อุ้มรักสายเลือดท่านประธาน

เทียนหอมสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เพื่อรวบรวมความกล้า ในมือคือกล้องที่มีสายคล้องคอไว้ เธอใส่เสื้อยืดกับกระโปรงทรงพลีทยาวคลุมเข่า ผมยาวมัดรวบปล่อยเป็นหางม้าไว้ด้านหลัง เปิดเผยดวงหน้าเรียวรูปไข่ที่ประกอบไปด้วยเครื่องหน้าสวยเฉี่ยว ดวงตาโตเรียว ปากอิ่ม จมูกโด่งรั้น เธอแต่งหน้าอ่อนๆ ดูเป็นธรรมชาติ ไม่ได้เสริมแต่งจุดไหนมากเป็นพิเศษ โดยรวมแล้วเธอแต่งตัวเรียบร้อยตามกาลเทศะ แต่แม้จะแต่งเรียบง่าย ทว่าใบหน้าสวยหวานของเธอก็ยังดูผุดผาดโดดเด่นอยู่ดี

เธอมีกระเป๋าสะพายข้างคล้ายถุงย่าม ในนั้นมีทั้งสมุดสำหรับจดบันทึก และปากกา

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเปลี่ยนจากทำข่าวอาชญากรรมมาอยู่ฝ่ายบันเทิง และงานแรกของเธอก็ไม่ใช่การหาข่าวของดารานักร้องหรือบุคคลสาธารณะทั่วไป แต่เป็นการสัมภาษณ์มหาเศรษฐี

นนทิวรรธน์ รดิศไชยนันท์ อายุ 32 ปี มีบิดาเป็นเจ้าของนิคมอุตสาหกรรม ทำธุรกิจนำเข้า – ส่งออกสินค้าและอสังหาริมทรัพย์หลายพันล้าน และมีมารดาเป็นเจ้าของธุรกิจเพชร สตาร์ไดมอนต์

เขาเป็นลูกชายเพียงคนเดียวที่จะต้องสานต่อธุรกิจของพ่อและแม่ โดยเขาเรียนจบปริญญาโทจากประเทศออสเตรเลีย และตอนนี้ก็อยู่ในช่วงรับงานต่อจากพ่อแม่ เขาจึงเป็นผู้ชายที่เนื้อหอมที่สุดในช่วงนี้ เป็นคนที่ผู้หญิงร้อยละแปดสิบต่างใฝ่ฝัน ติดอันดับ 1 ใน 10 สามีในฝันที่ผู้หญิงทั่วประเทศพากันโหวตให้

และในตอนนี้เขากำลังคบหาดูใจอยู่กับวิมลิน นางเอกสาวดาวรุ่ง จึงยิ่งเป็นที่จับตามองมากขึ้น เธอเองก็มาที่แห่งนี้เพื่อสัมภาษณ์เขาในฐานะที่เขาเป็นนักธุรกิจไฟแรงและเป็นคู่หมั้นของวิมลิน

กว่าจะติดต่อขอสัมภาษณ์ได้ช่างยากเย็น รอนานเป็นเดือนกว่าทางเขาจะตอบรับยอมให้เธอไปทำข่าวได้ ซึ่งดูเหมือนว่าเธอจะเป็นนักข่าวคนแรกที่ได้รับอนุญาต

หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ อีกครั้ง แล้วค่อยๆ ผ่อนลมหายใจออกมา เธอยืนนิ่งอยู่หน้าห้องมาพักใหญ่แล้ว

“เชิญสิครับ คุณนนท์ว่างแค่ชั่วโมงเดียวนะครับ เดี๋ยวก็ต้องเข้าประชุมแล้ว” พิพัฒน์ ชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะหน้าห้อง ในตำแหน่งเลขาได้เอ่ยเตือนสติ

