4.9
ความคิดเห็น
134.7K
ชม
66
บท

เมื่อเพื่อนสาวที่เคยอยู่ในกลุ่มตั้งท้อง และทิ้งลูกสาวไว้ให้เขาเลี้ยง แต่โชคชะตากลับกลั่นแกล้งแยกเขากับลูกเลี้ยงให้แยกจากกัน จนวันที่ฟ้าลิขิตให้เขา และเธอกลับมาพบกันอีกครั้งในฐานะใหม่ ฐานะที่ไม่ใช่พ่อเลี้ยงกับลูกเลี้ยง ไม่คิดเลยว่าเด็กสาวที่เคยเลี้ยงมาจะซ่าจะแซ่บได้ขนาดนี้ "ตราบใดที่ลินยังไม่เบื่อ ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์ได้ปะป๊าไปทั้งนั้น"

บทที่ 1 บทนำ

"อุแว๊! อุแว๊! อุแว๊! "

เสียงเด็กทารกร้องอยู่ที่หน้าบ้านเศรษฐีในหมู่บ้านหรูแห่งหนึ่งกลางเมืองกรุงเทพมหานครฯ ทำให้ชายหนุ่มที่เล่น ROV อยู่ที่ห้องรับแขกของบ้านต้องเงยหน้าขึ้นเมื่อมีคนสวนรีบวิ่งเข้ามาเพื่อบอกกล่าว

"คุณนนท์ครับคุณนนท์"

"ครับลุง"

บุญมา ทำหน้าที่เป็นคนสวนของบ้านที่ใหญ่โตหลังนี้ก่อนหน้านี้เขากำลังตัดแต่งต้นไม้พุ่มไม้อยู่หน้าบ้าน ทว่าเมื่อตอนที่จะเดินไปเอาน้ำจากกระติกมาดื่มเพื่อดับกระหายหูเขาก็ได้ยินเสียงเด็กน้อยร้องอยู่หน้าบ้านจึงรีบวิ่งไปดู

"ไอ้หนู มาร้องอะไรตรงนี้เนี่ย"

เขามองซ้ายมองขวาหาแม่ของเด็กน้อยที่ร้องไห้จนคอแหบคอแห้งแต่ก็ไม่พบใครจึงถือวิสาสะอุ้มขึ้นแนบอกเพราะสงสารเด็กตัวเล็กที่เพิ่งจะลืมตาดูโลกได้ไม่นาน เพราะตัวยังแดงๆ อยู่เลย

เขาตัดสินใจอุ้มเด็กน้อยเข้ามาในเขตบ้านแล้ววิ่งเข้าไปหมายจะเข้าไปหาเจ้านายหนุ่มที่ในอนาคตจะได้รับช่วงต่อดูแลธุรกิจจากคุณตุลย์ผู้เป็นพ่อ ก่อนเดินเข้าไปหาชายหนุ่มเขาวางเด็กน้อยเอาไว้ทางเข้าประตูหน้าบ้าน เธอดูเป็นเด็กเลี้ยงง่ายเพราะตั้งแต่ที่เขาอุ้มแนบอกเธอก็หยุดร้องไห้ในทันที

"มีอะไรรึเปล่าครับลุง"

ชานนท์ละความสนใจจากเกมในมือถือแล้วเงยหน้ามองลุงบุญที่เพิ่งเดินเข้ามาใหม่ ลุงบุญนั่งลงคุกเข่าอยู่ต่อหน้าเจ้านายหนุ่มก่อนจะเอ่ยคำพูดออกมาที่ทำให้ชานนท์ถึงกับ งง

"มีเด็กแดงๆ มาร้องอยู่หน้าบ้านครับ"

"หะ! เด็กแดงๆ อะไรลุง"

"ผมหมายถึงเด็กน้อยมาร้องอยู่หน้าบ้านครับ"

"เอ้า! ลุงก็ไปตามแม่เด็กสิ อย่าปล่อยให้ร้องนานเดี๋ยวไม่สบาย ไม่มีไรแล้วใช่ไหมลุงผมจะเล่นเกม"

ลุงบุญมาไม่รู้จะทำยังไงจึงเดินคอตกออกไปแต่ทว่าเหมือนโชคเข้าข้างเมื่อเด็กน้อยที่เขาแอบวางเอาไว้หน้าบ้านเปล่งเสียงร้องออกมาอีกครั้งทำให้ชายหนุ่มที่กำลังจะก้มหน้าเล่นเกมอยู่ต้องเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง

