/0/26412/coverorgin.jpg?v=74e22f8aee1d84168c266bb63abc33e9&imageMogr2/format/webp)
ช่วงรัชศกเจียซิงปีที่หกสิบ ทหารของแคว้นเป่ยเหลียงได้โจมตีแคว้นเซิ่งถัง จักรพรรดิที่ถูกกักขังอยู่ในวังทรงปลิดชีพพระองค์เอง คนในราชวงศ์ล้มตายกันนับไม่ถ้วน แคว้นเซิ่งถังจึงต้องตกเป็นของแคว้นเป่ยเหลียงนับตั้งแต่นั้นมา
ซึ่งในช่วงเวลาสำคัญนี้ องค์ชายใหญ่ได้ออกมาให้คำมั่นสัญญาว่า หลังจากที่พระองค์ได้ขึ้นครองบัลลังก์แล้ว จะรับใช้แคว้นเป่ยเหลียงตลอดไป
ยอมสละดินแดน ชดใช้ค่าเสียหาย แล้วก็ส่งเครื่องบรรณาการให้ทุกปี
ช่วงนั้นเนื่องจากภาระภาษีของแคว้นเซิ่งถังค่อนข้างมาก ประชาชนจึงต้องอยู่กันอย่างทนทุกข์ทรมานแสนสาหัส
“แอ๊ด……”
หลังจากทหารที่ประตูเมืองผลักประตูที่มีลูกธนูปักอยู่เต็มไปหมดเปิดออก เกี้ยวขนนักโทษคันหนึ่งก็แล่นเข้าไปในเมืองหลวงอย่างช้าๆ
ซูเฉิงอิ้งถูกมัดอยู่ในเกี้ยวขนนักโทษในท่ากางแขนกางขา ผมยาวๆ นั้นกระเซอะกระเซิงไปหมด สายตาก็พร่ามัว
ใบหน้าที่แสนงดงามของนางถูกปกคลุมด้วยฝุ่นโคลนที่เลอะเทอะไปทั้งตัว ผิวหนังและเนื้อที่แผ่นหลังของนางนั้นแตกไปหมด บนแผ่นป้ายระบุโทษที่ยาวสามฟุตเขียนเอาไว้อย่างชัดเจนว่า ‘กบฏ’
“นางนี่เอง! นางสมคบคิดกับข้าศึกก่อกบฏ ไม่สนใจแคว้นเซิ่งถังเพราะเห็นแก่ผลประโยชน์ส่วนตัว!”
“ตอนนั้นที่ตระกูลซูละเมิดคำสั่งทหาร จักรพรรดิองค์ก่อนก็ยังมีพระเมตตา ให้นางรับโทษโดยการสละความบริสุทธิ์ไปแต่งงานเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรีกับแคว้นเป่ยเหลียง แต่ใครจะไปคาดคิดล่ะว่า นางจะร่วมมือกับแคว้นเป่ยเหลียง คิดชั่วๆ โดยการพยายามทำให้แคว้นเซิ่งถังไปสู่จุดที่ต้องล่มสลายเช่นนี้!”
“หากไม่ใช่เพราะว่าจักรพรรดิองค์ใหม่กับฮองเฮาทรงยอมรับในข้อเรียกร้องอันไร้เหตุผลเหล่านั้นของแคว้นเป่ยเหลียง แคว้นเซิ่งถังของพวกเราก็คงล่มสลายไปนานแล้ว……”
เหล่าประชาชนต่างก็จ้องมองไปที่ซูเฉิงอิ้งพร้อมกับด่าทอสาปแช่งนางกันด้วยแววตาโกรธเคือง แถมยังปาไข่เน่าและผักเน่าในมือไปที่เกี้ยวขนนักโทษไม่หยุด ประหนึ่งเป็นสายฝนที่ซัดสาดเข้ามาอย่างไรอย่างนั้น
ที่ตัวของซูเฉิงอิ้งเหม็นคละคลุ้งไปหมด แล้วในเวลาเพียงแค่ชั่วพริบตา หัวของนางก็แตกจนมีเลือดไหลออกมา นางพยายามที่จะลืมตาขึ้นและมองดูถนนที่คุ้นเคยในเมืองหลวง มองดูทิวทัศน์ต่างๆ ที่อยู่ในความทรงจำของนาง ร่างกายของนางสั่นเทาไปทั้งตัว ดวงตาที่แห้งผากของนางเริ่มมีน้ำตาคลอขึ้นมาแล้ว
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับการถูกประชาชนประณาม นางก็ส่ายหัวไปมาอย่างไร้ซึ่งเรี่ยวแรง นางไม่ได้ทรยศบ้านเมือง นางไม่ได้ทรยศใครเสียหน่อย……
แต่นางในตอนนี้ แม้แต่เอ่ยปากพูดก็ยังทำไม่ได้แล้วเลย
ริมฝีปากทั้งบนและล่างของนางถูกเย็บปิดสนิทไว้ด้วยด้ายป่านมานานแล้ว
/0/24571/coverorgin.jpg?v=e724ec8faa7c3c83774eee3eadf46ee8&imageMogr2/format/webp)
/0/28552/coverorgin.jpg?v=68ea996751c40d2a3057cf898ce89429&imageMogr2/format/webp)
/0/3553/coverorgin.jpg?v=4daf7f80f38dc1aa66b09568b77bad1a&imageMogr2/format/webp)
/0/3538/coverorgin.jpg?v=30d240a92ee340de3144f06711b2af97&imageMogr2/format/webp)
/0/12253/coverorgin.jpg?v=8ceb3662558f3fbd90468cb17ff7c790&imageMogr2/format/webp)
/0/5706/coverorgin.jpg?v=0ecca5a500c0f3b79e9ef0402efe0a0e&imageMogr2/format/webp)
/0/3802/coverorgin.jpg?v=b0bc3a2338b89bb2ea76da3487ee7792&imageMogr2/format/webp)
/0/19045/coverorgin.jpg?v=28ce18ffb69a081708b5beb0237ce8ec&imageMogr2/format/webp)
/0/3493/coverorgin.jpg?v=1617f70e25b6c822ca154ba58185135e&imageMogr2/format/webp)