“อ่า...นั่นสินะคะ คงเพราะฉันตื่นเต้นมากเกินไป” เธอกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ มีเวลาแค่ชั่วโมงเดียว ดังนั้นเธอต้องทำให้ดีที่สุด จะผิดพลาดไม่ได้เด็ดขาด

มือเรียวเคาะประตูตามมารยาท

ก๊อกๆ

“ดิฉันนักข่าวไทยนิวสตาร์ค่ะ ที่มาขอนัดสัมภาษณ์คุณในวันนี้”

“...” ไม่มีเสียงตอบรับจากคนในห้อง เธอหันไปมองหน้าพิพัฒน์ ซึ่งฝ่ายนั้นก็ขมวดคิ้ว ก่อนจะบอกว่า

“เข้าไปได้เลยครับ ผมบอกคุณนนท์ไว้ให้แล้วล่ะ”

“ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้า ก่อนผลักประตูเปิดแล้วเดินเข้าไป...ภายในห้องเย็นฉ่ำ แต่นั่นกลับทำให้เธอรู้สึกเหมือนมีเกล็ดน้ำแข็งเกาะตรงก้อนเนื้อที่อกข้างซ้าย

บรรยากาศในห้องอึมครึม ออกสลัวๆ เพราะไม่ได้เปิดไฟ พื้นที่กว้างขวาง มีโต๊ะทำงานตัวใหญ่ตั้งตระหง่านกลางห้อง ที่ริมผนังห้องด้านหนึ่งเป็นโซฟาตัวยาว

“มาแล้วเหรอ รออยู่พอดี” เสียงห้าวดังจากทางเบื้องหลัง ทำเอาเธอสะดุ้ง ครั้นหันไปมองตามเสียงก็เห็นผู้ชายร่างสูงใหญ่ยืนอยู่....เธอเองก็พอจะเคยเห็นหน้าเขาผ่านทางสื่ออยู่บ้าง แต่พอได้มาเจอตัวจริงในระยะใกล้ถึงได้รู้...ความหล่อที่มากเกินไปจนอยู่ในจุดอันตราย มันเป็นแบบนี้นี่เอง

ใบหน้าหล่อเหลาราวรูปสลัก คิ้วเข้มดำยาวพาดขนานดวงตาสีดำสนิทที่จ้องมองมาเหมือนจะกลืนกินตัวเธอ

“ระ เริ่มงานกันเลยไหมคะ”

“ได้สิ” พูดจบก็คว้าเอวเล็กกระชากจนตัวเธอปลิวมาปะทะลำตัวแกร่ง ก่อนที่ริมฝีปากกระด้างจะทาบทับลงมาที่กลีบปากบาง...หญิงสาวตาโต ดิ้นขลุกขลัก ในสมองปั่นป่วนพอๆ กับช่วงท้อง นี่มันสถานการณ์อะไรกัน เธอไม่เคยคิดว่าจะต้องมาเจออะไรแบบนี้

บ้าสิ... นี่เธอโดนเขาจูบอย่างนั้นเหรอ !

โดนท่านประธานที่ใครๆ พากันบอกว่าเลือดเย็นยิ่งกว่ามัจจุราชจูบเนี่ยนะ

พลันนั้น...เรี่ยวแรงที่เธอมีก็อ่อนกำลังลงดวงตาคู่สวยหรี่ปรือ เมื่อปลายชิวหาสากสอดเข้ามาในโพรงปากเธออย่างสำรวจและจาบจ้วง...จูบแรกของเธอโดนขโมยไปโดยไม่ทันตั้งตัว ทว่าเธอกลับไม่รังเกียจ ซ้ำยังวาบไหวไปกับรสสัมผัสแปลกใหม่ที่ไม่เคยคุ้น

จุ๊บ...~

อา... หัวสมองของเธอขาวโพลน ขาสั่น หากแขนแข็งแกร่งไม่โอบเอวเธอไว้ มีหวังตัวเธอคงรูดลงไปกองที่พื้นแน่ๆ