เด็กแดงๆ ร้องไห้อยู่หน้าบ้าน คงไม่ได้หมายถึงเด็กทารกหรอกนะ

"อุแว๊ อุแว๊ อุแว๊"

ชานนท์รีบหยัดกายลุกขึ้นยืนจนเต็มความสูงเขาเก็บโทรศัพท์มือถือเอาไว้ในกระเป๋ากางเกงขาสั้นข้างขวาแล้วรีบเดินแซงหน้าลุงบุญมาออกไปหน้าบ้านทันที

"เด็กแดงๆ หมายถึงตัวนี้หรือเปล่าครับลุง"

"ครับ"

ชานนท์ยกมือกุมขมับทันทีทำไมหนอทำไม เขาต้องมาเจอกับเรื่องอะไรแบบนี้ด้วยชานนท์รีบอุ้มเด็กน้อยขึ้นแนบอกแล้วเดินเข้าไปในบ้าน เด็กน้อยในอ้อมอกของเขานิ่ง และเงียบกริบหลับปุ๋ยราวกับรับรู้ว่าได้อยู่ในที่ที่ปลอดภัยแล้วอย่างไรอย่างนั้น ใบหน้าของเธอจิ้มลิ้มน่ารัก แล้วยิ่งเธอหลับเขายิ่งไม่อยากวาง

ราวกับดวงชะตาต้องกันชานนท์มองหน้าเด็กน้อยราวกับตกอยู่ในภวังค์ ความน่ารัก ความไร้เดียงสาของเธอมันทำให้เขาอดที่จะสงสารเธอไม่ได้ทั้งๆ ที่เธอก็น่ารักตั้งขนาดนี้ แต่ทำไม ทำไมเธอถึงไม่มีใครเอา

"ลุงบุญครับผมรบกวนช่วยไปตามป้าบุษมาที"

บุษบาเป็นแม่บ้านของเขาที่มีลูกติดชื่อสาลี่มาอาศัยอยู่ด้วยชานนท์เห็นว่าบุษบาเคยมีลูกมาก่อนจึงใช้ให้ลุงบุญไปตามเธอมาระหว่างที่กำลังรอ ดวงตาคมของเขาก็เหลือบเห็นแผ่นกระดาษหนึ่งแผ่นแนบมากับอกของหนูน้อยด้วย

'ถึงนนท์

เราเองนะละอองดาวเราขอโทษที่เคยร้ายกับเธอ และเพื่อนๆ ตอนนี้เรากำลังเดือดร้อนเราท้องไม่มีพ่อ และหนีหนี้อย่างหัวซุกหัวซุน เราไม่มีทางเลือกอื่นแล้วจริงๆ เราขอฝากลูกสาวของเราไว้ที่นนท์ก่อนได้ไหม เมื่อไหร่ที่เราใช้หนี้หมดแล้วเราสัญญาเราจะรีบกลับมารับลูกทันทีไม่ต้องห่วงเรื่องกฎหมายเราจัดการทุกอย่าง อย่างถูกต้องเรียบร้อยแล้ว ขอโทษด้วยนะที่รบกวนแต่เราไม่มีที่พึ่งแล้วจริงๆ แม่เราก็แก่มากแล้วคงดูเด็กไม่ไหว จะให้น้ำพั้นช์ช่วยเราก็ไม่กล้า หน้าเรามันไม่ได้ด้านขนาดนั้นแล้ว นนท์ช่วยเราหน่อยนะถือว่าสงสารลูกหมาลูกแมวก็ได้ แล้วเราจะพยายามหาทางติดต่อมานะ

ละอองดาว'

ทันทีที่ได้อ่านจดหมายจากอดีตเพื่อนชานนท์แทบทรุดลงไปนั่งหากไม่ติดว่าอุ้มเด็กน้อยในอ้อมกอดเอาไว้เขาคงลงไปนอนแดดิ้นอยู่ที่พื้นเรียบร้อยแล้ว

