การแต่งงานที่ไม่คาดคิดของฉันกับ CEO
ฉันหันหลังแล้วรีบออกไปหลังพูดจบด้วยความโกรธ
ผู้คนต่างมองมาที่ฉันด้วยความสงสารและห็นใจไม่ต่างกัน ฉันเร่งฝีเท้าก้าวเดินทั้งที่รู้สึกวิงเวียนไปทุกย่างก้าว
คำพูดดุดันแข็งกร้าวของฉันเมื่อครู่นี้ มันก็แค่ฝืนใจแสดงออกไป ฉันรู้ดีว่า ไม่สามารถอยู่กับเหอซวี่ได้อีกต่อไปแล้ว การที่บอกไม่หย่ากันก็แค่เพื่อหลีกทางให้เขาสมหวัง มันก็สมควรแล้วที่ฉันจะตอบแทนความทุกข์เขาอย่างสาสม
ไม่ว่าวันพรุ่งนี้จะยากลำบากสักเท่าไร คนเราก็ต้องก้าวต่อไปข้างหน้า
ฉันต้องเรียนรู้ที่จะยืนให้ได้ด้วยสองเท้าของตัวเองโดยไม่พึ่งผู้ชาย
ฉันไปที่ห้องผู้อำนวยการที่ชั้น 5 เพื่อรายงานตัวหลังจากที่ลาหยุดไป แม้เพิ่งแท้งลูกไม่นาน ฉันก็ต้องกลับไปทำงาน เมื่อคนที่เรียกว่าคู่ครองของฉันทิ้งฉันไป ฉันก็ต้องพึ่งพิงตัวเองให้ได้ ฉันต้องการเงินเพื่อความอยู่รอดของฉันกับแม่ หมอเคยบอกว่า แม่ยังมีโอกาสที่จะได้ฟื้นขึ้นมาอีกที
เมื่อฉันก้าวเข้าไปในห้องทำงานของผู้อำนวยการและเห็นจี้เวยที่นั่น ฉันรู้สึกอยากจะหันหลังหนีทันที แต่ฉันสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพยุงตัวเองเดินเข้าไปข้างในอย่างใจเย็น
เธอเหลือบมองฉันพร้อมยิ้มเยาะจาง ๆ แล้วก็หยิบแก้วน้ำ เดินไปตักน้ำจากโต๊ะข้าง ๆ