icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

เสน่หามนตรา

บทที่ 6 เป็นของผมคนเดียว

จำนวนคำ:2327    |    อัปเดตเมื่อ:20/04/2022

งเสียง ชายหนุ่มรูปร่างสูง กำยำล่ำสัน ในชุดสูทสีเข้มกำลังเดินมุ่งตรงมาประชิดใ

้ารู้จักเ

ค่ะ/ร

ดแนะ จนม่านฟ้าหันไปมองหน้า เชคฮ บราฮิม อย่าง

ฟ้าหันมาตอบปฏิเสธโดยไม่สน

นทันทีพร้อมเน้นย้ำหนักคำว่าส่วนตัว และเขาก็รู้ว่าตอนนี้ม่านฟ้านั้นโกรธและไม่พอใจเขาอยู่ และที่ตามมาก็หวังจะมาดูให้แน่ใจว่าเธอถึงห้องพักอย่างปลอดภัยดีแล้ว แต่ไห

่างเหลืออดใส่เชคฮ บราฮิม ที่ยืนหน

ห้ม่านฟ้าโกรธ เขาแค่ต้องการเเสดงตัวให้ครรชิตรู้เท่านั้น...คนฉลาดอย่างเขา

่างสงสัย ชายผู้นี้เป็นใครเพราะมองยังไงเขาก็ไม่ใช่คนไทยแน่ๆ และก

รับ...พรุ่งนี้เรามีไปหล

ตอบครรชิตพร้อ

้มที่มันควรจะมีแค่เขาคนเดียวที่ต้องได้เห็นมัน แต่ชายคนนั้นกลับเป็นผู้ได้รับ ซึ่งเธอไม่เคย

ยิ้มใสๆ ของม่านฟ้าเขาไม่ได้รับ พาลหงุดหงิดไปเสียหมด เป็นไปได้อยากจะฆ่าหม

ลับมาคือแววตาขึงขัง น้ำเสียงแข็งกร้าว ใบหน้าเรียบเย

็ไปสิยืนรออะไรล่ะ" เชคฮ บราฮิมหันไปแยกเขี

งหน้าเธอนิ่ง "เดี๋ยวฉันจะเข้าห้องพักแล้ว คุณครรชิตก็ไปพักเถอะค่

บราฮิมนั้นเปลี่ยนไปทันที กล้าดียังไงมาบอกฝันดีกับผู้หญิงที่เขาหมายตา แต่ก็ไม่แสดง

ชิตจะเดินจากไปทั้งที่ในใจนั้นนึกห่วงใยม่านฟ้าไม่น้อย แต่ก็ไม่อยา

มุนสักนิด” เชคฮ บราฮิม ถามขึ้น

และสิ่งที่ได้กลับมานั้นคือแวว

คฮ บราฮิม ยังคงถามม่านฟ้าด้

เข้าห้องพัก แต่ต้องเสียหลักเมื่อมือหนาของ

เชคฮ บราฮิม

ื่องของคุณ

ยิ่งพูดก็เหมือนยิ่งยั่วให

ทำใหญ่โ

ัน ดวงตาราวโรจน์แทบลุกเป็นไฟ

้องมาวุ่นวายกับฉัน"ม่านฟ้าก็เริ่มจะเหลืออด เมื่

ม่าน

.ปล่อยฉัน

นพาดบ่าอย่างไม่ทันตั้งตัว มือเล็กทุบตีลงแผ่น

นเล็ก ราชิตที่ได้แต่เดินตามหลังแต่ไม่กล้าแม้จะห้ามปรามนายเหนือหัวทั้งที่อยากห้ามเหลือแสน แต่ม

!! เพี

าจึงฟาดลงแก้มก้นงามงอนที่แนบชิดกับแก้มของเชคฮ บราฮิม เสียงแหลมดังลั่นอย่าง

ื่อใกล้เข้ามาถึงห้องพักใหญ่สุดหรูหรา ราชิตวิ่

ฮ บราฮิม ปล่อยม่านฟ้าลง สายตาคมสีนิลของม่านฟ้าจ้องมองหน้า เชคฮ บราฮิม

ีกทั้งส่งสายตาดุดันอย่างห้ามปรามเธอ จนเธอต้องสงบลงทั้งที่ข้างในนั้นโกรธแทบเป็นฟืนเป็นไฟ แววตาคมเข