หลังจากที่เขาตั้งสติมาพักหนึ่งโดยที่ท่อนแขนแกร่งก็ยังคงอุ้มเด็กน้อยเอาไว้ตลอดเวลา เขาได้ส่งข้อความบอกเพื่อนๆ ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นจนน้ำพั้นช์ มาร์ติน พาทิศ และวิปครีม มาหาเพราะเป็นห่วง พวกเขาอยู่กันไม่นานก็กลับ ทิ้งไว้เพียงแค่ชายหนุ่มที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ก็กลายเป็นพ่อคนไปด้วยวัยเพียงยี่สิบห้าปีไปโดยปริยาย

"คุณนนท์จะให้บุษเตรียมห้องนอนให้น้องไหมคะ"

"เตรียมไว้ที่ห้องของผมก็ได้ครับ"

"แล้วเราควรจะเรียกน้องว่าอะไรดีคะ"

"อืมมมม" ชายหนุ่มก้มมองใบหน้าไร้เดียงสาของเด็กน้อยในอ้อมกอด เขาระบายยิ้มออกมาแล้วกดจมูกโด่งลงไปที่พวงแก้มป่องของเด็กน้อย

"น้องลินครับ น้องพลอยไพลิน"

ชานนท์ตัดสินใจช่วยเหลือละอองดาวแต่ไม่ใช่เพราะมีความรู้สึกดีๆ ให้เธอเขาแค่รู้สึกสงสารเด็กน้อยก็เท่านั้นสงสารที่มีแม่แบบนั้นเธอไม่น่าเกิดมาผิดที่เลย ขณะที่กำลังเดินเข้าห้องนอนของตัวเองพร้อมกับเด็กน้อยพลอยไพลินเขาก็นึกถึงคำพูดที่เคยคุยกับเพื่อนเอาไว้

"สวัสดีค่ะ คุณวิปครีม ป้าชื่อแอนนะคะ เป็นแม่นมของคุณหนูพลอยไพลิน"

"สวัสดีค่ะป้าแอน"

"นนท์แกตั้งชื่อให้น้องเหรอ ชื่อโคตรเพราะเลย"

"ใช่"

"แต่ฉันว่ามันแปลกๆ นะ"

"ยังไง"

"มันเป็นชื่อที่แกเคยพูดว่าจะเอาผู้หญิงชื่อพลอยไพลินทำเมียไม่ใช่เหรอวะ เพราะแกชอบชื่อนี้มันเพราะดี"

- 12:05 AM –

"อุแว๊ อุแว๊ อุแว๊"

น้องพลอยไพลินร้องไห้เมื่อเธอลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วเจอกับความมืดเด็กน้อยที่เพิ่งลืมตาดูโลกได้ไม่กี่วันต้องพบกับความมืดท้องน้อยๆ ของเธอกำลังร้องเรียกขออาหารโดยที่คุณพ่อยังหนุ่มยังไม่รู้ว่าที่เธอร้องแบบนี้มันหมายความว่ายังไงเขาลืมตาตื่นขึ้นมาเพราะเสียงร้องของลูกเพื่อน

"อือออออ"

ชานนท์ผงกศีรษะขึ้นเพื่อดูว่าน้องพลอยไพลินต้องการอะไรเขาจับร่างเล็กพลิกไปพลิกมาเพื่อดูความเรียบร้อยแต่น้องพลอยไพลินก็ยังไม่หยุดร้องไห้

"ก็ไม่ได้อึนี่ครับ น้องลินร้องทำไมครับ"

"อุแว๊ อุแว๊ อุแว๊"

เขาตัดสินใจวอหาป้าบุษบาทันทีเพราะเขาเองก็จนใจไม่รู้จริงๆ ว่าน้องพลอยไพลินต้องการอะไรจนป้าบุษบาเดินเข้ามาอุ้มคุณหนูน้อยขึ้นเช็กไปเช็กมาถึงได้รู้ว่าเธอหิวนม ป้าบุษบาสอนชานนท์ป้อนนมคุณหนูน้อยจนเขาเข้าใจแล้วให้ป้าบุษบาไปพัก

- บริษัทหมู่บ้านจัดสรรของชานนท์ –

ประธานบริษัทเดินเข้ามาพร้อมกับเด็กน้อยวัยทารกในอ้อมอกต่างเป็นจุดสนใจของพนักงานที่มองเข้ามาแม้จะมีการทำความเคารพเขาตามปกติแต่ก็ไม่วายมีเสียงซุบซิบนินทากันอย่างหนาหู