ชายหนุ่มยกตัวเธอขึ้นอุ้มขวางอก พาไปวางบนโซฟาตัวใหญ่ ก่อนจะปลดเนกไทออก ตามด้วยกระดุมเสื้อด้านบนที่ถูกปลดลงมาสองสามเม็ด เผยให้เห็นแผงอกกว้างกำยำของคนที่ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ

“นะ นี่...คุณ ฉัน...” เธอพยายามจะร้องห้าม ก่อนจะชะงักเมื่อเขาหันไปคว้าแก้วทรงสูงซึ่งมีน้ำสีแดงอยู่เกือบครึ่งแก้วบนโต๊ะมาดื่ม แล้วจูบปากเธอ...ส่งแอลกอฮอล์ที่มีกลิ่นองุ่นเข้มข้นเข้ามาในริมฝีปากเธอ และเธอก็เผลอกลืนลงคอโดยอัตโนมัติ...รสชาติซาบซ่านร้อนวาบจากลำคอสู่กระเพาะ หัวใจเธอเต้นแรงขึ้น เมื่อเขาทำแบบเดิมซ้ำอีกครั้ง...

“ผมต้องการคุณ” เขากระซิบ ขณะอ้าปากงับขอบหูเธอ พ่นลมร้อนใส่ ส่วนมือสาละวนอยู่กับการเลิกเสื้อยืดขึ้นไปไว้เหนือทรวงอก ใช้ปลายนิ้วสะกิดตะขอด้านหน้าของบราเซียร์จนหลุดจากกัน ปลดปล่อยก้อนเนื้อสองก้อนให้เป็นอิสระ

ดอกบัวตูมขนาดกะทัดรัด ไม่ได้เล็กมาก แต่ก็ไม่ได้ใหญ่จนเกินไป ท้าทายสายตาเขา มันเคร่งครัดนิ่มหยุ่นและสู้มือยามที่เขาจับบีบขยำ ปลายยอดแข็งเป็นไตจนเขาอดใจไม่ไหวต้องใช้ปลายลิ้นแตะและเล็มก่อนดูดกลืนอย่างกระหายหิว

นาทีนั้น...หญิงสาวหมดแรงจะต่อต้าน เคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสรัญจวน เขาถอดกระโปรงของเธอออก ตามด้วยกางเกงชั้นในที่หลุดพ้นเรียวขา ปลายนิ้วกรีดตามรอยแยกของสงวนส่วนล่าง ก่อนขยี้คลึงเม็ดกระสัน จนเธอเด้งกายบิดเร่า เผลอครางกระเส่าเร่าร้อน เธอเป็นอะไรไปแล้ว...ทำไมถึงต้องการเขา...ต้องการไออุ่น ต้องการอ้อมกอด และต้องการตกเป็นของเขา

นนทิวรรธน์ปลดเข็มขัด ตามด้วยรูดซิบกางเกง จับท่อนเอ็นที่แข็งกร้าวพร้อมเผด็จศึกออกมา รอบลำโคนเต็มไปด้วยเส้นเลือดปูดโปน...ขนาดที่ใหญ่โต ส่วนหัวบานเยิ้มมันวาวด้วยน้ำหล่อลื่นที่หลั่งชโลม ทำให้เธอหายใจติดๆ ขัดๆ

นึกกลัว แต่อยากลองมากกว่า

เขาแนบกายลงมาพร้อมกดส่วนหัวมหึมาเข้าที่ร่องหลืบ ก่อนกระทุ้งดันเข้าไป

“โอ๊ย...! ” ดวงตาคู่สวยเบิกโพลง เจ็บแปลบราวกับร่างกายจะฉีกขาด...ไม่เห็นจะวาบหวามชวนฟินเหมือนที่เคยอ่านในนวนิยายเลย แต่กระนั้นร่างกายของเธอกลับไม่อยากให้เขาถอดถอนตัวออก แม้จะเจ็บ...แสบราวจะปริแยก แต่เธอกลับกอดรัดตัวเขาไว้

