0
เติมเงิน
ประวัติการอ่าน
ออกจากระบบ
ดาวน์โหลดแอปอาภรณ์พิษ ทรราชหลงรัก
เจ็บแต่ไม่ยอมปล่อยมือ
ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย
ที่แท้เป็นคุณหนูตัวจริง
เมียผมน่ารักจัง
เป็นสุดที่รักของผู้เผด็จการ
โชคชะตาของพระชายา
ผู้บัญชาการรักซ้อนแค้น
รักใหม่พันล้าน
คุณท่าน คุณนายมาหาอีกแล้ว
Beautiful Friend เพลย์บอยที่รัก
เป็นสุดที่รักของผู้เผด็จการ
ตลอดสิบปีที่ฉู่จินเหอรักเหลิ่งมู่หยวนฝ่ายเดียว เอาใจใส่กับเขาอย่างเต็มที่ แต่เธอไม่เคยคิดว่าที่แท้เธอเป็นแค่ตัวตลกคนหนึ่งเท่านั้น ที่สำนักงานเขตเพื่อทำการหย่า เหลิ่งมู่หยวนมองดูฉู่จินเหอด้วยความเย็นชาและพูดอย่างเหยียดหยามว่า "ถ้าเธอคุกเข่าลงและขอร้องฉัน ฉันอาจจะให้โอกาสเธอกอีกครั้ง ฉู่จินเหอเซ็นอย่างไม่ลังเลและออกจากตระกูลเหลิ่ง สามเดือนต่อมา ฉู่จินเหอปรากฏตัวอย่างเปิดเผย ในเวลานั้น เธอเป็นประธานเบื้องหลังของ LX นักออกแบบลับที่ล้ำค่าที่สุดในโลก และเจ้าของเหมืองที่มีมูลค่าหลายร้อยล้าน ทางตระกูลเหลิ่งคุกเข่าลงและขอร้องให้คืนดีและขอการให้อภัย ฉู่จินเหอแยู่ในโอบกอดของซีอีโอโจว ซึ่งเป็นคนใหญ่คนโตในโลกธุรกิจอย่างมีความุข เธอเลิกคิ้วพลางเยาะเย้ย "ฉันในตอนนี้ไม่ใช่คนที่พวกคุณมาเกี่ยวข้องได้"เคลื่อนไหวเป็นจังหวะรุกเร้ากระชั้นถี่ ดั่งคนทั้งสองกำลังต่อสู้ฟาดฟันกันด้วยกายเนื้อที่เปลือยเปล่า
กล้ามเนื้อต้นแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามดูยิ่งใหญ่แข็งแกร่งช้อนต้นขาอวบอิ่มของคนใต้ร่างและกระชากเข้าหาอย่างไม่ปรานี แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เรือนร่างอวบอัดที่อยู่ด้านล่างร้องขออ้อนวอนให้เขายุติการกระทำลงเลยสักนิด กลับกันเธอยิ่งส่งเสียงสั่นรัญจวนชวนเสียวซ่านให้ดังมากยิ่งขึ้น ราวกับว่าไม่มีอะไรจะระบายความอัดอั้นของเธอเท่ากับการกรีดร้องและเปล่งเสียงด้วยความสุขสมนั้นออกมาอีกแล้ว
และเสียงนั้นก็มีผลทำให้ความแข็งแกร่งสอดแทรกรุนแรงครั้งแล้วครั้งเล่าตามอารมณ์ จนเส้นสายแห่งแรงปรารถนาบรรจบกันและกัน มีเพียงเสียงเหนื่อยหอบสอดประสานราวกับคนสองคนนี้เพิ่งผ่านสมรภูมิรบที่ต้องวิ่งหนีอย่างไม่เกรงกลัวความตาย และเมื่อมาถึงจุดหมายที่ต้องการ ความเหนื่อยหอบนั้นจึงเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขซ่านไปจนถึงหัวใจ
“อืม.. อริน เธอทำให้พี่ถึง.. ไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ พี่หมดแรง..”
สาวใหญ่พลิกร่างออกจากเขาก่อนจะซุกซบใบหน้าสวยจัดที่ดวงตาหลับพริ้มลงกับหมอนสีขาวสะอาดตา เสียงลมหายใจระบายยาวๆ เพราะเหนื่อยอ่อนกับกิจกามที่เพิ่งผ่านพ้นจนไม่อาจฝืนดวงตาให้ทอดมองเรือนร่างแข็งแกร่งของคนที่ยังคงใช้ท่อนแขนของเขาค้ำอยู่บนเรือนร่างของเธอได้ แต่เมื่อเขาไม่ขยับเขยื้อนเธอก็คงทนที่จะนอนเฉยอย่างคนไม่รู้ไม่ชี้ต่อไปอีกไม่ได้
“อริน.. พี่ไม่ไหวแล้วนะ นะ.. พี่เหนื่อย” เสียงหวานบ่งบอกว่าเหนื่อยจริงทว่าดวงตาที่แต่งแต้มเสียจนสวยงามไม่ได้บอกแบบนั้นสักนิด
“หึหึหึ.. จริง? อืม.. ถ้าพี่ปรางเหนื่อยจริงก็ OK. ครับ แต่ผมคงทนหิวจนถึงเช้าไม่ไหว คงต้องไปกิน..”
“อิอิ.. อย่ามาพูดยั่วพี่ เธอนี่..สำคัญนักนะ เขาเรียกว่ายังกินไม่อิ่มหรือจะเรียกว่าตะกละกันแน่ล่ะ แบบว่ากินเท่าไรก็ไม่รู้จักพอ”
อรินทอดสายตามองเจ้าของร่างเปลือยเปล่าใต้ร่างของเขา เรือนร่างอวบอัดพร้อมไปด้วยส่วนเว้าส่วนโค้งที่ทำให้เขาตื่นตัวได้คืนละหลายๆ ครั้ง หน้าอกอวบใหญ่เต็มไม้เต็มมืออาจจะดูคล้อยลงเล็กน้อย ทว่าเมื่อมาพบกับช่วงเอวคอดที่สอดประสานกับสะโพกผายเขากลับคิดว่า..ปรางทิพย์สาวใหญ่วัย 40 คนนี้มีเสน่ห์อย่างมากล้น
แม่ม่ายสามีตายอย่างเธอไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่สักนิด ปรางทิพย์จัดว่าเป็นผู้หญิงที่สวยมาก บวกกับฐานะผู้บริหารสูงสุดของห้างสรรพสินค้าครบวงจรชื่อดังในเมืองไทย ปรางทิพย์จึงไม่ต่างไปจากกระดังงารนไฟที่ชายหนุ่มและไม่หนุ่มทั้งหลายอยากจะเข้ามาสานไมตรีด้วย ทว่าตลอด 5 ปีมานี้ เธอไม่เคยมองใครเพราะเธอมีเขาคนเดียวก็เพียงพออยู่แล้ว และเขาก็ให้ความสุขกับเธอแทบจะเรียกได้ว่า..สำลักความสุขกันทีเดียว
“ใครกันที่กิน..ไม่รู้จักอิ่ม”