"เอ้าๆๆๆ ยังอยากมีงานทำกันอยู่ไหม เจ้านายจะพาใครมาก็เรื่องของเขาไปนอนใต้เตียงเขามารึ"

หลังจากวันนั้นหลายเดือนน้องพลอยไพลินต่างก็เป็นที่รักของคนที่บริษัทเพราะชานนท์พาเธอมาทำงานด้วยทุกวัน แม้กระทั่งเข้าประชุมเขาก็พาเธอเข้าไปด้วย และเรื่องราวของเขาก็ถูกแพร่กระจายไปตามโซเชียลที่อยู่ๆ ก็มีลูกจนเขาได้ฉายา

'พ่อม่ายทรงเสน่ห์'

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ นังหมูปีศาจ

ข้อมูลเพิ่มเติม

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ไม่เป็นทาสรักอีกต่อไป

ไม่เป็นทาสรักอีกต่อไป

Frannie Bettuzzi
5.0

คุณท่านเสียว คุณชายยอดเยี่ยมที่โด่งดังในเมือง B ได้แต่งงาน แต่มีข่าวลือว่าเจ้าสาวมีรูปร่างหน้าตาที่น่าเกลียดและมีฐานะต่ำต้อย สามปีมานี้ เขาปฏิบัติกับเธออย่างเย็นชาและทำเหมือนเป็นคนแปลกหน้า เจียงซิงซิงอดทนกับความเย็นชาอย่างเงียบ ๆ เธอยังคงรักเขาอย่างสุดหัวใจ เสียสละความนับถือตนเองและยอมละทิ้งตัวตนของเธอเอง จนกระทั่งวันหนึ่ง สุดที่รักของเขากลับประเทศ เขได้สารภาพว่าเขาแต่งงานกับเธอเพียงเพื่อช่วยชีวิตคนรักในใจของเขาเท่านั้น เจียงซิงซิงเสียใจและผิดหวังมาก เธอจึงเซ็นเอกสารหย่าและจากไปด้วยความเศร้าใจ สามปีต่อมา เจียงซิงซิงผู้สวยงามจนน่าทึ่งกลับมาอีกครั้ง ได้กลายมาเป็นศัลยแพทย์ที่ดีที่สุดและเป็นยอดฝีมือด้านเปียโน อดีตสามีรู้สึกเสียใจ และกอดเธอแน่นท่ามกลางสายฝน เสียงของเขาสั่นเครือ "ที่รัก คุณเป็นของผม..."

ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย

ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย

จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ
5.0

เว่ยจื้อโหยวลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งพบว่าตนอยู่ในยุคสมัยที่ไม่คุ้นเคยสิ่งรอบกายดูโบราณล้าหลัง โลกโบราณที่ไม่มีในประวัติศาสตร์โลก ยังไม่ทันได้เตรียมใจก็ถูกส่งให้ไปแต่งงานกับชายยากจนที่ท้ายหมู่บ้าน สาเหตุที่เว่ยจื้อโหย่วถูกส่งมาให้แต่งงานกับชายที่ขึ้นชื่อว่ายากจนที่สุดในหมู่บ้านนั้น เพราะนางเกิดไปต้องตาต้องใจเศรษฐีผู้มักมากในกามเข้า เพื่อหาทางหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกบ้านใหญ่ขายไปเป็นอนุภรรยาของเศรษฐีเฒ่า พ่อแม่ของนางจึงยอมแตกหักจากบ้านใหญ่และท่านย่าที่เห็นแก่ตัวและลำเอียงเป็นที่สุด ด้วยเหตุนี้พ่อแม่ของนางจึงตัดสินใจยกนางให้กับอวิ๋นเซียว ชายหนุ่มที่แสนยากจนข้นแค้น ที่เพิ่งเสียบิดามารดาไป อีกทั้งยังทิ้งน้องชายน้องสาวเอาไว้ให้เขาเลี้ยงดู นอกจากนี้ยังมีป้าสะใภ้มหาภัยที่คอยแต่จะมารังแกเอารัดเอาเปรียบสามพี่น้อง สิ่งที่ย่ำแย่ที่สุดไม่ใช่ป้าสะใภ้มหาภัย แต่ มันคืออะไรแต่งงานนางไม่ว่ายังไม่ทันได้เข้าหอสามีหมาดๆ ก็ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารในสงครามระหว่างแคว้น มันไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากว่านี้อีกแล้วสำหรับ เว่ยจื้อโหยว หากสามีทางนิตินัยของนางตายในสนามรบ ก็ไม่เท่ากับว่านางเป็นหม้ายสามีตายทั้งที่ยังบริสุทธิ์หรอกหรือ แถมยังต้องเลี้ยงดูน้องชายน้องสาวของอดีตสามีอีก สวรรค์เหตุใดถึงได้ส่งนางมาเกิดใหม่ในที่แบบนี้