พร้อมชี้หน้าคาดโทษ ม่านฟ้าที่แน่นิ่งค่อย ๆ ขย

ร่างกายกำยำ สูงโปร่ง สัดส่วนล่ำสัน

มสูงบนเตียง พร้อมชี้หน้าด่าเชคฮ บราฮิม อย่าง

ิ้มให้ชายอื่

มาห้าม เราไม่ได้เ

องใช่ไหม ผมถึ

เตียงกรูถอยหลังไปอีกฝั่ง เชคฮ บราฮิม ค่อย ๆ ก้าวขาขยับเข้าไปใกล้กว่าเดิม ดวงตาคมเข้มจ้องมองม่านฟ้าอย่างไม่ละสายตา

คฮ บราฮิมปรี่ประชิดตัวม่านฟ้าเร็วไว ร่างกายใหญ่ก

จูบด้วยเรียวปากหนา ลิ้นร้อนผ่าสอดแทรกชอนไชในโพรงปากเล็กที่ถูกมือหนาบีบปากให้ง่ายต่อการสอดลิ้น มือบางพ

ากหนาบดจูบอย่างหนักหน่วง จนม่านฟ้ารู้สึกเจ็บแปลบบริเวณริมฝีปาก พยายามเบื

่อเชคฮ บราฮิม ค่อยๆ ลากปลายลิ้นไล่เลียกายสาวผ่านเนื้อผ้าที

่สามารถหยุดการกระทำของเขาได้ ร่างใหญ่คาบคร่อมพร้อมสายตาที่มองมา

ผมคนเดีย

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 เจอครั้งแรกก็ถูกใจ2 บทที่ 2 ต้องการพบเธอ3 บทที่ 3 ปราบพยศ4 บทที่ 4 เป็นใครไม่สำคัญ5 บทที่ 5 อยู่กับผมตลอดไปซะสิ6 บทที่ 6 เป็นของผมคนเดียว7 บทที่ 7 ต้องการเพียงคุณ8 บทที่ 8 เป็นห่วง9 บทที่ 9 ขอโทษจากใจ10 บทที่ 10 พยายามที่จะทำให้ได้11 บทที่ 11 ฮาฟีส12 บทที่ 12 ช่วยพี่ชาย13 บทที่ 13 ช้าไปใช่ไหม 14 บทที่ 14 เดือดดาลโวยวาย15 บทที่ 15 เป็นกังวล16 บทที่ 16 ไม่มีทางอื่นแล้วหรือไง17 บทที่ 17 ขอจูบได้ไหม 18 บทที่ 18 คิดผิดไปหรือเปล่า19 บทที่ 19 เป็นของกันและกัน20 บทที่ 20 คู่กัดที่ต้องร่วมเส้นทางเดียวกัน21 บทที่ 21 ความผิดพลาดของอาฟียา22 บทที่ 22 คนงอแงต้องโดนลงโทษ23 บทที่ 23 ศัตรูหัวใจมาเหยียบถิ่นถึงที่24 บทที่ 24 เริ่มมีอาการอีกครั้ง25 บทที่ 25 รักลงเอย26 บทที่ 26 การเสื่อมคลายของมนตรา27 บทที่ 27 ทวงสัญญา28 บทที่ 28 กลัดกลุ้ม29 บทที่ 29 วิธีที่สกปรกและต่ำช้า30 บทที่ 30 อยู่เพราะรัก31 บทที่ 31 ทายาทของตระกูล32 บทที่ 32 เรื่องที่ไม่คาดคิด33 บทที่ 33 ลูกของคนที่เกลียด34 บทที่ 34 คนหนึ่งสะใจอีกคนแทบขาดใจ35 บทที่ 35 มันคือความสุข