกเมืองก็ถูกโจรจับตัวไป แต่ใครจะคิดว่าโชคร้ายกลับกลายเป็นโชคดี นางเปลี่ยนนิสัยไปอย่างสิ้นเชิง ไม่ยอมให้ใครมารังแกอีกต่อไปที่แท้ซูชิงซวู่ ผู้สุดยอดสายลับที่ทะลุมิติมาเผชิญกับพ่อที่เย็นชา แม่เลี้ยงที่ชั่วร้าย คู่หมั้นที่นอกใจน้องสาวต่างแม่ แต่ไม่เป็นไร คอยดูว่าเธอจะจัดการพวกชั่วช้า และเอาคืนทุกอย่าง ทว่าทำไมท่านอ๋องผู้นั้นถึงมองมาที่เธอด้วยสายตาแปลกๆ นั่นล่ะเผ่ยเสวียนจู: บุญคุณที่ช่วยชีวิต ไม่มีสิ่งใดตอบแทนได้ นอกจากเอาตัวไปแลก

ดาวน์โหลดนิยายได้ที่ App

เสียงหัวเราะที่ดังอยู่รอบกายตอนนี้คือเรื่องบ้าอะไรกัน ลี่อิงหันมองสตรีมากหน้าหลายตา บางคนไร้เสื้อผ้า บางคนมีเพียงผ้าปิดกาย บุรุษเพียงหนึ่งอยู่กลางวงล้อมของสตรีเหล่านั้น

นางข้ามภพมา ทั้งยังถูกลากมาข้องเกี่ยวกับเรื่องบัดซบ แม้ไม่เคยทำ กระนั้นก็ใช่ว่าจะไม่เคยเห็น หากแต่ภาพตรงหน้านั้นเกินจะรับไหว

บุรุษหนึ่งเดียวเปรียบเหมือนปีศาจที่มองสตรีเหล่านั้นเป็นเพียงวัตถุไว้เสพสม ใช้เสร็จก็โยนทิ้งแล้วดึงสตรีคนใหม่เข้ามา

หากใครถูกใจก็ใช้งานต่อ ใครไม่ถูกใจก็จะกลายไปเป็นทาส หรือโยนให้ทหารนับหมื่นนับแสนที่รออยู่ด้านนอก

ลี่อิงรู้สึกสมองชา นางประเมินถึงสิ่งที่ตัวเองต้องทำ หากทำให้เขาพอใจได้ก็เท่ากับนางรอดชีวิตไปหนึ่งวัน แต่หากเขาไม่พอใจ นั่นหมายความว่านางจะมีสามีนับหมื่น!!

โอ๊ย ไม่ต้องประเมินอะไรแล้ว เห็น ๆ อยู่ว่าอย่างไหนดีกว่า ลี่อิงลุกไปหาเป้าหมาย ในใจคิดว่าอย่างไรก็ต้องทำให้เขาหลงให้ได้

ก้าวได้สองก้าวดวงตาปีศาจก็ตวัดมอง นางนึกว่าตัวเองทำสำเร็จ แต่แล้วกลับถูกสตรีที่อยู่ใกล้ ๆ ผลักกระเด็นก่อนเจ้าตัวจะรีบขึ้นคร่อมปีศาจตัวนั้นทันที ลี่อิงจะลุกขึ้นก็โดนเหยียบอีก สรุปแล้วกว่านางจะตั้งตัวได้ก็หมดสภาพ ส่วนเขาก็หมดอารมณ์พอดี

แล้วนางจะเป็นอย่างไรล่ะ ก็ถูกไล่ออกมาเป็นทาสอยู่ด้านนอก น่ะสิ ลี่อิงหันมองกระโจม อย่างไรก็ต้องหาทางให้เขาเลือกนางให้ได้

ทหารมองนางไม่วางตา สองมือยกขึ้นลูบปาก ถูกปีศาจตัวนั้นกินก็ยังดีกว่าถูกทหารเหล่านี้กิน เมื่อคิดได้จึงอาศัยจังหวะที่พวกเขาเผลอแอบเข้าไปในกระโจมแม่ทัพอีกรอบ

คนกินอิ่มแล้วได้ยินเสียงตั้งแต่นางก้าวเท้าเข้ามา เขาจะหูดี ไปไหน ลี่อิงรีบตอบ ไม่เช่นนั้นนางอาจโดนฆ่าได้ง่าย ๆ

“บ่าวนำน้ำอุ่นมาเติมเจ้าค่ะ” นางหิ้วถังน้ำที่เตรียมมาไปด้านหลังฉาก บุรุษในอ่างเปลือยเปล่ามองเห็นอวัยวะทุกส่วน อาวุธของเขาใหญ่ เท่ากำมือ ลี่อิงกลืนน้ำลายลงคอ มองมันไม่วางตา มือก็ขยับเทน้ำ

เฉินหยางจ้องสตรีตรงหน้า “เจ้ามองอะไร”

ลี่อิงสบตาเขาแล้วยิ้ม “ร่างกายของท่านแม่ทัพช่างสมบูรณ์แบบ ยากจะหาใครมาเปรียบได้”

เฉินหยางพิจารณาสตรีที่มีใบหน้าเปื้อนโคลน เสื้อผ้าเลอะเทอะไร้ความสวยงาม มือหนาเชยคางนางขึ้นแล้วสะบัดออก

“ออกไป ข้าอยากอยู่คนเดียว” ปีศาจหลับตาลง ทำเหมือนนางเป็นเพียงอากาศธาตุ ลี่อิงถอนหายใจพยายามควบคุมสติไม่ให้ลงอ่างไปปล้ำเขาก่อน

นางมองเขาอย่างเสียดาย วันนี้สวรรค์คงไม่เข้าข้าง ได้ นางจะมาใหม่ ไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ แน่นอน

อ่านเลย