หลังหย่าเธอกลายเป็นมหาเศรษฐี

หลังหย่าเธอกลายเป็นมหาเศรษฐี

Lewie Parenti
5.0

"ความรักทำให้คนตาบอด" เซิงเกอละทิ้งชีวิตที่สงบสุขเพื่อแต่งงานกับชายคนนั้น ยินยอมทำตัวเหมือนคนรับใช้ที่ไร้ตัวตนมาสามปีเต็ม แต่ในที่สุดเธอก็ตระหนักว่าความพยายามของเธอ มันไร้ประโยชน์สิ้นดี เพราะในใจของสามีตัวเองมีแต่รักแรกของเขา เซิงเกอรู้สึกผิดหวังอย่างมาก และขอหย่าอย่างเด็ดขาด "ถึงเวลาแล้ว ฉันไม่ปกปิดอีกแล้ว จะบอกความจริงให้" ทันใดนั้น โลกออนไลน์ก็ระเบิดขึ้นทันที มีข่าวลือว่าสาวรวยพันล้านคนหนึ่งหย่าร้างแล้ว ดังนั้น ซีอีโอนับไม่ถ้วนและชายหนุ่มรูปงามต่างรีบเข้าหาเธอเพื่อเอาชนะใจเธอ เฝิงอวี้เหนียนเห็นดังนั้นจึงทนไม่ไหวอีกต่อไปเลยจัดงานแถลงข่าวในวันถัดไป โดยขอร้องอย่างจริงจังว่า: ผมรักเซิงเกอ ขอร้องคุณภรรยากลับบ้านนะ

