เงาบาปปรารถนา

นแค่ไหน

ควรตื่น หล่อนก็ต้องตื่น ร่างเล็กขยับตัวตามวิสัย เปลือกตาปรือลืมขึ้นอย่างยากเย็น ในหัวรู้สึกหนักอึ้

ยับเยินเต็มไปด้วยร่องรอยแห่งความหม่นหมอง ร่างเล็กรวบรวมสติกลับมาครบครันแล้วพยุงต

ข้าไปแล้ว ความเงียบงันปกคลุมจนวังเวงจับจิต หล่อนกลืนน้ำลายบรรเทาความรู้สึกแห้งผา

รู้เนื้อรู้ตัว และมันกินเวลานานมากถึงค่อนวันตั้งแต่ช่วงสาย ตื่นมาตอ

ัปชั่วกัลป์หรือหายไ

ะในบริเวณห้องเท่านั้น จึงไม่ลุกลี้ลุกลนรีบเร่งเพื่อจะไปทำงานปัดกวาดเช็ดถูในบ้านเหมือนอย่

งเอาไว้อย่างสุนัขจรจัดที่ทำได

ระตู คงเป็นอ้อนที่จัดการเรื่องนี้ตามคำสั่งของดาริน เพราะคนร

ต่น้อย รสข้างในปากขมเฝื่อนไปหมด และอย่างแรกที่นึกขึ้นมาได้ก็คือหล่อนควรชำระร่างกาย

งล่วงเลยเวลาผ่านมา ร่องรอยเหล่านั้

ดนั้นเลย สำคัญที่สุดคือหล่อนเป็นห่วงความรู้สึกของลลินดา หล่อนต้องหาทางอธิบายและ

ัวนัก แต่ยังคงพยายามสลัดผ้าห่มออกจากตัวแล้วย่างเท้าเหยียบพื้นเดินตรงไปยังตู้เ

อื้อมมือไปปรับระดับอุณหภูมิของน้ำแล้วเปิดฝั

กนาทีเดียว แผ่นหลังเล็กแคบทิ้งน้ำหนักพิงไปกับกำแพง

นฝากฝังนั้นเจือจาง ทว่าถูจนผิวเปลือยแดงเป็นรอย

ี้มันยิ่งใหญ่เกินตัวที่หล่อนจะแบกความรับผิดชอบเอาไว้

ว่าจะสู้ทนกับความสูญเสียเพียงเดียวดาย แต่ใครล่ะ... จะมาคอยฝ่าฟันปัญหาเหล่านี้เคียงข้างไปกับคน

อนเหมือนพี่สาวใน

ความอุ่นใจแก่หล่อนเสมอในย

ม่มีวันอยู่ตรง