ชายหนุ่มจูบเธอซ้ำๆ จูบ...จนเธอเริ่มผ่อนคลาย กุหลาบยอมรับสิ่งแปลกปลอมที่แทรกผ่านเข้ามา ความเจ็บบรรเทาเบาบาง ความหฤหรรษ์มาแทนที่...เธอหลับตาพริ้ม ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับความรัญจวนชวนซ่านหวาม ก้อนเนื้อตรงอกข้างซ้ายเต้นระรัวราวจะปะทุออกมาข้างนอก ลมหายใจติดๆ ขัดๆ ดวงตาคู่สวยหรี่ปรือ ปากอิ่มขบเม้มเป็นเส้นตรง

นนทิวรรธน์เร่งจังหวะ จากเนิบช้าเป็นถี่รัวและกระชั้นถี่ยิบ

ปั้กๆ

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องห้อง เต้าทรวงดีดเด้ง ในขณะที่เขาอ้าปากงับปลายยอด ดูดดุน สลับกับใช้มือนวดเฟ้นเคล้นคลึง เธอเผลอส่งเสียงกระเส่าครวญครางจนแทบไม่อยากเชื่อว่านี่จะเป็นเสียงของเธอเอง

เนิ่นนานเกือบชั่วโมง ในที่สุดเขาก็ถอดถอนแก่นกายออกจากตัวเธอ หลังจากที่ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นจนหมดทุกหยาดหยดแล้ว เขารูดซิบกางเกง ใส่เข็มขัด พลางปรายตามองร่างระหงที่นอนเปลือยเปล่าบนโซฟา

“เดี๋ยวออกมาคุยด้วย ขอล้างตัวแป๊บหนึ่ง”

เขาเป็นคนรักสะอาด และไม่ชอบให้ตัวเองมีกลิ่นเหงื่อ บวกกับตอนนี้ร่างกายยังคงร้อนผ่าว ทั้งที่เพิ่งเสร็จกามกิจไป เขาไม่เข้าใจว่าตัวเองเป็นอะไรไป สิ่งเดียวที่นึกถึงในยามนี้คือ...น้ำ

ใช่ คงมีเพียงน้ำที่จะดับความร้อนรุ่มให้เขาได้

ร่างสูงเข้าไปในห้องน้ำ ปดประตูตามหลังเสียงดัง ในขณะที่เทียนหอมค่อยๆ ยันกายลุกนั่ง ร้าวระบมไปทั้งตัว โดยเฉพาะตรงหว่างขา เหมือนมันจะบวมๆ จนรู้สึกได้

เธอยกมือเรียวขึ้นลูบใบหน้า กะพริบตาถี่ๆ

นี่เธอ...เสียตัวแล้วอย่างนั้นเหรอ

เสียให้กับผู้ชายที่เพิ่งเจอหน้าเป็นครั้งแรก

บ้าที่สุด นี่มันอะไรกัน....

จะแจ้งความก็คงไม่ได้ จริงอยู่ที่แรกๆ เธอขัดขืน แต่ต่อมาเธอก็เผลอไผลยินยอมเป็นของเขาเองโดยไร้การต่อต้าน แล้วจะให้แจ้งความได้ยังไงกัน

ช่างน่าอับอายเหลือเกินที่ทำตัวใจง่าย

เธอเรียงลำดับความคิดไม่ถูก มันสับสนวุ่นวาย

เธอต้องถอยไปตั้งหลักก่อน...

เทียนหอมกระวีกระวาดลุกขึ้นสวมใส่เสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว พร้อมใช้มือลูบผมที่ยุ่งเหยิงแบบลวกๆ แล้วรีบเดินแกมวิ่งออกจากห้องท่านประธาน โดยไม่สนใจสายตาของเลขาหน้าห้องที่มองตามเลย