ทะลุมิติมาเป็นบุตรสาวหญิงหม้าย

ทะลุมิติมาเป็นบุตรสาวหญิงหม้าย

l3oonm@
5.0

จือหลินเธอเป็นเด็กกำพร้า ที่ถูกมารดาทอดทิ้งไว้ที่โรงพยาบาลตั้งแต่วันแรกที่ลืมตามาดูโลก ต่อมาทางโรงพยาบาลจึงส่งตัวเธอให้กับสถานสงเคราะห์ พออายุได้สามปี ก็มีองค์กรหนึ่งมารับเลี้ยงตัวเธอ แต่พวกเขาเลี้ยงเธอและเด็กคนอื่นๆ ไว้เพื่อเป็นหนูทดลองเท่านั้น ครั้งแรกที่ถูกนำตัวมา ต่างก็โดนจับฉีดยาเข้าสู่ร่างกาย เพื่อหาเด็กที่เลือดต้านเชื้อที่ฉีดเข้าไปได้เท่านั้น หากร่างกายทนรับไม่ไว้สิ่งที่ทางองค์กรมอบให้คือความตาย จือหลินอาจเป็นเพราะเลือดของเธอพิเศษกว่าเด็กคนอื่น ไม่ว่าฉีดยาตัวไหนเข้าสู่ร่างกายเธอก็ทนรับได้ทั้งนั้น นับจากนั้นมาเธอจึงถูกเลี้ยงดูจากองค์กรมาอย่างดี เรื่องการศึกษาเธอก็สามารถเรียนรู้ทุกสิ่งได้อย่างเต็มที่ แต่เพราะความฉลาดของเธอจึงถูกส่งให้เรียนวิทยาศาสตร์การแพทย์และเรียนแพทย์ควบคู่ไปด้วย เมื่อเรียนจบมาแล้ว จือหลินยังคงทำการให้องค์กรเช่นเดิม แม้จะไม่ได้เป็นนักฆ่าเช่นเพื่อนคนอื่นที่มาพร้อมกัน แต่เธอก็ต้องฝึกไม่ต่างจากพวกเขา ยิ่งเมื่อต้องนำเด็กเข้ามาเป็นหนูทดลองเช่นเดียวกับเธอในตอนเล็ก ต่อให้ไม่อยากทำก็ต้องทำ หากฝ่าฝืนไม่ทำการชิปที่ถูกฝังอยู่ในตัวจะถูกกระตุ้นให้ได้รับความทรมานทันที นานวันเข้า ความดำมืดก็ก่อเกิดในใจ ไม่ว่าจะฉีดยาให้เด็กร้ายแรงเพียงใดจือหลินก็เลิกรู้สึกผิดไปเสียแล้ว เพราะการทำงานของเธอตลอดหลายปีที่ผ่านมาทำให้ทางองค์กรยกย่องและมักจะให้สิ่งดีๆ กับเธอเสมอ เมื่อมีชิปตัวหนึ่งที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อฝังมิติอีกห้วงหนึ่งไว้ภายในร่างกาย จือหลินนางก็ได้รับเลือกให้ทดลองใช้สิ่งนี้ด้วยเช่นกัน จือหลินถูกฝังชิปมิติเข้าที่แกนสมองของเธอ ความเจ็บปวดที่ได้รับทำให้เธอแทบสิ้นสติ เมื่อชิปถูกฝังลงไปแล้ว เพียงไม่นานก็มีเสียงจากระบบให้เธอยืนยันตัวตน ก่อนที่จะปรากฏภาพต่างๆ ภายในหัวของเธอ ของจากภายนอกล้วนแต่ถูกส่งเข้าไปเก็บไว้ด้านในได้ทั้งสิ้น หากเป็นเนื้อสด ผักผลไม้ ยังคงความสดอยู่เช่นเดิมแม้จะเก็บไว้นานมากเพียงใด ห้วงมิติของจือหลินเหมือนเป็นห้องสูทในคอนโดของเธอเองที่มีทุกอย่างพร้อมใช้อยู่ภายใน แม้แต่ห้องทดลอง ห้องทำงานของเธอก็ปรากฏอยู่ในนั้นเช่นกัน นับจากนั้นจือหลินจึงซื้อของเขาเก็บภายในมิติของเธอเป็นจำนวนมาก ตัวเธอเพียงผู้เดียวที่สามารถเข้าออกในห้วงมิติได้ วันเวลาผ่านไปจนจือหลินล่วงเข้าวัยสามสิบปี เธอสามารถผลิตยาที่ทำให้ทั่วโลกจับตามองออกมาได้ ยายื้อชีวิตจากความตาย แต่การทดลองของเธอที่ผ่านมาต้องใช้คนจำนวนมากในการเข้าทดลอง จือหลินสามารถยื้อชีวิตของชายชราที่กำลังจะหมดลมหายใจให้กลับมามีชีวิตปกติได้ เมื่อเธอกักตัวเขาไว้ได้หกเดือนเห็นว่าไม่มีสิ่งใดที่ผิดปกติจึงคิดจะปล่อยเขาออกไปใช้ชีวิตเช่นเดิม แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อชายชราที่กำลังจะเดินออกจากห้องทดลองล้มลงต่อหน้าทุกคนที่เข้าร่วมชื่นชมผลงานของเธอ จือหลินรีบเข้าไปตรวจดูความผิดปกติทันที ก็พบว่าเขาหยุดหายใจเสียแล้ว เจ้าหน้าที่ทั้งหมดจึงต้องพาชายชราคนนั้นกลับเข้าไปในห้องทดลองเพื่อหาสาเหตุ ผ่านไปเพียงสองครึ่งชั่วโมงเขากลับลืมตาขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ แต่แววตาที่มองมาทางทุกคนได้เปลี่ยนไป ในดวงตาของชายชราผู้นั้นมีเพียงตาขาวไม่มีตาดำเช่นคนมีชีวิต “เกิดเรื่องอะไรขึ้น” ผู้อำนวยการองค์กรเดินเข้ามาหาจือหลินแล้วเอ่ยถามอย่างตื่นตระหนก เพราะนักข่าวที่ข่าวเชิญมายังอยู่ที่ด้านนอกเพื่อรอฟังคำตอบ “ขอดิฉันตรวจสอบก่อนค่ะ” จือหลินกุมหน้าผากอย่างมึนงง เธอก็ไม่เข้าใจเช่นกันว่าเป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร คนทั้งหมดยืนมองชายชราที่เดินท่าทางประหลาดอยู่ในห้องทดลอง ในตอนนี้เขาเริ่มหยิบสิ่งของทำร้ายตัวเองอย่างบ้าคลั่ง เจ้าหน้าที่คนหนึ่งรีบวิ่งเข้าไปในห้องทดลองเพื่อห้ามไม่ให้เขาทำร้ายตัวเอง ชายชราเมื่อได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาก็พุ่งเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว และเริ่มกัดกินเนื้อตัวของเขาอย่างโหดร้าย คนที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดต่างยกมือขึ้นปิดปากอย่างตกใจ เพราะกลัวข่าวเรื่องนี้จะรั่วไหล ผู้อำนวยการสั่งให้คนไปแจ้งนักข่าวให้กลับไปก่อน ทางองค์กรจะแถลงการณ์เรื่องนี้ในภายหลัง เจ้าหน้าที่ที่ถูกทำร้ายล้มลงเสียชีวิตไม่นานก็มีสภาพไม่ต่างจากชายชราคนนั้น เสียงวุ่นวายไม่ได้จบลงที่ห้องทดลองของจือหลินเพียงแห่งเดียว เพราะห้องทดลองอื่นก็ล้วนพบเหตุการณ์เช่นนี้ไม่ต่างกัน ผู้อำนวยการจำต้องส่งสัญญาณเคลื่อนย้ายเจ้าหน้าที่ออกจากตึกทดลองให้เร็วที่สุด จือหลินไม่รู้ว่ายาของนางจะสร้างผลเสียมากถึงเพียงนี้ เพราะเจ้าหน้าที่หลายคนล้วนจบชีวิตจนกลายเป็นซอมบี้ไปเสียแล้ว ตึกทดลองถูกปิดตาย เพื่อไม่ให้ซอมบี้ที่อยู่ด้านในออกมาสร้างความเสียหายภายนอกได้ “เรื่องนี้ดิฉันขอจัดการด้วยตนเองค่ะ” จือหลินเดินเข้าไปหาผู้อำนวยการที่ห้องทำงานของเขา เพื่อบอกสิ่งที่เธอคิดว่าอย่างดีแล้วในหลายวันที่ผ่านมา เมื่อเห็นว่าผู้อำนวยการไม่ห้ามในสิ่งที่เธอจะทำจือหลินจึงเดินไปที่หน้าตึกทดลองพร้อมระเบิดเวลาในมือ เธอคิดจะทำลายสิ่งของทุกอย่างที่เธอสร้างขึ้นมาลงด้วยมือของเธอเอง จือหลินเปิดประตูตึกทดลองแล้วรีบปิดลงทันที เธอเดินเข้าไปที่กลางตึกให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะระหว่างทางเธอต้องคอยต่อสู้กับซอมบี้ที่จะเข้ามาทำร้ายเธอไปด้วย เสียงสัญญาณระเบิดดังขึ้น จือหลินหลับตาลง พร้อมทั้งถอนหายใจให้กับเรื่องราวในชีวิตที่ผ่านมา เสียงระเบิดดังไปทั่วบริเวณพร้อมทั้งตึกทดลองที่ถล่มลงมาจนแทบไม่เหลือซาก “เจ็บชะมัด” จือหลินร้องครางออกมาเบาๆ แต่เมื่อรู้สึกตัวได้เธอก็รีบพยุงตัวขึ้นนั่งอย่างรวดเร็วพร้อมมองไปรอบๆ อย่างไม่อยากเชื่อ เธอคิดว่าตายไปแล้วเสียอีก แต่ทำไมถึงได้มีความรู้สึกเจ็บได้ “นี้มันเรื่องบ้าอะไรอีกว่ะเนี่ย” จือหลินเบิกตากว้างอย่างไม่อยากเชื่อ รอบๆ ตัวเธอในตอนนี้เป็นป่าทึบ มือของเธอก็ไม่ใช่ของเธออย่างแน่นอนเพราะมีขนาดเล็กราวกับเป็นเด็กน้อยคนหนึ่งเท่านั้น ตอนที่เธอมึนงงสับสน เรื่องราวความทรงจำของเจ้าของร่างก็ไหลเข้าสู่หัวของเธอจนต้องลงไปนอนดิ้นกับพื้น

เป็นสุดที่รักของผู้เผด็จการ

เป็นสุดที่รักของผู้เผด็จการ

Charlton Buccafusco
5.0

ตลอดสิบปีที่ฉู่จินเหอรักเหลิ่งมู่หยวนฝ่ายเดียว เอาใจใส่กับเขาอย่างเต็มที่ แต่เธอไม่เคยคิดว่าที่แท้เธอเป็นแค่ตัวตลกคนหนึ่งเท่านั้น ที่สำนักงานเขตเพื่อทำการหย่า เหลิ่งมู่หยวนมองดูฉู่จินเหอด้วยความเย็นชาและพูดอย่างเหยียดหยามว่า "ถ้าเธอคุกเข่าลงและขอร้องฉัน ฉันอาจจะให้โอกาสเธอกอีกครั้ง ฉู่จินเหอเซ็นอย่างไม่ลังเลและออกจากตระกูลเหลิ่ง สามเดือนต่อมา ฉู่จินเหอปรากฏตัวอย่างเปิดเผย ในเวลานั้น เธอเป็นประธานเบื้องหลังของ LX นักออกแบบลับที่ล้ำค่าที่สุดในโลก และเจ้าของเหมืองที่มีมูลค่าหลายร้อยล้าน ทางตระกูลเหลิ่งคุกเข่าลงและขอร้องให้คืนดีและขอการให้อภัย ฉู่จินเหอแยู่ในโอบกอดของซีอีโอโจว ซึ่งเป็นคนใหญ่คนโตในโลกธุรกิจอย่างมีความุข เธอเลิกคิ้วพลางเยาะเย้ย "ฉันในตอนนี้ไม่ใช่คนที่พวกคุณมาเกี่ยวข้องได้"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
พ่อทูนหัว
1

บทที่ 1 บทนำ

09/04/2023

2

บทที่ 2 แยกจาก

09/04/2023

3

บทที่ 3 หนีออกจากบ้าน

09/04/2023

4

บทที่ 4 ใช่เขาหรือเปล่า

09/04/2023

5

บทที่ 5 Barvo

09/04/2023

6

บทที่ 6 ฉันชื่อพลอยไพลิน

09/04/2023

7

บทที่ 7 ลืมจริงเหรอ

09/04/2023

8

บทที่ 8 ยกเวลาทั้งหมดให้คุณ

09/04/2023

9

บทที่ 9 แค่คุณ

09/04/2023

10

บทที่ 10 ลูกสาว

09/04/2023

11

บทที่ 11 คุณต้องยกเวลาทั้งหมดของคุณให้ผม

09/04/2023

12

บทที่ 12 ไม่ทน

09/04/2023

13

บทที่ 13 อ่อยเบาๆ

09/04/2023

14

บทที่ 14 ลงโทษลินซิคะ

09/04/2023

15

บทที่ 15 สามีกำมะลอ

09/04/2023

16

บทที่ 16 เราเป็นอะไรกัน

09/04/2023

17

บทที่ 17 ตื่นตาตื่นใจ

09/04/2023

18

บทที่ 18 อีกนิดได้ไหม

09/04/2023

19

บทที่ 19 กลืนกิน

09/04/2023

20

บทที่ 20 ไต้ฝุ่น

09/04/2023

21

บทที่ 21 ถอย

09/04/2023

22

บทที่ 22 คู่หมั้น

09/04/2023

23

บทที่ 23 ง้อ

09/04/2023

24

บทที่ 24 วีดิโอคอนเฟอเรนซ์

09/04/2023

25

บทที่ 25 แปลกใหม่

09/04/2023

26

บทที่ 26 เพื่อนใหม่

09/04/2023

27

บทที่ 27 คนโรคจิต

09/04/2023

28

บทที่ 28 ประธานสายหื่น

09/04/2023

29

บทที่ 29 ปรนเปรอ

09/04/2023

30

บทที่ 30 ผู้มาเยือน

09/04/2023

31

บทที่ 31 อึดอัด

09/04/2023

32

บทที่ 32 ฝึกใหม่

09/04/2023

33

บทที่ 33 คลายเครียด

09/04/2023

34

บทที่ 34 สัญญา

09/04/2023

35

บทที่ 35 อวดผัว

09/04/2023

36

บทที่ 36 ความจริงของลิน

09/04/2023

37

บทที่ 37 สะสาง

09/04/2023

38

บทที่ 38 ประกันตัว

09/04/2023

39

บทที่ 39 คนแรกของเธอ

09/04/2023

40

บทที่ 40 พ่อทูนหัว

09/04/2023